آیا دائماً روی ظاهر فیزیکی و “نقایص” درک شده خود تمرکز می کنید؟ با درک علائم و علل اختلال بدشکلی بدن، می توانید بیاموزید که اضطراب خود را کاهش دهید و خود را واقع بینانه تر ببینید.
اختلال بدشکلی بدن (BDD) چیست؟
بیایید با آن روبرو شویم، همه ما روزهایی را داریم که در مورد جنبه خاصی از ظاهر خود احساس ناامنی می کنیم یا فکر می کنیم بهترین ظاهر خود را نداریم. اما اگر متوجه شدید که زمان زیادی را صرف وسواس، مخفی کردن یا تلاش برای تصحیح آنچه به عنوان نقص می بینید، می کنید، ممکن است به اختلال بدشکلی بدن (BDD) مبتلا باشید. شما تنها نیستید، زیرا از هر 50 نفر 1 نفر BDD دارند. این عارضه هم مردان و هم زنان را در هر سنی تحت تأثیر قرار می دهد، اگرچه اغلب موارد در اوایل نوجوانی شروع می شود.
اگر به اختلال بدشکلی بدن مبتلا هستید، ممکن است احساس کنید که بین درک شما از بدنتان و آنچه خانواده و دوستانتان به شما می گویند فاصله زیادی وجود دارد. حتی اگر شما جنبه های خاصی از ظاهر خود را غیرعادی یا زشت می بینید، واقعیت این است که دیگران شما را به همین شکل نمی بینند. در حالی که شما به طور عینی می دانید که عزیزانتان درست می گویند، نمی توانید از استرس و اضطرابی که تصویر بدنتان برای شما ایجاد می کند فرار کنید.
اگر این به نظر شما می رسد، به این معنی نیست که شما دیوانه، خود شیفته یا بیهوده هستید. BDD یک اختلال روانی واقعی است که می تواند با درمان و خودیاری بهبود یابد.
ویژگی های مشترک افراد مبتلا به BDD روی آنها تمرکز می کنند
با اختلال بدشکلی بدن، هر جنبه ای از صورت یا بدن یک بازی منصفانه است، اما رایج ترین چیزهایی که مردم روی آن تمرکز می کنند عبارتند از:
- ویژگی های صورت، مانند بینی.
- پوست (خال، کک و مک، اسکار، آکنه).
- اندازه یا تن ماهیچه.
- اندازه و شکل اندام تناسلی یا سینه.
- مو (از جمله موهای صورت و بدن).
ممکن است احساس کنید هیچ کاری نمی توانید انجام دهید تا از ظاهر خود احساس بهتری داشته باشید – حداقل به جز جراحی پلاستیک یا یک عصای جادویی. اما با استفاده از تکنیک‌های مقابله‌ای مناسب، می‌توانید این توانایی را ایجاد کنید که از خودتان خارج شوید و ظاهر خود را به شکلی جامع‌تر و مثبت‌تر ببینید.
اختلال بدشکلی بدن در مقابل ناامنی های عادی
این طبیعی است که هر از گاهی روی یک جوش بزرگ یا اندازه یا ران خود ثابت کنید. اما اگر مشغله‌ی شما به ظاهرتان باعث ناراحتی شدید شما می‌شود یا در زندگی روزمره‌تان اختلال ایجاد می‌کند، این نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد با مشکل بزرگ‌تری دست و پنجه نرم می‌کنید.
وقتی در آینه نگاه می کنید، آیا ویژگی خاصی وجود دارد که به سمت شما می پرد که دوست دارید آن را تغییر دهید؟ آیا احساس می‌کنید نیاز دارید که دائماً از خانواده یا دوستان خود اطمینان پیدا کنید، حتی اگر وقتی به شما می‌گویند خوب به نظر می‌رسد، آنها را باور نمی‌کنید؟ اگر میل به بهبود بدن یا پاک کردن یک “نقص” خاص بر افکار و اعمال شما غالب باشد، ممکن است BDD داشته باشید.
علائم و نشانه های اختلال بدشکلی بدن
اگر از اختلال بدشکلی بدن رنج می‌برید، احتمالاً زمان زیادی را صرف وسواس در مورد قسمتی از بدن می‌کنید که تصور می‌کنید ناقص است و دیگران در مورد آن چه فکر می‌کنند. نگرانی در مورد عیوب خود می تواند باعث شود که احساس افسردگی، اضطراب، شرمساری یا شدیداً زشت کنید. حتی می تواند افکار خودکشی را تحریک کند.
