اختلال احتکار یا وسواس جمع کردن فراتر از “موش صحرایی” بودن یا به هم ریختگی بیش از حد است. اما راه هایی برای تغییر عادات و بازگرداندن کنترل بر دارایی، خانه و زندگی تان وجود دارد.
اختلال احتکار چیست؟
اختلال احتکار یک مشکل مزمن در دور انداختن اموال – حتی آنهایی که هیچ ارزش مالی ندارند – همراه با دلبستگی ناکارآمد به اقلام اغلب بی ارزش یا غیرقابل استفاده است. این امر منجر به انباشت بیش از حد وسایل می شود که اغلب باعث ایجاد فضای زندگی تنگ، غیرقابل مدیریت یا ناسالم می شود.
بسیاری از ما مستعد به هم ریختگی هستیم یا در جدایی از دارایی های قدیمی، به ویژه یادگاری های نوستالژیک، خوش شانسی ها، یا چیزهایی که مطمئن هستیم روزی مفید خواهند بود، مشکل داریم. اما اگر اختلال احتکار دارید، ممکن است خانه شما آنقدر مملو از وسایل باشد که برخی از فضاهای زندگی غیرقابل استفاده باشد. در موارد شدید، اقلام از کف تا سقف انباشته می شوند و تقریباً هر سطحی را می پوشانند و حرکت در اتاق ها، تهیه غذا، رفتن به رختخواب یا استفاده از حمام را دشوار می کند.
اختلال احتکار چه معضلاتی به بار می آورد؟
علاوه بر ایجاد شرایط خطرناک زندگی، این نیاز بیش از حد به جمع آوری دارایی می تواند تأثیر مضری بر سلامت، روابط و توانایی شما برای عملکرد در زندگی روزمره داشته باشد. ممکن است از نیاز مستمر خود به خرید اقلام شرمنده یا ناامید شوید. یا از نحوه زندگی خود خجالت بکشید. و یا از خانواده و دوستانی که دیگر نمی‌توانید آنها را به خانه دعوت کنید، جدا شده‌اید.
چه اختلال احتکار شما خفیف باشد یا شدید، فقط فکر کردن به جدایی از دارایی هایتان می تواند از نظر عاطفی ناراحت کننده باشد. باورهایی که به اقلام به ظاهر بی‌ارزش متصل کرده‌اید، می‌تواند باعث شود که تلاش برای دور انداختن آنها شما را با احساس اضطراب، گناه یا غم غلبه کند. با این وجود، روشهایی وجود دارد که می‌توانید برای غلبه بر علائم احتکار، خلاصی از زندگی‌تان از درهم‌کاری، و ایجاد نگرش‌های جدید و سالم‌تر برای حفظ بهبودی خود بردارید. اولین گام این است که همه آنچه را که می توانید در مورد اختلال احتکار و تأثیر آن بر زندگی شما درک کنید.
احتکار حیوانات چیست؟
احتکار حیوانات عبارت است از تجمع مداوم حیوانات خانگی علیرغم ناتوانی در ارائه فضای لازم، تغذیه، بهداشت یا مراقبت های دامپزشکی برای حفظ سلامت و ایمن نگه داشتن حیوانات – یا شما.
خطرات احتکار
با افزایش تعداد وسایلی که خانه شما را پر می کنند، خطرات سلامت نیز افزایش می یابد. علیرغم بی نظمی، بهم ریختگی و بی نظمی، برخی از افراد مبتلا به اختلال احتکار همیشه مشکلی را در رفتار خود تشخیص نمی دهند. در عوض، ممکن است دوستان یا اعضای خانواده به خطرات اشاره کنند و از شما برای ایجاد تغییر فشار بیاورند.
لذا اختلال احتکار این خطرات را بدنبال دارد:
- انبوهی از اموال می تواند درها، راهروها و راه پله ها را مسدود کند و تردد در خانه شما را سخت تر کند. به خصوص اگر یک فرد مسن هستید که مبتلا به آرتروز یا مشکلات حرکتی است.
- به هم ریختگی می تواند منجر به افزایش خطر سقوط یا زمین خوردن شود.
- اجاق‌ها و بخاری‌های شلوغ و به هم ریخته می‌توانند خطر آتش‌سوزی شوند و خروجی‌های مسدود شده خطرات را افزایش می‌دهند.
