زندگی همراه با درد مزمن می تواند بر روحیه و دیدگاه شما تأثیر بگذارد، که به نوبه خود می تواند درک شما از درد را دگرگون نماید. اما راه هایی برای شکستن این چرخه معیوب و احیای حس خوب وجود دارد.
ارتباط بین درد مزمن جسمانی و سلامت روان
با درد بدنتان به شما اطلاع می دهد که مشکلی وجود دارد. و شما را به سمت بررسی بیماری های جسمی یا روش درمان سوق می دهد. با این حال، یک جنبه روانی نیز برای درد وجود دارد. افرادی که درد مزمن را تجربه می کنند بسیار بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خلقی و اضطراب هستند.
درد مزمن مداوم می‌تواند باعث ایجاد احساس افسردگی و ناامیدی در شما شود. هنگامی که در مورد وضعیت خود درگیری ذهنی دارید، احساس اضطراب می کنید، که این منجر به اعتیاد به داروهای مسکن می شود. در ضمن این احساسات می توانند دردی را که تجربه می کنید تشدید کنند.
افسردگی هم می تواند باعث درد شود و هم آن را بدتر می کند. در حالی که استرس باعث التهاب و تنش عضلانی می شود که باعث افزایش درد می شود. بنابراین، ممکن است در چرخه ای از دیسترس عاطفی و درد جسمانی گرفتار شوید که هر عنصر دیگری را بزرگ می کند.
چگونه درد مزمن بر روحیات شما تأثیر می گذارد؟
ماه‌ها یا سال‌ها زندگی با درد می‌تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. ممکن است در مورد احتمال تشدید درد در هنگام حضور در جمع نگران باشید یا آنقدر عصبانی یا خسته باشید که اصلاً نتوانید بیرون بروید. در هر صورت، ممکن است منزوی شوید، که به نوبه خود می تواند منجر به افسردگی شود، که آن هم درد مزمن شما را بدتر می کند.
اگر درد مزمن شما حضور در محل کار یا خانه را مختل می کند، ممکن است احساس بی ارزشی یا شرمندگی کنید. ممکن است احساس کنید که مورد سوء تفاهم قرار گرفته اید، طرد شده اید یا از فعالیت ها کنار گذاشته شده اید. همچنین ممکن است به دلیل ناراحتی جسمی در شب به سختی بخوابید. شاید تصور آینده ای که در آن درد مانع پیشرفتتان نشود، برایتان دشوار باشد. همه اینها ناراحتی روانی ایجاد می کند که درد جسمی را نیز تشدید می کند.
روش مقابله با درد مزمن
با این حال، شما در مقابله با درد مزمن تنها نیستید. این یک مسئله جهانی است. هم در ایالات متحده و هم در کانادا، تخمین زده می شود که 20 درصد از بزرگسالان با درد مزمن زندگی می کنند، در حالی که حدود 34 درصد از مردم انگلیس درد طولانی مدت را تجربه می کنند. این مشکل به حدی شایع است که به اپیدمی مواد افیونی دامن زده است. اتکای بیش از حد به داروهای مسکن که منجر به اعتیاد، رنج و مرگ گسترده شده است.
هیچ راه مطمئنی برای فرار از درد مزمن وجود ندارد. در بسیاری از موارد، ممکن است نتیجه یک بیماری غیر قابل درمان باشد. با این حال، می توانید برای درک بهتر درد و رابطه آن با سلامت روان زمان بگذارید. سپس، می‌توانید استراتژی‌های خودمراقبتی و گزینه‌های درمانی حرفه‌ای را شناسایی کنید. این گزینه ها می‌توانند به شما کمک کنند تا زندگی رضایت‌بخشی داشته باشید که تحت تأثیر درد مزمن یا وابستگی به مسکن‌ها نباشد.
