مهمترین چیزی که در مورد داروهای اختلال اضطراب فراگیر باید بدانید چیست؟
- داروهای اختلال اضطراب فراگیر بسته به نوع دارو عوارض جانبی بالقوه مختلفی دارند و می توانند از خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشند.
- اگر عوارض جانبی خفیف یا آزاردهنده ای مانند خستگی یا حالت تهوع را تجربه کردید، با پزشک خود صحبت کنید تا راه های تسکین آنها را در میان بگذارد.
- اگر عوارض جانبی شدیدی مانند ضربان قلب نامنظم یا افکار خودکشی را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا با 115 تماس بگیرید .
اختلال اضطراب فراگیر (GAD) با نگرانی یا دلهره مزمن و اغراق‌آمیز بی‌اساس مشخص می‌شود که شدیدتر از اضطراب معمولی است که اکثر مردم تجربه می‌کنند. اگر اختلال اضطراب فراگیر در شما تشخیص داده شده است، ممکن است از داروهای خاصی برای کمک به مدیریت وضعیت شما استفاده شود.
گزینه های دارویی اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی: علائم اضطراب و افسردگی را از بین می برد
- بنزودیازپین ها : اغلب به عنوان آرام بخش در نظر گرفته می شوند و به سرعت اضطراب را کاهش می دهند
- بوسپیرون : داروهایی با خواص ضد اضطراب و ضد افسردگی که می توانند به مدیریت طولانی مدت اختلال اضطراب فراگیر کمک کنند.
- داروهای ضد تشنج / ضد روان پریشی : گزینه های دیگری که گاهی اوقات برای مدیریت اضطراب استفاده می شود
در حالی که بسیاری از انواع داروها می توانند به مدیریت اختلال اضطراب فراگیر کمک کنند، هر کدام از نظر عوارض جانبی، پتانسیل اعتیاد و موارد دیگر متفاوت است. درک مزایا و خطرات این داروها می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام دارو ممکن است برای شما مناسب باشد.
داروهای ضد افسردگی برای اختلال اضطراب فراگیر
اگرچه علائم اضطراب و افسردگی یکسان نیستند، داروهای ضد افسردگی اغلب در مدیریت اضطراب موثر هستند. آنها داروهای خط اول برای بسیاری از اختلالات اضطرابی یا داروهایی هستند که گزینه درمانی ترجیحی هستند.
داروهای ضد افسردگی همچنین می توانند برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افسردگی مفید باشند. این مهم است زیرا این دو اغلب با هم اتفاق می‌افتند، تقریباً نیمی از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نیز به اختلال افسردگی اساسی (MDD) مبتلا هستند .
چندین کلاس مختلف از داروهای ضد افسردگی وجود دارد که می توانند برای کاهش علائم اختلال اضطراب فراگیر مورد استفاده قرار گیرند که هر کدام به روشی کمی متفاوت عمل می کنند. در اینجا چندین مورد به همراه عوارض جانبی بالقوه و خطر اعتیاد آنها وجود دارد.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یکی از ارجح‌ترین داروهای اختلال اضطراب فراگیر هستند. این دسته از داروهای ضد افسردگی شامل داروهایی مانند اس‌سیتالوپرام، Paxil (پاروکستین)، Prozac (فلوکستین) و Zoloft (سرترالین) است.
SSRI ها با مسدود کردن بازجذب سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که در خلق و خو، خواب، میل جنسی و غیره نقش دارد، کار می کنند. مسدود کردن بازجذب سروتونین باعث افزایش سطح این انتقال دهنده عصبی در مغز می شود. این می تواند برای افراد مبتلا به اضطراب مفید باشد زیرا سطوح پایین سروتونین با مشکلات اضطراب مرتبط است.
اگرچه SSRI ها به طور کلی به خوبی تحمل می شوند، برخی از افراد هنگام مصرف آن ها عوارض جانبی را تجربه می کنند که برخی از رایج ترین عوارض جانبی عبارتند از:
- تحریک
- کاهش میل جنسی
- خواب آلودگی
- سردرد
- حالت تهوع یا استفراغ
- مشکل خواب
عوارض جانبی SSRI که کمتر شایع هستند عبارتند از علائم اکستراپیرامیدال (خارج هرمی) و سندرم سروتونین. علائم خارج هرمی شامل سفتی عضلانی و انقباضات غیرارادی عضلات است. افزایش اضطراب، سردرگمی و ضربان قلب نامنظم همه از نشانه های سندرم سروتونین هستند.
