Euthymia (یوتایمیا) در اختلال دوقطبی اصطلاحی است که برای توصیف یک حالت خلقی نسبتاً پایدار استفاده می شود. در این حالت شما نه شیدا/هیپومانیک هستید و نه افسرده.
برخی از لغت نامه ها انواع مختلفی از تعریف یوتایمیا را ارائه داده اند که در صورت استفاده در زمینه یک بیماری روانی می تواند گیج کننده باشد. برای پیچیده تر کردن مسائل، تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به یوتایمیا دوقطبی علائم افسردگی یا اضطراب را نشان می دهند و در مورد معنای واقعی این واژه تردید ایجاد می کنند.
تعاریف متفاوت
سردرگمی در تعریف یوتایمیا از ریشه خود کلمه شروع می شود. در یونانی، پیشوند eu- به معنای “خوب یا خوب” است، در حالی که -thymia از کلمه یونانی “thymus” به معنای “ذهن” گرفته شده است. این نشان می دهد که فردی که در حالت یوتایمیک قرار دارد در وضعیت ذهنی خوبی قرار دارد.
لغت نامه های دیگر این تعریف را گسترش داده اند تا حالت خلقی مثبت یا حتی افزایش یافته را نشان دهد، بی شباهت به توصیفی که برای توصیف سرخوشی استفاده می شود . هنگامی که در فلسفه به کار می رود، در واقع، یوتایمیا حالتی از شادی، خلق خوب، و آرامش را توصیف می کند. (با اشاره به یکی از اهداف ریشه ای وجود انسان).
همین تعریف را نمی توان در مورد پزشکی به کار برد. هنگامی که در یک زمینه بالینی استفاده می شود، یوتایمیا چندان حالت خوبی نیست، بلکه حالتی خنثی است که در آن ممکن است نه به خصوص شاد باشید و نه غمگین. شما حتی ممکن است به خودی خود احساس “خوب” نداشته باشید، اما حداقل در وضعیتی خواهید بود که بهتر بتوانید به صورت روزانه کار کنید.
با این گفته، برخی از افراد مبتلا به یوتایمیا به طور قابل توجهی بهبود یافته اند. با این حال، دیگران علائم و نشانه هایی را تجربه خواهند کرد که نشان دهنده افسردگی یا اضطراب است.
یوتایمیا و آنهدونیا
غیرمعمول نیست که تشخیص داده شود یوتایمیک و علائم آنهدونیا ، حالت خلقی که به عنوان کاهش توانایی احساس لذت تعریف می شود. آنهدونیا ممکن است به صورت فیزیکی تجربه شود. بگونه ایکه در آن از لمس کردن، غذا خوردن یا رابطه جنسی لذت نمی برید. یا از نظر اجتماعی، جایی که به موقعیت های اجتماعی بی علاقه هستید. یا نمی توانید از آن لذت ببرید.
علائم آنهدونیا عبارتند از:
- کناره گیری اجتماعی
- قرار دادن “چهره خوب” برای دیگران
- یافتن بهانه برای ندیدن افرادی که می شناسید
- داشتن احساسات منفی نسبت به خود یا دیگران
- کمتر خود را به صورت کلامی یا غیرکلامی ابراز کنید
- از دست دادن میل جنسی (لیبیدو)
- احساس مداوم ناخوشی فیزیکی
آنهدونیا به خودی خود افسردگی نیست، بلکه یک علامت اصلی افسردگی و سایر اختلالات خلقی، از جمله اسکیزوفرنی است . برخی از افراد آنهدونیا را به عنوان “تخریب عاطفی” توصیف می کنند.
متأسفانه، در مورد درمان مناسب آنهدونیا یا دارویی که به طور خاص آنهدونی را درمان کند، اتفاق نظر وجود ندارد.
با آنچه گفته شد، افراد مبتلا به آنهدونیا اغلب از افزایش حمایت اجتماعی و همچنین استفاده ترکیبی از داروهای ضد افسردگی و روان درمانی بهره مند می شوند. Wellbutrin (بوپروپیون) ، یک داروی ضد افسردگی که برای درمان افسردگی دوقطبی استفاده می شود، ممکن است در بهبود میل جنسی مفید باشد.
یوتایمیا و اضطراب
یوتایمیا و اضطراب می توانند همزمان در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز رخ دهند. نوع و شدت علائم اضطراب می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. همچنین ممکن است با یک یا چند مورد از اختلالات زیر مشخص شود:
- آگورافوبیا
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال هراس
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال اضطراب اجتماعی (SAD)
اختلال اضطراب ممکن است از قبل در کنار اختلال دوقطبی وجود داشته باشد. یا ممکن است چیزی پس از (یا در پاسخ) به درمان دوقطبی ایجاد شود.
وجود همزمان یوتایمیا و اختلالات اضطرابی چندان غیر معمول نیست. در واقع، طبق تحقیقات دانشکده پزشکی هاروارد و موسسه دانشگاه سلامت روان داگلاس در مونترال، 34.7 درصد از 2102 نفری که معیارهای تشخیصی یوتایمیا دوقطبی را داشتند، معیارهای تشخیصی یک یا چند اختلال اضطرابی را نیز داشتند.
برخلاف آنهدونیا که هیچ دوره درمانی مشخصی ندارد، اختلالات اضطرابی پس از تشخیص بر اساس معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) صادر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا درمان می شوند.
علت
مشخص نیست که چرا برخی از افراد مبتلا به یوتایمیا دوقطبی، آنهدونیا را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر اضطراب دارند یا اصلاً هیچ علامتی ندارند. در سال‌های اخیر، تعدادی از روان‌شناسان پیشنهاد کرده‌اند که درک ما از یوتایمیا ممکن است مبهم باشد، که در آن فقدان بیماری اغلب به عنوان داشتن سلامت روانی خوب تعبیر می‌شود. این یک فرد دوقطبی در حالت یوتایمیک اغلب مایل یا قادر به تغییر حالت خلقی فعلی خود پس از رفع یک دوره حاد شیدایی یا افسردگی نیست. ممکن است که او از “واژگون شدن قایق” می ترسد و به محرک های بیرونی، آگاهانه یا ناخودآگاه، کمتر واکنش نشان می دهد.
علت هر چه باشد، انعطاف ناپذیری ناشی از آن می تواند سازگاری با موقعیت ها یا احساسات مختلف را دشوار کند. بدون توانایی انطباق، فرد کمتر قادر به تجربه لذت خواهد بود و تمایل کلی به تجربه بیشتر، شدید و آسان احساسات منفی خواهد داشت.
به این ترتیب، یوتایمیا لزوماً نشانه‌ای از «موثر بودن» یک درمان نیست. بلکه حالتی است که طی آن ممکن است دوره درمان نیاز به نظارت و تنظیم داشته باشد.