علل درد مزمن
همه ما درجاتی از درد کوتاه مدت را تجربه کرده ایم. شاید در حین دویدن مچ پا دچار پیچ خوردگی شده اید، در حین آشپزی انگشت خود را بریده اید، یا در حین جابجایی اثاثیه، بازوی خود را کبود کرده اید. درد ناشی از آسیب های رایج در مدت کوتاهی فروکش می کند، اما گاهی درد حاد یا مزمن می تواند ماه ها یا حتی سال ها باقی بماند. این درد ممکن است یک احساس مداوم باشد که شبانه روز زندگی شما را تحت الشعاع قرار می دهد، یا می تواند مسئله ای باشد که فراز و نشیب دارد و هرگز به طور کامل حل نمی شود.
درک علت درد مزمن اولین قدم در مدیریت آن و همچنین پریشانی عاطفی همراه است. در اینجا چند عامل رایج دردهای مداوم و ارتباط آنها با سلامت روان آورده شده است:
مشکلات کمر/گردن
از لغزش و زمین خوردن گرفته تا فرم اشتباه هنگام ورزش کردن، بسیاری از حوادث می تواند منجر به آسیب گردن یا کمر و درد شود. انتخاب سبک زندگی نادرست، مانند بی تحرکی، نیز می تواند خطر درد در این نواحی را به دلیل سفت شدن و ضعیف شدن آنها افزایش دهد. بین 60 تا 80 درصد از بزرگسالان در مقطعی از زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند. گردن درد نیز یک مشکل گسترده است که 20 تا 70 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد.
در موارد مزمن، این درد می تواند به ویژه آزاردهنده باشد و بر خلق و رفاه شما تأثیر بگذارد. تحقیقات، ارتباط قوی بین گردن درد و کمر درد و افسردگی و اضطراب را نشان می دهد. برای مثال، اگر آسیب کمر منجر به دردی شود که شما را در شب بیدار نگه می دارد، کمبود خواب می تواند استرس شما را افزایش دهد. و سپس، در پاسخ به سطح بالای استرس، گردن سفت می شود. ممکن است به تدریج خود را در حلقه ای از درد فیزیکی، محرومیت از خواب و ناراحتی روانی ببینید.
آرتروز
استئوآرتریت (آرتروز) شایع ترین نوع آرتریت است که به دلیل سائیدگی غضروف بین استخوان های شما در طول زمان ایجاد می شود. آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) نیز شایع است. این یک وضعیت خود ایمنی است که منجر به التهاب اطراف مفاصل می شود. هر یک از این شرایط می تواند نتایج بسیار دردناکی داشته باشد. ممکن است متوجه درد سوزشی یا درد مبهم در نواحی مانند باسن یا زانو شوید. یا ممکن است در دستان خود احساس ضربه شدید و تورم داشته باشید.
در حالی که درد به خودی خود ناامیدکننده است. همچنین می تواند شما را از لذت بردن از سرگرمی های مورد علاقه خود بیزار کند. همچنین شما را در محل کار و خانه کاهش دهد. این به نوبه خود کیفیت زندگی شما را کاهش می دهد و سلامت روان شما را تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیقات تایید می کند که اضطراب و افسردگی در بین افرادی که از آرتریت رنج می برند رایج است.
سرطان
سرطان می تواند باعث درد شود زیرا تومور به اعصاب فشار می آورد یا استخوان ها را تحت تأثیر قرار می دهد. درمان سرطان، از جمله جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی نیز می تواند باعث ایجاد درد به عنوان یک عارضه جانبی شود.
تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به سرطان در نهایت با انواع اختلالات روانی از جمله اختلالات مرتبط با استرس و افسردگی دست و پنجه نرم می کنند. ممکن است پس از تشخیص اولیه، زمانی که مرگ و میر و هدف خود را در زندگی زیر سوال می برید، دچار افسردگی شوید. یا شاید در مورد درد و ناراحتی احتمالی هر درمان جدید، اضطراب را تجربه کنید.
متأسفانه، هنگامی که درمان نشود، همان اختلالات روانی می تواند شانس شما را برای غلبه بر سرطان کاهش دهد. برای مثال، احساس ناامیدی فزاینده ممکن است شما را به امتناع از درمان یا نادیده گرفتن توصیه‌های پزشک سوق دهد. استرس فیزیکی که با شرایطی مانند افسردگی و اضطراب همراه است نیز می تواند بر بدن ضعیف شده تأثیر بگذارد.