سایر علائم و نشانه های BDD عبارتند از:
به طور مکرر انعکاس خود را در آینه بررسی کنید یا به طور کلی از آینه دور بمانید. آیا حتی زمانی که تنها هستید بازتاب خود را به اجبار بررسی می کنید؟ در طرف دیگر طیف، آیا از آینه ها دوری می کنید زیرا دیدن انعکاس شما باعث ناراحتی شما می شود؟
خود را منزوی کنید تا دیگران قسمت توهین آمیز بدن را نبینند. این شامل پرهیز از محل کار، مدرسه، رویدادهای اجتماعی یا مکان‌های عمومی به دلیل استرس از دیدن دیگران است. یا فقط در شب یا در مواقعی که کمتر افراد دیگر را می بینید از خانه خارج شوید.
صرف انرژی زیادی برای استتار یا پوشاندن نقص درک شده. ممکن است لباس، آرایش یا لوازم جانبی استراتژیک بپوشید تا ناحیه مورد نظرتان را پنهان کنید. همچنین می توانید بدن خود را به گونه ای قرار دهید که “نقص” را به حداقل برسانید. آیا سعی می کنید آن را با کلاه، روسری، شلوار گشاد بپوشانید یا لباس های نامناسب برای آب و هوا بپوشید؟
برای جلوگیری از گرفتن عکس خود، تلاش زیادی کنید. آیا از اجتماعات اجتماعی که در آن عکس گرفته می شود اجتناب می کنید؟ آیا عکس‌هایی را که دیگران می‌گیرند و در رسانه‌های اجتماعی ارسال می‌کنند، پلیس می‌کنید و مطمئن می‌شوید که «نقص» شما قابل مشاهده نیست؟
در ادامه، سایر علائم و نشانه های BDD عبارتند از:
انجام جراحی پلاستیک برای اصلاح نقص درک شده. شاید باور داشته باشید که جراحی پلاستیک تمام مشکلات شما را حل می کند. اگر قبلاً تحت یک روش قرار گرفته اید، ممکن است هنوز از نتایج راضی نباشید.
برداشتن اجباری پوست، منجر به آسیب می شود. برداشتن پوست ممکن است یکی از علائم اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) نیز باشد . با این حال، اگر این کار با هدف بهبود ظاهر انجام شود، به احتمال زیاد به BDD اشاره می کند.
مقایسه منفی خود با دیگران این شامل مقایسه خود با افراد مشهور یا عکس هایی از خود در سنین پایین تر است. تمرکز بر این است که “نقص” شما در مقایسه با دیگران چقدر بد به نظر می رسد.
تلاش زیادی برای تغییر ویژگی با ورزش زیاد یا برنزه کردن. اگر از BDD رنج می برید، ممکن است از موهای خود نیز احساس نارضایتی کنید، مرتباً موهایتان را کوتاه کنید و بعد از انجام آن از بیرون رفتن اجتناب کنید.
خرج بیش از حد برای نظافت شخصی شما مقدار قابل توجهی از دستمزد یا کمک هزینه خود را صرف محصولات و خدماتی می کنید که برای زیبایی ظاهر شما طراحی شده اند. اما پس از آن تمایل دارید که به سرعت از این محصولات ناامید شوید و روی یافتن درمان بهتر تمرکز کنید.
دیسمورفی عضلانی: یک زیرگروه رایج BDD
دیسمورفی عضلانی زیرشاخه ای از اختلال بدشکلی بدن است که بر این باور است که عضلات شما به اندازه کافی بزرگ نیستند. اگرچه این می تواند هر دو جنس را تحت تاثیر قرار دهد، اما در مردان شایع تر است.
مانند اختلال بدشکلی بدن به طور کلی، تشخیص بدشکلی عضلانی می تواند دشوار باشد. از آنجایی که ممکن است مبتلایان به دلیل نظم و انضباط و تعهد به سلامتی مورد تشویق قرار گیرند، ممکن است احساس کنید که این یک موفقیت است. اما اگر علائم زیر را شناسایی کردید، ممکن است زمان ارزیابی مجدد رسیده باشد:
- ورزش بیش از حد و وزنه برداری، اغلب برای ساعات زیادی در روز.
