افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اغلب کابوس هایی را تجربه می کنند که در آن ترومایی را که متحمل شده‌اند، دوباره تجربه می کنند. به نظر می رسد شیوع کابوس های PTSD در میان افرادی که دارای اختلال اضطراب یا پانیک هستند بیشتر باشد. کابوس ها ممکن است چندین بار در هفته اتفاق بیفتند و می توانند بسیار آزاردهنده باشند و خواب فرد مبتلا و سایر افراد خانواده را مختل کنند.
این مقاله به این موضوع می‌پردازد که چگونه PTSD می‌تواند باعث اختلالات خواب مانند کابوس‌های شبانه شود و چه گزینه‌های درمانی در دسترس است.
چگونه PTSD بر خواب تأثیر می گذارد
PTSD ترکیبی از علائمی است که در نتیجه تروما رخ می دهد. با افکار مزاحم، کابوس ها، و فلاش‌بک از رویدادهای آسیب زا گذشته مشخص می شود.
اگر از PTSD رنج می برید، اغلب ممکن است ترومایی را که متحمل شده‌اید دوباره تجربه کنید. این ممکن است در طول روز یا در شب رخ دهد. خاطرات شبانه اغلب به صورت رویاهای ناراحت کننده یا کابوس هایی ظاهر می شوند که در آن رویداد دوباره زنده می شود. علاوه بر این، خاطرات مزاحم در طول روز، به نام فلاش بک، ممکن است رخ دهد.
احتمالاً متوجه خواهید شد که برانگیختگی شما نیز افزایش یافته‌است، به این معنی که نسبت به محیط خود واکنش بیشتری نشان می دهید. این ممکن است با اضطراب قابل توجهی همراه باشد . این علائم ممکن است منجر به مشکلات در به خواب رفتن یا ماندن در خواب شود که مشخصه بی خوابی است .
تخمین می زنند که کابوس های شبانه در 5 درصد از همه افراد رخ می دهد. در مطالعه ای بر روی کهنه سربازان جنگی، 88 درصد کابوس هایی را گزارش کردند که حداقل یک بار در هفته اتفاق می افتاد. محققان همچنین دریافته‌اند که PTSD، کابوس‌های شبانه و افکار خودکشی ارتباط نزدیکی با هم دارند.
چرا PTSD بر خواب تأثیر می گذارد
به نظر می رسد که این اختلال خود ناشی از تعامل ژن و محیط است. برخی تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی موثر بر انتقال سروتونین، یک ماده شیمیایی در مغز که سیگنال ها را منتقل می کند، ممکن است نقش داشته باشد. علاوه بر این، سروتونین اثرات مهمی بر تعدیل احساسات و خواب دارد.
درمان
کابوس ها و فلاش بک های مرتبط با PTSD اغلب با افزایش اضطراب و اغلب حملات پانیک همراه هستند. نشان داده شده است که نوعی از مشاوره به نام درمان شناختی-رفتاری (CBT) برای درمان کابوس های مرتبط با PTSD موثر است . این درمان می تواند به شما کمک کند تا افکار خود را در مورد تروما و پاسخ برنامه ریزی شده خود به آنها درک کرده و تغییر دهید.
انواع مختلفی از CBT موجود است، از جمله درمان پردازش شناختی (CPT).
درمان پردازش شناختی به شما کمک می کند تا این افکار منفی را با افکار دقیق تر و کمتر ناراحت کننده جایگزین کنید.
CPT ممکن است به شما در مقابله با احساسات خشم، گناه و ترس مرتبط با آسیب قبلی کمک کند. یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا رویداد را پردازش کنید، یاد بگیرید که خودتان را سرزنش نکنید و متوجه شوید که حادثه تقصیر شما نبوده است.
با مواجهه درمانی، یاد خواهید گرفت که ترس کمتری از خاطرات خود داشته باشید. هر گونه افکار، احساسات، یا موقعیت‌هایی که شما را به یاد تروما می‌اندازد، کمتر آزاردهنده می‌شوند.
با فکر کردن به تروما در یک محیط کنترل شده و امن، به تدریج استرس یا اضطراب کمتری در مورد آن رویداد خواهید داشت.
این امر تا حدی از طریق حساسیت زدایی انجام می شود. این به شما کمک می کند تا افکار ناراحت کننده را برطرف کنید و خاطرات بد را با برخورد تدریجی با آنها از بین ببرید. در برخی موارد، مداخله ای به نام “غرقه سازی” برای مقابله با بسیاری از خاطرات بد به طور همزمان استفاده می شود.
علاوه بر این، تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس یا آرام‌سازی پیشرونده عضلانی را می‌توان برای کمک به کاهش اضطراب هنگام مرور یک خاطره استرس‌زا ادغام کرد.
حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم
این درمان به شما کمک می کند تا نحوه واکنش خود را به خاطرات آسیب زا تغییر دهید. در حالی که در مورد این خاطرات فکر می کنید یا صحبت می کنید، ذهن خود را بر محرک های دیگر متمرکز می کنید. اینها ممکن است شامل حرکات چشم، ضربه زدن به دست یا حتی صداهای تکراری باشد.
ممکن است درمانگر دستی را در مقابل شما تکان دهد و شما به سادگی حرکات را با چشمان خود دنبال کنید. به نظر می رسد که این مفید باشد، اما مشخص نیست که آیا بحث در مورد ضربه به خودی خود کافی است یا اینکه آیا حرکات بخشی جدایی ناپذیر از درمان هستند.
داروها
فراتر از این درمان ها، داروها نیز ممکن است در درمان علائم PTSD نقش داشته باشند. برخی هستند که به سمت علائم خاص هدایت می شوند. در مورد کابوس‌های شبانه، دارویی به نام پرازوسین موثر بوده است. از عوارض آن می توان به افت فشار خون، سردرد و بی حالی اشاره کرد.
بسیاری از داروهای روانپزشکی دیگر وجود دارند که می توانند در درمان علائم مرتبط با PTSD موثر باشند. اینها شامل مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) است که برای درمان اضطراب و افسردگی استفاده می شود، مانند:
در بسیاری از موارد، ترکیبی از دارو و درمان مناسب می تواند برای بهبود یا رفع این وضعیت بسیار موثر باشد.
سخن پایانی
باز بودن در مورد کابوس ها یا سایر نگرانی های مربوط به خواب با پزشک اولین گام برای به دست آوردن استراحت سالم است. با گفتگوی صریح در مورد نگرانی های خود شروع کنید و شروع به دریافت کمکی کنید که باعث می شود خواب بهتری داشته باشید.