پرفنازین یک آنتی سایکوتیک در کلاسی به نام فنوتیازین ها است که برای استفاده در مدیریت اسکیزوفرنی تایید شده است . در این مقاله عوارض جانبی پرفنازین را بررسی میکنیم.
موارد استفاده خارج از برچسب
همچنین گاهی اوقات برای اختلال دوقطبی و مدیریت تهوع و استفراغ شدید، بدون برچسب تجویز می شود .
پرفنازین امروزه به ندرت تجویز می شود و تا حد زیادی با آنتی سایکوتیک های نسل دوم با قدرت پایین تر جایگزین شده است.
مهمترین اطلاعاتی که باید در مورد پرفنازین بدانم چیست؟
- پرفنازین می تواند عوارض جانبی شدیدی از جمله دیسکینزی دیررس داشته باشد که ممکن است پس از قطع دارو از بین نرود.
- افراد مسن مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل نباید از پرفنازین استفاده کنند.
اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از پرفنازین
پرفنازین یک آنتی سایکوتیک تیپیک است که به عنوان یک آنتی سایکوتیک تیپیک نیز شناخته می شود، به این معنی که یکی از اولین نسل از داروهای ضد روان پریشی است که در دهه 1950 توسعه یافت. این بدان معنی است که این دارو دارای عوارض جانبی بیشتر و بالقوه جدی تری نسبت به داروهای ضد روان پریشی جدیدتر غیر معمول است . با این حال، می تواند انتخاب خوبی برای درمان برای افراد خاص باشد.
به دلیل عوارض جانبی بالقوه ای که ممکن است پس از درمان از بین نرود، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید که چگونه مزایای مصرف پرفنازین ممکن است بر خطرات آن بیشتر باشد.
اگر از پرفنازین استفاده می کنید، احتمالاً پزشک شما را به دقت تحت نظر خواهد داشت و در صورت بروز علائم برخی از این اثرات منفی، دوز مصرفی شما را کاهش می دهد یا متوقف می کند.
عوارض جانبی رایج پرفنازین
برخی از رایج ترین عوارض جانبی پرفنازین عبارتند از:
- یبوست
- کاهش تعریق
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- خشکی دهان
- گرفتگی بینی
اگر هر یک از عوارض جانبی زیر برطرف نشد یا آزاردهنده بود، با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض جانبی کمتر رایج
سایر عوارض جانبی که کمتر شایع هستند و ممکن است رخ دهند عبارتند از:
- تغییرات در دوره قاعدگی
- کاهش توانایی جنسی
- افزایش حساسیت پوست به نور خورشید (بثورات پوستی، خارش، قرمزی یا سایر تغییر رنگ پوست، یا آفتاب سوختگی شدید)
- تورم یا درد در سینه ها
- ترشح غیرمعمول شیر
- افزایش وزن
عوارض جانبی جدی
پرفنازین همچنین می تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد. این شامل دیسکینزی دیررس، یک اختلال حرکتی است که می تواند در هنگام مصرف داروهای ضد روان پریشی ایجاد شود.
دیسکینزی دیررس ممکن است پس از قطع مصرف دارو از بین نرود. علائم دیسکینزی دیررس شامل حرکات نرم و کرم مانند زبان یا سایر حرکات کنترل نشده دهان، زبان، گونه ها، فک، یا بازوها و پاها است.
اگر آن علائم یا هر یک از عوارض جانبی جدی زیر را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
- سفتی شدید عضلات
- تب
- خستگی یا ضعف غیرمعمول
- ضربان قلب سریع
- تنفس دشوار یا سریع
- افزایش تعریق
- از دست دادن کنترل مثانه
- تشنج
- کاهش تشنگی
- گیجی
- چشم درد
- ضربان قلب سریع یا نبض نامنظم
- راش یا کهیر
- فشار خون بالا یا پایین
- گلوی سفت
- از دست دادن بینایی
- تورم در چشم ها، صورت، دهان، لب ها، زبان، گلو، بازوها، دست ها، پاها، مچ پا یا ساق پا
- خارش
- پوست رنگ پریده غیرمعمول
- خستگی یا ضعف غیرمعمول
خطرات برای بیماران سالمند مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به دلیل افزایش خطر مرگ در افراد مسن (افراد 65 سال و بالاتر) مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل، هشدار جعبه سیاهی را در مورد تمام داروهای ضد روان پریشی از جمله پرفنازین صادر کرد.
علائم ترک پرفنازین
عوارض جانبی احتمالی ترک پرفنازین عبارتند از:
- سرگیجه
- تهوع و استفراغ
- دل درد
- لرزش انگشتان و دست ها
- علائم دیسکینزی دیررس ، مانند کوبیدن لب، پف کردن گونه ها، حرکات سریع یا ظریف، کرم مانند زبان، حرکات جویدن کنترل نشده، یا حرکات کنترل نشده بازوها یا پاها
اگر هر یک از این علائم را دارید، حتما با پزشک خود تماس بگیرید.
سایر گزینه های دارویی برای اختلال دوقطبی
داروهای ضد روان پریشی نسل اول مانند پرفنازین امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. در عوض، داروهای دیگری اغلب برای درمان علائم اختلال دوقطبی تجویز می شوند.
داروهایی که معمولاً برای اختلال دوقطبی استفاده می شوند ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- تثبیت کننده های خلق: این داروها شامل داروهایی مانند لیتیوم، سدیم والپروآت، کاربامازپین و لاموتریژین هستند و برای کمک به تثبیت خلق شما تجویز می شوند.
- داروهای ضد روان پریشی: انتخاب های جدیدتر عبارتند از الانزاپین، ریسپریدون، آری پیپرازول، و کوئتیاپین. اگر هنوز علائم شیدایی و افسردگی دارید، ممکن است یک داروی ضد روان پریشی به برنامه درمانی شما اضافه شود.
- داروهای ضد افسردگی: پزشک ممکن است شما را از یک داروی ضد افسردگی استفاده کند تا به حداقل رساندن اثرات علائم افسردگی شما کمک کند. انتخاب های معمولی شامل پروزاک (فلوکستین) ، سیتالوپرام، زولوفت (سرترالین) ، پاکسیل (پاروکستین) ، اس سیتالوپرام ، افکسور (ونلافاکسین) ، سیمبالتا (دولوکستین) و بوپروپیون است .
- داروهای ضد اضطراب: این داروها را می توان برای کمک به اضطراب و مشکلات خواب تجویز کرد.