اختلال کم توجهی-بیشفعالی (ADHD) می تواند در زنان و دختران نوجوان متفاوت به نظر برسد و تشخیص آن را دشوارتر کند. اما راه هایی برای مقابله با علائم و غلبه بر چالش های منحصر به فرد وجود دارد.
درک اختلال کم توجهی-بیشفعالی در زنان
اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی شایع است که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کند و می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در محل کار، مدرسه و روابط شما شود. در زنان و دختران نوجوان، علائم اختلال کم توجهی-بیشفعالی معمولاً شامل بی توجهی بیشتری نسبت به علائم ADHD کلاسیک بیش فعالی و تکانشگری است که اغلب در مردان و پسران وجود دارد. زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی همچنین تمایل دارند علائم بیشتری از اضطراب و افسردگی را گزارش کنند.
به عنوان یک زن مبتلا به ADHD، ممکن است متوجه شوید که اغلب چیزها را به اشتباه جا می‌دهید، جزئیات یا دستورالعمل‌ها را فراموش میکنید، یا تمرکز و سازماندهی خود را برایتان مشکل می‌کند. اما احتمالاً در پوشاندن علائم و یافتن راه‌هایی برای پوشاندن نقص‌های تمرکز خود نیز بهتر هستید. برای مثال، ممکن است ساعات بیشتری را در محل کار یا مدرسه وقت بگذارید و کمبود تمرکز خود را با به نظر بسیار وظیفه شناس یا کمال گرا جبران کنید. ممکن است برای جبران سازماندهی ضعیف و مهارت های مدیریت زمان خود به برنامه ها و سایر ابزارهای بهره وری اعتماد کنید.
ادامه
به جای اینکه به دلیل علائم ADHD خود متمایز شوید، سعی می کنید از کارهایی که دیگران انجام می دهند به عنوان الگویی برای نحوه عمل در موقعیت های خاص کپی کنید. بسیاری از زنان حتی به روش های ناسالم برای مقابله، مانند مصرف بیش از حد الکل و مواد، به ویژه در سنین نوجوانی متوسل می شوند.
در برخی موارد، ممکن است متوجه نشوید که چگونه ADHD مشکلاتی را برای شما ایجاد می کند. زندگی در مجموع می تواند آنقدر استرس زا به نظر برسد که احساس اضطراب، عدم تمرکز و بی نظمی “عادی” به نظر برسد. همه این عوامل می توانند اعتماد به نفس شما را تحت تاثیر قرار دهند، درک مشکلات شما را برای دیگران سخت تر کنند و تشخیص دقیق را به تاخیر بیندازند.
خبر خوب این است که نابرابری های جنسیتی در اختلال کم توجهی-بیشفعالی اکنون به وضوح قابل درک است و بهبود در گزینه های تشخیص و درمان برای زنان در حال بررسی است. چالش‌های ADHD نباید عملکرد یا کیفیت زندگی شما را مختل کند. اگر شما یک زن یا دختر نوجوان مبتلا به ADHD هستید، امید، کمک و پشتیبانی در دسترس است. و ابزارهایی وجود دارد که می توانید از آنها برای مدیریت علائم ADHD خود و داشتن یک زندگی رضایت بخش تر و پربارتر استفاده کنید.
علائم اختلال کم توجهی-بیشفعالی در زنان
اگرچه علائم ADHD معمولا در دوران کودکی شروع می شود، برای بسیاری از زنان ممکن است تا نوجوانی یا بزرگسالی شناسایی نشوند. شاید فرزند شما اخیراً تشخیص داده شده باشد و شما همین علائم را در خودتان تشخیص دهید. یا شاید ناامیدی های ناشی از زندگی با یک اختلال درمان نشده به سادگی بیش از حد نادیده گرفته شده باشد.
مانند دختران، زنان مبتلا به ADHD ممکن است مانند مردان مبتلا به ADHD بیش فعال، تکانشی یا مختل به نظر نرسند، به این معنی که علائم اغلب ممکن است نادیده گرفته شوند یا اشتباه تشخیص داده شوند. با این حال، این بدان معنا نیست که گاهی اوقات این علائم در زنان وجود ندارد.
