اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) یک اختلال روانپزشکی شایع اما کمتر تشخیص داده شده با علل ناشناخته است که در گروه‌های سنی و فرهنگ‌های مختلف تجربه می‌شود. اگر شما یا شخصی که می شناسید مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است یا فکر می کنید ممکن است علائم این اختلال را تجربه کنید، یادگیری بیشتر در مورد آنچه انتظار دارید می تواند کمک کند.
اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ترس غیرمنطقی از زیر نظر بودن، مورد قضاوت واقع شدن، یا شرمساری یا تحقیر در محیطهای عمومی خود دارند. اضطراب و ناراحتی آنقدر شدید می شود که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کند. در حالی که می تواند یک اختلال ناتوان کننده باشد، بازیابی درمان مناسب امکان پذیر است.
SAD (نباید با اختلال عاطفی فصلی اشتباه گرفته شود) یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که تا 13٪ از جمعیت عمومی علائم را در مقطعی از زندگی خود تجربه می کنند.
علل اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً در سالهای نوجوانی شروع می شود، اگرچه ممکن است در دوران کودکی شروع شود . در حالی که علل دقیق اختلال اضطراب اجتماعی ناشناخته است، اعتقاد بر این است که ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.
عدم تعادل در شیمی مغز از علل اختلال اضطراب اجتماعی می‌باشد. به عنوان مثال، عدم تعادل در انتقال دهنده عصبی سروتونین، یک ماده شیمیایی مغز که خلق و احساسات را تنظیم می کند، ممکن است در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی نقش داشته باشد.
فعالیت بیش از حد ساختاری در مغز به نام آمیگدال نیز از علل اضطراب اجتماعی عنوان شده‌است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است مستعد پاسخ ترس اغراق آمیز و به نوبه خود افزایش اضطراب باشند.
چندین عامل محیطی نیز ممکن است خطر ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش دهند. این موارد شامل اما محدود به موارد زیر نیست:
- داشتن یک والدین بیش از حد انتقادی، کنترل کننده یا محافظ
- مورد آزار یا اذیت قرار گرفتن در کودکی
- درگیری خانوادگی یا سوء استفاده جنسی
- خلق خجالتی، ترسو یا گوشه گیر در کودکی
علائم اضطراب اجتماعی
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می دانند که ترس آنها با وضعیت واقعی تناسب ندارد، اما هنوز قادر به کنترل اضطراب خود نیستند. اضطراب ممکن است مختص یک نوع موقعیت اجتماعی یا عملکردی باشد یا ممکن است در همه موقعیت ها رخ دهد.
برخی از موقعیت‌هایی که محرک‌های رایج هستند عبارتند از تعامل با غریبه‌ها، برقراری تماس چشمی و شروع مکالمه . افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است علائم شناختی، فیزیکی و رفتاری را قبل، در طول و بعد از این موقعیت‌های اجتماعی و عملکردی تجربه کنند.
نمونه هایی از علائم شناختی:
- ترس از موقعیت هایی که افراد دیگر را نمی شناسید
- نگران بودن از قضاوت دیگران
- ترس از شرمساری یا تحقیر
- فکر کنید که دیگران متوجه اضطراب شما خواهند شد
- ترس از رویدادهای آینده از هفته ها قبل
نمونه‌هایی از علائم جسمی:
- خجالت زدگی
- تعریق زیاد
- لرزش دستان
- تنش عضلانی
- ضربان قلب
نمونه هایی از علائم رفتاری:
- اجتناب از فعالیت های اجتماعی/عملیاتی
- ترک/فرار از موقعیت ها
- استفاده از رفتارهای ایمنی
تشخیص اضطراب اجتماعی بالینی
اختلال اضطراب اجتماعی در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V) به عنوان یک بیماری روانی قابل تشخیص شناخته شده‌است. همچنین به عنوان یک بیماری در طبقه بندی آماری بین المللی بیماری ها و مشکلات سلامت مرتبط (ICD) طبقه بندی شده است . -10) که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) منتشر شده است.