میگرن
میگرن با درد ضربان دار یا ضربان دار در سر و گاهی اوقات علائم اضافی مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا همراه است. اگرچه برخی از افراد گاه به گاه دچار میگرن اپیزودیک می شوند، برخی دیگر به میگرن مزمن مبتلا می شوند به بدین شکل است که شما بیش از 15 مورد از این دوره های دردناک را در یک ماه تجربه می کنید.
از آنجایی که درد میگرن بسیار ناتوان کننده است، ممکن است در حالی که منتظر میگرن بعدی هستید، اضطراب حاد را تجربه کنید. متأسفانه، استرس نیز یک محرک رایج برای میگرن است. هنگامی که میگرن شدید رخ می دهد، ممکن است در نهایت برنامه ها را لغو کنید و خود را در یک اتاق ساکت و تاریک منزوی کنید تا زمانی که درد از بین برود.
برخی از افرادی که از میگرن رنج می برند با افسردگی و اختلالات اضطرابی مانند اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) نیز دست و پنجه نرم می کنند . میگرن همچنین در افرادی که مورد آزار جسمی، عاطفی یا جنسی قرار گرفته‌اند، شایع‌تر است، که نشان‌دهنده ارتباط بین آسیب‌های گذشته و درد فیزیکی فعلی است.
فیبرومیالژیا
سندرم فیبرومیالژیا (FMS) یک اختلال مزمن است که باعث سفتی و درد در سراسر بدن می شود. با وجود درد، این وضعیت با آسیب بافتی یا التهاب همراه نیست. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما ممکن است نتیجه عدم تعادل شیمیایی یا پیام‌های درد غیرطبیعی باشد. خستگی همچنین یکی از علائم FMS است که باعث می شود برخی از محققان فکر کنند که اختلال در الگوهای خواب ممکن است علت آن باشد.
رویدادهای استرس زا می تواند باعث درد FMS شود و درد می تواند استرس را افزایش دهد. شاید در مورد اینکه آیا درد در زمان نامناسبی مانند قبل از یک جلسه کاری مهم شعله ور می شود یا خیر، نگران هستید. استرس خود باعث شعله ور شدن آن می شود و شما را ناامید می کند. بسیاری از افراد مبتلا به FMS با اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اضطراب نیز دست و پنجه نرم می کنند.
مولتیپل اسکلروزیس (MS)
ام اس یک بیماری مزمن است که به رشته های عصبی آسیب می رساند و منجر به علائمی مانند گزگز، بی حسی، ضعف و خستگی می شود. همچنین می تواند روی بینایی فرد تأثیر منفی بگذارد. شدت این عارضه می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. ممکن است علائم به تدریج بدتر شود. یا ممکن است این بیماری برای سال‌ها رو به بهبود باشد، اما ناگهان عود کند.
ماهیت غیرقابل پیش بینی ام اس می تواند بر سلامت روان فرد تأثیر بگذارد. ممکن است هر روز را با احساس عدم اطمینان شروع کنید. آیا علائم بهتر از روز قبل خواهد بود یا بدتر؟ این اضطراب آشکار می تواند بر نحوه برنامه ریزی شما با افراد دیگر یا تصور اهداف آینده شما تأثیر منفی بگذارد. حدود نیمی از افراد مبتلا به ام اس ممکن است افسردگی را تجربه کنند. افسردگی ممکن است به دلیل احساس ناامیدی و سرخوردگی شدید ایجاد شود یا می تواند نشانه مستقیم این بیماری باشد.
سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
بسیاری از زنان به طور منظم به دلیل تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی، PMS را تجربه می کنند. PMS شامل علائم فیزیکی مانند سردرد، کمردرد و نفخ و همچنین علائم احساسی مانند نوسانات خلقی، تنش و خستگی است. PMS همچنین می تواند افسردگی و اختلالات اضطرابی را بدتر کند.
اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) شکل شدیدتری از PMS است که سه تا هشت درصد از زنان را در طول سال های باروری تحت تاثیر قرار می دهد. درد جسمی و ناراحتی روانی ناشی از PMDD آنقدر شدید است که بر نحوه عملکرد شما در محل کار و موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد. همچنین با افزایش خطر خودکشی مرتبط است.
