اختلال پانیک نوعی اختلال اضطرابی است که با حملات پانیک شدید، مکرر و غیرمنتظره مشخص می شود.
ترس و اضطراب می توانند واکنش های طبیعی به موقعیت های خاص و رویدادهای استرس زا باشند. اختلال هراس با این ترس و اضطراب معمولی متفاوت است زیرا اغلب افراطی است و ممکن است ظاهراً به نظر برسد.
فرد مبتلا به اختلال هراس ممکن است علائمی مانند احساس وحشت شدید، تنفس سریع و ضربان قلب سریع را تجربه کند. افراد مبتلا به اختلال پانیک ممکن است این حملات را به طور غیرمنتظره و بدون هیچ دلیل مشخصی تجربه کنند، اما ممکن است پیش از آن نوعی رویداد یا موقعیت محرک نیز رخ دهد.
موسسه ملی سلامت روان (NIMH) گزارش می دهد که تقریباً 2.7٪ از جمعیت بزرگسال ایالات متحده هر ساله اختلال هراس را تجربه می کنند. تقریباً 44.8٪ از این افراد مواردی از اختلال هراس را تجربه می کنند که به عنوان “شدید” طبقه بندی می شوند.
علائم اختلال پانیک
طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، نزدیک به شش میلیون بزرگسال آمریکایی در طول هر سال علائم اختلال هراس را تجربه می کنند. در حالی که اختلال هراس می تواند در هر مقطعی از زندگی بروز کند، علائم اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود و دو برابر بیشتر از مردان زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. بسیاری از افرادی که با اختلال هراس زندگی می‌کنند احساس می‌کنند که انگار در حال حمله قلبی یا در آستانه مرگ هستند و برخی یا همه علائم زیر را تجربه می‌کنند:
- درد قفسه سینه
- سرگیجه
- احساس وحشت شدید که به طور ناگهانی و بدون هشدار رخ می دهد
- بی حسی در دست و پا
- قلب تپنده
- تنفس سریع و پی در پی
- تعریق
- لرزیدن
- ضعف
اختلال هراس می تواند منجر به اختلالات جدی در عملکرد روزانه شود و مقابله با موقعیت های عادی و روزمره را دشوار کند که ممکن است باعث ایجاد احساس وحشت و اضطراب شدید شود.
تشخیص اختلال پانیک
بر اساس DSM-5 ، برای تشخیص اختلال هراس، فرد باید حملات پانیک مکرر و اغلب غیرمنتظره را تجربه کند. علاوه بر این، حداقل یک حمله باید توسط یک ماه یا بیشتر دنبال شود که فرد می ترسد حملات بیشتری داشته باشد.
پزشک شما همچنین باید سایر علل بالقوه علائم شما را رد کند، از جمله:
- اثرات فیزیولوژیکی مستقیم یک ماده (مانند مصرف دارو یا دارو) یا یک وضعیت پزشکی عمومی
- اختلال روانی دیگر، از جمله فوبیای اجتماعی یا فوبیای خاص دیگر ، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، یا اختلال اضطراب جدایی
رفتارهای اجتنابی و اختلال پانیک
از آنجایی که اختلال هراس اغلب منجر به اجتناب فرد از موقعیت ها یا اشیاء خاص می شود، همچنین می تواند منجر به ایجاد فوبیا شود . برای مثال، فردی که مبتلا به اختلال هراس است، ممکن است برای جلوگیری از حمله یا از دست دادن کنترل در ملاء عام، خانه را ترک کند.
با گذشت زمان، این فرد ممکن است به آگورافوبیا مبتلا شود، ترس مشخصی از قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف خارج از خانه که ممکن است فرار در آن دشوار باشد یا در صورت بروز علائم ناتوان‌کننده، کمک در دسترس نباشد.
در حالی که نسخه‌های قبلی DSM اختلال هراس را به‌عنوان بروز با یا بدون آگورافوبیا طبقه‌بندی می‌کرد، جدیدترین نسخه راهنمای تشخیصی این دو را به‌عنوان اختلالات مجزا و مجزا فهرست می‌کند.
علل اختلال پانیک
اگرچه علل دقیق اختلال هراس به وضوح شناخته نشده است، بسیاری از روانپزشکان بر این باورند که ترکیبی از عوامل محیطی، بیولوژیکی و روانی در این زمینه نقش دارند:
- سن : اختلال هراس معمولاً در سنین 18 تا 35 سالگی ایجاد می‌شود
- جنسیت : طبق گزارش موسسه ملی سلامت روان، خطر ابتلا به اختلال هراس در زنان بیش از دو برابر مردان است.
- ژنتیک : اگر یکی از اعضای خانواده نزدیک بیولوژیکی شما مبتلا به اختلال هراس باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بسیار بیشتر است. اگرچه بیش از نیمی از افراد مبتلا به اختلال هراس، خویشاوندان نزدیکی با این بیماری ندارند.
- تروما : تجربه یک رویداد آسیب زا، مانند قربانی آزار جسمی یا جنسی، می تواند خطر ابتلا به اختلال پانیک را نیز افزایش دهد.
- انتقال زندگی : گذر از یک تغییر زندگی یا رویداد دشوار زندگی، از جمله مرگ یکی از عزیزان، طلاق، ازدواج، داشتن فرزند یا از دست دادن شغل نیز ممکن است خطر را افزایش دهد.
انواع حملات پانیک
دو نوع اصلی حملات پانیک وجود دارد: غیر منتظره و مورد انتظار. افراد مبتلا به اختلال پانیک معمولاً حملات پانیک غیرمنتظره را تجربه می کنند، اما برخی از آنها هر دو نوع را تجربه می کنند.
