اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) شامل ترس یا اضطراب مداوم در محیط های اجتماعی است. این می‌تواند تعاملات گروهی را به‌طور باورنکردنی اضطراب‌انگیز کند، تا جایی که برخی از افراد مبتلا به این بیماری به‌کلی از آنها اجتناب می‌کنند. اما درمان وجود دارد. با رایج‌ترین درمان‌های اختلال اضطراب اجتماعی، دارو درمانی و روان‌درمانی آشنا شوید.
در اینجا ما در مورد برخی از رایج‌ترین و مؤثرترین گزینه‌های دارویی و درمانی اختلال اضطراب اجتماعی، و همچنین نحوه یافتن کمک در صورتی که فکر می‌کنید ممکن است به این اختلال سلامت روانی مبتلا باشید، صحبت می‌کنیم. نکته اصلی که باید به خاطر داشته باشید این است که درمان برای کاهش ترس و اضطرابی که در موقعیت های اجتماعی احساس می کنید در دسترس است.
در یک نگاه
درمان‌های اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً شامل دارو، درمان یا هر دو است. برای هر کدام گزینه‌های مختلفی وجود دارد، از جمله داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین و داروهای مسدودکننده بتا، همراه با اشکال مختلف «گفتگودرمانی». یک پزشک یا درمانگر سلامت روان می تواند به تعیین بهترین برنامه درمانی برای شما بر اساس شدت و علائم بیماری کمک کند.
گزینه های دارویی اختلال اضطراب اجتماعی
انواع مختلفی از داروها می توانند به درمان اختلال اضطراب اجتماعی کمک کنند. این گزینه‌های دارویی متعددی را برای پزشک شما فراهم می‌کند تا در هنگام کار برای رفع یا کاهش علائم اضطراب اجتماعی خاص شما تلاش کند .
در اینجا مروری بر رایج ترین یا مورد پسندترین گزینه های دارویی اختلال اضطراب اجتماعی شده‌است. داروهای موجود در تمام این دسته ها در درمان این اختلال موثر هستند.
برخی از این داروها توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی تایید شده اند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دلیل پتانسیل آنها برای ارائه فواید، حتی اگر ایمنی و اثربخشی دارو برای این موضوع ثابت نشده باشد، بدون برچسب تجویز شوند.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) با کاهش توانایی بدن برای جذب یا “بازجذب” انتقال دهنده عصبی سروتونین، اضطراب اجتماعی را کاهش می دهند. این باعث افزایش سطح سروتونین در مغز می شود که به تنظیم بهتر احساس اضطراب و خلق کمک می کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که SSRIها مفیدترین داروی اختلال اضطراب اجتماعی هستند، به‌ویژه زمانی که به عنوان یک درمان مستقل استفاده می‌شوند. آنها همچنین تنها دسته دارویی هستند که نشان داده شده است به بهترین وجه خطر عود این اختلال را کاهش می دهد.
داروهای SSRI عبارتند از:
- پاکسیل سی آر (پاروکستین)
- Luvox CR (فلووکسامین)
- زولوفت (سرترالین)
- اس‌سیتالوپرام
- سیتالوپرام
- پروزاک (فلوکستین)
با توجه به پتانسیل اثرات ترک ، SSRI ها باید همیشه در زمان پایان درمان کاهش یابند یا دوز آنها به آرامی کاهش یابد.
مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین
مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند. همانطور که از نام آنها پیداست، این داروها روی انتقال دهنده های عصبی سروتونین و نوراپی نفرین اثر می گذارند. سروتونین بر رفتارهای اجتماعی تأثیر می گذارد در حالی که نوراپی نفرین بر هوشیاری و توجه تأثیر می گذارد.
مشخص شده است که SNRI ها به اندازه SSRI ها برای درمان اضطراب اجتماعی موثر هستند. آنها ممکن است به عنوان یک درمان اولیه استفاده شوند، یا اگر SSRI ها را امتحان کرده اید اما اثرات درمانی مطلوب را به دست نیاورده اید، ممکن است استفاده شوند.
گزینه های دارویی SNRI عبارتند از:
- افکسور ایکس آر (ونلافاکسین)
- دولوکستین
- دس‌ونلافاکسین [در ایران موجود نیست]
- لوومیلناسیپران [در ایران موجود نیست]
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) آنزیم مونوآمین اکسیداز را مسدود می کنند. این به کاهش اضطراب اجتماعی کمک می کند زیرا مونوآمین اکسیداز انتقال دهنده های عصبی سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین را تجزیه می کند. بنابراین، مسدود کردن آن به افزایش سطح این انتقال دهنده های عصبی کمک می کند.