- تثبیت در شمارش کالری
- اجتناب از رستوران ها به دلیل عدم کنترل تصوری بر گزینه های غذایی.
- ترتیب دادن وعده های غذایی برای دستیابی به ترکیبی “عالی” از کربوهیدرات ها، چربی ها، پروتئین ها و ویتامین ها.
- رعایت یک برنامه غذایی سفت و سخت.
- آینه ها و سطوح بازتابنده را بیش از حد بررسی کنید یا از آن اجتناب کنید.
- پوشیدن چند لایه لباس برای بزرگتر نشان دادن.
- استفاده از استروئیدها یا سایر داروهای افزایش دهنده عملکرد.
- عزت نفس شما منحصراً بر اساس اندازه عضلات شما است.
دیسمورفی عضلانی در مقابل اختلالات خوردن
در حالی که گاهی اوقات به عنوان “بیگورکسی” یا “بی اشتهایی معکوس” از آن یاد می شود، دیسمورفی عضلانی دقیقاً یک اختلال خوردن نیست ، علیرغم اینکه برخی از شباهت ها با آن وجود دارد. اگرچه تصور شما از خود ممکن است شما را به دنبال یک رژیم غذایی دقیق و وقت گیر سوق دهد، اما هدف این است که به جای کاهش چربی بدن، اندازه عضلات خود را افزایش دهید. همچنین، همه مبتلایان به دیسمورفی عضلانی اختلال در غذا خوردن ندارند.
علل و عوامل خطر اختلال بدشکلی بدن
علل دقیق اختلال بدشکلی بدن نامشخص است، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی احتمالاً نقش دارند. مطالعات نشان می دهد که 8 درصد از افراد مبتلا به BDD یکی از اعضای نزدیک خانواده خود را دارند که به BDD تشخیص داده شده است. این نشان می دهد که ممکن است یک جزء ارثی وجود داشته باشد که شانس ابتلا به BDD را افزایش می دهد.
انتقال دهنده عصبی و …
تحقیقات همچنین نشان می دهد که برخی از افراد مبتلا به BDD سطوح پایینی از انتقال دهنده عصبی سروتونین دارند، اما ارتباط آن با BDD هنوز ثابت نشده است. مطالعات دیگر نشان می دهد که پردازش بصری در مغز ممکن است در افراد مبتلا به BDD متفاوت باشد، که ممکن است به نحوه مشاهده تصاویر یا درک تحریف ها کمک کند.
آزار در دوران کودکی
اگر فردی در دوران کودکی آزار جنسی، عاطفی یا فیزیکی را تجربه کرده باشد ، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به BDD باشد. عوامل اجتماعی، مانند مسخره شدن توسط دیگران در مورد ظاهر فیزیکی شما می تواند اثرات طولانی مدت داشته باشد. بسیاری از ما در دوران کودکی هدف نوعی قلدری بوده‌ایم و می‌دانیم که این موضوع چقدر می‌تواند برای افکار و احساسات خودمان مضر و مضر باشد.
فرهنگ و رسانه
فرهنگی که ما در آن زندگی می کنیم نیز تأثیر قابل توجهی بر درک ما از زیبایی و ظاهر فیزیکی دارد. بر آنچه در جامعه ما جذاب تلقی می شود، تاکید زیادی وجود دارد. ما در تلویزیون، مجلات و در سراسر رسانه های اجتماعی با تصاویری از بدن های عالی بمباران شده ایم . تلاش برای مطابقت با این استانداردها می تواند احساسات منفی در مورد ارزش خود و عزت نفس شما ایجاد کند، به خصوص اگر تمایلات کمال گرایی دارید. این می تواند ناامنی در مورد جذابیت خود را افزایش دهد، زیرا جذابیت دیگران را بیش از حد ارزیابی می کنید. در صورت داشتن BDD، به راحتی می توانید ببینید که چگونه این می تواند به احساس اضطراب، افسردگی و شرم منجر شود.
آیا رابطه ای بین BDD و OCD وجود دارد؟
علائم BDD و OCD از طرق مختلفی با هم همپوشانی دارند. هر دوی آنها معمولاً در دوران نوجوانی ظاهر می شوند و به صورت رفتارهای تکراری مانند برداشتن پوست و نگاه مداوم در آینه ظاهر می شوند. تمایز اصلی این است که BDD منحصراً بر روی رفتارهای اجباری مرتبط با ظاهر متمرکز است، در حالی که افراد مبتلا به OCD می توانند انواع مختلفی از افکار و رفتارهای وسواسی داشته باشند.