علت درد مزمن شما هر چه باشد، بدانید که راه حل هایی وجود دارد
روشهای درمانی و راهبردهای خودمراقبتی زیادی وجود دارد که می‌توانید برای مدیریت درد مزمن، فراتر از استفاده از داروهای مخدر خطرناک اتخاذ کنید. با این حال، قرار نیست هر رویکردی برای همه کارساز باشد. ممکن است متوجه شوید که ترکیبی از نکات زیر می تواند برای مدیریت درد و بازپس گیری کنترل زندگی شما مفید باشد.
خودیاری برای مدیریت درد مزمن نکته 1: ورزشهای سبک را امتحان کنید.
ورزش فواید درمانی زیادی برای ذهن و بدن دارد. هنگامیکه ورزش می کنید، مغز شما هورمون هایی مانند اندورفین و دوپامین ترشح می کند که خلق و روحیه شما را تقویت می نماید. همچنین نشان داده شده است که فعالیت بدنی باعث کاهش درد، بهبود خواب و کاهش التهاب می شود. همه این مزایا می توانند به عنوان مقابله با چرخه درد مزمن و ناراحتی روانی عمل کنند.
یک مطالعه در سال 2020 در مورد تأثیر تمرینات هوازی بر کمردرد مزمن نشان داد که هر چه تمرین شدیدتر باشد، درد بیشتر کاهش می یابد. اما نیازی به درگیر شدن در تمریناتی که باعث می شود شما احساس خستگی کنید یا سلامت جسمی شما را بدتر می کند، نیست. کاری را انجام دهید که برای شما راحت است. حتی چیزی به ملایمت یک روتین یوگا می تواند مفید باشد.
اینجا نکاتی در مورد ورزش ذکر می شود:
سطح فعالیت خود را تغییر دهید. سعی کنید ترکیبی از ورزشهای قلبی، ورزشهای قدرتی، و ورزشهای انعطافی را ترکیب کنید . بسته به وضعیت مزمن شما، برخی از ورزشها ممکن است مناسب تر از سایرین باشند. به عنوان مثال، شنا برای افرادی که ناراحتی مفاصل دارند گزینه بسیار خوبی است و یوگا برای درد گردن و کمر مفید است. حتی اگر تحرک شما محدود است ، راه‌های زیادی برای ورزش وجود دارد.
در ورزش کردن به خودتان سخت نگیرید. به سرعت ورزش را شروع کنید و اهدافی را تعیین کنید که بدون زیاده روی، دست یافتنی به نظر می رسند. به بدن خود زمان دهید تا با فعالیت سازگار شود و سپس به تدریج سختی را افزایش دهید. ممکن است قصد داشته باشید قبل از افزایش سرعت و مسافت در طول زمان در اطراف محله قدم بزنید.
محدودیت های خود را بشناسید . برای ورزش منظم برنامه ریزی کنید، اما خودتان را در معرض موقعیت هایی که ممکن است درد فعلی را تشدید کند، قرار ندهید. به عنوان مثال، اگر از میگرن رنج می برید، قبل از ورزش، زمانی را برای رهایی از سردرد اختصاص دهید.
نکته 2: ذهن آگاهی را تمرین کنید
ذهن آگاهی تمرین تمرکز بر لحظه حال با ذهنیت غیر قضاوتی است. وقتی صحبت از زندگی با درد مزمن به میان می آید، ذهن آگاهی می تواند به شما کمک کند تا احساسات ناخوشایند فیزیکی را بپذیرید و این می تواند درک شما را از شدت درد تغییر دهد. به عبارت دیگر، ذهن آگاهی ممکن است بتواند درد را با شدت کمتر به نظر برساند.
همچنین می توانید از ذهن آگاهی برای کشف و پذیرش تجربیات عاطفی خود استفاده کنید، بنابراین می توانید اضطراب و افسردگی را که اغلب با درد مزمن همراه است، بهتر مدیریت کنید. مطالعات نشان می‌دهند که تمرکز حواس می‌تواند یک اقدام خودیاری مفید برای مقابله با درد ناشی از علائم PMS، فیبرومیالژیا و میگرن باشد.
