اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی) یک ترس شدید و ناتوان کننده از موقعیت های اجتماعی است. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی علائم شدید احساسی، جسمی یا شناختی مرتبط با محیط های اجتماعی روزمره را تجربه می کنند. اگر درمان نشود، می تواند منجر به اجتناب اجتماعی شود.
اختلال اضطراب اجتماعی که قبلا به عنوان فوبیای اجتماعی شناخته می شد، دارای اضطراب شدید در مورد قضاوت منفی یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی یا عملکرد است. این می تواند بر توانایی شما برای کار، رفتن به مدرسه یا انجام زندگی روزمره تأثیر بگذارد و منجر به انزوا، تنهایی و افسردگی شود.
فوبیای اجتماعی پس از رد سایر علل احتمالی توسط یک متخصص سلامت روان قابل تشخیص است. درمان با داروهای ضد اضطراب و درمان می تواند به مدیریت علائم کمک کند.
در این مقاله مروری بر اختلال اضطراب اجتماعی ارائه شده است. علائم رایج فوبیای اجتماعی را شرح می دهد و نحوه تشخیص و درمان آن را توضیح می دهد.
اضطراب اجتماعی دومین اختلال اضطرابی است که معمولاً تشخیص داده می شود و تقریباً 15 میلیون بزرگسال آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد . برآوردها نشان می دهد که میزان شیوع در طول عمر برای ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی 13٪ تا 14٪ است.
انواع فوبیای اجتماعی
دو نوع اضطراب اجتماعی وجود دارد: خاص و عمومی. یک مثال خاص یا فقط عملکردی اضطراب اجتماعی ترس از صحبت کردن در مقابل گروه است. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی عمومی در موقعیت های مختلف اجتماعی مضطرب، عصبی و ناراحت هستند.
برای افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، ابتلا به یک نوع عمومی از این اختلال بسیار شایع تر است. هنگامی که اضطراب پیش‌بینی‌کننده، نگرانی، بلاتکلیفی، افسردگی، خجالت، احساس حقارت و سرزنش خود در اکثر موقعیت‌های زندگی درگیر هستند، ممکن است یک شکل عمومی از اضطراب اجتماعی علت باشد.
علائم فوبیای اجتماعی
تجربه علائم اضطراب اجتماعی لزوماً به این معنی نیست که فردی دارای اختلال اضطرابی است. با این حال، اگر این علائم منجر به پریشانی عاطفی مداوم یا مختل کردن روال‌های روزمره شود، می‌تواند نشانه‌ای از فوبیای اجتماعی باشد.
جسمی
زمانی که فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی با موقعیت‌های اجتماعی مانند سخنرانی، ورزش یا اجرای یک تکنوازی مواجه می‌شود، علائم جسمی ممکن است ایجاد شود. تحت تأثیر تهدید درک شده از وضعیت اجتماعی قرار گیرند.
افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی ممکن است هنگام اجرای برنامه در مقابل یا در کنار دیگران، موارد زیر را تجربه کنند:
- خجالت زدگی
- تعریق
- لرزیدن
- حالت تهوع
- ضربان قلب سریع
- حالت سفت و سخت بدن، برقراری تماس چشمی کم، یا صحبت کردن با صدای بیش از حد نرم
روانشناختی
علائم روانی اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است تا حد زیادی برای دیگران نامرئی باشد، اما جدی هستند و این توانایی را دارند که زندگی یک نفر را از مسیر خارج کنند. این علائم عبارتند از:
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی
- اضطراب شدید و غیرمنطقی
- ترس شدید از قضاوت و طرد شدن
- احساس شدید خودآگاهی
- می خواهید با دیگران صحبت کنید، اما مشکل و ترس را تجربه می کنید
عوارض
بدون درمان، این علائم می تواند به مشکلات قابل توجهی تبدیل شود. مشکلات در برقراری ارتباط و ارتباط با دیگران می تواند به معنای از دست دادن فرصت ها باشد.
نمونه هایی از عوارض ناشی از فوبیای اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترس از مصاحبه می تواند مانع رشد حرفه ای شود.
- اضطراب در مورد ملاقات با افراد جدید می تواند منجر به انزوا شود.
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی می تواند منجر به این شود که شخصی همیشه خود را در خانه محبوس کند.
- ممکن است از الکل و سایر مواد برای خوددرمانی استفاده شود که باعث ایجاد مشکلات روانی و روابط بیشتر شود.
- افسردگی، خودآزاری یا خودکشی می تواند منجر شود.