علاوه بر این، افراد مبتلا به BDD نسبت به افراد مبتلا به OCD در درک و تشخیص علائم خود مشکل بیشتری دارند. همچنین ممکن است BDD و OCD به طور همزمان داشته باشید، بنابراین تشخیص دقیق و درمان مناسب مهم است.
بخوانید: اختلال وسواس اجباری (OCD) .
اختلال بدشکلی بدن، سلامت روان و اختلالات خوردن
در صورت داشتن BDD، سایر مشکلات سلامت روان نیز ممکن است وجود داشته باشد، مانند اضطراب یا افسردگی . مشغول شدن به ظاهر خود می تواند ناراحتی زیادی ایجاد کند. رفتارهای تکراری که انجام می دهید به عنوان مکانیسم های مقابله ای برای تسکین بخشی از این اضطراب استفاده می شود.
تمرکز مداوم بر روی نواقص می تواند عملکرد روزانه را با ایجاد احساس اعتماد به نفس پایین، اضطراب اجتماعی ، خجالت و شرم دشوار کند. این می تواند منجر به افسردگی شدید، افکار خودکشی و حتی اقدام به خودکشی شود. مهم این است که در سکوت رنج نکشید، بلکه به دنبال کمک و حمایت باشید.
[بخوانید: آیا احساس خودکشی می کنید؟]
برخی از افراد مبتلا به BDD نیز اختلالات خوردن دارند . این می تواند شامل بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری باشد. افراد مبتلا به اختلالات BDD و خوردن، افکار منفی دائمی در مورد ظاهر خود و چگونگی تعریف ادراک آنها از ارزش خود دارند. با این وجود، تمایزاتی نیز بین این اختلالات وجود دارد. تشخیص اختلال خوردن باید شامل رفتارهای غذایی غیرطبیعی باشد که برای تشخیص BDD الزامی نیست.
کمک گرفتن برای اختلال بدشکلی بدن
اگر خود را از لیست علائم تشخیص می دهید و تصمیم گرفته اید به دنبال کمک باشید، این گام مهمی در جهت بهبودی شما است. تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به BDD به مدت ده سال قبل از اینکه در نهایت به دنبال یک متخصص سلامت روان باشند، به متخصص پوست مراجعه کرده اند.
ممکن است از اجبار خود خجالت بکشید، از ترس اینکه اگر کمک بخواهید دیگران به شما برچسب «بیهوده» یا «خود شیفته» بزنند. اما مانند سایر اختلالاتی که ریشه در اضطراب دارند ، پشتیبانی در دسترس است.
گزینه های درمانی برای اختلال بدشکلی بدن
درمان اختلال بدشکلی بدن شامل درمان فردی و گروهی و همچنین دارو است.
درمان شناختی رفتاری (CBT) تنها درمان روانشناختی برای BDD است که توسط تحقیقات پشتیبانی می شود. بر تغییر الگوهای فکری و رفتاری ناشی از این شرایط تمرکز دارد. درمانگر به شما کمک می‌کند موقعیت‌هایی را که باعث اضطراب می‌شوند شناسایی کنید و مکانیسم‌های مقابله سالم‌تری ایجاد کنید. از طریق CBT، می توانید یاد بگیرید که از خود خارج شوید و بدن خود را از طریق یک لنز عینی تر و بخشنده تر ببینید.
[بخوانید: درمان اختلالات اضطرابی]
دارو برای اختلال بدشکلی بدن در حالی که هیچ دارویی برای درمان خاص BDD وجود ندارد، تحقیقات نشان داده است که مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)، نوعی داروی ضد افسردگی ، ممکن است به کاهش افکار و رفتارهای وسواسی که نشانه‌های BDD هستند، کمک کند. آنها همچنین ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را که اغلب با BDD همراه هستند کاهش دهند. با خیال راحت‌تر، ممکن است تعامل با CBT آسان‌تر شود.
خودیاری برای اختلال بدشکلی بدن نکته 1: توجه خود را دوباره متمرکز کنید
جدای از جستجوی کمک حرفه ای، به یاد داشته باشید که خودیاری می تواند ابزار قدرتمندی باشد. افکار و رفتارهای اجباری نیازی به کنترل زندگی شما ندارند.