اختلال اضطراب اجتماعی به طور کلی از طریق یک مصاحبه بالینی با یک متخصص بهداشت روان که در آن تعدادی از سوالات مرتبط با علائم آنها پرسیده می شود، تشخیص داده می شود.
برای دریافت تشخیص، فرد باید تعدادی از معیارهای تشخیصی خاص را داشته باشد . ترس همچنین باید آنقدر شدید باشد که به طور قابل توجهی مانع از زندگی روزمره، تکالیف مدرسه، شغل، روابط شود، یا فرد دچار ناراحتی جدی در مورد علائم خود شود.
بسته به اینکه علائم فقط در چند موقعیت یا در بیشتر مناطق زندگی تجربه می شوند، ممکن است فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی عمومی یا خاص تشخیص داده شود. بهترین گام در صورت داشتن علائم مرتبط با اختلال اضطراب اجتماعی این است که از طریق یک تماس تلفنی یا ایمیل با یک درمانگر یا متخصص سلامت روان قرار ملاقات بگذارید.
به اشتراک گذاری هر گونه افکار و احساسات در مورد علائم خود حتی با پزشک مراقبت های اولیه خود اولین قدم عالی است. نیازی نیست نگران باشید که از کجا شروع کنید – تا زمانی که برخی از احساسات خود را صادقانه بیان کنید، در مسیر درک بهتر نیازهای خود خواهید بود. می توانید با یادداشت برداری در مورد علائم خود شروع کنید تا به اشتراک بگذارید تا بتوانید در طول قرار ملاقات خود به آنها اشاره کنید.
درمان اضطراب اجتماعی
رایج ترین درمان های مبتنی بر شواهد مورد استفاده برای اختلال اضطراب اجتماعی، دارو درمانی و درمان شناختی-رفتاری (CBT) است. اغلب این دو شکل درمان برای بهترین نتایج با هم استفاده می شوند. علاوه بر CBT، انواع دیگری از درمان وجود دارد که ممکن است به صورت فردی یا گروهی مورد استفاده قرار گیرد.
داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی :
- بنزودیازپین ها
- مسدود کننده های بتا
- مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)
رواندرمانی های مورد استفاده در درمان اختلال اضطراب اجتماعی :
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
- روانکاوی
- درمان بین فردی (IPT)
- رفتار درمانی عاطفی منطقی (REBT)
- درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)
علاوه بر دارو و درمان، مداخلات با کمک فن آوری برای اختلال اضطراب اجتماعی شامل CBT ارائه شده از طریق اینترنت، درمان مواجهه با واقعیت مجازی و اصلاحات سوگیری شناختی است. برخی از افراد همچنین از درمان های جایگزین مانند مکمل های غذایی یا هیپنوتیزم درمانی استفاده می کنند. به طور کلی، شواهد تحقیقاتی هنوز برای حمایت از استفاده از درمان های جایگزین برای اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد.
استراتژی های خودیاری
استراتژی های خودیاری برای اختلال اضطراب اجتماعی می تواند به عنوان مکملی برای درمان سنتی یا برای تسکین علائم خفیف مفید باشد. نمونه هایی از استراتژی ها شامل موارد زیر است:
- تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تنفس عمیق، تصویرسازی هدایت شده، تمرینات اتوژنیک و آرام سازی پیشرونده عضلانی
- افکار منفی خود را زیر نظر بگیرید و آنها را با افکار مفیدتر جایگزین کنید
- خود را به تدریج در معرض موقعیت های ترسناک قرار دهید
- رایحه درمانی
- کتاب های خودآموز
- پیوستن به انجمن های آنلاین برای ارتباط با دیگران
- خودمراقبتی سالم مانند تغذیه مناسب، ورزش و خواب کافی
در حالی که استراتژی های خودیاری هرگز جایگزینی برای درمان سنتی نیستند، ممکن است به شما کمک کنند تا کنترل بیشتری بر علائم خود داشته باشید.
کار و مدرسه
اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند بر توانایی شما برای حضور در مدرسه و کار در یک شغل تأثیر بگذارد. شروع در یک مکان جدید، دوست‌یابی، ارائه سخنرانی، غذا خوردن با دیگران – اینها و سایر جنبه‌های مدرسه و کار همه محرک‌هایی برای کسانی هستند که مبتلا به اضطراب اجتماعی هستند.