خارج از مدیتیشن های هدایت شده، می توانید از تکنیک های تمرکز حواس در هر نقطه از روز استفاده کنید. فقط کاری را که انجام می‌دهید مکث کنید و اجازه دهید توجه شما به یک احساس، خواه غذا در دهان یا ناراحتی در پشت شما باشد.
آن را کاوش کنید، اما در مقابل میل به خوب یا بد نامیدن آن مقاومت کنید. جنبه‌هایی مانند فشار، شدت، تنش و دما را در نظر بگیرید تا درک و پذیرش کامل‌تری از احساس به دست آورید.
نکته 3: از یک رژیم غذایی ضد التهاب پیروی کنید
در برخی موارد، درد مزمن با التهاب مزمن مرتبط است. به عنوان مثال، تورمی که با بیماری مانند آرتریت همراه است، به اعصاب فشار می آورد و در نتیجه باعث درد می شود. یکی از راه های مدیریت این مشکل، ارزیابی مجدد رژیم غذایی است. نشان داده شده است که برخی غذاها باعث افزایش یا کاهش التهاب می شوند.
بیشتر غذاهای ضد التهاب بخورید
غذاهایی که می توانند به کاهش التهاب کمک کنند عبارتند از:
- میوه هایی مانند انواع توت ها و پرتقال.
- سبزیجاتی مانند بروکلی و سبزی های تیره و برگ دار.
- آجیل و کره آجیل.
- چای و قهوه.
- حبوبات، مانند نخود، لوبیا و عدس.
- غلات کامل فیبری.
- ماهی هایی مانند سالمون و ساردین.
رژیم هایی مانند رژیم مدیترانه ای و رژیم غذایی DASH ممکن است راه های ساده ای را برای کاهش التهاب ارائه دهند.
غذاهایی که می توانند التهاب را افزایش دهند را کاهش دهید
که شامل:
- کربوهیدرات های تصفیه شده ، از جمله برنج سفید و نان سفید.
- غذاهای سرخ شده مانند سیب زمینی سرخ کرده یا ترشی سرخ شده.
- گوشت قرمز مانند استیک.
- گوشت های فرآوری شده
- نوشیدنی های شیرین مانند نوشابه.
لازم نیست این غذاها را به طور کامل حذف کنید. با این حال، کاهش مصرف ممکن است به کاهش التهاب و کاهش سطح درد کمک کند.
نکته 4: خواب خود را بهتر کنید
شاید از قبل به خوبی بدانید که کمبود خواب یا خواب بی‌کیفیت می‌تواند خلق و سلامت روان شما را بدتر کند. با این وجود، علاوه بر آن، یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که کمبود خواب می تواند حساسیت شما را به درد افزایش دهد. اگر به بیماری مبتلا هستید که باعث ایجاد سطوح مختلفی از ناراحتی مزمن می شود، این می تواند مشکل ساز باشد. برای مثال، اگر فیبرومیالژیا خوابیدن را دشوار می‌کند، کمبود خواب نیز درد روز بعد را تشدید می‌کند.
بهداشت اولیه خواب را تمرین کنید . از یک برنامه خواب ثابت پیروی کنید. در طول روز چرت های طولانی نزنید. قبل از خواب از مواد محرک مانند کافئین و صفحه نمایش روشن خودداری کنید.
به دنبال تشکی باشید که با بیماری مزمن شما سازگار باشد . به عنوان مثال، اگر با درد ناشی از ام اس دست و پنجه نرم می کنید، تشک لاتکس ممکن است مفید باشد. بسته به محل دردتان، می توانید موقعیت های خواب مختلفی را نیز آزمایش کنید.
اگر داروی ضد درد مصرف می کنید، این کار را درست قبل از خواب انجام دهید . اگر داروها را خیلی زود مصرف کنید، ممکن است در نیمه شب از بین بروند و خواب شما را مختل کنند. همچنین می‌توانید از داروهای خواب طبیعی مانند ملاتونین استفاده کنید.