- حملات پانیک غیرمنتظره. به طور ناگهانی و بدون هیچ نشانه خارجی یا داخلی رخ می دهد. به عبارت دیگر، به نظر می رسد که آنها زمانی اتفاق می افتند که شما احساس آرامش می کنید.
- حملات پانیک مورد انتظار. زمانی اتفاق می‌افتد که فردی در معرض موقعیتی قرار می‌گیرد که به خاطر آن ترس دارد. به عنوان مثال، حمله پانیک در هنگام برخاستن از هواپیما.
درمان اختلال پانیک
اختلال پانیک، مانند سایر اختلالات اضطرابی، اغلب با روان درمانی، دارو درمانی (داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب) یا ترکیبی از هر دو درمان می شود.
روان درمانی
روان درمانی برای اختلال هراس می تواند شامل چندین رویکرد مختلف باشد، از جمله:
- درمان شناختی رفتاری (CBT). می تواند به افراد مبتلا به اختلال هراس کمک کند تا روش های جدیدی از تفکر و واکنش به موقعیت های اضطراب آور را بیاموزند. به عنوان بخشی از فرآیند CBT، درمانگران به مراجع کمک می کنند تا الگوهای تفکر منفی یا غیرمفید را شناسایی کرده و به چالش بکشند و این افکار را با روش های تفکر واقعی تر و مفیدتر جایگزین کنند.
- مواجهه درمانی. شامل قرار دادن تدریجی افراد مبتلا به اختلال پانیک در معرض شی و موقعیت هایی است که باعث ایجاد واکنش ترس در حین آموزش و تمرین راهبردهای جدید آرامش می شود.
- هدف روان درمانی روان پویشی متمرکز بر هراس (PFPP) کشف تعارضات و تجربیاتی است که ممکن است بر رشد هراس و اضطراب فرد تأثیر گذاشته باشد.
دارو
داروهای اختلال هراس به یکی از دو دسته تقسیم می شوند: داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب.
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) رایج‌ترین دسته از داروهای ضد افسردگی هستند که برای اختلال هراس استفاده می‌شوند، از جمله:
- پاکسیل (پاروکستین)
- پروزاک (فلوکستین)
- سلکسا (سیتالوپرام)
- زولافت (سرترالین)
بنزودیازپین ها دسته ای از داروهای ضد اضطراب هستند که معمولاً تجویز می شوند و می توانند به کاهش شدید حملات پانیک کمک کنند، از جمله:
- آتیوان (لورازپام)
- کلونوپین (کلونازپام)
- والیوم (دیازپام)
- زاناکس (آلپرازولام)
مقابله با اختلال پانیک
علاوه بر دارو درمانی و روان درمانی، برخی عادات سبک زندگی وجود دارد که به افراد کمک می کند تا بهتر با علائم اختلال هراس کنار بیایند.
ورزش کنید
ورزش منظم نه تنها می تواند به کاهش استرس، اضطراب و گرفتگی در سراسر بدن کمک کند، بلکه مشخص شده است که دفعات حملات پانیک را نیز کاهش می دهد.
خواب را در اولویت قرار دهید
اختلالات خواب و اختلال هراس می تواند یک چرخه معیوب باشد. افراد مبتلا به اختلال هراس اغلب در خواب مشکل دارند و کمبود خواب ناشی از آن می تواند منجر به علائم بیشتر اختلال هراس شود.
علاوه بر انجام تمام تلاش خود برای رعایت بهداشت خواب خوب، مهم است که اگر فکر می کنید دچار اختلال خواب شده اید و/یا حملات پانیک مکرر را تجربه می کنید، به پزشک خود نیز اطلاع دهید.
مراقب رژیم غذایی خود باشید
در حالی که هیچ رژیم غذایی جادویی برای درمان اختلال هراس شما وجود ندارد، غذاها و مواد خاصی وجود دارند که ممکن است اضطراب شما را افزایش دهند یا باعث حمله پانیک شوند، از جمله:
- الکل
- کافئین
- مونو سدیم گلوتامات (MSG)
- شکر تصفیه شده
نگه داشتن یک مجله
علاوه بر ردیابی محرک های خود، می توان از یک دفتر یادداشت حمله پانیک برای ثبت علائم شما (فیزیکی و احساسی) و همچنین هر راهبرد مقابله ای که به شما در مقابله با این علائم کمک کرد استفاده کرد.
تمرین آرامش
تکنیک های تمدد اعصاب می توانند به شما کمک کنند تا افکار خود را کاهش دهید، استرس و اضطراب را کاهش دهید و با بسیاری از علائم شناختی و فیزیکی اختلال پانیک مقابله کنید. در اینجا چند تکنیک آرام سازی وجود دارد که می توانید به تنهایی یا با کمک یک متخصص سلامت روان امتحان کنید:
- نفس عمیق
- مراقبه ذهن آگاهی
- آرامش پیشرونده عضلانی
- تجسم
- یوگا
جستجوی کمک
برای بسیاری از افراد، انگ مرتبط با اختلال هراس می تواند مانع از جستجوی حمایت و درمان شود. با این حال، تشخیص و درمان مناسب و داشتن یک سیستم حمایتی مستحکم از دوستان و خانواده می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند و بهترین احساس را داشته باشید.
اگر فرد مورد علاقه تان به اختلال هراس مبتلا است، تمام تلاش خود را بکنید تا حمایت کنید و او را تشویق کنید که به دنبال درمان باشد، خواه روان درمانی، دارو، خودیاری یا ترکیبی از این گزینه ها.