سندرم سروتونین می تواند تهدید کننده زندگی باشد. اگر علائم سندرم سروتونین را تجربه کردید ، ضروری است که فوراً از پزشک کمک بگیرید.
مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)
در حالی که SSRI ها بازجذب سروتونین را مسدود می کنند، مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین را مسدود می کنند. نوراپی نفرین یک انتقال دهنده عصبی است که با خلق و خواب همراه با حافظه، هوشیاری و برانگیختگی نیز درگیر است.
این دسته از داروهای ضد افسردگی یکی دیگر از داروهای خط اول اضطراب است و شامل گزینه هایی مانند دولوکستین و افکسور (ونلافاکسین) است. مطالعات نشان می دهد که SSRI ها به اندازه SNRI برای درمان اختلالات اضطرابی موثر هستند .
اگرچه عوارض جانبی داروهای SNRI به طور کلی با عادت کردن بدن به داروها بهبود می یابد، برخی از رایج ترین عوارض عبارتند از:
- یبوست
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- دهان خشک
- تعریق مفرط
- خستگی
- حالت تهوع یا استفراغ
- اختلال عملکرد جنسی
همچنین ممکن است هنگام مصرف SNRI عوارض جانبی جدی داشته باشید که دو مورد از آنها شامل سندرم سروتونین و افکار یا رفتارهای خودکشی است . در واقع، همه داروهای ضد افسردگی دارای یک هشدار جعبه سیاه هستند که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) صادر شده است که بیان می کند این داروها ممکن است خطر خودکشی را در بیماران اطفال افزایش دهند.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) با مهار بازجذب سروتونین و نورآدرنالین عمل می کنند و بر سایر انتقال دهنده های عصبی در مغز نیز تأثیر می گذارند. مطالعات تحقیقاتی نشان داده اند که این نوع ضد افسردگی می تواند به طور موثر اختلال اضطراب فراگیر را مدیریت کند.
TCA های مورد استفاده برای درمان اختلال اضطراب فراگیر شامل ایمی پرامین، نورتریپتیلین و کلومیپرامین است. به طور کلی، این داروها با عوارض جانبی بیشتری نسبت به SSRI ها یا SNRI ها همراه هستند. بنابراین، ابتدا باید سایر داروهای ضد افسردگی را امتحان کرد.
شایع ترین عوارض جانبی TCA ها، که اغلب با گذشت زمان کاهش می یابد، عبارتند از:
- تاری دید
- یبوست
- دهان خشک
- افزایش ضربان قلب
- فشار خون پایین
- اختلال عملکرد جنسی
- لرزش
- احتباس ادرار
- افزایش وزن
TCA ها ممکن است احساساتی شبیه به حملات پانیک ایجاد کنند .
یکی از مزایای TCA ها این است که خطر تجربه علائم ترک در هنگام قطع این داروها کمتر از بسیاری از داروهای ضد افسردگی دیگر است. اگر اثرات قطع رخ داد، معمولاً ظرف یک تا دو هفته از بین می روند.
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) برخی از قدیمی ترین داروهای روانپزشکی هستند. آنها با ممانعت از فعالیت مونوآمین اکسیداز، که به افزایش سطح انتقال دهنده های عصبی خاص در مغز کمک می کند، علائم اضطراب را کاهش می دهند. این یک اثر ضد اضطراب ایجاد می کند.
مشخص شده است که MAOI در درمان چندین اختلال اضطراب و افسردگی موثر است. با این حال، احتمال بروز عوارض جانبی در هنگام مصرف این دسته از داروها وجود دارد.
برخی از عوارض جانبی جزئی هستند، مانند حالت تهوع، سرگیجه، خشکی دهان و مشکلات خواب. سایر موارد جدی تر هستند، از جمله:
- هیپومانیا
- افزایش فشار خون
- از حال رفتن یا افتادن
- افزایش وزن
پیروی از یک رژیم غذایی کم نمک و اجتناب از کم آبی می تواند به کاهش اثرات جدی MAOI کمک کند، همانطور که می تواند دوزهای دارو را در طول روز یا مصرف دارو قبل از خواب انجام دهد.
بنزودیازپین ها برای اختلال اضطراب فراگیر
بنزودیازپین ها نوع دیگری از داروهایی هستند که می توانند برای کنترل علائم اختلال اضطراب فراگیر مصرف شوند. آنها با تقویت اثرات انتقال دهنده عصبی GABA کار می کنند. این به شما کمک می کند تا احساس آرامش و آرامش بیشتری داشته باشید و همچنین توانایی خواب شما را بهبود می بخشد.
