آلزایمر و سایر انواع زوال عقل اغلب با رفتارهای چالش برانگیز همراه هستند که ما همیشه آمادگی مقابله با آنها را نداریم. گاهی اوقات، به نظر می رسد که زوال عقل شخصیت اصلی فرد را بیش از پیش نمایان می کند. در موارد دیگر، با پیشرفت زوال عقل، شخصیت ها کاملاً متفاوت به نظر می رسد .
برای مثال، ممکن است یکی از عزیزان هر جمله‌ای را با &**%***#%* نقطه‌گذاری کند – کلماتی که هرگز در طول زندگی خود به زبان نیاورده‌اند. شوهری که در تمام مدت ازدواج خود به همسرش وفادار بوده است، ممکن است اکنون سعی کند کسی را به طور نامناسب لمس کند یا شروع به داشتن یک “دوست دختر” در زندگی خود کند. با این حال، ممکن است شخص دیگری همیشه مهمان‌نواز و خوش‌آمد بوده باشد، و اکنون از باز کردن درب به روی بازدیدکنندگان خودداری می‌کند و صدای فریاد زدن آنها برای رفتن شنیده می‌شود.
چرا از اصطلاح “رفتارهای چالش برانگیز” استفاده می شود؟
شما می توانید آن را آنطور که می خواهید بنامید، اما اغلب رفتارهای زوال عقل ما را به چالش می کشد و همچنین فردی که آنها را تجربه می کند. سایر اصطلاحات مورد استفاده برای توصیف آنها عبارتند از:
- مشکلات رفتاری
- علائم رفتاری و روانی زوال عقل
- نگرانی های رفتاری
- تغییر رفتار
- بازیگری کردن
- رفتارهای سخت
- رفتارهای مخرب
- علائم رفتاری
- رفتارهای نامناسب
آیا همه افراد مبتلا به آلزایمر رفتارهای چالش برانگیز را تجربه می کنند؟
برخی از افراد وجود دارند که در تمام مدتی که دچار زوال عقل هستند “به طرز دلپذیری گیج” می مانند. به دلایلی، این افراد مضطرب یا آشفته نمی شوند، بلکه از فراموشی تدریجی به کاهش آگاهی در حال گذار هستند. با این حال، این معمولا به جای یک قاعده استثنا است.
چند نمونه
- احتکار
- خلع لباس
- قسم خوردن
- تکرار
- پارانویا/ سوء ظن
- بی تفاوتی
- قدم زدن
- برداشت از حساب
- خشم
- رفتار جنسی نامناسب
- تحریک
- پرخاشگری فیزیکی
- پرخاشگری کلامی
- رفتارهای وسواسی
- سرگردانی
علل
آلزایمر یک بیماری است که مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و مغز چیزی است که رفتارهای ما را کنترل می کند. بنابراین نتیجه می شود که نه تنها تفکر و حافظه ما تحت تأثیر قرار می گیرد، بلکه رفتارهای ما نیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
بسیاری از اوقات، ما می‌توانیم از مهارت‌های کارآگاهی خود استفاده کنیم و علت این رفتار را کشف کنیم، و سپس این به ما کمک می‌کند تا تعیین کنیم چگونه باید واکنش نشان دهیم و سعی کنیم از آن جلوگیری کنیم. سه نوع عامل باعث ایجاد رفتارهای چالش برانگیز می شوند:
- علل فیزیکی رفتارهای چالش برانگیز از جمله ناراحتی یا بیماری
- علل روانی/شناختی رفتارهای چالش برانگیز مانند سردرگمی یا پارانویا
- علل محیطی/خارجی رفتارهای چالش برانگیز مانند یک محیط تحریک کننده بیش از حد یا یک روال متفاوت
رفتارهای چالش برانگیز در چه مرحله ای در آلزایمر رخ می دهد؟
انواع مختلف رفتارها در مراحل آلزایمر رخ می دهد. به طور معمول، در مراحل اولیه زوال عقل، افراد با شروع رفتارهایی که احساس می کنند به آنها در کنترل وضعیت یا جلوگیری از مشکلات کمک می کند، با از دست دادن حافظه مبارزه می کنند. برای مثال، دیدن فردی که سطحی از رفتار وسواسی-اجباری را در خود ایجاد می‌کند، غیرعادی نیست، زیرا روتین و تکرار آرامش‌بخش است و می‌تواند از اشتباهات جلوگیری کند.
افراد دیگری که در زوال عقل اولیه هستند شروع به احتکار وسایل می کنند، یا به این دلیل که فراموش کرده اند کالا را قبلاً داشته اند یا به این دلیل که با دانستن اینکه در مواقع اضطراری چندین اقلام دارند، آرام می شوند.
با پیشرفت بیماری به مراحل میانی، افراد ممکن است خشم، پرخاشگری و بیقراری بیشتری پیدا کنند. از آنجایی که توانایی فرد برای استدلال یا استفاده از منطق کاهش یافته است، مراحل میانی از نظر رفتار دشوارترین مراحل هستند. افراد در مراحل میانی نیز ممکن است برخی از رفتارهای روانی مانند توهم یا پارانویا را تجربه کنند که می تواند برای فرد و عزیزانش بسیار ناراحت کننده و ناراحت کننده باشد.
در مراحل بعدی زوال عقل، افراد تمایل بیشتری به بی تفاوتی و گوشه گیری دارند. گرفتن پاسخ از طرف عزیزتان می تواند دشوارتر شود. در مرحله آخر آلزایمر، افراد معمولاً در فعالیت های مراقبت روزانه خود به کمک فیزیکی بیشتری از شما نیاز دارند اما رفتارهای چالش برانگیز کمتری از خود نشان می دهند.
بیشتر بخوانید: “آلزایمر دوران کودکی” : بیماری نیمن پیک و سندرم سانفیلیپو
پاسخگویی به رفتارهای چالش برانگیز
دانستن اینکه چگونه به رفتارهای چالش برانگیز پاسخ دهید می تواند یک چالش واقعی باشد. وقتی عزیزان عصبانی یا پرخاشگر می شوند، احساس صدمه یا ناامیدی غیرعادی نیست. به خودتان یادآوری کنید که رفتاری که می بینید نتیجه بیماری است و نه انتخاب فرد، می تواند به شما کمک کند با این احساسات کنار بیایید.
گاهی اوقات، اگر ناامیدی بیش از حد باشد، خانواده یا دوستان می توانند از یک استراحت کوتاه سود ببرند. اشکالی ندارد که به خود فرصت دهید تا نفس عمیق بکشید و بعد از آرام کردن خود به سراغ عزیزتان برگردید.
برخی از پزشکان داروهایی را برای کمک به این علائم رفتاری تجویز می‌کنند ، اما به خاطر داشته باشید که رویکردهای غیردارویی باید ابتدا و به شیوه‌ای ثابت امتحان شوند.