انواع مختلف داروهای ضد افسردگی چیست؟ چقدر موثر است؟ کدام یک برای شما مناسب است؟ عوارض جانبی چه هستند؟ در مقاله تمام مواردی که باید در مورد داروهای افسردگی بدانید، آورده شده است.
داروهای ضد افسردگی چیست؟
داروهای ضد افسردگی طیف وسیعی از داروها هستند که در درمان افسردگی و سایر بیماریهای سلامت روان مانند اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) استفاده می شوند. این داروها برخی از رایج ترین داروهایی هستند که در سراسر جهان تجویز می شوند. این داروها شامل مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، ضد افسردگی های غیر معمول، ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCAs) و مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) هستند.
داروهای ضد افسردگی برای تغییر مواد شیمیایی (انتقال دهنده های عصبی) در مغز طراحی شده اند که بر خلق و احساسات تأثیر می گذارند. وقتی از افسردگی رنج می برید، دارو می تواند یک روش ساده و راحت برای تسکین به نظر برسد. اگر افسردگی شما شدید است، داروهای ضد افسردگی می توانند مفید و حتی نجات دهنده باشند.
با وجود اینکه داروهای ضد افسردگی می توانند به درجات مختلف به تسکین علائم افسردگی کمک کنند، آنها درمانی برای افسردگی نیستند و به علل زمینه ای آن کاری ندارند. آنها همچنین ممکن است راه حل بلندمدتی برای مدیریت علائم شما نباشند. با گذشت زمان، برخی از افرادی که در ابتدا به دارو پاسخ می‌دهند، ممکن است به افسردگی برگردند، مانند افرادی که مصرف دارو را متوقف می‌کنند.
نکات مهم در انتخاب داروهای ضد افسردگی
داروهای ضدافسردگی همچنین ممکن است زمان ببرد تا در بدن تاثیر کرده و اثر خود را نشان دهند و ممکن است با عوارض جانبی ناخوشایند یا حتی جدی همراه باشند. ممکن است برای یافتن دارو و دوز مناسب برای شما نیاز به آزمایش با پزشک داشته باشید. به این دلایل، داروهای ضد افسردگی اغلب زمانی مؤثرتر هستند که در ترکیب با سایر درمان های افسردگی و تغییرات رفتاری استفاده شوند.
هنگام بررسی داروهای افسردگی، مهم است که فواید آن را در مقابل خطرات آن سنجید. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی خفیف تا متوسط، در واقع متوجه می‌شوند که درمان، ورزش و استراتژی‌های خودیاری به همان خوبی یا حتی بهتر از دارو عمل می‌کنند – منهای هر گونه عوارض جانبی.
حتی اگر شما و پزشکتان تصمیم بگیرید که داروهای افسردگی برای شما مناسب است، ایده خوبی است که درمان و تغییر سبک زندگی را نیز دنبال کنید. هنگامی که دارو به کنترل علائم شما کمک کرد، ممکن است متوجه شوید که در موقعیت بهتری هستید تا از یک درمانگر کمک بگیرید، ورزش کنید و جایگزین های غیر دارویی را امتحان کنید که می تواند مشکلات اساسی را برطرف کند و به شما کمک کند افسردگی را برای همیشه شکست دهید.
داروهای ضد افسردگی چگونه کار می کنند؟
اکثر داروهای ضد افسردگی فعلی انتقال دهنده های عصبی در مغز مانند سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین را هدف قرار می دهند. SSRI ها مانند فلوکستین و سرترالین، سروتونین را در مغز تقویت می کنند، SNRI ها مانند دولوکستین یا ونلافاکسین، هم سروتونین و هم نوراپی نفرین را افزایش می دهند، در حالی که بوپروپیون، یک داروی ضد افسردگی غیر معمول، فقط روی سطوح نوراپی نفرین و دوپامین اثر می کند.
معلوم نیست چرا تغییر سطح این مواد شیمیایی در مغز می تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند. در ابتدا، متخصصان پزشکی فکر می کردند که افسردگی ناشی از عدم تعادل شیمیایی است که می توان آن را اصلاح کرد. اما اکنون می دانیم که دلایل افسردگی بسیار پیچیده تر از آن است.