از تکنیک های تمدد اعصاب استفاده کنید . تمرین‌های تنفسی، تمرین‌های تجسم و مدیتیشن‌های اسکن بدن می‌توانند راه‌های مفیدی برای بهبود خواب شما باشند.
نکته 5: حمایت اجتماعی ایجاد و حفظ کنید
صرف زمان بیشتر با دوستان و خانواده می تواند به شما در مدیریت بهتر درد مزمن کمک کند. معاشرت سیستم عصبی شما را آرام می کند و سطح استرس را کاهش می دهد. همچنین می تواند به کاهش احساس افسردگی و تنهایی کمک کند. با کاهش آن ناراحتی عاطفی، شدت درد شما نیز ممکن است کاهش یابد.
اما اگر به نظر می رسد درد مزمن شما مانع از معاشرت می شود، چه باید بکنید؟ به این نکات توجه کنید:
در روزهایی که دردتان کم است استفاده کنید.
اگر به نظر می رسد علائم شما در حال کاهش است، معاشرت اجتماعی را در اولویت قرار دهید. هرچند ممکن است مستلزم انعطاف پذیری شما و دوستانتان باشد، اما هر کاری که می توانید انجام دهید.
دعوت نامه پخش کنید!
به جای اینکه منتظر دعوت باشید، ابتکار عمل را به دست بگیرید و با خانواده، دوستان و آشنایان تماس بگیرید. تعاملات حضوری بهترین تأثیر را بر روحیه شما دارد، بنابراین افراد را برای بازدید به خانه خود دعوت کنید. اگر برای معاشرت بیرون می روید، جاهایی را پیشنهاد دهید که درد شما را تشدید نکنند. به عنوان مثال، اگر از میگرن رنج می برید، ممکن است بخواهید از مکان یا کنسرت های پر سر و صدا اجتناب کنید.
درد مزمن خود را بازگویی کنید.
اگر در انجام این کار احساس راحتی می کنید، به دوستان و اعضای خانواده در مورد وضعیت خود و تأثیر درد بر شما اطلاع دهید. اگر به دلیل تشدید درد نیاز به لغو یا زمان‌بندی مجدد برنامه‌ها دارید، آنها این مسأله را شخصی سازی نمیکنند.
به یک گروه پشتیبانی بپیوندید.
گروه‌های پشتیبانی آنلاین یا حضوری به شما کمک می‌کنند با افرادی که با مشکلات مشابهی درگیر هستند ارتباط برقرار کنید. این گروه‌ها می‌توانند حمایت اجتماعی ارائه دهند، و ممکن است راهبردهای مقابله‌ای جدید را از دیگر اعضا بیاموزید.
در صورت لزوم از فناوری استفاده کنید.
بیشتر بخوانید: حمایت اجتماعی برای کاهش استرس
در روزهایی که از درد ناتوان هستید، تماس، پیامک یا چت تصویری با دوستان را در نظر بگیرید. ارتباطات مجازی جایگزین مناسبی برای تعاملات چهره به چهره نیستند، اما همچنان می توانند به شما کمک کنند تا با کسانی که دوستشان دارید ارتباط ایجاد کنید.
نکته 6: درمان با حیوانات خانگی را امتحان کنید
کمی حیوان درمانی می تواند درد و همچنین ناراحتی عاطفی را کاهش دهد. مطالعات نشان می دهد که پس از اینکه درد مزمن با حیوانات درمانی سپری می شود، آنها تمایل به گزارش کاهش سطح درد و ناراحتی دارند.
چه در حال نوازش خرگوش باشید و چه با سگ قدم بزنید، فعل و انفعالات حیوانی می تواند منجر به افزایش اندورفین و اکسی توسین در مغز شما شود. این تعامل همچنین می تواند به کاهش استرس شما کمک کند و به شما حس همراهی بدهد. همه اینها می تواند منجر به خلق بالا شود که ممکن است شدت درد شما را کاهش دهد.