- با جمع شدن گرد و غبار، ممکن است دچار آلرژی یا مشکلات تنفسی مانند بیماری مزمن انسدادی ریه شوید.
- احتکار می تواند توانایی شما را در حفظ استانداردهای اولیه بهداشتی محدود کند، حتی منجر به هجوم حشرات و جوندگان شود. احتکار حیوانات می تواند این مشکلات بهداشتی را حتی بدتر کند.
- این آشفتگی ممکن است به بیرون از خانه شما، به حیاط، گاراژ یا پاسیو گسترش می یابد. بنابراین می تواند مشکلاتی برای همسایگان شما ایجاد کند و منجر به درگیری، اخراج یا اقدامات قانونی شود.
- اگر با یک شریک زندگی می کنید، احتکار می تواند رابطه شما را متلاشی کند، حتی منجر به جدایی یا طلاق شود.
- هر کودکی که در خانه زندگی می‌کند می‌تواند توسط خدمات اجتماعی دور شود.
- شرایط تنگ زندگی می تواند انجام لوله کشی، گرمایش یا سایر تعمیرات خانه را دشوار کند.
- شرم از محل زندگی شما می تواند بر زندگی اجتماعی شما تأثیر بگذارد و دعوت دوستان یا خانواده به خانه را دشوارتر کند. همچنین باعث شود از نظر اجتماعی احساس انزوا کنید.
علائم و علل اختلال احتکار
در حالی که این بسیار شایع تر از آن چیزی است که ممکن است تصور کنید، اما همه رفتارهای احتکار شایستگی تشخیص اختلال احتکار را ندارند. در واقع، تا 25 درصد از ما برخی از علائم احتکار را نشان می‌دهیم که حدود دو درصد از بزرگسالان واقعاً شرایط تشخیصی اختلال احتکار را دارند.
اختلال احتکار اغلب در خانواده ها دیده می شود و در حالی که بیشتر در افراد بالای 55 سال رخ می دهد، علائم می تواند در اوایل نوجوانی ظاهر شود. ممکن است در کودکی زمانی که والدینتان وسایلی را برداشتند یا انگیزه جمع آوری شما را کاهش دادند، ناراحتی زیادی را تجربه کرده باشید. در موارد دیگر، اختلال احتکار پس از یک رویداد استرس زای زندگی مانند طلاق، مرگ یکی از عزیزان یا بیکاری ایجاد می شود.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال احتکار دارایی خود را به عنوان بخشی از خود یا بخشی از روابط خود با عزیزانشان ارزش می‌دهند. دور انداختن آنها از نظر عاطفی دردناک می شود، مانند پایان دادن به یک رابطه یا دور انداختن بخشی از هویت خود.
علائم شایع اختلال احتکار عبارتند از:
- مشکل دائمی در دور انداختن دارایی‌ها، حتی آنهایی که هیچ استفاده یا ارزش واقعی ندارند، مانند روزنامه‌های قدیمی، لباس‌ها، رسید، پست‌های ناخواسته، ظروف غذا، ناخن‌های شکسته یا کیسه‌های پلاستیکی.
- داشتن نیاز درک شده به ذخیره اقلام و تجربه درد عاطفی یا ناراحتی از ناچار به دور انداختن آنها.
- نسبت دادن احساسات به اشیای بی جان، داشتن وابستگی عاطفی شدید به دارایی ها، یا در غیر این صورت اغراق بر اهمیت اقلام.
- نگرانی در مورد تمام شدن چیزهای خاص، مانند وسایل خانه، یا باور این که روزی حتی برای اشیاء ناخواسته کاربرد پیدا خواهید کرد.
- بی تصمیمی و بی نظمی؛ نمی‌دانیم چه چیزی را باید نگه دارم یا در کجا قرار دهیم.
- انباشتن دارایی تا حدی که مناطق زندگی شما شلوغ شود، تنها با دخالت خانواده یا دوستان امن و قابل سکونت شود.
