اگر پزشکتان یک داروی ضد افسردگی را برای دردهای مزمن توصیه کند، ممکن است تعجب کنید. آیا این به این دلیل است که او معتقد است که شما افسرده هستید؟ یا داروهای ضد افسردگی حتی برای افرادی که هیچ علائمی از افسردگی ندارند می توانند به کاهش درد کمک کنند؟ بیایید ببینیم که این تحقیقات در مورد نقش کلاس های مختلف داروهای ضد افسردگی در درمان درد مزمن به ما می گوید.
ارتباط بین افسردگی و درد مزمن
افراد مبتلا به بیماری ها و شرایط درد مزمن مانند آرتریت روماتوئید ، لوپوس ، فیبرومیالژیا و درد نوروپاتیک غیر معمول نیست که افسردگی را تجربه کنند. افرادی که مشکلات جسمی مزمن دارند، در طول زندگی میزان افسردگی اساسی بیشتری دارند. به عبارت دیگر، درد و افسردگی اغلب بیماری های همراه هستند (دست به دست هم می دهند.)
در طرف دیگر این معادله، تعداد زیادی از افرادی که افسردگی در آنها تشخیص داده می شود، از درد مزمن نیز رنج می برند. ارتباط بین افسردگی و درد مزمن در هر دو جهت کار می کند.
با این حال، برای افرادی که دارای درد مزمن هستند، تجویز داروهای ضد افسردگی حتی اگر علائم افسردگی نداشته باشند، غیر معمول نیست.
داروهای ضد افسردگی برای درد مزمن بدون افسردگی همزمان
در حالی که داروهای ضد افسردگی عمدتاً برای افزایش خلق بیماران افسرده بالینی از طریق تأثیر بر انتقال دهنده های عصبی در مغز تجویز می شوند، داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است به عنوان درمان اولیه برای درد مزمن، اختلالات اضطرابی یا اختلالات خواب تجویز شوند.
هنگامی که از آنها برای دردهای مزمن استفاده می شود، هدف آنها اغلب به عنوان مسکن کمکی است . این بدان معنی است که آنها همراه با سایر داروهای مسکن تجویز می شوند تا اینکه به تنهایی به عنوان یک درمان درد استفاده شوند.
مکانیسم دقیقی که داروهای ضدافسردگی از طریق آن برای مدیریت درد کار می‌کنند تا حد زیادی ناشناخته است، اگرچه به نظر می‌رسد که روشی که آنها به درد مزمن کمک می‌کنند ممکن است با مکانیسم‌هایی که از طریق آن افسردگی را کاهش می‌دهند ارتباطی نداشته باشد.
به طور کلی تصور می شود که داروهای ضد افسردگی بر انتقال دهنده های عصبی سروتونین و نوراپی نفرین ، به ویژه در طول مسیرهای نزولی درد ستون فقرات، تأثیر دارند . داروهای ضد افسردگی ممکن است از طریق گیرنده های هیستامین یا کانال های سدیم نیز عمل کنند.
دسته‌هایی از داروهای ضد افسردگی که برای دردهای مزمن استفاده می‌شوند
چندین کلاس مختلف از داروهای ضد افسردگی وجود دارد که برای افراد مبتلا به درد مزمن آزمایش شده است و نحوه عملکرد یک کلاس ضد افسردگی ممکن است با دیگری متفاوت باشد. داروهایی که مورد مطالعه قرار گرفته اند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
- مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)
- مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین (NDRIs)
- ترکیبی از مهارکننده‌های بازجذب و مسدودکننده‌های گیرنده
- مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
بیایید هر یک از این کلاس ها را جداگانه بررسی کنیم.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای قبل از ایجاد SSRI به عنوان درمان استاندارد افسردگی در نظر گرفته می شدند. در حالی که این داروها در حال حاضر کمتر برای افسردگی استفاده می شوند، رایج ترین نوع داروهای ضد افسردگی هستند که برای دردهای مزمن استفاده می شود. به نظر می رسد که آنها در مدیریت کمردرد نوروپاتیک مؤثرتر هستند، اما برای همه انواع درد استفاده شده اند.
داروهایی که به عنوان داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای طبقه بندی می شوند عبارتند از:
- آمی تریپتیلین
- آموکساپین
- کلومیپرامین
- نورتریپتیلین
- دزیپرامین
- ایمی پرامین
- پروتریپتیلین
- تریمی پرامین
- دوکسپین
هنگامی که از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (به ویژه آمی تریپتیلین) برای دردهای مزمن استفاده می شود، معمولاً در دوزهای بسیار کمتر از داروهای افسردگی استفاده می شوند و بنابراین معمولاً عوارض جانبی کمتری را به دنبال دارند. عوارض جانبی رایج ممکن است شامل تاری دید، افزایش وزن و خواب آلودگی باشد.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برخی از داروهای ضدافسردگی هستند که معمولاً برای افسردگی و اضطراب تجویز می‌شوند. داروهای این دسته عبارتند از:
- فلوکستین
- اس سیتالوپرام
- فلووکسامین
- سیتالوپرام
- سرترالین
- پاروکستین
همانطور که از نام آن پیداست، SSRI ها انتقال دهنده عصبی (مواد شیمیایی مغز) سروتونین را هدف قرار می دهند و هدف افزایش سطح سروتونین در مغز است. SSRI ها داروهای مؤثری برای بسیاری از بیماران هستند و عوارض جانبی معمولاً متوسط و قابل تحمل تر از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای هستند.