علائم بی توجهی
این شامل:
مشکل در انجام وظایف. ADHD می تواند انجام وظایف در مدرسه یا محل کار، یا مولد بودن و عملکرد به عنوان یک بازیکن تیم را دشوار کند. ممکن است اغلب اشتباهات بی دقتی انجام دهید یا جزئیات مهم را نادیده بگیرید.
مشکلات مدیریت زمان. شما در تلاش هستید که برای مدرسه، محل کار یا مشارکت های اجتماعی وقت شناس باشید، یا مدت زمان لازم برای رسیدن به مکان ها یا انجام وظایف را دست کم می گیرید. شما اغلب قرارها را فراموش می کنید، زمان زیادی را به تعویق می گذرانید، یا در رعایت ضرب الاجل ها مشکل دارید.
به طور مداوم چیزها را گم میکنید یا به اشتباه در جای خود قرار می دهید. فراموشی و مهارت‌های سازمانی ضعیف شما می‌تواند منجر به خانه، ماشین و محل کار به هم ریخته شود و تمایل داشته باشید که مکررا چیزهایی را که برای کار یا مدرسه نیاز دارید گم میکنید. ممکن است وقتی چیزهایی را که به طور مرتب استفاده می کنید، مانند کیف پول، تلفن یا کلید ماشین خود را پیدا نکنید، ناامید شوید.
سایر علائم بی توجهی
هنگام صحبت مستقیم با گوش دادن مشکل دارید. شما در تمرکز بر آنچه میگویند مشکل دارید، یا به سرعت مسیر آنچه را که به شما می گویند از دست می دهید. این می تواند پیروی از مکالمات، به خاطر سپردن دستورالعمل ها یا ایجاد روابط کاری و اجتماعی محکم را دشوار کند.
به راحتی حواستان پرت میشود. اغلب برای شما دشوار است که تمرکز کنید، به طور منظم رویاپردازی کنید، یا به راحتی خسته می شوید، به خصوص در طول کارهای روزمره یا غیر تحریک کننده. هنگامی که در تلاش برای تمرکز در محل کار یا مدرسه هستید، ممکن است به طور اجباری فیدهای رسانه های اجتماعی خود را بررسی کنید. به نوبه خود، رگبار مداوم اطلاعات، حفظ تمرکز شما را دشوارتر می کند.
تمرکز بیش از حد روی کارهای خاص. این طرف دیگر بی توجهی است. شما می توانید کاملاً بر روی چیزی که به نظرتان محرک است جذب شوید یا «بیش از حد تمرکز» کنید و توقف و تمرکز روی کارهای مهمتر دیگر برایتان سخت باشد.
علائم بیش فعالی
در زنان، علائم بیش فعالی ممکن است به اندازه کودکان مبتلا به ADHD آشکار نباشد، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:
بی قراری. بی قراری، مشکل در نشستن، احساس آشفتگی، بی حوصلگی در مورد انتظار در صف یا انتظار.
مسابقه افکار. داشتن تعداد زیادی افکار مختلف در یک زمان، سرعت در ذهن شما، تمرکز بر روی هر یک را دشوار می کند.
پرحرفی. تلاش برای بیان افکار مختلف در یک زمان.
استفاده وسواس گونه از رسانه های اجتماعی. بررسی مکرر پست‌ها، پیام‌ها یا برنامه‌های پیام‌رسان در رسانه‌های اجتماعی و پاسخ به آنها.
خستگی. جابجایی از یک فعالیت به فعالیت دیگر، ولع تحریک یا هیجان، حتی انجام رفتارهای پرخطر.
علائم تکانشگری
رفتار تکانشی شامل گفتن یا انجام کارها بدون در نظر گرفتن پیامدهای منفی احتمالی است.
- به عنوان مثال، خرید تکان دهنده می تواند منجر به مشکلات مالی شود و مدیریت عاقلانه پول خود را دشوارتر کند.
- قطع کردن تکان‌دهنده صحبت‌های دیگران در هنگام صحبت کردن، یا بیان پاسخ‌ها قبل از اینکه کسی سؤالی را بپرسد، می‌تواند بر روابط شما اختلال ایجاد کند.
