به عنوان یک پدر و مادر، تقریبا هیچ چیز دلخراش یا چالش برانگیزتر از زمانی نیست که فرزند شما استرس دارد. گاهی اوقات آشکار است که کودک شما استرس را تجربه می کند – آنها بیشتر از حد معمول رفتار می کنند، گریه می کنند، یا غریزه والدین شما به شما می گوید که چیزی با آنها “خاموش” است.
اما در موارد دیگر، مشخص نیست که کودک شما استرس دارد و ممکن است شما احساس سردرگمی کنید. از این گذشته، بیشتر کودکان نمی توانند والدین خود را بنشینند و به آنها بگویند که استرس دارند. نه تنها این، بلکه استرس در کودکان همیشه به همان شکل استرس در بزرگسالان ظاهر نمی شود.
اگر از خود پرسیده اید « آیا فرزند من با استرس دست و پنجه نرم می کند؟ “، تو تنها نیستی. بیایید نگاهی بیندازیم که استرس در کودکان چگونه به نظر می رسد: علائم و نشانه ها، چه چیزی باعث استرس می شود و چگونه می توان با آن کنار آمد.
علائم استرس در کودک
همه ما هر از گاهی استرس را تجربه می کنیم، اما در بزرگسالی معمولاً می توانیم تشخیص دهیم که استرس داریم. ممکن است متوجه تنش در بدن، سردرد، ضربان قلب تند و احساس کلی ترس و ناراحتی شویم.
اما بچه ها اغلب کلماتی برای بیان احساسات خود ندارند و ممکن است نتوانند تشخیص دهند که آنچه احساس می کنند استرس است.
اما، درست مانند بزرگسالان، کودکان در واکنش به موقعیت های دشواری که در زندگی آنها اتفاق می افتد، استرس را تجربه می کنند. به عنوان والدین آنها، مهم است که یاد بگیریم این علائم و نشانه‌ها را بشناسیم تا بتوانیم به آنها در مقابله با آنها کمک کنیم.
علائم فیزیکی استرس کودک
- کودکی که استرس دارد ممکن است مشکل خواب داشته باشد . با وجود خستگی، ممکن است در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل داشته باشند
- ممکن است متوجه تغییراتی در عادات غذایی کودک خود شوید: ممکن است به میزان قابل توجهی کمتر غذا بخورد یا ممکن است بسیار بیشتر غذا بخورد.
- کودکانی که استرس را تجربه می کنند بیشتر مستعد کابوس ها و دوره های شب ادراری هستند
- آنها ممکن است از سردرد و شکم درد شکایت کنند. کودکان در سن مدرسه ممکن است در مواقع استرس به طور مکرر به مطب پزشک مراجعه کنند
نشانه های رفتاری استرس کودک
- یک کودک استرس‌زا ممکن است بیشتر مستعد فروپاشی باشد و ممکن است کمتر از قوانین شما در خانه پیروی کند.
- فرزند شما ممکن است مایل نباشد در فعالیت هایی که معمولاً از آنها لذت می برد شرکت کند و ترجیح می دهد در خانه بماند
- کودکان بزرگتر ممکن است نتوانند تکالیف خود را در زمانی که استرس دارند انجام دهند. آنها ممکن است حاضر به انجام کارهای خانه خود نباشند
- فرزند شما ممکن است به رفتارهای کمتر بالغی که به نظر می رسید از آنها بزرگتر شده بود، عقب نشینی کند
- عادات جدید و مضطرب مانند مکیدن شست، برداشتن بینی و جویدن ناخن ممکن است در کودکان کوچکتر وجود داشته باشد.