تحقیقات به عوامل فیزیولوژیکی از جمله التهاب، افزایش هورمون استرس، سرکوب سیستم ایمنی، فعالیت غیر طبیعی در بخش‌های خاصی از مغز، کمبودهای تغذیه‌ای و کوچک شدن سلول‌های مغز اشاره می‌کند. عوامل اجتماعی و روانشناختی مانند تنهایی، تجربیات زندگی پر استرس، رژیم غذایی نامناسب و عزت نفس پایین نیز می توانند نقش مهمی در تحریک افسردگی داشته باشند.
یک نظریه نشان می دهد که داروهای ضد افسردگی با کمک به ایجاد اتصالات جدید (سیناپس) در مغز که در طول دوره های استرس طاقت فرسا از بین می روند، کار می کنند. با این حال، چگونه آنها این کار را انجام می دهند، نامشخص است.
اثربخشی
به طور کلی، به نظر می رسد که داروهای ضد افسردگی می توانند برای افراد مبتلا به افسردگی بالینی یا اختلال افسردگی اساسی (MDD) که علائم آن عملکرد در زندگی روزمره را دشوار می کند، موثر باشد. تحقیقاتی که 522 مطالعه را مورد بررسی قرار دادند به این نتیجه رسیدند که همه داروهای ضد افسردگی رایج در کاهش علائم در افراد مبتلا به MDD بهتر از دارونما عمل می کنند. در حالی که حتی این نتیجه‌گیری‌ها نیز مورد مناقشه هستند، احتمالاً در صورت شدید بودن افسردگی، پزشک شما مصرف دارو را توصیه می‌کند.
اگر افسردگی خفیف دارید -شایع ترین شکل افسردگی- پزشک شما ممکن است به جای آن درمان، تغییرات رفتاری یا راهبردهای دیگر را برای مقابله با علائم شما توصیه کند. تحقیقات نشان داده است که ورزش همچنین می تواند به ایجاد ارتباطات در مغز کمک کند و می تواند حداقل به اندازه داروهای ضد افسردگی برای تسکین افسردگی خفیف موثر باشد. تغییرات رژیم غذایی، بهبود خواب و تکنیک‌های کاهش استرس نیز می‌تواند به تغییر مغز و تأثیر بر خلق شما کمک کند.
انواع رایج داروهای ضد افسردگی
طیف گسترده ای از داروها برای افسردگی تجویز می شوند. اما انتظار نتایج فوری را نداشته باشید. اغلب ممکن است چندین هفته از مصرف یک داروی ضد افسردگی طول بکشد تا علائم افسردگی شما بهبود یابد و چندین ماه قبل از اینکه دیگر احساس افسردگی نکنید.
داروهای ضد افسردگی نیز اغلب با عوارض جانبی همراه هستند، بنابراین یافتن داروی مناسب با دوز مناسب می تواند شامل آزمون و خطا باشد. بسته به علائم خاص، عوارض جانبی، سایر شرایط سلامتی که دارید، و هر دارویی که در حال حاضر مصرف می‌کنید، پزشک ممکن است مجبور شود انواع و کلاس‌های مختلف ضد افسردگی را امتحان کند تا بهترین آن را برای شما بیابد.
انواع رایج داروهای ضد افسردگی عبارتند از:
SSRI ها
داروهای ضد افسردگی که به طور گسترده تجویز می شوند از دسته ای از داروها به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می آیند. اینها شامل داروهایی مانند:
- پروزاک، ( فلوکستین )
- آسنترا ( سرترالین )
- سلکسا ( سیتالوپرام )
- پاکسیل ( پاروکستین )
- لگزوپرام ( اس سیتالوپرام )
- لووکس ( فلووکسامین )
SSRI ها روی ناقل عصبی سروتونین، یک ماده شیمیایی مغز که به تنظیم خلق کمک می کند، عمل می کنند.