- اگر شما یک دختر نوجوان مبتلا به ADHD هستید، ممکن است در نتیجه اظهارات یا رفتارهای تکانشی مورد قلدری قرار بگیرید.
- ممکن است رفتار جنسی پرخطری داشته باشید و خطر بارداری ناخواسته یا بیماری های مقاربتی را افزایش دهید.
- تکانشگری در هنگام رانندگی یا استفاده از ماشین آلات می تواند ایمنی شما را به خطر بیندازد.
علائم عاطفی
داشتن مشکل در مدیریت احساسات می تواند هم مردان و هم زنان مبتلا به ADHD را تحت تاثیر قرار دهد، اما ممکن است به روش های مختلف ظاهر شود. مردان مبتلا به ADHD بیشتر پرخاشگر یا حتی از نظر فیزیکی خشن می شوند. از سوی دیگر، زنان مبتلا به ADHD، به احتمال زیاد تحریک پذیر، به راحتی متزلزل می شوند یا نسبت به انتقاد حساس می شوند.
به عنوان یک زن مبتلا به ADHD، نوسانات خلقی شما اغلب می تواند توسط دیگران، به ویژه همسر یا همکاران، اشتباه تعبیر شود. کلیشه‌های جنسیتی می‌تواند به این معنا باشد که شما اغلب به اشتباه درک می‌شوید و به عنوان یک زن غیرقابل پیش‌بینی یا بیش از حد احساسی نادیده گرفته می‌شوید. به طور موجه، این فقط به احساس ناامیدی شما می افزاید.
علائم ADHD و تغییرات هورمونی
در حالی که علائم ADHD با افزایش سن کاهش می یابد، انواع و شدت علائم نیز می تواند در زمان های مختلف زندگی زنان متفاوت باشد. به عنوان مثال، در نتیجه تغییرات هورمونی، برخی از علائم ADHD ممکن است در طول چرخه قاعدگی، بارداری یا یائسگی بدتر شوند.
این می تواند علائم عاطفی مانند تحریک پذیری، نوسانات خلقی و نارضایتی عمومی از زندگی را تحریک یا تشدید کند.
اختلالات همزمان
داشتن ADHD، به خصوص زمانی که تشخیص و درمان نشده باشد، می تواند در بیشتر مواقع احساس نگرانی و استرس در شما ایجاد کند. این ممکن است دلیلی باشد که چرا هم اضطراب و هم افسردگی در زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی بیشتر از مردان است.
اضطراب. گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین اضطراب و ADHD دشوار است. برخی از علائم با هم تداخل دارند، مانند مشکل در تمرکز، احساس بی قراری و مشکلات خواب. اما تعدادی تفاوت متمایز نیز وجود دارد. فراموشی، بی نظمی و بی قراری با ADHD معمولاً همراه با اضطراب نیست. به طور مشابه، احساس دائمی نگرانی، ترس، عصبی بودن و تنفس سریع همراه با اختلالات اضطرابی از علائم ADHD نیست.
افسردگی. افسردگی و ADHD نیز شباهت هایی دارند. هر دو شرایط شما را فراموشکارتر، بی انگیزه تر و ناتوان از تمرکز می کنند. تفاوت اصلی این است که حالات و علائم افسردگی شدیدتر و طولانی تر از علائم ADHD هستند.
اختلال در غذا خوردن. در حالی که هم مردان و هم زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن هستند، زنان تمایل بیشتری به بی اشتهایی و پرخوری عصبی دارند . رفتار تکانشی ممکن است به عادات غذایی ناسالم کمک کند. در عین حال، تغذیه ناسالم می تواند علائم ADHD را بدتر کند.
خودآزاری غیر خودکشی (NSSI) نیز در دختران جوان و نوجوانان مبتلا به ADHD شایع است. این می تواند شامل خودزنی، سوزاندن، خراشیدن یا رفتارهای مشابه باشد. همچنین می تواند با سایر رفتارهای مضر مانند سوء مصرف الکل یا مواد مرتبط باشد.