- بچه های بزرگتر ممکن است رفتار پرخاشگرانه و حتی قلدری از خود نشان دهند
- بچه های بزرگتر ممکن است افت قابل توجهی در نمرات یا عملکرد تحصیلی خود داشته باشند
علائم عاطفی استرس کودک
- فرزند شما ممکن است به طور غیرعادی بدخلقی باشد – یک ثانیه خوشحال و در ثانیه دیگر بدخلق
- کودکان بزرگتر ممکن است عصبانی، تحریک پذیر و مشاجره باشند
- کودکانی که استرس دارند ممکن است بیشتر به والدین خود بچسبند و احساس کنند نمی توانند چیزهای جدید را امتحان کنند یا با افراد جدید ملاقات کنند
- کودک شما ممکن است نتواند احساسات خود را کنترل کند و به طور کلی احساسی تر به نظر می رسد
- کودک شما ممکن است مقادیر زیادی از نگرانی و اضطراب را تجربه کند
چه چیزی باعث استرس در کودک می شود؟
اگر کودک شما علائم استرس را نشان می دهد، می خواهید هر کاری که در توان دارید انجام دهید تا به او کمک کنید احساس بهتری داشته باشد. یکی از اولین و مهم ترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که سعی کنید بفهمید چرا ممکن است فرزندتان احساس استرس کند.
شناسایی علت استرس فرزندتان اولین قدم برای کمک به او برای مقابله و مقابله با استرس است.
برخی از دلایل احتمالی استرس در کودک عبارتند از:
- یک زندگی برنامه ریزی شده بیش از حد – فعالیت های بیش از حد، و زمان استراحت کافی
- فشار تحصیلی یا اجتماعی از مدرسه
- داشتن مشکل در جدایی از والدین ( اضطراب جدایی )
- استرس مالی در خانواده یا والدینی که استرس کاری را تجربه می کنند
- نگرانی در مورد سلامت یا رفاه یک عزیز
- طلاق یا جدایی والدین
- مرگ یکی از عزیزان
- نقل مکان و/یا شروع یک مدرسه جدید
- تجربه بی خانمانی یا بی ثباتی مسکن
- زندگی در خانه یا محله ناامن
- تجربه بلوغ و سایر تغییرات بدن
- مشکلات در محافل دوستان کودک، از جمله مشاجره و فشار همسالان
- تجربه قلدری
- نگرانی و ترس در مورد رویدادهای ترسناک جهان، از جمله جنگ ها و تیراندازی های دسته جمعی
بسیاری از دلایل استرس ناشی از تجربیات زندگی است که کودک مستقیماً آن را تحمل می کند. اما کودکان اسفنجی هستند و می توانند استرس را از اطرافیان خود دریافت کنند که به نوبه خود می تواند باعث استرس آنها شود. بنابراین آگاهی از اینکه ممکن است تحت چه استرسی قرار داشته باشید و متوجه شوید که این موضوع چگونه بر فرزند شما تأثیر می گذارد، یک عامل مهم است.
چگونه مقابله کنیم
در حالی که استرس در زندگی چیزی است که همه ما هر از گاهی از جمله کودکان تجربه می کنیم ، چیزی نیست که بتوانیم آن را به عنوان یک اعطا کنیم. از جهات خاص ، استرس می تواند به کودکان در رشد و ایجاد مقاومت در برابر کمک کند . از طرف دیگر ، استرس مزمن یا طولانی مدت می تواند مسائل مادام العمر را برای کودکان ایجاد کند.
برای مثال، مطالعه‌ای که در انجمن جامعه‌شناسی آمریکا منتشر شد ، نشان داد کودکانی که والدینشان با مسائل مربوط به سلامت روان سر و کار داشتند، بیشتر در بزرگسالی دچار پریشانی می‌شوند. سطوح پریشانی در بزرگسالی به مدت زمانی که کودکان در معرض استرس ناشی از داشتن والدینی با سلامت روانی ضعیف قرار می‌گیرند و شدت مشکلات سلامت روانی والدینشان بستگی دارد.
مطالعات دیگر نشان داده‌اند که کودکانی که «استرس سمی» را تجربه می‌کنند – که به عنوان استرس طولانی‌مدت، شدید، و توسط والدین دلسوز یا سایر افراد اقتدار کاهش نمی‌یابد، تعریف می‌شود – می‌تواند اثرات ماندگاری بر سلامت جسمی و روانی کودک تا بزرگسالی داشته باشد.
خوشبختانه، شما به عنوان والدین نقش مهمی در مدیریت استرس فرزندتان دارید. شما همیشه نمی توانید از بروز استرس در وهله اول جلوگیری کنید، اما می توانید به کودک خود کمک کنید تا از آن عبور کند تا بتواند از این تجربه درس بگیرد و در نهایت قوی تر شود.
