تخمین زده می شود 4.4 درصد از بزرگسالان آمریکایی در مقطعی از زندگی خود اختلال دوقطبی را تجربه می کنند. اگر شما یکی از آنها هستید، ممکن است احساس کنید در یک ترن هوایی احساسی هستید، با اوج و فرودهایی که کنترل آنها سخت است. اما همچنین ممکن است در درمان اختلال دوقطبی خود با دارو به دلیل عوارض جانبی احتمالی آن مردد باشید، که باعث می‌شود به این فکر کنید که چگونه اختلال دوقطبی را بدون دارو برطرف کنید.
متأسفانه، اختلال دوقطبی درمان ندارد، اما می توان با درمان به طور موثر آن را مدیریت کرد. در حالی که دارو اغلب بخشی ضروری از این برنامه درمانی است، مصرف داروهای تجویزی تنها راه کمک به کاهش علائم اختلال دوقطبی نیست . چندین کار غیر دارویی نیز وجود دارد که می توانید برای مدیریت اختلال دوقطبی خود انجام دهید.
آنچه باید در مورد داروهای اختلال دوقطبی بدانید
عدم مصرف داروهای اختلال دوقطبی طبق تجویز می‌تواند منجر به خطرات قابل توجهی برای سلامتی و رفاه شما شود، از جمله افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان و اقدام به خودکشی. بنابراین ، راهبردهای زیر باید مکمل در نظر گرفته شوند و در کنار سایر مداخلات مانند دارو و درمان کار کنند.
فعالیت های سلامت روان برای اختلال دوقطبی
اگر با اختلال دوقطبی زندگی می‌کنید، ممکن است متوجه شوید که برخی از درمان‌ها و فعالیت‌های سلامت روان می‌تواند به بهبود خلق، شناخت و عملکرد کلی شما کمک کند. برخی از گزینه های حمایت شده توسط تحقیقات عبارتند از:
- هنردرمانی: هنردرمانی می‌تواند روشی خلاقانه و درمانی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد تا احساسات خود را بیان کنند و در عین حال کم خطر و سودمند باشند.
- درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT به شناسایی و تغییر افکار منفی و الگوهای رفتاری کمک می کند. می تواند خطر عود اختلال دوقطبی را کاهش دهد، علائم افسردگی و شدت شیدایی را بهبود بخشد و عملکرد روانی-اجتماعی سالم تر را ارتقا دهد.
- ژورنال نویسی: روزنامه نگاری می تواند به شما کمک کند خلق خود را ردیابی کرده و محرک های علائم خود را شناسایی کنید. دو نوع اصلی ژورنال نویسی که در روان درمانی استفاده می شود عبارتند از نوشتن بیانی (نوشتن درونی ترین افکار و احساسات شما) و یادداشت قدردانی (نوشتن چیزهایی که بابت آنها سپاسگزار هستید).
- حل مسئله: انجام تمرین های حل مسئله می تواند به شما کمک کند تا نحوه برخورد موثر با موقعیت های استرس زا را یاد بگیرید. یک مطالعه 30 ساله نشان داد که زمانی که بخشی از درمان متمرکز بر خانواده است، یادگیری مهارت‌های حل مسئله می‌تواند به بهبودی سریع از دوره‌های خلقی و کاهش شدت علائم دوقطبی کمک کند.
- تکنیک های تمدد اعصاب: تکنیک های تمدد اعصاب مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می توانند به کاهش استرس و تقویت احساس آرامش و رفاه کمک کنند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در معرض خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض تروما و بروز علائم پس از سانحه هستند، با تکنیک های آرام سازی که به کاهش برخی از اثرات پس از ضربه، مانند کاهش دفعات و شدت کابوس کمک می کند.
تغییرات سبک زندگی برای اختلال دوقطبی
علاوه بر درگیر شدن در اقدامات مثبت سلامت روان مانند موارد ذکر شده در بالا، ایجاد تغییرات در سبک زندگی می تواند به شما در مدیریت بهتر اختلال دوقطبی کمک کند. برخی از تغییرات سبک زندگی که ممکن است مفید باشند عبارتند از:
- پایبندی به یک روال: ایجاد یک برنامه روزانه و پایبندی به آن می تواند به تثبیت خلق شما کمک کند. سعی کنید هر روز در ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید و به رختخواب بروید، وعده های غذایی منظم بخورید و زمان های منظمی را برای ورزش و آرامش در نظر بگیرید.
- داشتن یک رژیم غذایی سالم: خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل می تواند به بهبود خلق کلی و سطح انرژی شما کمک کند. مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
- ورزش منظم: ورزش فواید بسیاری برای سلامت روان دارد . به عنوان مثال می تواند به بهبود خلق، خواب و سطح انرژی شما کمک کند. مقدار متوسط ورزش، بهترین راه برای شروع است – در بیشتر روزهای هفته 30 دقیقه ورزش کنید.
- اجتناب از الکل و مواد مخدر: الکل و مواد مخدر می توانند علائم دوقطبی را بدتر کنند. اگر با سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنید ، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
- مدیریت استرس: استرس می تواند علائم دوقطبی را ایجاد کند. استرس همچنین منجر به التهاب می شود و بیشتر به اختلال دوقطبی کمک می کند. یادگیری نحوه مدیریت استرس از طریق تکنیک های تمدد اعصاب، ورزش و مکانیسم های مقابله ای سالم می تواند به پیشگیری از دوره های شیدایی یا افسردگی کمک کند.