نکات مقابله و خودیاری
این توانمند است که مسئولیت سلامتی خود را به عهده بگیرید و مدافع خود باشید. شما کسی هستید که بیشتر با بدن خود آشنا هستید، به چه چیزهایی برای عملکرد بهتر نیاز دارید و چگونه می توانید احساس کنید که کنترل بیشتری دارید.
چه گزینه‌های درمانی حرفه‌ای را دنبال کنید یا نه ، استراتژی‌های مهمی وجود دارد که می‌توانید در حال حاضر برای شروع مدیریت علائم ADHD خود و ایجاد تغییرات مفید در زندگی خود از آنها استفاده کنید.
[بخوانید: نکاتی برای مدیریت ADHD بزرگسالان]
نکته 1: ورزش و مدیتیشن برای افزایش توجه و تمرکز
فعالیت بدنی علاوه بر افزایش خلق شما می تواند به کنترل علائم ADHD نیز کمک کند. ورزش منظم می تواند انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین را آزاد کند که به افزایش توجه و تمرکز کمک می کند. ورزش همچنین می‌تواند انرژی اضافی را بسوزاند و استرس و اضطراب و سایر مشکلات رایج در زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی را کاهش دهد.
4 تا 5 جلسه در هفته حدود 30 دقیقه هر روز را هدف قرار دهید. شما مجبور نیستید به باشگاه بروید. می‌توانید تمرینات هوازی یا کاردیو را در خانه امتحان کنید، یا بیرون بروید، بدوید، شنا کنید یا دوچرخه‌سواری کنید. برای اینکه آن را به یک تجربه اجتماعی تر تبدیل کنید، رقص، یوگا، کلاس های گروهی مانند پیلاتس یا ورزش های گروهی را امتحان کنید.
برای بهبود بیشتر حافظه، دامنه توجه و توانایی تمرکز، عنصر تمرکز حواس را اضافه کنید . همانطور که ورزش می کنید، به جای تمرکز بر موسیقی یا تماشای تلویزیون، سعی کنید در حین حرکت روی بدن خود تمرکز کنید – برای مثال روشی که هنگام راه رفتن بازوهای خود را تکان می دهید یا احساس باد روی صورت خود. در لحظه حال بمانید و زمانی را اختصاص دهید تا به طور کامل به کاری که انجام می دهید توجه کنید. ذهن آگاهی اغلب در روتین های یوگا و تای چی گنجانده می شود.
مدیتیشن ذهن آگاهی برای ADHD
مدیتیشن ذهن آگاهی می تواند یک روش بسیار موثر نه تنها برای بهبود تمرکز، توجه و توانایی شما برای مقاومت در برابر حواس پرتی، بلکه کاهش تکانشگری و مدیریت بهتر احساسات شما باشد.
از آنجایی که بیش فعالی می تواند مدیتیشن را برای برخی از زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی چالش برانگیز کند، سعی کنید تمرین خود را با مدیتیشن های کوتاه شروع کنید و به تدریج از آنجا شروع کنید. هرچه بیشتر مدیتیشن را تمرین کنید، بهتر می توانید ذهن آگاهی را در زندگی روزمره خود بگنجانید تا به آرامش ذهن و بدن شما، جلوگیری از حواس پرتی و کنترل تکانشگری کمک کند.
نکته 2: رژیم غذایی خود را برای کنترل تکانشگری و بیش فعالی بهبود دهید
در حالی که رژیم غذایی شما باعث ADHD نمی شود، برخی غذاها می توانند علائم تکانشگری، حواس پرتی و بی قراری را بهتر یا بدتر کنند.
- رژیم غذایی متعادلی متشکل از میوه ها و سبزیجات زیاد، همراه با غلات کامل، چربی های سالم و پروتئین با کیفیت را هدف قرار دهید .
- از غذاهایی که قند زیاد و کربوهیدرات های ساده دارند ، مانند نان سفید، کیک، نوشابه، آب نبات و بیشتر غذاهای ناسالم یا فرآوری شده خودداری کنید.
- میل چندین وعده غذایی کوچک در طول روز به جای سه وعده غذایی بزرگ برای حفظ انرژی یکنواخت.