چگونه فوبیای اجتماعی تشخیص داده‌می‌شود
در حالی که تجربه اضطراب اجتماعی در موقعیت های جدید یا ناآشنا طبیعی است، اختلال اضطراب اجتماعی باعث ناراحتی مداوم و قابل توجه می شود. این می تواند بر توانایی شما برای کسب درآمد، شرکت در اجتماعات و انجام کارهای معمول تأثیر بگذارد.
اضطراب اجتماعی حتی می تواند پیدا کردن و حفظ دوستان را سخت کند. عواقب آن می تواند انزوا و تنهایی و همچنین از هم گسیختگی روابط با خانواده، همکاران و دوستان باشد.
اگر مشکوک هستید که ممکن است فوبیای اجتماعی داشته باشید، با مراجعه به پزشک خود شروع کنید تا دلایل فیزیکی علائم خود را رد کنید. این شامل معاینه فیزیکی و آزمایش خون یا آزمایشات دیگر است.
آنها همچنین درباره اضطراب شما و تنظیماتی که در آن رخ می دهد سؤالاتی می پرسند. اگر هیچ دلیل پزشکی زمینه ای وجود نداشته باشد، ممکن است به یک متخصص سلامت روان ارجاع داده شوید. روانپزشکان، روانشناسان و مددکاران اجتماعی، اضطراب اجتماعی را بر اساس معیارهای ارائه شده در “راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم” (DSM-5) تشخیص می دهند.
اختلال اضطراب اجتماعی گاهی اوقات با اختلال پانیک اشتباه گرفته می شود. تفاوت‌های اصلی این است که افراد مبتلا به اختلال پانیک، به جای علائم اضطرابی که به طور خاص مربوط به موقعیت‌های اجتماعی است، حملات پانیک غیرمنتظره را تجربه می‌کنند.
علل و عوامل خطر فوبیای اجتماعی
مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی باعث فوبیای اجتماعی می شود، اما عوامل زیادی بر احتمال ابتلای فرد به اضطراب اجتماعی تأثیر می گذارد:
- نشانگرهای بیولوژیکی: افزایش جریان خون به آمیگدال(بخشی از سیستم لیمبیک مسئول ترس) در تصاویر مغزی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نشان داده شده است. سایر قسمت‌های مغز درگیر اضطراب عبارتند از: ساقه مغز (کنترل ضربان قلب و تنفس)، قشر جلوی مغز (به ارزیابی خطر و خطر کمک می‌کند) و قشر حرکتی (عضلات شما را کنترل می‌کند).
- عوامل ژنتیکی: مانند تمام اختلالات اضطرابی، استعداد ژنتیکی قابل توجهی برای ابتلا به فوبیای اجتماعی وجود دارد.
- محیط: مکانیسم‌های مقابله ناسالم (مانند اجتناب از تعارض) و پاسخ‌ها یا رفتارهای مضطرب را می‌توان از طریق مشاهده شخصیت‌های معتبر و گروه‌های همسالان آموخت.
- ظاهر فیزیکی: برخی از ویژگی‌های فیزیکی که برای هنجارهای اجتماعی اطراف غیرعادی هستند، می‌توانند زمینه ساز اضطراب اجتماعی باشند.
- خلق : نشان دادن ممانعت بیش از حد از فعالیت ها، افراد، مکان ها یا چیزهای جدید می تواند نشانه اولیه اختلال اضطراب اجتماعی باشد. این معمولاً از طریق خجالتی شدید یا گریه هنگام ملاقات با افراد جدید نشان داده می شود.
- موقعیت های شغلی یا اجتماعی جدید: هر گونه تغییر عمده در زندگی، چه مثبت یا منفی، ممکن است یک محرک زمینه ای برای فوبیای اجتماعی باشد.
زیر انواع
مرکز ملی اضطراب اجتماعی چندین زیرگروه از اختلال اضطراب اجتماعی را می شناسد:
- پاورزیسیا سندرم مثانه خجالتی بر ترس از ادرار کردن در مکان های عمومی به دلیل اینکه دیگران در مورد جریان ادرار خود فکر می کنند متمرکز است.
- اضطراب مکالمه شامل تجربه افکار تحریف شده و منفی در مورد آنچه غریبه ها و آشنایان هنگام صحبت با آنها فکر می کنند، است.
- اضطراب عملکرد جنسی مردان یک چرخه معیوب است که زمانی رخ می دهد که احساس اضطراب در مورد انجام فعالیت های جنسی به نظارت بیش از حد و خود ارزیابی در طول روابط جنسی تبدیل می شود که می تواند از نعوظ یا ارگاسم جلوگیری کند.
- اضطراب سخنرانی در جمع یا glossophobia یکی از رایج ترین فوبیاها است که حدود 73 درصد از مردم را تحت تأثیر قرار می دهد.
