بی خوابی یکی از شایع ترین شکایات خواب است و با مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب مشخص می شود. انواع مختلفی از بی خوابی بر اساس مدت زمان و علل بالقوه وجود دارد. از بین انواعی که کمتر از سه ماه طول می کشد، یکی از رایج ترین آنها بی خوابی کوتاه مدت یا حاد است. علل بی خوابی حاد چیست؟ با تعریف بی خوابی حاد یا کوتاه مدت، علل، علائم کلاسیک و نحوه تشخیص و درمان آن آشنا شوید.
تعریف
بی خوابی حاد کمتر از سه ماه طول می کشد و اغلب در زمان به یک علت قابل شناسایی مرتبط است. بی خوابی زمانی وجود دارد که در شروع یا حفظ خواب مشکل وجود دارد یا زمانی که خواب به دست آمده غیر طراوت یا بی کیفیت است. ممکن است با بیداری های صبح زود همراه باشد. این مشکلات با وجود فرصت و شرایط کافی برای خواب رخ می دهد و باید منجر به مشکلاتی در عملکرد روزانه شود. سایر مشکلات خواب در این مدت شامل اختلالات خواب ریتم شبانه روزی مانند جت لگ و شیفت کاری بالقوه و همچنین بی خوابی در ارتفاعات است.
مترادف های بی خوابی حاد
- بی خوابی تنظیمی
- بی خوابی کوتاه مدت
- بی خوابی مرتبط با استرس
- بی خوابی گذرا
علائم بی خوابی حاد
بسیاری از علائم رایج بی خوابی حاد وجود دارد، از جمله:
- مشکل در به خواب رفتن
- مشکل در خواب ماندن
- بیداری های صبح زود
- خستگی یا خواب آلودگی در طول روز
- توجه یا تمرکز ضعیف
- تغییرات خلقی (از جمله نگرانی یا کاهش انگیزه یا انرژی)
- اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی (از جمله افزایش خطاها یا حوادث)
- تنش، سردرد، یا علائم معده
علل بی خوابی حاد
علل بالقوه زیادی برای بی خوابی حاد وجود دارد، از جسمی گرفته تا روانی، اجتماعی و محیطی. در بیشتر موارد، این وضعیت زمانی برطرف می‌شود که فرد آسیب‌دیده سازگار شود یا دیگر تابع علت نباشد. این علل بالقوه عبارتند از:
- تغییرات در صدا، نور، دما یا سایر شرایط محیط خواب
- داروها (به ویژه آنهایی که خاصیت محرک دارند)
- استفاده از کافئین یا نیکوتین یا ترک الکل یا داروهای آرام بخش
- درد
- استرس (متغیر از عوامل استرس زا معمولی گرفته تا بیکاری، واکنش های سوگواری و طلاق)
- شب ادراری (ادرار شبانه)
تشخیص
بی خوابی نیازی به آزمایش خاصی ندارد تا بتوان تشخیص داد. در واقع، تشخیص می تواند توسط یک پزشک که شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی انجام می دهد، انجام شود. مهم است که شرایط پزشکی، اختلالات روانپزشکی و عصبی، اختلالات خواب، و علل دارویی در نظر گرفته شود. آپنه خواب و سندرم پاهای بیقرار شایع ترین محرک های بی خوابی ثانویه هستند. در برخی موارد، ممکن است آزمایش های اضافی نشان داده شود، اگرچه اغلب چنین نیست.
درمان ها
اگر بی خوابی بیش از سه ماه طول بکشد، ممکن است به عنوان بی خوابی مزمن برچسب گذاری شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، ممکن است لازم باشد درمان با قرص های خواب یا درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی (CBTi) دنبال شود .
سخن پایانی
تجربه بی خوابی فوق العاده خسته کننده است. خوشبختانه، تغییرات ساده ممکن است بسیار سودمند باشد. اگر یک شب برای به خواب رفتن مشکل دارید، بعد از 20 دقیقه از خواب برخیزید. یک مکان آرام برای استراحت پیدا کنید. یک فیلم یا برنامه تلویزیونی آشنا بخوانید، به موسیقی گوش دهید یا تماشا کنید. هنگامی که احساس خواب آلودگی کردید، به رختخواب برگردید. هر چند وقت یکبار که لازم است این کار را تکرار کنید. این می تواند یک راه مفید برای تنظیم مجدد خواب بد شبانه باشد. اگر مشکلات مداوم دارید، با یک متخصص خواب صحبت کنید.
منبع
Causes, Symptoms, and Treatment of Short-Term or Acute Insomnia