اگرچه اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک بیماری روانی جدی و شدیداً ناتوان کننده است، اما تعدادی درمان برای آن وجود دارد که علائم OCD را در حدود دو سوم افراد مبتلا به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. برای یک سوم باقیمانده افرادی که با درمان های استاندارد OCD کمکی نمی کنند، تعدادی از درمان های جایگزین و تجربی وسواس امید جدیدی ایجاد نموده اند.
گزینه هایی برای درمان وسواس
مطالعات طولانی مدت نشان می دهد که 32 تا 70 درصد از افراد مبتلا به OCD بهبودی علائم را تجربه می کنند که نشان می دهد بهبودی یک هدف واقعی و قابل دستیابی برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری است .
دارو
تعدادی دارو وجود دارد که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان وسواس تایید شده است. بیشتر این داروها به دسته ای از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تعلق دارند. با این حال، یکی از این داروها، کلومیپرامین، متعلق به دسته ای از داروها به نام ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCAs) است.
اگرچه این داروها، ضد افسردگی نامیده می شوند، اما در درمان اختلالات اضطرابی مانند وسواس نیز موثر هستند. تصور می شود که این داروها با افزایش میزان سروتونین موجود در مغز کار می کنند. مشکلات مربوط به سروتونین ممکن است یکی از دلایل مهم OCD باشد.
اگر داروهای استاندارد OCD را امتحان کرده اید و موفقیت آمیز نبوده اید، درمان تقویتی می تواند به شما کمک کند. درمان تقویتی یک استراتژی است که برای بهبود شانس تسکین علائم OCD هنگام درمان وسواس با دارو استفاده می شود. درمان تقویتی شامل استفاده از ترکیبی از داروها، به جای یک دارو، برای حداکثر اثر است.
استراتژی‌های افزایش می‌تواند به ویژه برای افرادی که به درمان استاندارد پاسخ نمی‌دهند موثر باشد.
روان درمانی
روان درمانی برای اختلال وسواس اجباری برای کاهش فراوانی و شدت علائم OCD موثر است. دو نوع اصلی درمان روانشناختی برای وسواس عبارتند از درمان شناختی- رفتاری (CBT) و یک نوع درمان رفتاری به نام درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP). بیش از دو سوم افرادی که هر یک از درمان‌های OCD را تکمیل می‌کنند، متوجه کاهش قابل‌توجهی در فراوانی و شدت علائم خود می‌شوند.
اگرچه CBT انفرادی برای اختلال وسواس اجباری بسیار موثر است، اما می تواند بسیار گران باشد. لذا جلسات CBT گروهی می تواند مقرون به صرفه باشد. اگرچه یک جلسه گروهی در ابتدا می تواند ترسناک باشد، ولی مزایای زیادی برای شرکت در CBT گروهی برای درمان OCD وجود دارد.
اگر CBT و ERP را بررسی کرده‌اید و آن‌ها برای شما همسان به نظر نمی‌رسند، نگاهی به درمان پذیرش و تعهد (ACT) بیندازید. ACT یک درمان روانشناختی نسبتاً جدید برای اختلال وسواس فکری اجباری است که در درمان اختلالات اضطرابی از جمله OCD امیدوارکننده است. فلسفه اصلی ACT این است که اضطراب بخشی از زندگی است و بنابراین این واکنش ما به تجربه اضطراب است که می تواند مشکل واقعی باشد.
سایر درمان های وسواس
تخمین زده شده است که بین 25 تا 40 درصد از افراد به گزینه های درمانی توضیح داده شده در بالا پاسخ نمی دهند. همچنین گزینه های درمانی بالقوه دیگری برای OCD وجود دارد که کمتر رایج هستند. برخی از این گزینه ها عبارتند از درمان تشنج الکتریکی (ECT)، تحریک عمیق مغز، و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر.
مطالعات نشان داده اند که درمان هایی که مدارهای خاصی را در مغز هدف قرار می دهند می تواند در کاهش علائم OCD در میان افرادی که به درمان های خط اول پاسخ نمی دهند مفید باشد. تحریک عمیق مغز ممکن است چنین درمانی را ارائه دهد.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر یا rTMS نیز به عنوان یک درمان جایگزین احتمالی برای کاهش علائم OCD مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، تا به امروز، شواهد با توجه به اینکه آیا rTMS یک درمان موثر است یا خیر، متناقض میباشد.
جراحی مغز و اعصاب نیز یک گزینه است، از جمله تکنیک‌های جراحی مغز و اعصاب مانند کپسولوتومی و سینگولوتومی ، که شامل ایجاد ضایعه در نواحی مورد نظر مغز است. چنین رویه‌هایی معمولاً تنها زمانی استفاده می‌شوند که دیگر گزینه‌های درمانی نتوانند بهبود کافی را ارائه دهند.
استراتژی های خودیاری
اگرچه درمان وسواس معمولا مستلزم مشاوره با یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط است، تعدادی از استراتژی های خودیاری OCD وجود دارد که می توانید از همین حالا برای کمک به مقابله با علائم OCD استفاده کنید.
با توجه به اینکه استرس، محرک اصلی علائم OCD است، یکی از بهترین راه‌ها برای مقابله، یادگیری و تمرین تعدادی از تکنیک‌های آرام‌سازی است .
در نهایت، در حالی که بسیاری از ما با مزایای فیزیکی ورزش هوازی ، از جمله کاهش سطح کلسترول و کاهش خطر بیماری قلبی و دیابت آشنا هستیم، شواهد رو به رشدی وجود دارد که نشان می دهد ورزش می تواند علائم OCD را نیز کاهش دهد.