- کافئین را محدود کنید، که می تواند شما را تحریک پذیر، عصبی و مضطرب تر کند و ممکن است عوارض جانبی داروهای محرک برای ADHD را افزایش دهد .
- شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی مکمل ها ممکن است به مهار علائم بی توجهی و تکانشگری کمک کنند. اینها شامل اسیدهای چرب امگا 3 ، ویتامین D و منیزیم است.
نکته 3: سازماندهی بهتری داشته باشید
در حالی که فکر سازماندهی زمانی که مبتلا به ADHD هستید می تواند کاری طاقت فرسا به نظر برسد، لازم نیست برای شروع به نظم بخشیدن به زندگی خود یک “فرد عجیب” باشید .
- وظایف بزرگتر را به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید. به عنوان مثال، می توانید هر بار یک کشو در میز یا کمد خود یا یک بخش از کمد خود را مرتب کنید.
- انبوهی از وسایلی که دیگر استفاده نمی کنید یا لباس هایی که مدتی است نپوشیده اید را دور بیندازید. همانطور که پیشرفت می کنید، می توانید با قراردادن اقلام در دسته بندی ها برای ذخیره سازی، زباله یا کمک های مالی شروع به سازماندهی یک اتاق یا فضای اداری کنید.
- فهرست کارهایی که باید انجام دهید تهیه کنید یا از برنامه ریزان یا تقویم ها برای پیگیری کارهایی که باید انجام دهید استفاده کنید.
- مدیریت زمان خود را با استفاده از برنامه‌های گوشی هوشمند که می‌توانند به عنوان یادآوری برای قرارهای ملاقات و ضرب‌الاجل‌های آینده باشند، بهبود بخشید.
- هر روز زمانی را برای رسیدگی به امور اداری تعیین کنید تا انباشته نشود و به یک کار طاقت فرسا تبدیل نشود.
- نامه های خود را هر روز چک کنید. پرداخت قبوض و پاسخگویی به مکاتبات حساس به زمان را فوراً در اولویت قرار دهید، در حالی که این موضوع در ذهن شما تازه است.
- رفتن به “بدون کاغذ” گزینه عالی دیگری برای به کاهش بهم ریختگی و اجتناب از سازماندهی یا دور ریختن کوه های کاغذی است.
نکته 4: با بی خوابی و سایر مشکلات خواب مقابله کنید.
بی خوابی و سایر مشکلات خواب در زنان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیشفعالی رایج است. آنها معمولاً از زمان بلوغ شروع می شوند و با افزایش سن بدتر می شوند. اما احساس کمبود خواب تنها علائمی مانند تحریک پذیری، بی توجهی و اضطراب را تشدید می کند.
رعایت بهداشت خواب خوب برای بهبود کمیت و کیفیت خواب شما بسیار ارزشمند است.
- یک برنامه منظم قبل از خواب، انجام کارهای آرامش بخش قبل از خواب مانند گوش دادن به موسیقی آرام بخش یا کتاب صوتی یا مدیتیشن انجام دهید.
- حداقل یک ساعت قبل از خواب زمان تماشای صفحه را محدود کنید تا ذهنتان آرام شود.
- در یک اتاق تاریک و خنک با کمترین صدا بخوابید.
- برخی از افراد مبتلا به ADHD دریافتند که استفاده از یک پتوی سنگین به آرامش ذهن و بهبود تمرکز کمک می کند.
- اگر در هنگام بیدار شدن در صبح مشکل دارید، در اسرع وقت خود را در معرض نور خورشید قرار دهید یا از جعبه نور درمانی استفاده کنید.
نکته 5: مشکلات موجود در محل کار را مدیریت کنید
چه از راه دور یا در محل کار کنید ، ابتلا به ADHD می تواند چالش های زیادی را در محل کار ایجاد کند. ایمیل‌ها، تماس‌های تلفنی، جلسات و سایر وقفه‌ها در طول روز می‌توانند در تمرکز و تمرکز شما اختلال ایجاد کنند. حتی صرف نشستن پشت میز و تمرکز بر روی پروژه‌های متعدد می‌تواند در زمانی که دچار ADHD هستید، باری غیرقابل حل به نظر برسد.