قبل از آوردن حیوان خانگی جدید به خانه محدودیت های خود را در نظر بگیرید . اگر درد مزمن تحرک شما را کاهش می دهد، سگ ممکن است ایده آل نباشد، زیرا باید روزانه آن را پیاده روی کنید. گربه می تواند گزینه بهتری باشد.
به یاد داشته باشید که برای بهره مندی از درمان با حیوانات، نیازی به داشتن حیوان خانگی ندارید . در روزهایی که درد مزمن شما کم است، می توانید پیشنهاد دهید که سگ دوستتان را پیاده روی کنید. یا اگر می‌خواهید مدتی را با دوستان پشمالوی جدید بگذرانید یا در پناهگاه حیوانات یا گروه نجات داوطلب شوید، می‌توانید از مکان‌هایی مانند کافه‌های گربه دیدن کنید. همچنین می توانید از پزشک خود در مورد برنامه های درمانی با کمک حیوانات بپرسید.
گزینه های درمانی حرفه ای برای درد مزمن
بسیاری از مردم برای مدیریت درد مزمن به گزینه های درمانی حرفه ای روی می آورند. این درمان‌ها می‌تواند شامل داروهای تسکین‌دهنده درد باشد که رویکردی بیولوژیکی برای درمان درد دارند و روان‌درمانی که می‌تواند درد فیزیکی و همچنین پریشانی عاطفی و پاسخ به درد را درمان کند.
دارو
اپیوئیدها (داروهای مخدر) مانند کدئین، مورفین، ترامادول و … داروهای مسکن قوی هستند. اگرچه آنها گاهی اوقات راه موثری برای مدیریت درد حاد هستند، اما جنبه منفی زیادی دارند. مصرف زیاد یا طولانی مدت می تواند منجر به اعتیاد شود و اعتیاد می تواند منجر به مصرف بیش از حد کشنده شود. بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، کانادا و بریتانیا، در حال تجربه یک اپیدمی مواد افیونی هستند، زیرا استفاده نادرست از این داروها افزایش یافته است. لذا نباید این داروها را خودسرانه مصرف نمود.
بسته به علت درد مزمن شما، پزشک ممکن است داروهای غیرافیونی تجویز کند. به عنوان مثال، تریپتان ها می توانند به درمان میگرن مزمن کمک کنند. درد مزمن عصبی ممکن است با گاباپنتین (نورونتین) یا پره گابالین (لیریکا) درمان شود. آمپول های کورتونی برای تسکین التهاب و درد در قسمت های خاصی از بدن استفاده می شود که اگر به آرتریت مبتلا میباشید، می تواند مفید باشد.
روان درمانی
روان درمانی برای مدیریت درد مزمن با حداقل خطرات و عوارض جانبی همراه است، به خصوص در مقایسه با دارو. همچنین می توان از آن در ترکیب با داروها و اقدامات خودیاری برای دستیابی به نتایج قوی استفاده کرد. دو گزینه درمانی رایج برای تسکین درد عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و درمان پذیرش و تعهد (ACT).
CBT بر تغییر تفکر منفی و الگوهای رفتاری ناسالم تمرکز دارد . این می تواند درک شما از درد را تغییر دهد و به شما کمک کند تا راهبردهای مقابله ای جدیدی بسازید، که همچنین استرس را کاهش می دهد. ممکن است یاد بگیرید که چگونه افکار غیر مفید را شناسایی کنید، مانند “این درد زندگی من را کنترل می کند.” سپس، می‌توانید آنها را با خودگویی‌های تأییدکننده‌تر جایگزین کنید، مانند «من هنوز می‌توانم زندگی رضایت‌بخشی داشته باشم».
یک درمانگر ماهر همچنین ممکن است شما را از طریق تکنیک‌های آرامش‌بخشی که می‌توانید به آنها تکیه کنید، مانند تنفس دیافراگمی برای کاهش استرس، راهنمایی کند.
ACT به جای اجتناب از درد و محرک ها، تاکید زیادی بر پذیرش درد دارد . ذهن آگاهی در این امر نقش دارد، زیرا یاد می گیرید که احساسات و افکار را بدون قضاوت تصدیق کنید. سپس، می‌توانید متعهد شوید که اقداماتی انجام دهید و اهدافی را تعیین کنید که با ارزش‌های شخصی شما همسو باشد، بدون ترس از درد.