در اینجا چند ایده برای کمک به فرزندتان برای مقابله با استرس آورده شده است:
- به آنها فضایی امن و بدون قضاوت بدهید تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند
- شنونده خوبی باشید؛ به فرزندتان اجازه دهید احساسات خود را بدون تلاش برای ساکت کردن، تصحیح یا تغییر احساسش به اشتراک بگذارد
- کودکان کوچکتر ممکن است به کمک برای نامگذاری احساسات خود نیاز داشته باشند و به درک راه هایی که استرس می تواند در بدن آنها ظاهر شود کمک کند
- برنامه‌های روتین قابل پیش‌بینی در مورد ساختار روز، زمان صرف غذا و زمان خواب برای فرزندتان فراهم کنید. روتین ها می توانند برای کودکان در مواقع استرس آرامش بخش باشند
- اطمینان حاصل کنید که کودک شما به اندازه کافی بخوابد، زمانی خارج از ورزش داشته باشد و وعده های غذایی سالم و منظم داشته باشد
- هر روز زمانی را به کودک خود اختصاص دهید، چه این که با او بازی کنید، با او صحبت کنید یا به احساساتش گوش دهید.
- کودک خود را از قبل برای هر موقعیت استرس زا آماده کنید، آنچه را که باید انتظار داشته باشد و به سوالاتی که ممکن است داشته باشد پاسخ دهید.
- بچه های بزرگتر را تشویق کنید تا احساسات خود را بنویسند یا یادداشت برداری کنند
- مدیتیشن و تمرکز حواس را جزئی از برنامه روزمره خود با کودک خود قرار دهید . چندین برنامه مدیتیشن در بازار برای کودکان وجود دارد که می تواند مفید باشد
چه زمانی به دنبال کمک حرفه ای باشید
گاهی اوقات شما به تنهایی نمی توانید این کار را انجام دهید و سطح استرس فرزندتان به حدی رسیده است که برای گذراندن آن به کمک حرفه ای نیاز دارد. علائمی که نشان می دهد کودک شما ممکن است از درمان، مشاوره یا ملاقات با پزشک اطفال خود بهره مند شود عبارتند از:
- فرزند شما شروع به کناره گیری از شما یا دوستانش کرده است
- کودک شما نه تنها استرس، بلکه نشانه هایی از اضطراب یا افسردگی را تجربه می کند
- کودک شما نمی تواند خشم یا پرخاشگری خود را کنترل کند
- فرزند شما در عملکرد مدرسه یا موقعیت های اجتماعی مشکل دارد
اگر والدین برای کمک به فرزندشان مشکل دارند، ممکن است برای خودشان از متخصص کمک بگیرند. عدم توانایی در کمک به فرزندتان می تواند باعث افزایش استرس و نگرانی شود. بنابراین ممکن است از دریافت حمایت های اضافی برای خود بهره مند شوید، زیرا به فرزندتان کمک می کنید تا در این زمینه پیمایش کند.
سخن پایانی
حتی اگر نشانه‌های خاصی از استرس در کودکان کاملاً آشکار است، اما در بسیاری از مواقع، تشخیص اینکه آیا کودک شما با استرس مواجه است یا خیر، دشوار است. اگر خودتان را در مورد علائم استرس در فرزندتان آموزش داده اید و هنوز مطمئن نیستید که کودکتان استرس دارد، باید برای سوالات بیشتر با پزشک اطفال خود تماس بگیرید.
برخی از کودکان به سادگی با استرس دست و پنجه نرم نمی کنند، بلکه ممکن است با ناتوانی در یادگیری، اختلال کم توجهی / بیش فعالی یا بیماری روانی دیگری که باعث علائم آنها می شود، به چالش کشیده شوند. همچنین مهم است به خاطر داشته باشید که در حالی که بسیاری از موقعیت‌های استرس‌زا را می‌توان با برخی مکانیسم‌های مقابله‌ای اولیه مدیریت کرد، عوامل استرس‌زای شدید – مانند مرگ یکی از عزیزان، طلاق، یا قلدری در مدرسه – ممکن است نیاز به حمایت بیشتر از یک مشاور یا درمانگر _
نکته آخر این است که شما مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید: کمک برای شما و فرزندتان وجود دارد.