SNRI ها
همانطور که از نام آن پیداست، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) بر روی نوراپی نفرین و همچنین سروتونین اثر می‌گذارند. آنها شامل داروها هستند:
- سیمبالتین، دولوکسی کپ، لوکستا ( دولوکستین )
- آلونتا، دپریلکس ( ونلافاکسین )
SNRI ها همچنین ممکن است برای درمان اضطراب و افسردگی همراه با درد استفاده شوند .
داروهای ضد افسردگی غیر معمول
داروهای ضدافسردگی غیر معمول در دسته های دیگر داروهای ضد افسردگی قرار نمی گیرند، اما انتقال دهنده های عصبی مختلف را هدف قرار می دهند تا شیمی مغز را تغییر دهند و خلق را تنظیم کنند. آنها عبارتند از:
- ولبان ( بوپروپیون )
- رمرون، زیسپین ( میرتازاپین )
- ترازولکس ( ترازودون )
- ( ویلازودون )
- ترینتلیکس ( ورتیوکستین )
اسپراواتو (اسکتامین)
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اکنون اسکتامین (با نام تجاری Spravato) را برای بیماران مبتلا به افسردگی شدید و مقاوم به درمان تایید کرده است. اسکتامین که به عنوان اسپری بینی همراه با یک ضد افسردگی خوراکی مصرف می شود، ممکن است باعث بهبود سریع علائم در برخی از بیماران مبتلا به افسردگی شدید شود.
با این حال، به عنوان شکلی از کتامین، برخی از عوارض جانبی تغییر دهنده ذهن را نیز به همراه دارد، از جمله گسستگی، تغییر در گفتار و رفتار، اضطراب و افکار خودکشی. همچنین احتمال سوء استفاده و سوء استفاده از این دارو وجود دارد و هنوز هیچ مطالعه قطعی در مورد اثرات طولانی مدت آن انجام نشده است.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و MAOI
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) و MAOIs (مهارکننده های مونوآمین اکسیداز) کلاس های قدیمی تری از داروهای ضد افسردگی هستند. عوارض جانبی آنها می تواند شدیدتر از داروهای ضد افسردگی جدیدتر باشد، بنابراین آنها معمولاً تنها به عنوان آخرین راه حل پس از شکست سایر درمان ها و داروها تجویز می شوند.
TCA ها عبارتند از:
- نورپرامین ( دزیپرامین )
- الاویل ( آمی تریپتیلین )
- آسندین ( آموکساپین )
- سیلنور ( دوکسپین )
- توفرانیل ( ایمی پرامین )
- پاملور ( نورتریپتیلین )
- آنافرانیل ( کلومیپرامین )
- ویواکتیل ( پرتریپتیلین )
- سورمونتیل ( تریمی پرامین )
MAOIها عبارتند از:
- مارپلان ( ایزوکاربوکسازید )
- پارنات ( ترانیل سیپرومین )
- ناردیل ( فنلزین )
- امسام ( سلژیلین )
اثرات جانبی
عوارض جانبی می تواند با هر ضد افسردگی همراه باشد. برخی ممکن است خفیف و فقط موقتی باشند، در حالی که برخی دیگر می توانند به اندازه کافی جدی باشند که نیاز به مراقبت های پزشکی اورژانسی داشته باشند. برای برخی از افراد، عوارض جانبی می تواند به اندازه کافی مخرب باشد که آنها را مجبور به قطع دارو کند. در تعداد کمی از موارد – به ویژه کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان – عوارض جانبی می تواند شامل افکار و اعمال خودکشی باشد.
عوارض جانبی SSRI ها و SNRI ها
از آنجایی که انتقال دهنده عصبی سروتونین در هضم، درد، خواب و دقت ذهنی نیز نقش دارد، SSRI ها و SNRI ها می توانند طیف وسیعی از عوارض جانبی ایجاد کنند، از جمله:
- حالت تهوع، معده درد، استفراغ
- بیخوابی
- اضطراب یا بی قراری
- بی قراری
- کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ، مشکل در رسیدن به ارگاسم
- سرگیجه
- لرزش
- خواب آلودگی یا خستگی
- اسهال یا یبوست
- سردرد
برخی از SNRI ها نیز ممکن است فشار خون را افزایش دهند یا مشکلات کبدی را تشدید کنند. SSRI ها و SNRI ها نیز می توانند باعث علائم جدی ترک شوند، به خصوص اگر مصرف آنها را به طور ناگهانی قطع کنید.
عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی غیر معمول
عوارض جانبی بسته به داروی خاص متفاوت است. با این حال، بسیاری از داروهای ضد افسردگی غیر معمول می توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:
- حالت تهوع
- خستگی
- افزایش وزن
- خواب آلودگی
- عصبی بودن
- دهان خشک
- تاری دید
عوارض جانبی TCA و MAOI
- تعریق زیاد به خصوص در شب
- دهان خشک
- افزایش وزن
- مشکلات ادرار کردن
- تاری دید
- خواب آلودگی
- حالت تهوع، اسهال یا یبوست
- ریتم غیر طبیعی قلب، مانند تپش قلب یا افزایش ضربان قلب
- اسپاسم عضلانی
- فشار خون پایین
- کاهش میل جنسی یا مشکل در رسیدن به ارگاسم
- گرفتگی عضلات
خطر خودکشی
این خطر وجود دارد که در برخی افراد، درمان ضد افسردگی به جای کاهش، باعث افزایش افسردگی شود. در سال 2004 FDA تصریح کرد که تمام داروهای افسردگی در ایالات متحده باید دارای یک برچسب هشدار دهنده در مورد افزایش خطر خودکشی در کودکان، نوجوانان و جوانان باشد. خطر خودکشی به ویژه در طی یکی دو ماه اول درمان بسیار زیاد است.
هر فردی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کند باید از نظر افکار و رفتارهای خودکشی به دقت تحت نظر باشد. اگر این اولین باری است که داروی افسردگی مصرف می کنید یا اینکه دوز آن اخیراً تغییر کرده است، نظارت بسیار مهم است. اگر علائم هشدار دهنده را در خود یا یکی از نزدیکان خود مشاهده کردید، فوراً با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید
علائم هشدار دهنده خودکشی ضد افسردگی
- افکار یا تلاش های خودکشی
- افسردگی جدید یا بدتر
- اضطراب جدید یا بدتر
- تحریک پذیری جدید یا بدتر
- احساس آشفتگی یا بی قراری
- مشکل در خوابیدن
- پرخاشگری و عصبانیت
- عمل بر روی انگیزه های خطرناک
- بیش فعالی شدید
- سایر تغییرات غیرعادی در رفتار
عوامل خطر برای عوارض جانبی
هر فردی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کند ممکن است عوارض جانبی را تجربه کند، اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری هستند:
افراد بالای 65 سال. مطالعات نشان می دهد که برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر افتادن، شکستگی و تحلیل استخوان را در افراد مسن افزایش دهند .
زنان حامله. استفاده از برخی داروهای ضد افسردگی در اواخر بارداری ممکن است منجر به علائم کوتاه مدت ترک در نوزادان پس از زایمان شود. علائم معمولی شامل لرزش، بی قراری، مشکلات خفیف تنفسی و گریه ضعیف است .
نوجوانان و جوانان. تمام داروهای افسردگی خطر خودکشی را در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان افزایش می دهد .
افرادی که ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشند. داروهای ضد افسردگی در واقع می توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند یا یک دوره شیدایی ایجاد کنند. درمان های دیگری نیز برای مبتلایان به اختلال دوقطبی وجود دارد.
آیا داروهای افسردگی برای شما مناسب است؟
اگر داروهای ضد افسردگی را به عنوان یک گزینه درمانی در نظر می گیرید، سوالات زیر ممکن است به شما در تصمیم گیری کمک کند.