هر چیزی که در محل کار به نظر شما چالش برانگیز است ، سعی کنید به خودتان سخت نگیرید یا به خاطر نقایص، خود را سرزنش نکنید. اغلب می توانید متوجه شوید که تنها با چند تنظیم ساده، می توانید روز کاری خود را قابل کنترل تر و پربارتر کنید.
- فضای کار و میز خود را شلوغ کنید.
- درب دفتر کار/منزل خود را تا حد امکان ببندید.
- از هدست برای جلوگیری از نویز پس زمینه استفاده کنید.
- روی هر کار جداگانه کار کنید و آنها را به تکه‌های کوچکتر تقسیم کنید تا سخت‌تر به نظر برسند.
- از یک برنامه ریز، چک لیست یا یادداشت های پس از آن برای پیگیری ضرب الاجل ها استفاده کنید.
- در جلسات یادداشت برداری کنید تا به شما کمک کند جزئیات مهم را به خاطر بسپارید.
- استراحت های مکرر برای حرکت در اطراف و آرامش ذهن خود داشته باشید.
نکته 6: مشکلات روابط خفیف
علائم ADHD می تواند ناامیدی و سوء تفاهم در روابط شما را افزایش دهد، چه آنها با یک شریک عاشقانه، دوستان، خانواده یا همکاران کاری. به عنوان مثال، مشکلات شما با توجه و تمرکز می تواند در نظر دیگران به عنوان بی علاقگی، بی حوصلگی یا حتی عدم تعهد به رابطه به نظر برسد. در حالی که شما به عنوان فرد مبتلا به ADHD ممکن است احساس کنید دیگران همیشه در حال انتقاد، مدیریت خرد یا بی احترامی نسبت به شما هستند.
اما داشتن ADHD به این معنی نیست که نمی توانید روابط سالم و رضایت بخشی را با نزدیک ترین افراد به خود حفظ کنید. ایجاد روابط مستحکم به زمان و صبر نیاز دارد، اما راه حل ها و منابع زیادی برای تقویت این روند وجود دارد.
نقش ADHD را در روابط شما ایفا می کند . این می تواند کمک کند که ببینیم طرف مقابل چقدر احساس نادیده گرفته شدن یا آزرده شدن می کند وقتی که شما حواس پرت یا فراموشکار به نظر می رسید. سعی کنید به جای اینکه صرفاً تقصیر را به گردن دیگران بیندازید، در مورد احساس خود و مشکلاتی که علائم ADHD می تواند نشان دهد، با نزدیک ترین افراد خود صادق باشید.
[بخوانید: ADHD و روابط بزرگسالان]
مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشید . سعی کنید وقتی دیگران در حال صحبت هستند ارتباط چشمی خود را حفظ کنید و از قطع کردن صحبت خودداری کنید. هنگامی که تمرکز شما شروع به تغییر کرد، کلمات آن شخص را در ذهن خود تکرار کنید تا بهتر بتوانید آنچه را که گفته می شود دنبال کنید و به خاطر بسپارید. پرسش سوال همچنین می تواند به فرد دیگر کمک کند که توجه شما را جلب کند.
احساسات خود را مدیریت کنید . ذکر بی دلیل چیزهایی که بعداً پشیمان می شوید یا به راحتی عصبانی می شوید می تواند به هر رابطه ای آسیب جدی وارد کند. اگر احساسات شدید تهدیدی برای منحرف کردن مکالمه است، به خصوص گفتگو با همسرتان، قبل از ادامه، زمانی را برای آرامش و تمرکز مجدد اختصاص دهید.
وظایف را با همسر خود تقسیم کنید . اگر بی نظمی، بهم ریختگی یا بی توجهی مشکلاتی را در خانه ایجاد می کند، با همسر خود برای تقسیم کارهای خانه همکاری کنید. به عنوان مثال، اگر برای پرداخت به موقع صورت حساب ها مشکل دارید، ممکن است این وظیفه ای باشد که بهتر است به همسر خود بسپارید در حالی که به جای آن با خرید مواد غذایی موافقت می کنید.