تمرکز مجدد بر روی لحظه حال به زمان برای یادگیری نیاز دارد، اما فواید زیادی برای سلامت روحی و جسمی شما دارد. دو راهبرد وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند: تمرکز بر کارهای روزمره و تمرین مدیتیشن رسمی تر. این دو مکانیسم مقابله مکمل یکدیگر هستند و می توانند بخشی از روال روزانه شما شوند.
تمرکز بر کار دنیوی
بسیاری از ما کارهای خانگی را با خلبان خودکار انجام می دهیم. هنگام شستن ظروف یا مسواک زدن، آیا واقعاً به کاری که انجام می دهید فکر می کنید؟ یا ذهن شما سرگردان است، برای روز آینده برنامه ریزی می کنید یا احتمالاً نگران ظاهر خود هستید؟ لیستی از کارهایی که به طور معمول در آن انجام می دهید را بنویسید، زمانی که افکار شما به احتمال زیاد منحرف می شوند.
دفعه بعد که زمین را جاروبرقی می کشید، برای مثال، تمرین تمرکز حواس را امتحان کنید . حواس خود را درگیر کنید و به احساس خلاء روی فرش توجه داشته باشید. چه صداهایی را با این کار مرتبط می دانید؟ آیا با حرکت جاروبرقی در اتاق، بوهای خانه شما تغییر می کند؟
اگر احساس می‌کنید توجه‌تان از دست می‌رود، خودتان را مورد ضرب و شتم قرار ندهید. فقط به آرامی ذهن خود را به لحظه حال برگردانید. تمرین آگاهی به دور کردن تمرکز شما از بدن و هرگونه خودگویی منفی کمک می کند.
مراقبه
در حالی که در ابتدا می تواند ناخوشایند به نظر برسد، مدیتیشن با تمرین آسان تر می شود. همانطور که با مدیتیشن راحت تر می شوید، می توانید مدت زمان تمرین را افزایش دهید. هدف این است که خود را متمرکز کنید و تمرکز خود را از افکار تکراری در مورد ظاهر خود دور کنید.
یک مدیتیشن ساده برای BDD :
یک موقعیت نشستن راحت پیدا کنید و با بدن خود چک کنید. از خود بپرسید که من چه فکر و احساسی دارم؟ احساسات بدن من چیست؟ 30 ثانیه را صرف جمع آوری این برداشت ها کنید بدون اینکه بر اساس آنها عمل کنید یا سعی کنید هیچ فکری را از خود دور کنید.
در مرحله بعد، چشمان خود را ببندید و تمرکز خود را روی نفس خود متمرکز کنید. به نحوه حرکت آن در داخل و خارج از بدن خود توجه کنید. در این زمان سعی کنید سر خود را پاک کنید. این ممکن است کمک کند که هر فکری را مانند ابر تصور کنید که از ذهن شما عبور می کند همانطور که از آسمان عبور می کند. حدود 1 تا 2 دقیقه را به این کار اختصاص دهید.
سپس، آگاهی خود را به بقیه بدن خود گسترش دهید. به خود اجازه دهید بدون قضاوت فکر و احساس کنید. اگر متوجه شدید که روی احساسات خاصی تمرکز می کنید، به آرامی به خود بگویید «آرامش بگیرید» یا «رها کنید». این کار را 1 تا 2 دقیقه دیگر ادامه دهید.
نکته 2: شفقت به خود را امتحان کنید.
همراه با مدیتیشن، شفقت به خود شکل دیگری از ذهن آگاهی است. مطالعات نشان می دهد که افراد با سطوح بالاتری از شفقت به خود، علائم بدشکلی بدن کمتری دارند. روی روش هایی تمرکز کنید که می توان از این روش در زندگی روزمره خود استفاده کرد تا به کاهش استرس و اضطراب شما کمک کند. یادگیری پذیرش عیوب خود، به ویژه در زمان های چالش برانگیز ، بخشی از پذیرش شفقت به خود است.