MAOI زمانی اولین درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی بود. با این حال، این داروها در صورت رعایت نکردن دستورالعمل های رژیم غذایی و دارویی، خطر عوارض جانبی جدی را به همراه دارند. این می تواند آنها را به گزینه درمانی کمتر مطلوب تبدیل کند.
گفته می‌شود، اگر سایر داروهای اختلال اضطراب اجتماعی را امتحان کرده‌اید و جواب نداده‌اند، ممکن است پزشک شما را به یک MAOI سوق دهد. این به این دلیل است که مشخص شده است که MAOIها زمانی مفید هستند که علائم اضطراب اجتماعی در برابر درمان مقاوم باشند.
داروهای MAOI عبارتند از:
- فنلزین
- ترانیل سیپرومین
- ایزوکاربوکسازید
مسدود کننده های بتا
بتا بلوکرها یک درمان غیرمعمول برای اضطراب اجتماعی هستند. این داروها می توانند با مسدود کردن گیرنده های آدرنالین، به کاهش احساس اضطراب کمک کنند، آدرنالین هورمونی است که بدن شما در مواجهه با موقعیتی که واکنش جنگ یا گریز را تحریک می کند، تولید می کند .
از آنجایی که بتابلوکرها سریع الاثر هستند، معمولاً قبل از یک رویداد اضطراب آور، مانند قبل از اجرا یا سخنرانی در جمع، به صورت خوراکی مصرف می شوند. آنها می توانند به کاهش علائم فیزیکی اضطراب، که شامل ضربان قلب سریع، لرزش دست، و احساس “پروانه در معده” است، کمک کنند.
مسدودکننده های بتا می توانند به ویژه در مواجهه با موقعیت های اضطراب آور که نیاز به تیزبینی ذهنی دارند، مفید باشند، زیرا بر توانایی شناختی تأثیر منفی نمی گذارند.
گزینه های دارویی در این دسته عبارتند از:
- ایندرال (پروپانولول)
- آتنولول
- بیسوپرولول
بنزودیازپین ها
بنزودیازپین ها آرام بخش های خفیفی هستند که سیستم عصبی مرکزی را کند می کنند. آنها با افزایش فعالیت GABA، یک انتقال دهنده عصبی که احساس آرامش را ایجاد می کند، کار می کنند و در نتیجه اثرات آرام بخش و ضد اضطراب دارند.
اگرچه داروهای بنزودیازپین سریع الاثر و به خوبی قابل تحمل هستند، اما پتانسیل ایجاد عادت را دارند. علاوه بر وابستگی به دارو، مصرف طولانی مدت بنزودیازپین ها می تواند خطر زوال شناختی و سقوط را نیز در فرد افزایش دهد.
توصیه های راهنمای بالینی نشان می دهد که بنزودیازپین ها نباید برای درمان اضطراب بیش از هشت هفته استفاده شوند.
گزینه های این دسته دارویی عبارتند از:
سایر داروهای ضد اضطراب
اگرچه شواهد درمان اندک است، اما چند گزینه دارویی دیگر وجود دارد که پزشکان ممکن است برای اختلال اضطراب اجتماعی تجویز کنند. آنها عبارتند از:
- داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین و پره گابالین
- داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون، یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند ایمی پرامین
- آنتی هیستامین هایی مانند هیدروکسی زین
- داروهای ضد روان پریشی مانند الانزاپین
- داروهای ضد اضطراب مانند بوسپیرون
پزشک یا درمانگر سلامت روان شما می تواند در تعیین اینکه آیا ممکن است از داروهای اختلال اضطراب اجتماعی بهره مند شوید و اگر چنین است، کدام یک را امتحان کنید کمک کند.
گزینه های روان درمانی اختلال اضطراب اجتماعی
روان درمانی، همچنین به عنوان “گفتار درمانی” شناخته می شود، یکی دیگر از درمان های رایج اختلال اضطراب اجتماعی است. می توان آن را به تنهایی یا ممکن است در ترکیب با داروهای اختلال اضطراب اجتماعی استفاده کرد.
بهترین رویکرد برای شما تا حدی به علائم خاص شما بستگی دارد. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در همه موقعیت‌های گروهی اغلب به ترکیبی از دارو و درمان پاسخ می‌دهند، در حالی که درمان به تنهایی اغلب برای کسانی که اضطراب خاص یک نوع عملکرد یا موقعیت اجتماعی دارند کافی است.