- احتکار بر عملکرد روزانه شما در محل کار، در روابط شخصی یا در سلامت و رفاه شما تأثیر می گذارد.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال احتکار، مشکلات روانی دیگری مانند افسردگی ، اختلال اضطراب، اختلال استرس پس از حادثه، اختلال کم توجهی – بیش فعالی یا معمولاً اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) دارند. در برخی موارد، درمان بیماری زمینه ای می تواند به بهبود علائم اختلال احتکار کمک کند.
[بخوانید: اختلالات اضطرابی و حملات اضطرابی]
اختلال احتکار در مقابل OCD
برآوردها نشان می دهد که تا 20 درصد از افراد مبتلا به اختلال احتکار نیز از OCD رنج می برند . با این حال، افراد مبتلا به OCD تمایل دارند آنقدر دارایی جمع کنند که خانه هایشان غیرقابل اداره شود. به دست آوردن اقلام برای آنها عمدتاً شامل احساسات منفی است. این کار برای ارضای افکار ناخواسته و مزاحم که باعث ایجاد اضطراب می شود انجام می شود.
از طرف دیگر، فردی که دچار اختلال احتکار است، هم احساسات مثبت و هم احساسات منفی را تجربه می کند. آنها از به دست آوردن یک دارایی جدید لذت می برند، اما زمانی که با دور انداختن شیء مواجه می شوند ناراحت می شوند.
خودیاری برای اختلال احتکار: تصمیم برای ایجاد تغییر
سخت ترین کار برای فردی که دچار اختلال احتکار است، اغلب تصمیم گیری برای رسیدگی به این موضوع است. شما ممکن است رفتار خود را به عنوان یک مشکل ندانید و بنابراین برای یافتن انگیزه تغییر تلاش کنید. یا ممکن است تغییر را یک پیشنهاد بسیار طاقت فرسا یا ترسناک ببینید. ممکن است فکر کنید آنقدر آشفتگی برای پاک کردن وجود دارد که هرگز به همه چیز نخواهید رسید، پس حتی تلاش کردن چه فایده ای دارد؟
فرقی نمی‌کند برای به دست آوردن انگیزه یا حفظ انگیزه تلاش کنید، می‌توانید با تهیه فهرستی از مزایا و معایب برای تغییر نحوه کسب و نگهداری دارایی‌ها شروع کنید.
- برخی از مزایای تغییر رفتار می تواند شامل این باشد که بتوانید دوباره دوستان و خانواده را در خانه خود سرگرم کنید، رابطه خود را با فردی که با او زندگی می کنید حفظ کنید، سلامتی خود را بهبود بخشید یا کنترل مالی خود را دوباره به دست آورید .
- معایب یا مضرات آن می‌تواند شامل دور انداختن چیزی باشد که بعداً از آن استفاده می‌کنید، احساس می‌کنید که هدر داده‌اید، یا تحمل اضطراب زمانی که فرصت به دست آوردن چیز جدیدی را از دست می‌دهید.
شما همچنین می توانید به آینده نگاه کنید و لیست کنید که اگر به رفتار احتکار خود ادامه دهید زندگی شما چگونه خواهد بود و اگر تغییری ایجاد کنید چگونه به نظر می رسد. لیست های خود را در تلفن خود نگه دارید تا بتوانید مرتباً به خود یادآوری کنید که برای چه چیزی تلاش می کنید.
نکته خودیاری 1: اقداماتی را برای پاکسازی و سازماندهی خانه خود انجام دهید
هنگامی که اختلال احتکار دارید، به راحتی می توانید از دورنمای شلوغ کردن خانه و سازماندهی خود غرق شوید. با این حال، راه‌های ساده‌ای برای تقسیم وظایف به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت‌تر وجود دارد.
آسان شروع کنید – و راه خود را ادامه دهید
همه ما اقلامی داریم که دور انداختن آنها برایمان سخت تر از بقیه است. برای مثال، اسکناس‌های قدیمی یا کیسه‌های پلاستیکی احتمالاً راحت‌تر از عکس‌ها، کارت‌های تبریک یا هدایایی هستند که خاطرات یا احساسات زیادی را تداعی می‌کنند.
