اضطراب چیزی است که هر کسی هر از گاهی آن را تجربه می کند. احساس عصبی می‌کنید، پروانه‌ها در شکمتان می چرخند، یا برایتان سخت است که به چیزی فکر نکنید که باعث استرس شما می‌شود. اگر شما فردی هستید که اضطراب را تجربه می کنید، ممکن است از خود بپرسید که آیا اضطراب یک بیماری روانی است؟
اضطراب به خودی خود یک بیماری روانی نیست
در حالی که اغلب مردم گاهی اوقات علائم اضطراب را تجربه می کنند، خود اضطراب یک بیماری روانی نیست. با این حال، اگر اضطراب شما قابل توجه باشد، ممکن است یک اختلال اضطرابی داشته باشید که نوعی بیماری روانی است.
بیایید نگاهی بیندازیم که چه چیزی چیزی را به بیماری روانی تبدیل می کند، در چه مواردی اضطراب نشانه یک بیماری روانی است، و چگونه می توان یک اختلال اضطرابی را تشخیص داد و درمان کرد.
بیماری روانی چیست؟
بیماری های روانی اختلالات روانپزشکی هستند که بر خلق، رفتارها و افکار فرد تأثیر می گذارند. آنها شایع هستند: از هر 5 نفر 1 نفر بیماری های روانی را تجربه می کنند و تا 4٪ از افراد یک نوع شدید بیماری روانی را تجربه می کنند. برای اینکه چیزی به عنوان یک بیماری روانی در نظر گرفته شود، باید تأثیر قابل توجهی بر عملکرد روزانه شما داشته باشد.
برخی از افراد هستند که بیماری روانی را به صورت کوتاه مدت تجربه می کنند، اما برای بسیاری از افراد، بیماری روانی یک بیماری مادام العمر است که نیاز به توجه دقیق و درمان موثر دارد. اگر درمان نشود، بسیاری از بیماری‌های روانی کارکرد یک فرد کاملاً کارآمد را دشوار می‌کند و می‌تواند بر شغل، روابط و پویایی خانواده تأثیر بگذارد. خوشبختانه، بیماری های روانی قابل درمان هستند و افراد مبتلا به بیماری های روانی می توانند زندگی کاملی داشته باشند.
انواع مختلفی از بیماری های روانی وجود دارد. برخی از شایع ترین بیماری های روانی عبارتند از:
- افسردگی، از جمله افسردگی تک قطبی و افسردگی دوقطبی
- اختلالات اضطرابی
- اختلالات شخصیت، مانند اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته
- اختلالات روان پریشی
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال سوء مصرف مواد
- اختلالات اشتها
آیا اضطراب یک بیماری روانی است؟
احساس اضطراب به خودی خود یک بیماری روانی نیست. بیشتر افراد در زمان های مختلف زندگی خود اضطراب را تجربه می کنند. ممکن است قبل از ارائه در محل کار یا مدرسه دچار اضطراب شوید. ممکن است قبل از ملاقات با شخصی جدید یا شروع یک کار جدید، آن را تجربه کنید. اگر به نحوی در خطر باشید یا اگر عزیزتان در خطر باشد، ممکن است آن را تجربه کنید.
اضطراب گاهی اوقات می تواند یک احساس مفید باشد، زیرا می تواند به ما بگوید که باید احتیاط کنیم یا یک موقعیت تهدیدآمیز را ترک کنیم.
با این حال، گاهی اوقات، اضطراب می تواند نشانه ای از یک بیماری روانی باشد. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، اما همه آنها چند ویژگی مشترک دارند:
- اختلالات اضطرابی می تواند زندگی شما را مختل کند و عملکرد شما را دشوار کند
- ترس و اضطرابی که تجربه می کنید می تواند شدید و طاقت فرسا باشد و از بین بردن احساسات ممکن است دشوار باشد.
- با یک اختلال اضطرابی – بر خلاف تجربه ساده اضطراب در زندگی – شما اغلب تهدیدهایی را درک می کنید که وجود ندارند، یا واکنش اغراق آمیزی به یک تهدید را تجربه می کنید.
اختلالات اضطرابی بسیار شایع هستند. تخمین زده می شود که حدود 30 درصد از بزرگسالان در طول زندگی خود یک اختلال اضطرابی را تجربه می کنند. مطالعات نشان داده اند که برخی از جمعیت ها نسبت به سایرین بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند. به عنوان مثال، زنان، افراد مبتلا به بیماری های مزمن و افراد جوان تر ممکن است بیشتر دچار اختلال اضطراب شوند.