مانند داروها، افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی گزینه های مختلفی مبتنی بر درمان دارند. هر روش روانشناختی برای کمک به ایجاد پاسخ مثبت تری در مواجهه با موقعیت های اجتماعی طراحی شده است. در اینجا چندین مورد باید در نظر گرفته شود.
درمان شناختی- رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) یک درمان روان درمانی خط اول برای اختلال اضطراب اجتماعی است. این شکل از روان درمانی برای اصلاح افکار و رفتارهای افراد به منظور تأثیرگذاری مثبت بر احساسات آنها طراحی شده است. تحقیقات نشان می دهد که CBT بهترین مداخله برای درمان اضطراب اجتماعی به ویژه در مراحل اولیه درمان است.
سه تکنیک CBT وجود دارد که می تواند به کاهش علائم اضطراب اجتماعی کمک کند:
- مواجهه درمانی
- بازسازی شناختی
- آموزش مهارت های اجتماعی
مواجهه درمانی
مواجهه درمانی شامل تصور یا تجربه واقعی یک موقعیت اجتماعی خاص در زندگی واقعی است. اصل اساسی این است که با تمرین و تجربه، در موقعیت‌هایی راحت‌تر می‌شوید که در غیر این صورت ممکن است از آنها اجتناب کنید.
نوع مواجهه می تواند به شدت علائم شما بستگی داشته باشد. برای مثال، اگر اضطراب اجتماعی شدید دارید، درمانگر شما ممکن است با مواجهه خیالی (in vitro) شروع کند. هنگامی که با تجربیات خیالی راحت تر شدید، ممکن است به سمت مواجهه زندگی واقعی (in vivo) پیشرفت کنید.
بازسازی شناختی
بازسازی شناختی بر علائم ذهنی اختلال اضطراب اجتماعی تمرکز دارد. این می تواند شامل داشتن خودپنداره ضعیف، ترس از ارزیابی منفی توسط دیگران و سوگیری نسبت دادن منفی (نسبت دادن نتایج مثبت به شانس و نتایج منفی به کاستی های خود) باشد.
بازسازی شناختی شامل شناسایی افکار منفی ، ارزیابی میزان واقعی یا نادرست بودن آنها و سپس ساختن افکار مثبت بیشتر برای جایگزینی افکار اصلی است. به چالش کشیدن خودانگاره منفی برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی مهم است.
آموزش مهارت های اجتماعی
آموزش مهارت های اجتماعی با آموزش مهارت های لازم برای تعامل مثبت با دیگران در این نوع محیط ها، اضطراب را در موقعیت های اجتماعی کاهش می دهد. حوزه هایی که ممکن است مورد هدف قرار گیرند عبارتند از یادگیری نحوه حفظ تماس چشمی خوب، شرکت در مکالمه و راه هایی برای قاطعیت در صورت نیاز.
آموزش مهارت های اجتماعی می تواند شامل الگوسازی، تمرین و ایفای نقش باشد. در حالی که مهارت های مهمی را آموزش می دهد، این نوع درمان اضطراب اجتماعی برای همه مناسب نیست، زیرا بیشتر بر کمک به افرادی که دارای نقص های تعامل اجتماعی بالاتر و فراتر از اضطراب اجتماعی هستند متمرکز است.
درمان پذیرش و تعهد
درمان پذیرش و تعهد (ACT) یکی دیگر از درمان های اختلال اضطراب اجتماعی است. این رویکرد درمانی مبتنی بر فلسفه بودایی است.
از طریق ACT، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی یاد می گیرند که چگونه افکار منفی و اضطراب خود را بپذیرند تا اینکه سعی کنند آنها را از بین ببرند. این به کاهش کشمکش درونی آنها کمک می کند و به طور طبیعی علائم را کاهش می دهد.
یک درمانگر ACT می تواند از تکنیک های مختلفی برای کمک به بیماران برای پذیرش اضطراب اجتماعی خود استفاده کند و متعهد به تغییر رفتار خود شود. گزینه‌ها شامل درگیر شدن در تمرین‌های تجربی، مداخلات مبتنی بر ارزش‌ها یا آموزش تمرکز حواس است.