برای اینکه کار را برای خود راحت‌تر کنید، فهرستی از همه موارد مختلفی که احتکار کرده‌اید ایجاد کنید و آنها را از 1 (ساده‌ترین برای دور انداختن) تا 10 (سخت‌ترین دور انداختن) رتبه‌بندی کنید. فهرست شما که به عنوان “نردبان ترس” شناخته می شود، ممکن است چیزی شبیه به این باشد:
نمونه نردبان ترس احتکار
- جعبه، کیسه، ظروف قدیمی
- قبوض، رسید
- روزنامه ها، مجلات
- خرد بلیط
- کفش، کلاه، کمربند
- لباس های دیگر
- کارت پستال، کارت تبریک، نامه
- سوغاتی
- هدایا
- عکس ها
به جای تلاش برای مقابله با اقلامی که بالاترین رتبه را دارند، آنهایی که بیشتر از دور انداختن آنها می ترسید، با اقلام ساده تر شروع کنید. مرتب سازی از طریق دسته اول باید کمی احساس اضطراب در شما ایجاد کند، اما نه آنقدر ترسناک که نتوانید آن را انجام دهید.
همانطور که از طریق دارایی های خود کار می کنید و تحمل خود را نسبت به دور انداختن وسایل افزایش می دهید، می توانید به تدریج از نردبان ترس بالا بروید.
قدم به قدم کار را پیش ببرید
از اولین پله نردبان ترس خود شروع کنید:
اهداف کوچک اما مشخص تعیین کنید . به جای اینکه هدف خود را تمیز کردن کل اتاق قرار دهید، سعی کنید هر بار فقط یک قفسه، یک کشو یا یک توده را شلوغ کنید.
هر روز یک زمان مشخص برای کار روی اهداف خود تعیین کنید ، حتی اگر هر بار فقط 10 یا 15 دقیقه باشد. وقتی وظایف را به قطعات کوچک تقسیم می کنید و سعی نمی کنید کارهای زیادی را به یکباره انجام دهید، انگیزه ماندن آسان تر است.
تلفن خود را خاموش کنید و از مزاحمت های دیگر جلوگیری کنید . اگر سعی کنید چند کار را انجام دهید، به راحتی تمرکز خود را از دست می دهید، بنابراین برای مدت کوتاهی که اختصاص داده اید، به کار در دست اقدام بمانید.
هر مورد را به یک دسته خاص اختصاص دهید . شما ممکن است در مورد یک انبوه “نگهداری”، یک توده “زباله” و یک “بازیافت” یا “اهدا” تصمیم بگیرید. با این حال، به هر حال دسته‌های خود را برچسب‌گذاری می‌کنید، مهم است که در مورد نتیجه هر مورد تصمیم بگیرید، نه اینکه چیزها را به هر نوع دسته‌بندی مبهم «تصمیم بگیرید بعداً» اختصاص دهید.
در ادامه این اقدامات نیز مفید است:
به قانون “OHIO” پایبند باشید . Only Handle It Once به این معنی است که هر بار که یک کالا را برمی دارید، تصمیم می گیرید که به کدام دسته تعلق دارد. ممکن است فکر کنید که اگر بعداً به یک کالا برگردید، بهتر می توانید تصمیم بگیرید که با آن چه کار کنید – اما این فقط به هرج و مرج اضافه خواهد کرد. بنابراین، OHIO و یک دسته را انتخاب کنید.
خیالت راحت باشه اگر تمیز کردن کل قفسه یا کل کشو را خیلی سخت می‌دانید، به این معنی نیست که هرگز پیشرفت نخواهید کرد یا به نوعی شکست خورده‌اید. در عوض، برای خود یک هدف کوچکتر تعیین کنید – مثلاً نصف قفسه یا یک توده کوچکتر – و برای رسیدن به آن تلاش کنید.
به موفقیت های خود افتخار کنید . یک لحظه وقت گذاشتن برای تصدیق حتی دستاوردهای کوچک می تواند به شما کمک کند تا انگیزه داشته باشید. سعی کنید با یک خوراکی خوشمزه یا یک قسمت از برنامه تلویزیونی مورد علاقه خود به خود پاداش دهید.
نکته 2: تصمیم گیری خود را بهبود بخشید
تصمیم گیری برای جدایی از یک کالا به ندرت آسان است، اما افراد مبتلا به اختلال احتکار بیشتر از اکثر افراد با بلاتکلیفی دست و پنجه نرم می کنند. ممکن است برای شما سخت باشد که در برابر وسوسه اختصاص دادن چیزها به انبوه “نگهداری” خود مقاومت کنید، فقط در صورتی که در آینده به آنها نیاز داشته باشید. ممکن است برای شما دشوار باشد که با عدم قطعیت کنار بیایید ، همیشه انتظار دارید بدترین اتفاق بیفتد، یا مستعد کمال گرایی هستید.