سوالاتی که باید از خود و پزشکتان بپرسید
- آیا افسردگی من تأثیر نامطلوبی بر زندگی من دارد تا به درمان دارویی نیاز داشته باشد؟
- آیا دارو بهترین گزینه برای درمان افسردگی من است؟
- آیا مایل به تحمل عوارض جانبی ناخواسته هستم؟
- چه درمان های غیر دارویی ممکن است به افسردگی من کمک کند؟
- آیا زمان و انگیزه ای برای پیگیری سایر درمان ها مانند درمان و خودیاری دارم؟
- چه راهکارهای خودیاری ممکن است افسردگی من را کاهش دهد؟
- اگر تصمیم به مصرف دارو داشته باشم، آیا باید درمان و درمان های جایگزین را نیز دنبال کنم؟
سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
- آیا شرایط پزشکی وجود دارد که می تواند باعث افسردگی من شود؟
- عوارض جانبی و خطرات داروهای ضد افسردگی که توصیه می کنید چیست؟
- آیا غذا یا مواد دیگری وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنم؟
- این دارو چگونه با سایر نسخه هایی که مصرف می کنم تداخل خواهد داشت؟
- چه مدت باید این دارو را مصرف کنم؟
- آیا ترک دارو مشکل خواهد بود؟
- آیا با قطع مصرف دارو افسردگی من برمی گردد؟
دارو تنها گزینه شما برای تسکین افسردگی نیست
مهم است که به یاد داشته باشید که داروهای ضد افسردگی درمان افسردگی نیستند. دارو ممکن است برخی از علائم را درمان کند، اما نمی تواند مسائل و موقعیت های اساسی در زندگی شما را که باعث افسردگی شما می شود، تغییر دهد.
اینجاست که درمان، ورزش، مدیتیشن ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و سایر تغییرات سبک زندگی وارد می‌شوند. این درمان‌های غیردارویی می‌توانند تغییرات پایدار و تسکین طولانی‌مدت ایجاد کنند و می‌توانند در ترکیب با داروهای ضدافسردگی مؤثر عمل کنند.
دستورالعمل مصرف داروهای ضد افسردگی
هرچه بیشتر در مورد داروی ضد افسردگی خود بدانید، برای مقابله با عوارض جانبی، جلوگیری از تداخلات دارویی خطرناک، و به حداقل رساندن سایر نگرانی های ایمنی، مجهزتر خواهید بود.
دستورالعمل را دنبال کن.
حتما داروی ضد افسردگی خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید. دوز مصرفی خود را نادیده نگیرید یا آن را تغییر ندهید و به محض اینکه احساس بهبودی کردید مصرف قرص های خود را قطع نکنید. توقف پیش از موعد درمان با نرخ عود بالا همراه است و می تواند باعث علائم جدی ترک شود.
مراقب تداخلات دارویی باشید.
نوشیدن الکل می تواند اثرات برخی از داروهای ضد افسردگی را کاهش دهد. تداخلات دارویی خطرناک نیز ممکن است زمانی رخ دهد که SSRI ها یا SNRI ها همراه با رقیق کننده های خون، مسکن ها یا آنتی هیستامین های موجود در بسیاری از داروهای سرماخوردگی و آلرژی و داروهای خواب بدون نسخه مصرف شوند. همیشه قبل از ترکیب داروها با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
عوارض جانبی را کنترل کنید.
تغییرات فیزیکی و عاطفی را که تجربه می کنید پیگیری کنید و با پزشک خود در مورد آنها صحبت کنید. اگر افسردگی شما بدتر شد یا افزایش افکار خودکشی را تجربه کردید، فوراً با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید. به طور منظم به پزشک مراجعه کنید.
صبور باش.
یافتن دارو و دوز مناسب یک فرآیند آزمون و خطا است. تقریباً چهار تا شش هفته طول می کشد تا داروهای ضد افسردگی به اثر درمانی کامل خود برسند. بسیاری از افراد قبل از یافتن دارویی که کمک می کند چندین دارو را امتحان می کنند.
درمان و خودیاری را نیز امتحان کنید.
ترکیب داروهای ضد افسردگی با اقدامات درمانی و خودیاری اغلب می تواند مؤثرتر از مصرف دارو به تنهایی باشد – یا حتی به شما امکان می دهد دوز کمتری مصرف کنید. درمان و تغییر شیوه زندگی همچنین می‌تواند علل زمینه‌ای افسردگی شما را برطرف کند تا زمانی که بتوانید داروهای ضد افسردگی را ترک کنید، از بازگشت آن جلوگیری می‌کند. اگر راحت‌تر است، درمان آنلاین را در نظر بگیرید .
به طور منظم علائم و نیازهای دارویی خود را مرور کنید .