بنزودیازپین ها در مقایسه با سایر گزینه های دارویی، تأثیر زیادی برای اختلال اضطراب فراگیر دارند. آنها همچنین سریع عمل می کنند و باعث تسکین فوری اضطراب می شوند. داروهای بنزودیازپین شامل کلونازپام، لورازپام و زاناکس (آلپرازولام) است.
بنزودیازپین ها معمولاً به خوبی تحمل می شوند اما می توانند عوارض جانبی مانند:
- گیجی
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- اختلال در هماهنگی
- مسائل بینایی
یکی از اشکالات بنزودیازپین ها این است که در صورت استفاده طولانی مدت، می توانید به دارو وابستگی یا اعتیاد پیدا کنید. این می تواند منجر به علائم ترک در صورت قطع شود، که برخی از آنها شامل افزایش احساس اضطراب و احتمال تشنج است. بنابراین، هرگز مصرف بنزودیازپین را بدون راهنمایی پزشک خود متوقف نکنید.
درمان اختلال اضطراب فراگیر با بوسپیرون
از آنجایی که استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها می تواند منجر به وابستگی و اعتیاد شود، نوع دیگری از داروهای اختلال اضطراب فراگیر با نسبت فواید به خطر بهتر در طول زمان، آزاپیرون ها هستند. بوسپیرون دارویی هستند که هم اثرات ضد اضطراب و هم اثرات ضد افسردگی دارند.
بوسپیرون تنها آزاپیرون مورد تایید FDA برای درمان اختلال اضطراب فراگیر است و برای این منظور موثر شناخته شده است. این دارو در ایران با نامهای تجاری بوسپیراکس و بوسپانکس در دسترس است.
عوارض جانبی بالقوه مرتبط با استفاده از بوسپیرون عبارتند از:
- سرگیجه
- سردرد
- حالت تهوع
- مسائل حرکتی
اگر در گذشته از بنزودیازپین ها استفاده کرده اید، ممکن است بوسپیرون را کمتر موثر بدانید و همچنین ممکن است عوارض جانبی بیشتری را تجربه کنید.
برخلاف بنزودیازپین ها، بوسپیرون منجر به وابستگی به دارو نمی شود. هنگامی که با یک داروی ضد افسردگی ترکیب شود، می تواند به درمان عوارض جانبی نامطلوب جنسی مرتبط با داروی ضد افسردگی نیز کمک کند.
داروهای ضد روان پریشی و ضد تشنج اختلال اضطراب فراگیر
سایر داروهای مورد استفاده برای اختلال اضطراب فراگیر شامل داروهای ضد تشنج (ضد تشنج) و داروهای ضد روان پریشی است که در دسته داروهای ضد روان پریشی آتیپیک قرار می گیرند . اگر با درمان های سنتی بهبود نیافته باشید یا اگر عوارض جانبی غیرقابل تحملی از سایر داروهای اختلال اضطراب فراگیر را تجربه کنید، ممکن است این درمان ها در نظر گرفته شوند.
مشخص شده است که داروی ضد تشنج پره گابالین در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به سرعت اضطراب را کاهش می دهد، همراه با حداقل عوارض جانبی و پتانسیل سوء مصرف کم. این باعث می شود آنها گزینه دیگری را در نظر بگیرند.
داروهای ضد روان پریشی غیر معمول نیز می توانند مفید باشند، به ویژه برای اختلال اضطراب فراگیر که به درمان مقاوم است. Vortioxetine یک گزینه درمان ضد روان پریشی غیر معمول اختلال اضطراب فراگیر است. تحقیقات نشان داده است که در کوتاه مدت موثر است و برای افراد مبتلا به اضطراب شدید بسیار مؤثر است .
یافتن داروی مناسب اختلال اضطراب فراگیر برای شما
درمانگر سلامت روان شما می تواند به شما کمک کند تا داروی مناسب اختلال اضطراب عمومی را برای خود پیدا کنید. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که لازم نیست با اضطراب زندگی کنید. گزینه های درمانی زیادی وجود دارد، از جمله انواع گزینه های دارویی.
در مورد علائم اختلال اضطراب فراگیر و نگرانی های مربوط به درمان با پزشک خود صحبت کنید. بر اساس شرایط و موقعیت شما، آنها می توانند به یافتن دارویی کمک کنند که از مصرف آن راحت باشید.