یادگیری به چالش کشیدن افکار مضطرب می تواند به شما کمک کند به جهان به شیوه ای متعادل تر و واقع بینانه نگاه کنید و با اضطرابی که اغلب به عدم تصمیم گیری دامن می زند کنار بیایید.
همچنین می‌توانید هنگام مرتب‌سازی دارایی‌هایتان سؤالات زیر را بپرسید:
- آیا در سال گذشته از این شی استفاده کرده اید یا برنامه خاصی برای استفاده در چند ماه آینده دارید؟
- آیا فضای کافی برای جسم دارید؟
- آیا مورد قابل استفاده است؟
- آیا برای استفاده (یا خواندن) آیتم وقت دارید؟
- چند شیء مشابه دارید؟
- آیا نگه داشتن آیتم به شما در رسیدن به اهدافتان کمک می کند؟
- اگر نگهداری آن به اندازه کافی مهم است، آیا راهی برای ذخیره دیجیتالی مورد وجود دارد (به زیر مراجعه کنید)؟
یافتن جایگزین های دیجیتال
اگر تصمیم دارید یک مورد را نگه دارید، فناوری ممکن است بتواند چند راه حل جایگزین ارائه دهد:
- عکس‌ها، کتاب‌ها، موسیقی و فیلم‌ها را می‌توان در قالب‌های دیجیتالی منتقل و ذخیره کرد. (اگر خواندن کتاب های فیزیکی یا تماشای فیلم روی دیسک را ترجیح می دهید، می توانید آنها را به جای خرید از کتابخانه قرض بگیرید).
- برای کاهش کار اداری، صورتحساب آنلاین، صورتحساب بانکی و رسید را تا جایی که ممکن است انتخاب کنید.
- اسناد کاغذی را برای ذخیره دیجیتال اسکن کنید.
- اگر تمایل به جمع آوری روزنامه یا مجلات دارید، به جای آن به دنبال اشتراک آنلاین باشید. بسیاری از نشریات نیز مشکلات پشتیبان را به صورت فایل PDF ارائه می کنند.
- در نظر بگیرید که از دارایی های خود عکس های دیجیتال بگیرید و آنها را به جای خود اشیاء نگه دارید. این می تواند دور انداختن آنها را بسیار کمتر دردناک کند.
نکته 3: یاد بگیرید که با ناراحتی کنار بیایید
همانطور که دارایی های خود را مرتب می کنید، طبیعی است که احساس اضطراب، استرس یا ناراحتی کنید. دور انداختن یک شی ممکن است باعث ایجاد خاطرات یا احساسات دشوار شود. مقیاس کار پیش رو به طور ناگهانی ممکن است طاقت فرسا به نظر برسد و باعث شود که احساس تسلیم شدن داشته باشید. یا استرس ممکن است باعث شود که بخواهید به الگوهای رفتاری قبلی خود بازگردید و مثلاً به خرید بروید.
هر ناراحتی را که تجربه کردید، به جای تلاش برای نادیده گرفتن یک احساس یا میل ناخوشایند، با آن بمانید تا زمانی که از بین برود. این تکنیک که به موج سواری هیجانی معروف است، شما را ملزم می کند که مانند موج سواری بر روی «موج» یک احساس ناراحت کننده سوار شوید. به جای جنگ، قضاوت یا نادیده گرفتن ناراحتی خود، اگر به خود اجازه دهید آن را تجربه کنید، خواهید دید که حتی یک احساس ناخوشایند چقدر سریع اوج می گیرد، می شکند و محو می شود.