درمان اضطراب اجتماعی
گزینه‌های درمانی می‌تواند شامل کمک به فرد در ایجاد الگوهای فکری سالم‌تر و مکانیسم‌های مقابله و سایر پیشرفت‌های روانی-اجتماعی باشد. آنها همچنین می توانند برای کمک به مدیریت و کاهش علائم مرتبط با فوبیای اجتماعی استفاده شوند.
روان درمانی
بسیاری از مطالعات تحقیقاتی نشان داده‌اند که درمان شناختی رفتاری خاص اضطراب (CBT)، نوعی از روان‌درمانی که روش‌های سالم‌تری از تفکر، رفتار و واکنش به موقعیت‌ها را آموزش می‌دهد، می‌تواند تغییرات مثبتی در ساختارهای مغز درگیر در پردازش و تنظیم احساسات ایجاد کند.
دارو
داروها می توانند در کوتاه مدت در مدیریت علائم اضطراب اجتماعی موثر باشند. با این حال، اگر آنها همراه با یک برنامه فعال و ساختار یافته CBT مورد استفاده قرار نگیرند، داروها به تنهایی هیچ مزیت بلندمدتی برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ندارند.
داروهایی که ممکن است برای مدیریت فوبیای اجتماعی استفاده شوند عبارتند از:
- داروهای ضد اضطراب: آنها به سرعت عمل می کنند و شامل بنزودیازپین هایی مانند والیوم (دیازپام)، زاناکس (آلپرازولام)، کلونازپام و لورازپام هستند.
- داروهای ضد افسردگی: یعنی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs). چند هفته طول می کشد تا این داروها شروع به کار کنند، اما مطالعات نشان داده اند که 50 تا 80 درصد از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی پس از مصرف ونلافاکسین یا SSRI به مدت 8 تا 12 هفته پاسخ می دهند.
- بتا بلوکرها: آنها برای کمک به کاهش علائم فیزیکی اضطراب، معمولاً اضطراب های اجتماعی از نوع عملکرد استفاده می شوند.
کمتر از 5 درصد از افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی در طی یک سال پس از شروع اولیه اختلال، به دنبال درمان خواهند بود. بیش از یک سوم افراد گزارش می دهند که قبل از دریافت کمک، علائم را برای 10 سال یا بیشتر تجربه کرده اند.
مقابله با اضطراب اجتماعی
راه های دیگری برای کمک به بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم اضطراب در هنگام زندگی با اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد:
- به یک گروه پشتیبانی بپیوندید تا حمایت و مکانی امن برای یادگیری پیدا کنید و شروع به درک این موضوع کنید که افکار شما درباره قضاوت و طرد شدن درست نیست یا تحریف شده است.
- الگوهای تفکر منفی را که شامل تلاش برای پیش‌بینی وقایع و تفکر در مورد بدترین سناریوها می‌شود، به چالش بکشید. به عنوان مثال، آیا واقعاً می توانید بدانید که آن شخص در مورد شما چه فکری می کند؟
- برای کمک به جلوگیری از تمرکز بیش از حد بر روی احساسات بدنی و واکنش های فیزیکی یا ظاهر خود، به بیرون تمرکز کنید .
- زمانی را برای تنفس عمیق و کامل اختصاص دهید و به سیستم عصبی خود فرصتی برای آرام شدن بدهید.
- از کافئین ، از جمله منابع پنهان کافئین در شکلات و نوشابه، که می تواند اضطراب را تشدید کند، اجتناب کنید.
- اسیدهای چرب امگا 3 را به رژیم غذایی خود اضافه کنید (به ماهی های چرب و آجیل فکر کنید) تا از خلق کلی و اضطراب خود حمایت کنید.
- صبر را با خود و دیگران تمرین کنید. در موقعیت های اجتماعی انتظار کمال نداشته باشید و از مهارت هایی که آموخته اید برای ماندن یا آرام شدن استفاده کنید.
خلاصه
فوبیای اجتماعی یک اختلال روانپزشکی است که باعث علائم شدید جسمی و عاطفی مرتبط با موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی می‌شود.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از قضاوت منفی توسط دیگران می ترسند، که می تواند باعث ایجاد احساس خجالت، خودآگاهی و حتی افسردگی شود. این می تواند به اجتناب اجتماعی، انزوا، و تنهایی، و همچنین کم کاری و مشکلات مصرف الکل یا مواد منجر شود.
اضطراب اجتماعی می تواند ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی باشد. این می تواند در برخی از محیط های اجتماعی و نه در برخی دیگر ایجاد شود و ممکن است به نگرانی های مربوط به تصور از خود مربوط باشد. فوبیای اجتماعی توسط متخصصان سلامت روان تشخیص داده می شود. درمان شامل درمان شناختی رفتاری در ترکیب با داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها یا بتا بلوکرها است.