به عنوان مثال، به جای اینکه نگران باشید که آیا میگرن هنگام معاشرت با دوستان شما شروع می شود یا خیر، این نگرانی را کنار گذاشته و خانه را ترک می کنید. اگر در حین بیرون رفتن ناراحتی ایجاد شد، به حرکت رو به جلو ادامه می‌دهید و به خودتان اطمینان می‌دهید که درد با آسیب واقعی یکسان نیست. شما می توانید بدون در نظر گرفتن آن به عملکرد خود ادامه دهید.
چگونه به فردی که درد مزمن دارد کمک کنیم؟
افرادی که با دردهای جسمی و روحی دست و پنجه نرم می کنند نیز در معرض خطر انزوای خود هستند. آنها ممکن است خود را یک سربار بدانند، یا خستگی و استرس می تواند آنها را به چشم پوشی از رویدادهای اجتماعی سوق دهد. با گذشت زمان، این انزوا هم درد فیزیکی و هم ناراحتی عاطفی آنها را تشدید می کند. اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به درد مزمن است، بدانید که حمایت اجتماعی شما مهم است.
زمانی را صرف تحقیق در مورد بیماری عزیزتان کنید.
شاید شما یک والدین مسن داشته باشید که به آرتریت مبتلا شده است، یا دوستی دارید که دوره های مکرر کمردرد ناشی از آسیب را تجربه می کند. هرچه بیشتر در مورد آنچه آنها می گذرانند یاد بگیرید، بهتر می توانید از نظر روحی و جسمی از آنها حمایت کنید. علاوه بر نگاه کردن به منابع رسمی پزشکی، با عزیزان خود در مورد تجربیات شخصی آنها نیز صحبت کنید.
تشویق کنید تا سبک زندگی سالم را تشویق انتخاب کند.
شما نمی توانید زندگی عزیزتان را کنترل کنید، اما می توانید پیشنهاداتی ارائه دهید که آنها را به سمت عادات سالم تر سوق دهد. به ایشان پیشنهاد دهید. برای مثال در ورزش های سبک یا مدیتیشن روزانه به ایشان بپیوندید، یا برای ایجاد یک برنامه غذایی کم التهاب با یکدیگر همکاری کنید.
صبور و انعطاف پذیر باشید.
شعله ور شدن درد غیرمنتظره ممکن است باعث شود که عزیز شما برنامه ها را لغو کند، برنامه ریزی مجدد کند یا رویدادهای اجتماعی را زودتر ترک کند. یا شاید زمانی که شما با هم وقت می گذرانید، به نظر برای آنها کمتر جذابیت دارد. هیچ یک از اینها را به عنوان یک رد شخصی تلقی نکنید. صبور باشید و از دعوت آن ها به گردش ها دست برندارید.
پیشنهاد و پذیرش کمک کنید.
از آنها بپرسید که آیا آنها برای کارهای خاصی مانند خرید، خشکشویی یا انجام کارهای عمومی به کمک نیاز دارند. فراموش نکنید که رابطه شما هنوز هم باید برای دو طرف سودمند باشد. اگر آنها به شما پیشنهاد انجام کاری را دادند، این سوال را مطرح نکنید که آیا می توانند از عهده آن برآیند یا خیر. به آنها فضایی بدهید تا به شما کمک کنند. این می تواند احساس استقلال آنها را تقویت کند.
محدودیت های خود را بپذیرید.
احساس نکنید که نیاز دارید وضعیت دوست یا عزیز خود را “تعیین” کنید یا تمام مسئولیت های آنها را بر دوش بگیرید. گاهی اوقات فقط حضور و تمایل به گوش دادن به آنها کمک می کند تا ذهن آنها را از ناراحتی دور کند. داشتن حمایت اجتماعی قابل اعتماد همچنین می‌تواند به آنها احساس قدرت کند تا راه‌هایی برای کنار آمدن با بیماری مزمن خود پیدا کنند و چرخه درد فیزیکی و ناراحتی عاطفی را بشکنند.