سه مرحله اساسی موج سواری هیجانی
- توجه کنید که چگونه این ناراحتی را تجربه می کنید . در یک موقعیت راحت بنشینید، چند نفس عمیق بکشید و توجه خود را روی بدن خود متمرکز کنید. توجه داشته باشید که در کجای بدن خود احساس ناراحتی یا میل منفی را تجربه می کنید. چه احساساتی را تجربه می کنید؟ چه حسی دارند؟
- روی یک منطقه که در آن ناراحتی را تجربه می کنید تمرکز کنید . چه احساساتی در آن ناحیه وجود دارد؟ آنها را برای خود توصیف کنید. به عنوان مثال، ممکن است احساس گرما، سردی یا بی حسی می کنید؟ شاید ماهیچه های شما منقبض باشد؟ توجه داشته باشید که آیا احساسات با تمرکز بر آنها تغییر می کنند یا خیر.
- با تمرکز بر روی هر قسمت از بدن خود که احساس ناراحتی می کند، این کار را تکرار کنید . برای خود توضیح دهید که چگونه احساسات تغییر می کنند، چگونه احساسات منفی می آیند و می روند.
پس از چند دقیقه گشت و گذار شدید، ناراحتی شما احتمالا ناپدید خواهد شد. اگر به طور منظم این تکنیک را تمرین کنید، با احساسات منفی بیشتر آشنا می شوید و تا زمانی که به طور طبیعی از بین بروند، راحت تر می توانید آنها را از بین ببرید.
یک تمرین ذهن آگاهی را اتخاذ کنید
بسیاری از تمایلات احتکار کردن از نگرانی در مورد گذشته ناشی می شود – جمع آوری مواردی که خاطرات خاصی را زنده می کند، قضاوت منفی در مورد اعمال گذشته شما – یا استرس در مورد آینده – نشخوار فکری در مورد “چه می شود اگر باشد” و ذخیره چیزهایی که ممکن است روزی از آنها استفاده کنید. . از سوی دیگر، تمرین تمرکز حواس، شما را تشویق می کند که در زمان حال صرف کنید.
با تمرکز بر لحظه حال و پذیرش آن بدون قضاوت، کمتر درگیر نگرانی های آینده یا پشیمانی از گذشته می شوید. تمرین تمرکز حواس به طور منظم می تواند به شما در کاهش استرس، مقابله با علائم اضطراب و افسردگی و مقابله بهتر با حوادث نامطلوب کمک کند .
نکته 4: شناسایی کنید که چه چیزی باعث می شود بیشتر به دست آورید
اولین قدم برای تغییر نحوه به دست آوردن چیزها، شناسایی محرک های شخصی است. چه موقعیت‌ها، مکان‌ها یا احساساتی باعث می‌شود که بخواهید اقلامی را به دست آورید؟ شاید بعد از یک روز کاری پر استرس به خرید آنلاین لباس بپردازید، وقتی حوصله دارید فروش های حیاط خانه را مرور کنید، زمانی که احساس تنهایی می کنید کتاب و مجلات بخرید یا برای جشن گرفتن یک تعطیلات با یک مجسمه یا زیور آلات جدید خود را درمان کنید.
داشتن یک دفتر یادداشت می تواند به شما کمک کند الگوهای پشت عادات خرید خود را شناسایی کنید. هر زمان که چیزهای بیشتری به دست می آورید – یا میل به انجام آن را احساس می کنید – یک لحظه وقت بگذارید تا بفهمید چه چیزی باعث این میل می شود.
هنگامی که محرک ها و الگوهای رفتار خود را شناسایی کردید، می توانید راه های سالم تری برای مقابله با میل به کسب چیزهای بیشتر پیدا کنید.
این اقدامات می تواند مفید واقع شود:
استرس را مدیریت کنید . استرس یکی از بزرگترین محرک‌های «خرده‌درمانی» است. با این حال، به جای باز کردن کیف پول خود، ورزش یا تمرین یک تکنیک آرامش بخش مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا یوگا را امتحان کنید.
حواس خود را پرت کنید . هنگامی که میل به خرید دارید، توجه خود را به جای دیگری جلب کنید، مثلاً با قدم زدن، تماس با یک دوست، لذت بردن از حمام کردن، یا تماشای یک فیلم. هنگامی که توجه شما به چیز دیگری معطوف شد، این میل اغلب از بین می رود.
با کسی صحبت کنید. وقتی متوجه هوس شدید، به دوست یا یکی از اعضای خانواده مورد اعتماد خود مراجعه کنید، کسی که شما را قضاوت نخواهد کرد. به اشتراک گذاشتن آنچه از سر می گذرانید یک راه عالی برای کاهش استرس، بهبود احساس خود و پایان دادن به ولع است.