مطالعاتی که در مورد استفاده از SSRI ها برای دردهای مزمن بدون افسردگی انجام می شود، نشان می دهد که این داروها تا حدودی بر اکثر شرایط درد مزمن تأثیر دارند، اما تحقیقات بیشتری لازم است.
مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)
مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) دو انتقال دهنده عصبی سروتونین و نوراپی نفرین را هدف قرار می دهند و به همین دلیل مهارکننده های دوگانه در نظر گرفته می شوند.
هر دو SSRI و SNRI ممکن است به کنترل درد و خستگی مرتبط با شرایط درد مزمن یا فیبرومیالژیا کمک کنند ، اما SNRI ها ممکن است از نظر تسکین درد موثرتر از SSRI ها باشند.
داروهای این دسته عبارتند از:
- دولوکستین
- ونلافاکسین
- دس ونلافاکسین (در ایران موجود نمیباشد)
- میلناسیپران (در ایران موجود نمیباشد)
دولوکستین توسط FDA برای درمان فیبرومیالژیا در سال 2008 و درمان دردهای اسکلتی عضلانی در سال 2010 تایید شد .
عوارض جانبی شایع مرتبط با SNRI ها عبارتند از تهوع، از دست دادن اشتها، اضطراب، سردرد، بی خوابی و خستگی.
مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین (NDRIs)
NDRI ها نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که بوپروپیون (ولبوترین یا زیبان) داروی اصلی در این دسته است.
عوارض جانبی شایع عبارتند از بی قراری، حالت تهوع، سردرد، از دست دادن اشتها، بی خوابی و افزایش فشار خون.
ترکیبی از مهارکننده‌های بازجذب و مسدودکننده‌های گیرنده
مهارکننده‌های بازجذب ترکیبی و مسدودکننده‌های گیرنده ممکن است برای افسردگی، شرایط خواب، یا درد مزمن استفاده شود و شامل موارد زیر است:
- ترازودون
- میرتازاپین
- نفازودون
عوارض جانبی شایع شامل خواب آلودگی، خشکی دهان، حالت تهوع و سرگیجه است و افرادی که سابقه مشکلات کبدی دارند نباید از این داروها استفاده کنند.
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (مهارکننده‌های MAO)
مهارکننده‌های MAO ضد افسردگی‌های قدیمی‌تری هستند که به دلیل عوارض جانبی به طور گسترده برای درمان افسردگی یا سایر شرایط استفاده نمی‌شوند.
- فنلزین
- ترانیل سیپرومین
- ایزوکاربوکسازید
- سلژیلین
محدودیت های غذایی زیادی برای افرادی که از این داروها استفاده می کنند وجود دارد و عوارض جانبی جدی قابل توجهی رایج است.
مطالعات در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی برای درد مزمن
مطالعات تحقیقاتی استفاده از داروهای ضد افسردگی در مدیریت درد مزمن در بزرگسالان، به ویژه آمی تریپتیلین، برای برخی از آنها سودمند است.
متأسفانه، اطلاعات بسیار کمی در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی برای دردهای غیر مرتبط با سرطان در کودکان یا نوجوانان در دسترس است.
داروهای تایید شده برای درد مزمن در مقابل استفاده بدون برچسب
هنگام صحبت در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی برای دردهای مزمن، مهم است که داروهایی را که برای این استفاده تأیید شده اند از داروهایی که بدون برچسب استفاده می شوند، تشخیص دهید. هنگامی که یک دارو برای یک کاربرد خاص مورد تایید FDA است، به این معنی است که FDA مطالعات را بررسی کرده و دریافته است که دارو ممکن است برای آن استفاده موثر و نسبتاً ایمن باشد.
با این حال، استفاده خارج از برچسب به داروهایی اشاره دارد که برای یک بیماری (مثلاً در اینجا، افسردگی) مورد تأیید FDA هستند اما ممکن است به دلیل دیگری (مثلاً درد مزمن) استفاده شوند.
هشدارها
استفاده از داروهای ضد افسردگی بدون هشدار نیست. FDA بیان می کند که بزرگسالان و به ویژه کودکان باید از نظر افزایش افسردگی یا افکار یا رفتار خودکشی در چند ماه اول درمان یا پس از تغییر در دوز دارو تحت نظر باشند.
در صورت تشدید علائم افسردگی یا افزایش افکار یا رفتار خودکشی، افراد باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرند. همچنین برای کسانی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند، مهم است که با عوامل خطر و علائم هشدار دهنده خودکشی آشنا باشند.
سخن آخر
داروهای ضد افسردگی می توانند برای افرادی که با دردهای مزمن کنار می آیند به بیش از یک روش مفید باشند. بسیاری از افرادی که با فیبرومیالژیا یا سایر شرایط درد مزمن زندگی می کنند نیز از افسردگی رنج می برند. با این حال، برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است از طریق مکانیسم‌های مختلف، درد مزمن را تسکین دهند.
از بین کلاس های مختلف داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، به ویژه آمی تریپتیلین، به طور کامل مورد ارزیابی قرار گرفته اند، به ویژه برای درمان درد نوروپاتیک.
کنار آمدن با درد مزمن دشوار است و بر تمام جنبه های زندگی شما تأثیر می گذارد. ترکیبی از داروهای مختلف (مانند افزودن یک داروی ضد افسردگی) ممکن است بسیار سودمند باشد، اما درمان‌های غیردارویی و مدیریت استرس به یک اندازه مهم هستند.