تفاوت بین اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه

اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دو نوع اختلال روانی هستند که می توانند باعث ایجاد احساس شدید ترس و اضطراب شوند. در حالی که آنها علائم مشابهی دارند، تفاوت های مهمی از نظر علائم، علل و درمان وجود دارد. 

فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ممکن است علائم پانیک را تجربه کند، اما این به این معنی نیست که او دارای اختلال پانیک است. و یک فرد مبتلا به اختلال پانیک ممکن است احساس ترس شدید داشته باشد، اما چنین علائمی به تجربه یک رویداد آسیب زا در گذشته مربوط نمی شود.

در یک نگاه

اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه شباهت هایی دارند، اما بیماریهای متفاوتی هستند. هر دو بیماری باعث ایجاد احساس ترس شدید و ممکن است منجر به حملات پانیک شوند. با این حال، PTSD پس از تجربه یک رویداد آسیب زا اتفاق می افتد، در حالی که اختلال پانیک توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. به مطالعه ادامه دهید تا بیشتر بدانید که چه چیزی اختلال پانیک و PTSD را متمایز می کند و چگونه می توان این بیماری را با دارو و درمان درمان کرد.

مروری بر اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه

اختلال پانیک یک اختلال اضطرابی است که باعث می شود افراد دچار حملات پانیک عود کننده شوند. برای جلوگیری از ابتلا به این حملات پانیک، افراد مبتلا به اختلال پانیک ممکن است شروع به اجتناب از موقعیت هایی کنند که باعث این حملات می شود. در برخی موارد، این می تواند منجر به آگورافوبیا شود که در آن افراد قادر به ترک خانه خود نیستند.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بیماری است که می تواند پس از تجربه یک رویداد آسیب زا شامل ترس شدید و تهدید به آسیب بدنی یا مرگ رخ دهد. به عنوان مثال می توان به جنگ نظامی، تجاوز جنسی یا بلایای طبیعی اشاره کرد.

ممکن است شخص این رویداد را از نزدیک تجربه نکرده باشد. مشاهده یک عامل استرس زای آسیب زا، مانند مرگ تصادفی یک فرد یا حمله به کسی، می تواند علائمی را ایجاد کند. PTSD همچنین می تواند زمانی رخ دهد که شخص در مورد جزئیات مواجهه با آسیب دیگران، از جمله آگاهی از مرگ غم انگیز یک دوست یا یکی از اعضای خانواده، شنیده باشد.

اختلال استرس پس از سانحه و اختلال پانیک می توانند همزمان با هم رخ دهند. تحقیقات همچنین نشان داده است که داشتن اختلال پانیک به طور قابل توجهی خطر ابتلا به PTSD را در افراد افزایش می دهد و بالعکس.

تفاوت بین اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه

افراد مبتلا به PTSD اغلب با بیماریهایی مانند اختلالات مرتبط با اضطراب ، افسردگی و مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند. غیر معمول نیست که یک فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نیز به اختلال پانیک تشخیص داده شود. با این حال، هر بیماری مجموعه ای از علائم، معیارهای تشخیصی و گزینه های درمانی خاص خود را دارد.

تفاوت بین اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه را می توان با در نظر گرفتن چندین عامل تعیین کرد.

علائم اختلال پانیک در مقابل اختلال استرس پس از سانحه

درک علائم این دو بیماری برای تشخیص آنها از هم مهم است.

علائم اختلال پانیک

افراد مبتلا به اختلال پانیک علائم فیزیکی زیادی را تجربه می کنند که با حملات پانیک همراه است ، مانند لرزش، لرزش، عرق کردن، مشکل در تنفس و درد قفسه سینه. این احساسات جسمانی می توانند آنقدر شدید شوند که فرد ممکن است باور کند که کنترل خود را از دست می دهد، دیوانه می شود یا به یک مشکل پزشکی جدی مانند حمله قلبی مبتلا شده است.

برای افراد مبتلا به اختلال پانیک، این حملات پانیک می تواند دوباره و اغلب بدون هشدار رخ دهد، که می تواند باعث شود فرد به دلیل پیش بینی حمله بعدی، در ترس زندگی کند.

علائم PTSD

از سوی دیگر، علائم PTSD را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: تجربه مجدد رویداد به صورت افکار مزاحم، رفتارهای اجتنابی و افزایش برانگیختگی :

• علائم تجربه مجدد شامل افکار مزاحم، کابوس‌های شبانه و بازگشت به گذشته از رویداد آسیب‌زا است.
• رفتارهای اجتنابی شامل دوری از هر چیزی است که آنها را به یاد آسیب می اندازد، از جمله افکار، مکان ها و خاطرات مرتبط با آنچه اتفاق افتاده است.
• علائم بیش از حد برانگیختگی معمولاً شامل ترسیدن آسان، عدم تمرکز و تحریک پذیری مکرر است.

حملات پانیک در اختلال پانیک در مقابل اختلال استرس پس از سانحه

برای تشخیص اختلال پانیک ، فرد باید حملات پانیک مکرر و خود به خود را تجربه کند. 

حملات پانیک یک احساس ترس شدید بدون حضور خطر واقعی است. حملات پانیک اغلب با احساسات فیزیکی مانند سرگیجه، حالت تهوع و لرز تجربه می شود.