اگر شما مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شده اید، می توانید برای اقامت در محل کار یا کالج خود درخواست دهید. اگر کودکی دارید که مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شده است، ارتباط با معلمان و کارکنان پشتیبانی برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای فرزند شما مهم خواهد بود.
چنانچه اختلال اضطراب اجتماعی شما را از کار کردن باز می دارد، می توانید برای کمک های اجتماعی نیز درخواست دهید . گزینه های پشتیبانی زیادی برای کمک به افرادی که مشکلات سلامت روان دارند وجود دارد. اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید، از متخصص سلامت روان خود بپرسید راه خوبی برای رفتن است.
مهارتهای اجتماعی
بهبود مهارت های اجتماعی یکی از اجزای مهم درمان اختلال اضطراب اجتماعی است. جنبه های مختلف مهارت های اجتماعی ممکن است در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مختل شود، بیشتر به این دلیل که شما هرگز فرصتی برای تمرین نداشته اید.
به طور کلی، شما می‌خواهید روی بهبود مهارتهای ارتباطی کار کنید – چه این به معنای یادگیری نحوه صحبت‌های کوچک یا درک بهتر زبان بدن دیگران باشد .
اگر اخیراً با اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شده است
سرعت خود را کم کنید و نفس بکشید. اگرچه تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است ترسناک باشد، اما این اولین گام برای بهبود وضعیت شما است. احتمالاً برای درمان این اختلال دارو، درمان یا ترکیبی از هر دو دریافت خواهید کرد. همچنین در صورت حضور در مدرسه یا محل کار، ممکن است واجد شرایط حمایت بیشتر باشید.
زندگی با اختلال اضطراب اجتماعی
علاوه بر دریافت درمان حرفه ای، می توانید چندین کار را برای کمک به مقابله با اختلال اضطراب اجتماعی انجام دهید. برخی از این موارد شامل تمرینات تمدد اعصاب، خواب کافی و خوردن یک رژیم غذایی متعادل است.
مهم است که از موقعیت هایی که شما را مضطرب می کند اجتناب نکنید. گرچه اجتناب ممکن است در کوتاه مدت اضطراب شما را کاهش دهد، اما در دراز مدت اوضاع را بدتر می کند. اگر احساس اضطراب می کنید، ممکن است به خود یادآوری کنید که می توانید از شرایط عبور کنید، که اضطراب شما معمولاً کوتاه مدت است و بدترین ترس های شما به احتمال زیاد محقق نمی شوند.
به یاد داشته باشید که احساس اضطراب و عصبی بودن نشانه ضعف یا حقارت نیست. اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال روانپزشکی است که نیاز به توجه دارد. اگر درمان نشود، می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند سوء مصرف مواد یا خطر افسردگی شود. با این حال، با درمان مناسب و مراقبت مداوم، کیفیت زندگی شما می تواند بسیار بهبود یابد.
مراحل بعدی که باید در نظر بگیرید
اگر مطمئن نیستید که شما یا کسی که دوستش دارید دچار اختلال اضطراب اجتماعی است، بهتر است با یک پزشک قرار ملاقات بگذارید. این شما را در مسیر تشخیص، درمان و زندگی کاملتر قرار می دهد. حتی ممکن است متوجه شوید که در این مسیر می‌توانید به عنوان یک مدافع برای دیگران در موقعیتی مشابه خود عمل کنید.
اگرچه ممکن است این مسیر ترسناک به نظر برسد که شما آن را آغاز کرده اید، یادگیری بیشتر در مورد علل و علائم اختلال اضطراب اجتماعی و یافتن درمان می تواند اولین قدم برای کاهش تاثیر آن بر زندگی شما باشد. اشکالی ندارد که از برداشتن اولین قدم ترس داشته باشید – نفس عمیق بکشید و بدانید که تصمیم درستی می گیرید.
منبع
Social Anxiety Disorder Causes, Symptoms, Treatment, and More