یک اختلال اضطرابی با نگرانی و ترس بیش از حد مشخص می شود که از بین نمی رود یا ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. بیماری قلبی شرایط مختلفی را توصیف می کند که می تواند بر قلب و عروق خونی تأثیر بگذارد. اختلالات اضطرابی در افراد مبتلا به بیماری قلبی شایع است و می تواند بر سلامت قلب تأثیر بگذارد.
در این مقاله، ما در مورد ارتباط بین اختلال اضطراب و بیماری قلبی و چگونگی تأثیر یک بیماری بر تشخیص و درمان دیگری بحث خواهیم کرد.
ارتباط بین اختلالات اضطرابی و بیماری قلبی
تحقیقات نشان داده است که اختلالات اضطرابی و بیماری قلبی هر دو می توانند باعث ایجاد دیگری شوند. اگر شما یک اختلال اضطرابی، از جمله اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارید، 26 درصد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قلبی – به ویژه بیماری عروق کرونر و نارسایی قلبی هستید.
افرادی که برای مدت طولانی مضطرب هستند، تغییرات خاصی را در بدن خود تجربه می کنند، از جمله کاهش جریان خون به قلب ، افزایش ضربان قلب و فشار خون. و سطوح بالای کورتیزول، هورمون استرس آزاد شده توسط غدد فوق کلیوی . با گذشت زمان، این اثرات می تواند منجر به بیماری قلبی شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که اختلالات اضطرابی از راه‌های دیگری نیز به بیماری قلبی کمک می‌کنند، مانند:
- التهاب : هر دو اختلال اضطرابی و اضطرابی با افزایش نشانگرهای التهابی همراه هستند که نشان دهنده افزایش سطح التهاب در بدن است.
- اختلال عملکرد اندوتلیال : لایه ای از سلول ها که پوشش رگ های خونی را تشکیل می دهند (اندوتلیوم عروقی) نقش کلیدی در سلامت و حفظ سیستم گردش خون دارد. اضطراب و اختلالات اضطرابی با تغییراتی در اندوتلیوم عروقی مرتبط است که در التهاب، لخته شدن خون و تجمع رسوبات چربی در شریان ها ( آترواسکلروز ) نقش دارد .
- اختلال عملکرد پلاکتی : پلاکت ها سلول های خونی هستند که مسئول لخته شدن خون هستند. افراد مبتلا به اضطراب و استرس حاد تجمع پلاکتی بیشتری دارند که می تواند منجر به لخته شدن خون غیرطبیعی و حملات قلبی شود.
حمله قلبی می تواند باعث ایجاد یک اختلال اضطرابی شود. تقریباً 30 درصد از افرادی که دچار حمله قلبی شده اند ، پس از این رویداد، سطح اضطراب بالایی خواهند داشت. این اضطراب ممکن است به خود حمله قلبی، ترس از مرگ یا ناتوانی، یا هزینه مالی مراقبت های پزشکی مرتبط باشد.
فردی که دچار حمله اضطرابی می شود ممکن است علائمی مشابه با فردی که دچار حمله قلبی شده است داشته باشد، مانند:
- تنگی نفس
- درد قفسه سینه
- سرگیجه
- سرگیجه
- بی حسی در دست و پا
- تپش قلب
- غش کردن
- لرزش
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر درد ناگهانی و شدید قفسه سینه دارید، باید به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید. پزشک می تواند خون شما را برای آنزیم های خاص عضله قلب آزمایش کند تا ببیند آیا دچار حمله قلبی شده اید یا خیر .
عوارض اضطراب و بیماری قلبی
فرد مبتلا به بیماری قلبی و اضطراب بیشتر از افراد مبتلا به بیماری قلبی که اضطراب ندارند، پیامدهای بدتری مانند ناتوانی شدید یا مرگ را تجربه می کند.
اضطراب همچنین می تواند منجر به ترس و عدم اطمینان در مورد سلامتی شما شود. ترس شما ممکن است شما را از پیروی از برنامه درمانی خود باز دارد.
اگرچه تحقیقات مختلط است، اما به نظر می‌رسد افرادی که اضطراب را تجربه می‌کنند کمتر درگیر رفتارهای سالمی هستند که می‌تواند به بیماری قلبی کمک کند. افراد مضطرب تمایل دارند مصرف کلسترول غذایی خود را افزایش دهند ، غذای بیشتری بخورند، سبک زندگی کم تحرکی داشته باشند و کمتر ورزش کنند.
اضطراب همچنین با احتمال کمتری برای پیروی از توصیه‌های کاهش خطر پس از حمله قلبی، از جمله ترک سیگار، استفاده از حمایت اجتماعی و کاهش استرس مرتبط است .