اختلالات اضطرابی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. برخی از شایع ترین اختلالات اضطرابی عبارتند از:
- اختلال اضطراب فراگیر
- اختلال هراس
- اختلال اضطراب اجتماعی
- اختلال وسواس فکری عملی
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- فوبیاها
اختلال وسواس اجباری (OCD) چیست؟
چگونه اضطراب تشخیص داده می شود؟
اگر مطمئن نیستید که آیا اضطراب ساده یا یک اختلال اضطرابی را تجربه می کنید، مهم است که تشخیص مناسب دریافت کنید. اولین توقف شما باید پزشک عمومی شما باشد. از آنجایی که اضطراب گاهی اوقات علائم مشترکی با شرایط سلامتی دارد، از جمله اختلال تیروئید و بیماری های قلبی، مهم است که این موارد را رد کنید.
اگر پزشک شما معتقد است که شما یک اختلال اضطرابی را تجربه می کنید، احتمالاً شما را برای تشخیص به یک درمانگر یا روانپزشک مجاز ارجاع می دهد.
تشخیص اختلالات سلامت روان پس از ملاقات با یک درمانگر برای بحث در مورد علائم و تجربیات انجام می شود. درمانگران بر اساس اطلاعاتی که از شما جمع آوری می کنند، از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) برای تشخیص اختلالات اضطرابی خاص استفاده می کنند.
درمان اضطراب
مداوای اختلالات اضطرابی معمولاً شامل یک رویکرد چند عاملی است: ترکیبی از درمان، دارو، و تغییر سبک زندگی.
درمان
درگیر شدن در گفتگو درمانی با یک مشاور یا درمانگر معتبر راهی عالی برای مدیریت اضطراب شماست. درمانگر شما می‌تواند به شما کمک کند موقعیت‌هایی را که باعث اضطراب شما می‌شوند شناسایی کنید و به شما کمک کند تا تکنیک‌هایی را برای کمک به شما در حل این احساسات پیدا کنید.
درمان شناختی رفتاری (CBT) که بر خودآگاهی بیشتر از افکاری که در ایجاد اضطراب نقش دارند تمرکز دارد، یکی از مؤثرترین درمان‌ها برای اضطراب است.
دارو
بسیاری از مردم متوجه می شوند که دارو می تواند به کاهش علائم اضطراب کمک کند. اغلب، افراد مبتلا به اضطراب برای مدیریت کلی علائم، داروهای ضد افسردگی ( SSRIs ) تجویز می کنند . اغلب از داروهای ضد اضطراب (معمولاً بنزودیازپین ها) که می تواند به موارد خاص اضطراب (مانند حملات پانیک) کمک کند نیز استفاده می شود. شما باید با پزشک یا روانپزشک خود صحبت کنید تا بهترین دارو را برای شما تجویز کند.
تغییرات سبک زندگی
افراد مبتلا به اضطراب از تغییر در سبک زندگی خود سود می برند. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده اند که خواب کافی می تواند علائم اضطراب را کاهش دهد. محققان همچنین دریافته‌اند که تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب و درگیر شدن در مدیتیشن منظم می‌تواند کمک کند.
کاهش استرس، ورزش و کاهش کافئین نیز می تواند علائم اضطراب را کاهش دهد.
داروهایی برای درمان اختلال پانیک
سخن پایانی
اگر اضطراب چیزی است که برای اولین بار با آن دست و پنجه نرم می کنید، یا چیزی است که به طور منظم تجربه می کنید، ممکن است تعجب کنید که آیا یک بیماری روانی دارید یا خیر. اگر اضطراب شما قابل کنترل است، زندگی شما را مختل نمی کند ، و در رابطه با یک موقعیت استرس زا خاص تجربه می شود، ممکن است اضطراب را به عنوان یک احساس طبیعی و انسانی تجربه کنید. با این حال، اگر اضطراب شدید است و عملکرد شما را دشوار می کند و چیزی نیست که بتوانید کنترل کنید، ممکن است دچار یک اختلال اضطرابی شده باشید.
هر آنچه را که تجربه می کنید، احساسات شما اهمیت دارد و هیچ شرمی در تجربه اضطراب یا داشتن یک اختلال اضطرابی وجود ندارد. مهمتر از همه، کمک وجود دارد. هم اضطراب و هم اختلالات اضطرابی قابل مدیریت و درمان هستند. لطفاً برای حمایت با پزشک یا مشاور سلامت روان خود تماس بگیرید.