همچنین می توانید این اقدامات را نیز انجام دهید:
اصرار را بپذیر و آن را رها کن . از تکنیک موج سواری که در بالا ذکر شد استفاده کنید . اگر به خود اجازه دهید به جای عمل کردن بر اساس آن، به سادگی آن را احساس کنید، احساسی که باعث ایجاد این میل می شود، اغلب به سرعت از بین می رود.
تاخیر . اگر احساس نمی کنید قادر به مبارزه با میل به دست آوردن چیزی نیستید، سعی کنید آن را فقط برای مدت کوتاهی به تاخیر بیندازید. دور شوید و سعی کنید یک دقیقه درنگ کنید. اگر موفق شدید، سعی کنید پنج دقیقه دست نگه دارید. اگر بتوانید آن را به این روش دراز کنید، اغلب متوجه خواهید شد که میل به طور طبیعی از بین می رود.
به لیست خرید خود بچسبید . همه ما مجبوریم برای خرید مواد غذایی، لوازم بهداشتی و سایر اقلام روزمره خرید کنیم. با این حال، هنگامی که در فروشگاه هستید، به راحتی وسوسه می‌شوید که سایر اقلامی را که نیاز ندارید بخرید. اگر به صورت هفتگی خرید می کنید، اقلامی را که از قبل دارید بررسی کنید و فهرستی از چیزهایی که به طور واقع بینانه در آن هفته استفاده خواهید کرد تهیه کنید – و سپس به آن پایبند باشید. اگر خرید آنلاین محرکی برای شما نیست، سعی کنید مواد غذایی خود را به صورت آنلاین سفارش دهید تا احتمال خریدهای فوری در فروشگاه کمتر شود.
نکته 5: به دنبال پشتیبانی باشید
این می تواند وسوسه انگیز باشد که از شرم یا خجالت سعی کنید مشکل احتکار خود را از دوستان و عزیزان پنهان کنید. اما باز شدن با کسی که به او اعتماد دارید می تواند به شما کمک کند کمتر احساس تنهایی کنید – و یک جفت دست اضافی می تواند در کاهش شلوغی خانه شما بسیار ارزشمند باشد.
اگر تجربیات بدی در گذشته داشته اید که دیگران به شما کمک کرده اند تا خانه خود را تمیز کنید، تعیین حد و مرز بسیار مهم است. در مورد چه چیزی و برای چه مدت کمک می خواهید، مشخص باشید. در حالی که تصمیم نهایی در مورد دور انداختن یا نگه داشتن چیزی باید همیشه با شما باشد، باز بودن برای ایده های دیگران می تواند به شما کمک کند تصمیمات بهتری بگیرید یا راه حل های جدیدی پیدا کنید.
همچنین می توانید از طریق:
پیوستن به یک گروه پشتیبانی صحبت کردن به طور منظم با دیگرانی که با چالش های مشابهی روبرو هستند، می تواند نکات جدیدی را برای مقابله ارائه دهد. می‌توانید گروه‌های پشتیبانی حضوری و آنلاین را با اتصال به مراکز ارشد محلی، جستجوی آنلاین یا دسترسی به منابع موجود در بخش دریافت راهنمایی بیشتر در زیر بیابید.
پیدا کردن یک “رفیق بی نظم ” کار کردن در مورد مشکلات احتکار خود با کسی که به طور مستقیم مشکل را درک می کند، راهی عالی برای ادامه مسیر است. با دوست یا همسایه ای که ممکن است در موقعیت مشابهی قرار داشته باشد تماس بگیرید یا با فردی از یک گروه حمایتی جفت شوید. زمان‌های منظمی را برای صحبت، انجام کارهای بی‌نظم با هم تنظیم کنید، یا به یکدیگر حمایت و تشویق کنید.
به دنبال کمک حرفه ای . درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند با تغییر شیوه تفکر و عمل به درمان اختلال احتکار کمک کند. کار با درمانگر مناسب می تواند به تصمیم گیری، نحوه مقابله با درهم ریختگی و مقاومت در برابر اصرار برای به دست آوردن چیزهای بیشتر کمک کند.