مدیریت یک دوره شیدایی
اگر در حال تجربه یک دوره شیدایی هستید، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید. در زیر اقداماتی وجود دارد که می‌توانید «در لحظه» برای کمک به مدیریت یک دوره شیدایی انجام دهید:
- خود را از این موقعیت دور کنید: اگر در موقعیتی هستید که محرک علائم شماست ، ممکن است مفید باشد که خود را از موقعیت خارج کنید.
- تکنیک‌های تمدد اعصاب را تمرین کنید: تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق و آرام‌سازی پیشرونده عضلانی می‌توانند به کاهش استرس و تقویت احساس آرامش کمک کنند.
- درگیر فعالیت بدنی باشید: فعالیت بدنی می‌تواند به ترشح اندورفین کمک کند، از جمله مزایای دیگری که می‌تواند خلق شما را بهبود بخشد. فعالیت هایی که باید انجام دهید شامل ورزش های هوازی، یوگا و تای چی است.
- با کسی که به او اعتماد دارید صحبت کنید: صحبت با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در مورد آنچه که تجربه می کنید می تواند به کاهش احساس انزوا و تنهایی کمک کند . علاوه بر این، در یک دوره شیدایی معمول است که قادر به ارزیابی دقیق رفتار خود نباشید. استفاده از نظرات یک عزیز مورد اعتماد می تواند مهم باشد.
- محرک های خود را شناسایی کنید: اگر می توانید تشخیص دهید که چه چیزی باعث ایجاد دوره شیدایی شما می شود، می توانید سعی کنید از این محرک ها در آینده اجتناب کنید.
خطرات بالقوه عدم مصرف داروهای دوقطبی
اگر اختلال دوقطبی دارید و داروهای خود را مصرف نمی کنید، ممکن است در خطر ابتلا به عوارض جدی باشید. در زیر برخی از خطرات بالقوه مرتبط با عدم مصرف دارو برای اختلال دوقطبی آورده شده است:
- ممکن است علائم شدیدتری را تجربه کنید: اگر داروهای خود را برای اختلال دوقطبی مصرف نکنید، ممکن است علائم شدیدتری را تجربه کنید. این می تواند منجر به خطر بیشتر بستری شدن در بیمارستان یا افزایش خطر اقدام به خودکشی شود .
- کنترل علائم شما ممکن است دشوارتر باشد: بدون دارو، کنترل علائم شما ممکن است دشوارتر باشد. این می تواند زندگی عادی و پربار را دشوارتر کند. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد درمان اپیزودهای خلقی درمان نشده ممکن است در طول زمان سخت‌تر شود.
- شما ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سوء مصرف مواد باشید: اگر دارو برای اختلال دوقطبی مصرف نمی کنید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سوء مصرف مواد باشید. این تا حدی به این دلیل است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب با الکل یا مواد مخدر خود درمانی می کنند .
- روابط شما ممکن است آسیب ببیند: اختلال دوقطبی می تواند فشار قابل توجهی بر روابط شما وارد کند . اگر داروهای خود را برای این عارضه مصرف نکنید، ممکن است حفظ روابط سالم با افراد زندگیتان برایتان سخت باشد.
داروها برای اختلال دوقطبی
در حالی که راهبردهای فوق می توانند به شما کمک کنند تا با برخی از علائم اختلال دوقطبی کنار بیایید، دارو اغلب بخشی ضروری از مدیریت طولانی مدت این وضعیت سلامت روان است.
دارو می تواند به تثبیت خلق شما و جلوگیری از دوره های شیدایی یا افسردگی کمک کند.
یک متخصص سلامت روان می تواند در یافتن بهترین دارو برای شما کمک کند. داروهایی که معمولا برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند عبارتند از:
- تثبیت کننده های خلق: تثبیت کننده های خلق مانند لیتیوم می توانند به تثبیت خلق شما و جلوگیری از دوره های شیدایی یا افسردگی کمک کنند.
- داروهای ضد روان پریشی: داروهای ضد روان پریشی مانند کوتیاپین و اولانزاپین می توانند در درمان علائم روان پریشی و شیدایی مفید باشند.
- داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین و سرترالین را می توان برای درمان افسردگی استفاده کرد، اگرچه باید با احتیاط از آنها استفاده کرد زیرا به طور بالقوه می توانند باعث شیدایی شوند یا چرخه خلقی را بدتر کنند .
- داروهای ضد اضطراب: داروهای ضد اضطراب مانند لورازپام و آلپرازولام را می توان برای درمان اضطراب و مشکلات خواب استفاده کرد.
آیا اختلال دوقطبی می تواند به طور طبیعی از بین برود؟
اختلال دوقطبی یک بیماری مزمن و مادام العمر است. با این حال، با مدیریت صحیح، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می توانند زندگی سالم و پرباری داشته باشند.
اگر در حال حاضر دارویی برای اختلال دوقطبی مصرف نمی کنید، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. یک متخصص روانپزشک می تواند به ایجاد یک برنامه درمانی اختلال دوقطبی که برای شما مناسب است کمک کند.
[بیشتر بخوانید: درمان اختلال دوقطبی]