بیشتر ما با دیگران مهربان تر از خودمان رفتار می کنیم. خودگویی منفی فقط به بررسی بیشتر در مورد ظاهر و تصور مخدوش از خود منجر می شود. این گفتگوی درونی ممکن است آنقدر برای ما آشنا شود که حتی متوجه این آیین مضر هم نشویم. به این فکر کنید که چگونه با یک دوست یا یکی از عزیزانتان صحبت می کنید و همان لحن دلسوزانه و همدلی خود را به کار می گیرید. ابراز عشق و پذیرش به خود، علیرغم نقص هایمان، گام مهمی در روند درمان است.
در مورد کسانی که مورد سوء استفاده قرار گرفته اند:
افرادی که سوء استفاده و بی توجهی را تجربه کرده اند، بیشتر در معرض انتقاد از خود هستند. هنگامی که شما شفقت به خود را تمرین می کنید، هنوز از افکار و احساسات آسیب رسان آگاه هستید، اما آنها را به اندازه کافی منفجر نمی کنید. هنگامی که متوجه خودگویی منفی شدید، می توانید تلاشی هماهنگ برای گفتن جملات تاکیدی مثبت انجام دهید.
باور کنید یا نه، حتی چند دقیقه همدردی با خود می تواند کل روز شما را تغییر دهد. ممکن است با استفاده از کلمات دلسوزانه و حمایت از خود متوجه شوید که احساس شرمندگی کمتری دارید. تکرار عباراتی مانند «من لایق محبت و مهربانی هستم» به تدریج جایگزین خود قضاوتی مداوم و انتقاد شدید از خود خواهد شد. رفتار مهربانانه با خود می تواند افکار و رفتارهای شما را تغییر دهد و احساس اعتماد به نفس و ارزش خود را در شما تقویت کند.
نکته 3: عادت روزانه خود را شروع کنید
نوشتن افکار، احساسات و عواطف خود در یک دفتر یا دفتر یادداشت، راهی عالی برای بیان خود است. نیازی نیست که یک ورودی طولانی و رسمی باشد و در مورد املا یا دستور زبان صحیح نیست. این تمرین می تواند به سادگی یادداشت چند کلمه باشد. هر روز چند دقیقه وقت بگذارید و بگذارید به طور طبیعی جریان پیدا کند. ممکن است داشتن زمان مشخصی برای انجام این کار و استفاده از همان مجله یا برنامه مفید باشد.
نوشتن افکار و احساسات خود می تواند به شناسایی و کار در روزهای پر از استرس کمک کند. ممکن است تعجب کنید که این ابزار تا حد زیادی اضطراب شما را کاهش می دهد و خلق و خوی شما را بهبود می بخشد. روزنامه نگاری همچنین می تواند راهی برای اولویت بندی مشکلاتی باشد که با آن روبرو هستید. با پیگیری علائم BDD خود، می توانید محرک ها را مشخص کنید و بر روی کنترل موثرتر آنها با تمرکز حواس و مراقبه تمرکز کنید.
نکته 4: پیش بینی های منفی را کاهش دهید
هنگامی که در مدیریت افکار خود مهارت بیشتری پیدا کردید، می توانید از این راهبردهای مقابله ای استفاده کنید تا قبل از اینکه با یک موقعیت محرک مواجه شوید، خود را ناامید کنید. این می‌تواند هر جایی باشد که نسبت به ظاهر خود احساس نگرانی می‌کنید، مانند یک جشن تولد یا یک کنفرانس کاری با اتاقی پر از غریبه‌ها.
اگر BDD دارید، ممکن است متوجه پیش‌بینی‌های منفی در مورد چگونگی پیش‌روی یک رویداد خاص شوید. ممکن است بدترین چیز را تصور کنید: مثلاً همه شما را مسخره کنند، یا اینکه خود را تنها بنشینید زیرا هیچ کس نمی‌خواهد با شما معاشرت کند به دلیل “نقص” درک شده شما. با این حال، در حقیقت، واقعیت بسیار کمتر ناراحت کننده است.
دفعه بعد که گرفتار اضطراب شدید، بدترین ترس‌های خود را در دفتر خاطرات یا خاطرات فکری خود بنویسید. هنگامی که آنها را تصدیق کردید، سعی کنید به یک نتیجه واقعی تر برسید. به جای اینکه فکر کنید “هیچ کس با من صحبت نمی کند.” سعی کنید، “شاید با شخص جدیدی آشنا شوم و گفتگوی جالبی داشته باشیم.” با این حال، مهم است که به افراط دیگر نروید و خود را برای ناامیدی آماده نکنید. برای مثال، به جای تصور اینکه «همه به من می‌گویند زیبا هستم» یا «عشق زندگی‌ام را ملاقات خواهم کرد»، انتظارات کوچک‌تر و در عین حال مثبت را در نظر بگیرید.