نیازهای شما و اثربخشی داروهای ضد افسردگی می تواند در طول زمان تغییر کند. برخی افراد پس از یک دوره مصرف منظم، تحمل خود را ایجاد می کنند، به این معنی که ممکن است دارو از کار بیفتد. برخی دیگر متوجه می شوند که با افزایش سن ، عوارض جانبی در حال تغییر را تجربه می کنند. و بسیاری دیگر متوجه می شوند که هر چه مدت بیشتری از داروهای ضد افسردگی خاص استفاده کنند، ترک آن سخت تر می شود. مگر اینکه پزشک شما دستور دیگری بدهد، یک قانون خوب این است که کمترین دوز موثر را برای کوتاه ترین دوره مصرف کنید.
ترک داروهای ضد افسردگی
هنگامی که داروهای ضد افسردگی به هدف خود رسیدند و به علل علائم افسردگی خود توجه کردید – یا عوارض جانبی آن به مرور زمان بیش از حد قابل تحمل شد – احتمالاً می خواهید استفاده از آنها را متوقف کنید. اما توقف همیشه ساده نیست. برخی از افراد علائم شدید ترک دارند که ترک دارو را دشوار می کند. هنگامی که تصمیم به قطع مصرف داروهای ضد افسردگی می‌گیرید، ضروری است که با پزشک یا درمانگر خود مشورت کنید و به آرامی این کار را کاهش دهید تا از ترک یا عود افسردگی جلوگیری کنید.
علائم ترک (سندرم قطع داروهای ضد افسردگی)
هنگامی که مصرف داروهای ضد افسردگی را متوقف می کنید، ممکن است تعدادی از علائم ترک ناخوشایند – حتی ناتوان کننده – را تجربه کنید. داروهای ضد افسردگی که بر سطوح سروتونین در مغز شما تأثیر می گذارند – SSRI ها و SNRI ها – به ویژه با علائم ترک همراه هستند که گاهی اوقات به عنوان سندرم قطع داروهای ضد افسردگی شناخته می شود.
علائم ترک می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب، بی قراری
- افسردگی، نوسانات خلقی
- علائم شبیه آنفولانزا
- تحریک پذیری و پرخاشگری
- بی خوابی، کابوس
- بی قراری شدید
- خستگی
- تهوع و استفراغ
- سرگیجه، از دست دادن هماهنگی
- گرفتگی و درد معده
- احساس شوک الکتریکی
- لرزش، اسپاسم عضلانی
داروهای ضد افسردگی که بر سطح سروتونین تأثیر نمی گذارند، مانند بوپروپیون (ولبان)، ممکن است علائم ترک کمتری ایجاد کنند، اگرچه تحریک پذیری شدید می تواند برای برخی افراد مشکل ساز باشد.
نکاتی برای قطع ایمن داروهای ضد افسردگی
دوز خود را به تدریج کاهش دهید. برای به حداقل رساندن علائم ترک ضد افسردگی، هرگز داروی خود را متوقف نکنید. در عوض، به تدریج دوز خود را کاهش دهید (بسیاری از متخصصان توصیه می کنند که با افزایش 10 درصدی، حداقل دو تا شش هفته یا بیشتر بین هر کاهش دوز مصرف کنید.
در روند کار عجله نکنید. روند کاهشی داروهای ضد افسردگی ممکن است از چند ماه تا سالها طول بکشد و فقط باید تحت نظر پزشک انجام شود. صبور باش. اگر در هر زمانی با مشکل مواجه شدید، قبل از تلاش برای کاهش بیشتر، زمان بیشتری را در دوز فعلی خود صرف کنید.
زمانی را برای توقف انتخاب کنید که خیلی استرس زا نباشد. ترک داروهای ضد افسردگی ممکن است دشوار باشد، بنابراین بهتر است زمانی که استرس زیادی ندارید شروع کنید. اگر در حال حاضر در حال گذراندن تغییرات عمده در زندگی یا شرایط استرس زا هستید، ممکن است بخواهید برای جلوگیری از عود افسردگی منتظر بمانید تا در مکان پایدارتری قرار بگیرید.
منبع