درمان روان پویایی
درمان روان پویشی شامل شناسایی هر گونه مسائل اساسی از دوران کودکی است که ممکن است در ایجاد اضطراب اجتماعی نقش داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که در درازمدت، این نوع درمان به همان اندازه CBT برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی موثر است.
درمان روان پویشی می تواند برای افرادی که درگیری های عمیق و حل نشده ای دارند که به اضطراب اجتماعی آنها کمک می کند بسیار مفید باشد. همچنین ممکن است در برخی موارد کشف یک مقاومت بالقوه در برابر تغییر مفید باشد.
برخی از افراد ممکن است به درمان اولیه به خوبی پاسخ دهند و نیازی به هیچ چیز دیگری نداشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در طول زندگی خود به نوعی درمان نیاز داشته باشند.
درمان های جایگزین اختلال اضطراب اجتماعی
تقریباً 43 درصد از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به دنبال درمان های جایگزین هستند . این ها را می توان در ترکیب با یا به جای روش های درمانی سنتی تر استفاده کرد. در حالی که همه درمان های جایگزین از نظر علمی برای کمک به کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی ثابت نشده اند، برخی از آنها امیدوار کننده هستند.
به عنوان مثال، یک تجزیه و تحلیل نشان داد که هم یوگا و هم مدیتیشن مبتنی بر تمرکز حواس ، درمان اختلال اضطراب را در صورت استفاده همراه با سایر گزینه‌های درمانی تقویت می‌کنند. ماساژ درمانی نتایج مثبتی را برای اختلالات اضطرابی نیز نشان داده است.
نکته ای که باید در نظر داشت این است که بیشتر مطالعات به استفاده از درمان های جایگزین برای اختلالات اضطرابی به طور کلی می پردازند. بنابراین، مشخص نیست که آیا این رویکردها به طور خاص برای اضطراب اجتماعی کار خواهند کرد یا خیر.
یافتن درمان اختلال اضطراب اجتماعی
کمک گرفتن می تواند به خودی خود احساس ناراحتی و اضطراب کند. بدانید که با جستجوی درمان، گامی در جهت درست برای کاهش اضطراب اجتماعی خود در درازمدت بردارید.
برای یافتن بهترین درمان اختلال اضطراب اجتماعی برای خود، در اینجا چند قدم وجود دارد که می توانید انجام دهید:
- با کسی که به او اعتماد دارید ، مانند پزشک مراقبت های اولیه یا یک مشاور مذهبی، در مورد مشکلاتی که تجربه می کنید صحبت کنید. همچنین می توانید با یکی از دوستان یا اعضای خانواده صحبت کنید و از آنها برای یافتن کمک بخواهید.
- به دنبال درمان اختلال اضطراب اجتماعی آنلاین باشید . تعداد فزاینده‌ای از وب‌سایت‌ها وجود دارند که می‌توانند بر اساس علائم، برنامه زمانی و بیمه سلامت شما را با یک متخصص هماهنگ کنند. شما همچنین جستجوی “درمانگران اختلال اضطراب اجتماعی در نزدیکی من” را انجام دهید.
- نوع درمانی را که می خواهید یا نیاز دارید در نظر بگیرید . متخصصانی که خدمات درمانی سلامت روان ارائه می کنند شامل روانشناسان، مددکاران اجتماعی و مشاوران هستند. اگر به دارو نیاز دارید، باید با روانپزشک صحبت کنید. اگر به دنبال درمان های جایگزین هستید، به دنبال پزشکی باشید که طب یکپارچه را انجام می دهد.
- مراجعه به پزشک . هنگامی که یک ارائه دهنده درمانی را پیدا کردید که می خواهید با او کار کنید، گام بعدی این است که تماس بگیرید و یک قرار ملاقات بگیرید. هنگام برقراری این تماس، پرس و جو در مورد هزینه خدمات آنها و اینکه آیا بیمه شما را می پذیرند می تواند مفید باشد.
بیشتر بخوانید: درمان آنلاین اضطراب
بهترین درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی شما می تواند به شدت علائم شما و میزان تاثیر این وضعیت بر عملکرد روزانه شما بستگی داشته باشد. طول درمان نیز متفاوت است.
قبل از اولین قرار ملاقات، یادداشت برداری از افکار و احساسات خود نیز می تواند کمک کند تا نقطه شروعی برای بحث داشته باشید. اگرچه ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد، اما هر چه با ارائه دهنده مراقبت خود صادق تر باشید، می توانید پیشرفت بیشتری در مدیریت اضطراب اجتماعی خود داشته باشید.