فرزندپروری زمانی که ADHD دارید
داشتن مشکل در سازماندهی، تمرکز، و مدیریت احساسات می تواند تربیت والدین را دشوارتر کند، به خصوص اگر فرزند شما ADHD نیز داشته باشد . تلاش برای کمک به کودک برای غلبه بر مشکلات مشابهی که شما با آن روبرو هستید ممکن است گاهی اوقات سخت به نظر برسد.
مدیریت علائم ADHD خود به کاهش برخی از فشارهای خانواده کمک می کند. همچنین می تواند به موارد زیر کمک کند:
زمان های منظمی را برای گذراندن با فرزندتان برنامه ریزی کنید . فرقی نمی‌کند با هم بازی کنید، کمک به انجام تکالیف درسی نمایید یا گپ در حین غذا بزنید ، مهم است که از حواس‌پرتی‌ها دوری کنید و وقت خود را به طور منظم با فرزندتان بگذرانید.
قوانین و پیامدهای منسجمی را تنظیم کنید . اگر با تکانشگری دست و پنجه نرم می کنید، هرگونه ناهماهنگی از سوی شما می تواند برای فرزندانتان گیج کننده باشد. با همسر خود، قوانین روشنی تنظیم کنید تا همه افراد خانواده بفهمند چه چیزی قابل قبول است – و اگر قوانین نقض شوند چه عواقبی دارد.
زمانی که احساس خستگی می کنید وقت بگذارید . هنگامی که در مدیریت احساسات خود مشکل دارید، تلاش برای مقابله با یک کودک بداخلاق یا نوجوان بداخلاق می تواند منجر به تشدید درگیری شود. به‌جای ذکر یا انجام کاری که بعداً پشیمان می‌شوید، حرکت کنید، چند لحظه کنار بروید تا آرام شوید.
وظایف والدین را با همسر خود تقسیم کنید . اگر درگیری‌هایتان با سازمان، وظایف خاصی را برایتان سخت‌تر می‌کند، مسئولیت‌ها را با همسر عوض کنید. آنها وظیفه دارند بچه‌ها را صبح به موقع برای مدرسه آماده کنند، به عنوان مثال، در حالی که شما شام را در شب درست میکنید. اگر یک والد مجرد هستید، برای حمایت با خانواده یا عزیزانتان تماس بگیرید.
درمان
تعدادی درمان برای ADHD به عنوان یک زن بالغ وجود دارد، از جمله دارو. با این حال، به خاطر داشته باشید که داروهای محرک یا غیرمحرک درمانی برای ADHD نیستند. دارو به تنهایی برای اصلاح مشکلات مربوط به مدیریت زمان، سازماندهی و مسائل مربوط به روابط در زندگی روزمره شما کافی نیست. در نتیجه، ADHD معمولاً با ترکیبی از درمان ها مدیریت می شود.
[بخوانید: درمان ADHD بزرگسالان]
یافتن بهترین درمان ها برای برآوردن نیازهای خاص، مرحله زندگی، مسئولیت های اولیه و نوع علائم بسیار مهم است. این فرآیند می تواند برای زنان به دلیل نوسانات هورمونی در طول چرخه قاعدگی، در دوران بارداری و یائسگی پیچیده تر باشد.
- به عنوان مثال، به دلیل نگرانی در مورد مصرف داروهای محرک ADHD در دوران بارداری، پزشک ممکن است برای کنترل علائم خود تکیه بر درمان های دیگر را توصیه کند.
- داروها عوارض جانبی دارند، بنابراین شما و پزشکتان باید آن را از نزدیک تحت نظر داشته باشید. ممکن است مدتی طول بکشد تا دارو، دوز و سطوح تحمل مناسب را پیدا کنید.
- درمان شناختی-رفتاری می تواند به برنامه ریزی، سازماندهی، کنترل تکانه و مدیریت استرس کمک کند.
- مربیان رفتاری و سازمان دهندگان حرفه ای تنها بر روی راه حل های عملی برای چالش هایی که در زندگی روزمره با آن روبرو هستید تمرکز می کنند. آنها می توانند به شما در بهبود مدیریت زمان و سازماندهی بهتر در خانه و محل کار کمک کنند.