نکته 5: به دنبال حمایت اجتماعی باشید
پشتیبانی از منابع مختلف برای شما در دسترس است، بنابراین به یاد داشته باشید که خطوط ارتباطی را باز نگه دارید. اطمینان حاصل کنید که خود را از دیگران جدا نکنید. شبکه نزدیک شما از خانواده و دوستان شما عمیقاً به سلامت و رفاه شما اهمیت می دهد.
با این حال، اگر احساس راحتی می‌کنید که با مسائل مشابه به دیگران اعتماد کنید، گروه‌های پشتیبانی زیادی وجود دارند که منحصراً به BDD اختصاص داده شده‌اند. این گروه ها محیط امنی را ارائه می دهند که در آن می توانید آشکارا در مورد چالش های خود صحبت کنید. همچنین فرصتی برای حمایت و تشویق دیگران است. برخی از جلسات نیز به صورت مجازی ارائه می‌شوند، که اگر در یک منطقه روستایی زندگی می‌کنید یا نیاز به رعایت دستورالعمل‌های فاصله‌گذاری اجتماعی دارید، مناسب است.
فعال بودن و به عهده گرفتن مسئولیت سلامتی خود بسیار قدرتمند است. می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای مسئولیت‌پذیری و بازیابی در حین عبور از چالش‌های BDD باز کند.
چگونه به کودک مبتلا به اختلال بدشکلی بدن کمک کنیم؟
اختلال بدشکلی بدن اغلب در حدود سن 12 یا 13 سالگی شروع می شود. به عنوان والدین، ممکن است در ابتدا در تمایز بین ناامنی های نوجوانان و چیزهای جدی تر مشکل داشته باشید.
تحقیقات نشان می دهد که BDD اغلب کمتر شناخته شده و کمتر تشخیص داده می شود. همچنین علائم مشترکی با سایر شرایط سلامت روان مانند افسردگی ، اختلال وسواس فکری-اجباری و اضطراب اجتماعی دارد . خبر خوب این است که برنامه درمانی اغلب مشابه است و می تواند به این اختلالات همزمان کمک کند.
در اینجا چند راه برای حمایت از فرزند یا عزیزانتان آورده شده است:
خود را در مورد BDD آموزش دهید. این اختلال اغلب برای افراد بیرونی گیج کننده است. در حقیقت، نقص‌های فیزیکی که مبتلایان بر آنها تمرکز دارند، در واقع غیرقابل توجه یا بسیار جزئی هستند. با این حال، مهم است که درد آنها را به حداقل نرسانیم، بلکه از محل همدلی و درک به مشکل برخورد کنیم.
یک محیط حمایتی برای تشویق درمان پرورش دهید. زمان با کیفیتی را با عزیزان خود بگذرانید و به او اطمینان دهید که به او اهمیت می دهید. حتی اگر آنها اطمینان شما را در مورد ظاهر خود رد کنند، حمایت شما را احساس خواهند کرد. سعی کنید تحت درمان اجباری قرار ندهید یا آنها را احساس گناه نکنید.
مهارت شنیداری خود را تقویت کنید. گاهی اوقات فقط این که به کسی بفهمانید که مایلید به شما گوش فرا دهید بسیار کارساز است. اگر آنها به شما اعتماد کردند، سعی کنید از قضاوت خودداری کنید و واکنش های خود را کنترل کنید. همانطور که آنها را تشویق می کنید به دنبال درمان باشند، به جای اینکه چگونه رفتار آنها شما را نگران می کند، بر این تمرکز کنید که چگونه می توانند از حمایت یک متخصص که شرایط را درک می کند بهره مند شوند.
مراقب خودت باش. توجه داشته باشید که عزیزانتان در حالی که با شرایط خود دست و پنجه نرم می کنند، فراز و نشیب هایی را تجربه خواهند کرد. زمان های سخت را در چشم انداز نگه دارید و از مراقبت از خود غافل نشوید. ممکن است مراجعه به یک درمانگر یا پیوستن به یک گروه پشتیبانی کمک کند.