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نیز کمتر در برنامه های توانبخشی قلبی شرکت می کنند و آنها را کامل می کنند. این عوامل رفتاری در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی می تواند احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر را افزایش دهد.
تشخیص اضطراب و بیماری قلبی
تشخیص اختلالات اضطرابی در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی دشوار است زیرا همپوشانی قابل توجهی بین علائم اختلالات اضطرابی و علائم بیماری قلبی وجود دارد.
بنابراین تشخیص دقیق برای درمان مناسب این اختلالات ضروری است. پزشک مراقبت های اولیه شما می تواند اختلالات اضطرابی و بیماری های قلبی را تشخیص دهد اما ممکن است شما را برای درمان به یک متخصص روانپزشک و متخصص قلب ارجاع دهد.
برخی از آزمایشاتی که پزشک ممکن است برای تشخیص بیماری قلبی انجام دهد عبارتند از:
- الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG): این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب شما را اندازه گیری می کند. الگوهای خاصی وجود دارد که پزشک شما برای تعیین اینکه آیا ناهنجاری در قلب شما وجود دارد یا خیر، به دنبال آنها است.
- اکوکاردیوگرافی : این آزمایش سونوگرافی قلب است. یک کاوشگر کوچک (یک مبدل) در جاهای مختلف روی سینه شما قرار می گیرد تا تصویری از قلب شما ایجاد کند.
- تست استرس : در طول این آزمایش، از شما خواسته می‌شود که هنگام راه رفتن یا دویدن روی تردمیل یا دوچرخه از فشارسنج استفاده کنید. شما همچنین به EKG متصل خواهید شد. پزشکان ضربان قلب شما را ارزیابی می کنند تا تصویر بهتری از سلامت قلب شما بدست آورند. اگر نمی توانید ورزش را برای آزمایش تحمل کنید، می توان از داروها برای افزایش ضربان قلب و شبیه سازی واکنش های طبیعی قلب به ورزش استفاده کرد.
- تست استرس هسته ای : این تست از تصویربرداری برای بررسی قلب شما قبل و بعد از ورزش استفاده می کند تا میزان استرس فیزیکی که ورزش بر روی قلب شما وارد می کند را ارزیابی کند.
- اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) : در طول این آزمایش، یک رنگ مخصوص به بدن شما تزریق می شود و می تواند مشکلات فیزیکی خاصی را در اسکن های تصویربرداری برجسته کند.
بیماری های روانی مانند اختلالات اضطرابی با استفاده از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) تشخیص داده می شوند.
معیارهای DSM -5 برای اختلال اضطراب عبارتند از:
- اضطراب و نگرانی بیش از حد که اغلب برای حداقل شش ماه رخ می دهد
- مشکل در کنترل سطوح نگرانی
- احساس اضطراب که با حداقل سه علامت از شش علامت کلی همراه است، از جمله بیقراری یا احساس بی قراری، خستگی ، مشکل در تمرکز، تحریک پذیری، تنش عضلانی و اختلالات خواب.
- علائم جسمی و روانی باعث مشکلات قابل توجهی در عملکرد روزانه می شود
- اضطراب ناشی از مصرف مواد مخدر، دارو یا شرایط دیگر نیست
خودآزمایی برای اضطراب
ابزارهای خودارزیابی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا علائم شما می تواند با یک اختلال اضطراب مرتبط باشد یا خیر. به عنوان مثال، سلامت روان آمریکا یک ابزار غربالگری دارد که به شما می گوید که آیا باید در مورد علائم اضطراب خود به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید. انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) پرسشنامه‌های قابل دانلودی را ارائه می‌کند که می‌توانید از آنها برای دریافت تصویر بهتری از تأثیر علائم اضطراب بر زندگی‌تان استفاده کنید.
ابزارهای غربالگری آنلاین فقط برای مقاصد اطلاعاتی استفاده می شوند. فقط پزشک شما یا یک متخصص سلامت روان می تواند بیماری روانی شما را تشخیص دهد.
درمان اضطراب و بیماری قلبی
داشتن اضطراب می تواند بر درمان بیماری قلبی تأثیر بگذارد زیرا داروهای مورد استفاده برای درمان این دو بیماری ممکن است با هم تداخل داشته باشند.
آنچه در مورد کاردیومیوپاتی محدود کننده باید بدانید
داروها
داروهایی که ممکن است برای درمان بیماری قلبی نیاز داشته باشید به شرایط خاصی که دارید بستگی دارد، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بتا بلوکرها برای مدیریت ریتم غیر طبیعی قلب
- دیورتیک ها برای کمک به خلاص شدن از شر مایعات و سدیم اضافی بدن
- داروهایی برای کاهش سطح کلسترول مانند استاتین ها
اضطراب معمولاً هم با داروها و هم با روان درمانی درمان می شود. داروهای مورد استفاده برای اضطراب عبارتند از:
- داروهای ضد اضطراب : این داروها می توانند به کاهش علائم اضطراب، حملات پانیک یا ترس و نگرانی شدید کمک کنند. رایج ترین داروهای ضد اضطراب، بنزودیازپین ها نامیده می شوند.