فرد مبتلا به PTSD همچنین می تواند احساسات فیزیکی حملات پانیک مانند تپش قلب، تنگی نفس و گرگرفتگی را تجربه کند. با این حال، این حملات با تجربه مجدد رویداد آسیب زا از طریق تجربیاتی مانند رویاها، افکار و بازگشت به گذشته ایجاد می شود.

علائم بیش از حد برانگیختگی که در PTSD وجود دارد، مانند وحشت زدگی پس از شنیدن صدای بلند، نیز می تواند باعث حملات پانیک شود.

رفتارهای اجتنابی در اختلال پانیک در مقابل اختلال استرس پس از سانحه

هر دو اختلال پانیک و PTSD می توانند منجر به رفتارهای اجتنابی شوند. با این حال، علت اصلی چنین اجتنابی برای هر بیماری متفاوت است.

اجتناب در اختلال پانیک

داشتن یک حمله پانیک می تواند یک تجربه وحشتناک باشد. افراد مبتلا به اختلال پانیک اغلب تنها با فکر کردن به حمله قریب الوقوع بعدی خود می ترسند. این ترس از حملات آینده می تواند چنان قدرتمند شود که فرد دچار آگورافوبیا شود ، ترس از حمله پانیک که فرار از آن دشوار یا شرم آور است.

فرد از مکان‌هایی که معتقد است حملات رخ می‌دهد اجتناب می‌کند و یک منطقه امن ایجاد می‌کند که در آن قرار گرفتن در معرض خود را به مناطق خاصی محدود می‌کند که احساس می‌کند حمله‌ای نخواهد داشت.

اجتناب در PTSD

افراد مبتلا به PTSD رفتارهای اجتنابی زیادی از خود نشان می دهند . آن‌ها اغلب از مکان‌ها، فعالیت‌ها، افکار، گفتگوها، افراد و سایر محرک‌هایی که رویداد آسیب‌زا را یادآوری می‌کنند اجتناب می‌کنند. حتی ممکن است یک فرد از دست دادن حافظه آن رویداد را تجربه کند. 

فرد مبتلا به PTSD همچنین ممکن است از دیگران دور شود، فعالیت ها را محدود کند، بیان طیف کاملی از احساسات برایش مشکل باشد و امید خود را نسبت به آینده خود از دست بدهد.

درمان اختلال پانیک و PTSD

خوشبختانه، گزینه های درمانی زیادی برای اختلال پانیک وجود دارد ، از جمله دارو درمانی و روان درمانی. این اشکال درمان همچنین می توانند به طور موثر PTSD را درمان کنند . چندین دسته از داروها وجود دارد که ممکن است برای کاهش علائم استفاده شود.

دارو

داروها می توانند به درمان علائم اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه کمک کنند. چنین داروهایی ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب (داروهای ضد اضطراب) باشد.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) دسته ای از داروهای ضد افسردگی هستند که معمولاً برای کاهش اضطراب، شدت حملات پانیک و برانگیختگی بیش از حد تجویز می شوند. بنزودیازپین ها نوعی داروی ضد اضطراب هستند که به دلیل اثر آرام بخشی آن تجویز می شود.

روان درمانی

درمان شناختی رفتاری (CBT) شکل رایج روان درمانی است که می تواند به کاهش علائم اختلال پانیک و PTSD کمک کند. این رویکرد بر تغییر افکار منفی زیربنایی که به احساس ترس و اضطراب کمک می کند تمرکز دارد.

برای مثال، حساسیت زدایی سیستماتیک یک تکنیک CBT است که مستلزم مواجهه تدریجی تحت هدایت درمانگر در موقعیت های اضطراب زا است. فرد یاد می گیرد که در این شرایط ترس خود را از طریق تکنیک های آرام سازی مدیریت کند.

با تمرین مداوم مواجهه و آرام سازی تدریجی از طریق درمان، محرک های خاصی که یک بار باعث ایجاد اضطراب می شوند، در نهایت دیگر باعث عصبی شدن و ترس شدید در فرد نمی شوند.

هر دو اختلال پانیک و اختلال استرس پس از سانحه علائم شدیدی دارند که با درمان مناسب می توان با موفقیت کاهش داد. برای کاهش احتمال بدتر شدن اختلال، دریافت درمان در شروع هر یک از این شرایط مهم است.

به عنوان مثال، با درمان علائم بیش از حد برانگیختگی PTSD، ممکن است از ایجاد حملات پانیک جلوگیری شود. علاوه بر این، شانس ابتلا به آگورافوبیا را می توان با دریافت کمک برای اختلال پانیک و حملات در اوایل کاهش داد.

یادت باشه

اگر فکر می کنید به اختلال پانیک یا اختلال استرس پس از سانحه مبتلا هستید، مهم است که با پزشک خود یا یک روانپزشک دارای مجوز صحبت کنید. آنها می توانند علائم شما را ارزیابی کرده و تشخیص مناسب را ارائه دهند. با یادگیری بیشتر در مورد وضعیت خود، می توانید تعیین کنید که کدام درمان ممکن است برای شما مفیدتر باشد.

منبع

The Differences Between Panic Disorder and PTSD