- داروهای ضد افسردگی : انواع خاصی از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) معمولاً به‌عنوان درمان‌های خط اول برای اضطراب استفاده می‌شوند. آنها ممکن است به بهبود نحوه استفاده مغز از مواد شیمیایی خاصی که خلق و خو یا استرس را کنترل می کنند، کمک کنند.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و بیماری های قلبی
افراد مبتلا به بیماری قلبی نباید از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای استفاده کنند زیرا می توانند باعث بلوک قلبی شوند. تحقیقات نشان داده است که SNRI ها می توانند برای افراد مبتلا به بیماری قلبی نیز خطرناک باشند. SSRI ها اولین انتخاب دارویی برای افرادی هستند که هم بیماری قلبی و هم اختلال اضطرابی دارند.
روان درمانی
درمان شناختی رفتاری (CBT) رایج ترین نوع درمانی است که برای اضطراب استفاده می شود. روش های مختلف تفکر، رفتار و واکنش نسبت به اشیا و موقعیت های اضطراب آور و ترسناک را به افراد می آموزد.
دو نوع CBT معمولا برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شود:
- مواجهه درمانی بر رویارویی با ترس های زمینه ساز اختلال اضطراب تمرکز دارد تا به افراد کمک کند تا در فعالیت هایی شرکت کنند که از آنها اجتناب کرده اند.
- شناخت درمانی بر شناسایی، به چالش کشیدن و سپس خنثی کردن افکار غیر مفید یا تحریف شده زمینه ساز اختلالات اضطرابی تمرکز دارد.
مقابله با اضطراب و بیماری قلبی
اگر بیماری قلبی و اختلال اضطراب دارید، چندین مرحله وجود دارد که می توانید برای یادگیری نحوه مدیریت موثر هر دو وضعیت انجام دهید.
تغییرات سبک زندگی
تغییرات رژیم غذایی می تواند برای اضطراب و بیماری قلبی مفید باشد زیرا رژیم غذایی بر توسعه و پیشرفت هر دو بیماری تأثیر می گذارد.
خوردن غذاهای کامل که سرشار از بسیاری از مواد مغذی و ویتامین‌ها هستند و محدود کردن غذاهایی که می‌توانند باعث التهاب شوند، مانند غذاهای سرخ‌شده، غذاهای پرچرب و غذاهای فرآوری‌شده، هم برای بیماری‌های قلبی و هم برای اضطراب مفید است.
مدیریت سطوح استرس از طریق تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق می‌تواند به کاهش استرس کمک کند. ورزش منظم نیز می تواند به کاهش استرس کمک کند. تحقیقات نشان داده است افرادی که به طور منظم ورزش می کنند، سطح اضطراب بهتری دارند. برای بیماری قلبی، ورزش همچنین می تواند به مدیریت فشار خون، کاهش کلسترول و تقویت عضله قلب کمک کند.
در حالی که مداخلات سبک زندگی می تواند به شما در مدیریت بیماری قلبی و اضطراب کمک کند، هنوز مهم است که درباره درمان خود با پزشک و/یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
خلاصه
بیماری قلبی و اضطراب ارتباط نزدیکی با هم دارند. افرادی که دارای اختلال اضطرابی هستند نسبت به افرادی که اضطراب ندارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی هستند. از طرف دیگر، افراد مبتلا به بیماری قلبی بیشتر احتمال دارد که پس از حمله قلبی دچار اختلال اضطراب شوند.
تشخیص درست اضطراب و بیماری قلبی به شما کمک می کند تا درمان و حمایتی را که برای مدیریت موثر هر دو بیماری نیاز دارید، دریافت کنید.
سخن پایانی
اگر اضطراب و بیماری قلبی دارید، مدیریت هر دو بیماری می تواند چالش برانگیز باشد. بدانید که درمان های موثری برای هر دو بیماری وجود دارد که به شما کمک می کند علائم خود را مدیریت کنید و احساس کنترل بر سلامت خود را دوباره به دست آورید.
تمرین تکنیک های کاهش استرس، خوردن یک رژیم غذایی مغذی، فعال ماندن از نظر بدنی، و اجتناب از چیزهایی که باعث اضطراب شما می شوند یا قلب شما را تحت فشار قرار می دهند، می توانند مکان های خوبی برای شروع باشند.
اگر اضطراب دارید و نگران این هستید که ممکن است در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی باشید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بفهمید که آیا راه های دیگری برای کاهش خطر وجود دارد یا خیر.