انواع مختلفی از رواندرمانی برای درمان افسردگی و سایر اختلالات خلقی وجود دارد. رواندرمانی می تواند شکل موثری برای درمان افسردگی باشد، زیرا می تواند به شما کمک کند تا دلایل احتمالی برای احساسات افسردگی خود را کشف کنید و مهارت های جدیدی را برای مقابله با آن بیاموزید.
یافتن اینکه کدام نوع روان درمانی برای شما بهتر است به عوامل متعددی از جمله شدت علائم، ترجیحات شخصی و اهداف درمانی شما بستگی دارد. رویکردهای رواندرمانی شرح داده شده در زیر شواهدی دارند که از مزایای آنها به عنوان درمان افسردگی حمایت می کند.
رواندرمانی چیست؟
رواندرمانی فرآیند درمان اختلالات روانی با تکنیک های کلامی و روانشناختی است. بیشتر انواع رواندرمانی رابطه ای بین درمانگر و درمانجو ایجاد می کند. این به افراد کمک کند تا افکار یا الگوهای رفتاری منفی را شناسایی کرده و بر آنها غلبه کنند .
رواندرمانی اغلب «گفتاردرمانی» نام دارد. زیرا شامل یک فرد و یک روان‌درمانگر میشود که در یک اتاق با هم صحبت می‌کنند. اما خیلی بیشتر از این است. روان‌درمانگران آموزش رسمی در انواع تکنیک‌ها می بینند که برای کمک به بهبودی افراد از بیماری روانی، حل مسائل شخصی و ایجاد تغییرات مثبت در زندگی‌شان استفاده می‌کنند.
بهترین روش چیست؟
چندین مطالعه نشان می دهد که ترکیبی از یک داروی ضد افسردگی و رواندرمانی به دلیل علت غامض اختلالات خلقی مانند افسردگی ، بهترین رویکرد است.
باوجوداینکه که روان درمانی یک حوزه تخصصی است، متخصصان دیگر نیز رواندرمانی انجام می دهند. از جمله روانپزشکان و روانشناسان بالینی، مشاوران سوء مصرف مواد ، مشاوران سلامت روان، درمانگران ازدواج و خانواده، مددکاران اجتماعی و روان پرستاران.
رواندرمانی برای افسردگی
نوع درست درمان افسردگی به عوامل مختلفی بستگی دارد و هیچ رویکرد واحدی وجود ندارد که برای همه مناسب باشد. نوع درمانی که انتخاب می کنید ممکن است به عوامل مختلفی از جمله ترجیح و شدت علائم شما بستگی داشته باشد. برخی از انواع رواندرمانی رایج زیر را برای افسردگی در نظر بگیرید تا بهتر تعیین کنید کدام یک ممکن است برای نیازهای شما مناسب باشد.
شناخت درمانی
در قلب شناخت درمانی این ایده وجود دارد که افکار ما می توانند بر احساسات ما تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر در هر تجربه ای به دنبال روزنه امید بگردیم، به احتمال زیاد احساس خوبی خواهیم داشت. در مقابل اگر فقط روی موارد منفی تمرکز کنیم بلعکس خواهد بود.
افکار منفی می تواند به افسردگی کمک کند و آن را تشدید کند. وقتی در حلقه دائمی افکار منفی گیر کنید، داشتن احساس خوب دشوار میشود. شناخت درمانی به افراد کمک می کند تا الگوهای رایج تفکر منفی (معروف به تحریف های شناختی ) را بیاموزند و آن افکار منفی را به افکار مثبت تر تبدیل کنند، در نتیجه روحیه بهتر میشود.
شناخت درمانی معمولا کوتاه مدت و متمرکز بر هدف است. جلسات درمانی با یک برنامه خاص برای هر جلسه تشکیل میشود و تمرین یا “تکلیف خانگی” برای انجام خارج از درمان وجود دارد. شناخت درمانی معمولا بین شش هفته تا چهار ماه طول می کشد.
رفتار درمانی
شناخت درمانی نوعی رواندرمانی است که بر افکار منفی که به افسردگی کمک می کنند متمرکز است. اما رفتار درمانی بر تغییر رفتارهایی متمرکز است که بر احساسات تأثیر می گذارد. تمرکز اصلی درمان رفتاری برای افسردگی، فعال سازی رفتاری است . این مستلزم کمک به بیماران در شرکت در فعالیت‌هایی است که احساس خوشبختی آنها را افزایش می‌دهد.
درمان شناختی- رفتاری
از آنجایی که شناخت درمانی و رفتار درمانی برای درمان افسردگی و اختلالات اضطرابی به خوبی با هم اثر می کنند، این دو اغلب در رویکردی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) ترکیب می شوند . CBT بر روی پرداختن به الگوهای افکار منفی و رفتارهایی که به افسردگی کمک می کنند تمرکز دارد.
درمانگر شما ممکن است از شما بخواهد که برای ردیابی وقایع هفته و هر گونه واکنش منفی و تخریب کننده نسبت به آن رویدادها یک دفتر خاطرات داشته باشید. پاسخ‌های منفی معمول به رویدادها (معروف به افکار خودآیند منفی ) تنها یک الگوی فکری است که می‌توانید در طول دوره CBT به آن بپردازید. سایر الگوهای پاسخ شامل «تفکر همه یا هیچ» و «تعمیم بیش از حد» ، دو تحریف شناختی رایج است .
هنگامی که یاد گرفتید که چگونه الگوهای پاسخ خود را تشخیص دهید، با درمانگر خود برای یادگیری روش های جدید تفکر و پاسخ کار خواهید کرد. همچنین ممکن است خودگویی مثبت را تمرین کنید .
مانند شناخت درمانی و رفتار درمانی، CBT معمولاً مختصر و هدف گرا است. به طور کلی شامل بین پنج تا 20 جلسه ساختاریافته با تمرکز بر غلبه بر نگرانی های خاص است.
جلسات CBT اغلب با “تکالیف” همراه است. تمرین ممکن است شامل نگه داشتن یک دفتر خاطرات، تمرین فعالیت های آرامش بخش، تکمیل خواندن و استفاده از کاربرگ های متمرکز بر اهداف خاص باشد. تحقیقات نشان می دهد که CBT می تواند در درمان افسردگی موثر باشد و ممکن است اثرات ماندگاری داشته باشد که از عود علائم افسردگی در آینده جلوگیری می کند.
رفتار درمانی دیالکتیکی
رفتار درمانی دیالکتیکی نوعی از رواندرمانی است بیشتر مبتنی بر CBT است. تفاوت اصلی این است که از افراد مبتلا به افسردگی می خواهد که افکار و رفتارهای منفی خود را قبو کند و بپذیرند. از طریق تمرین اعتبارسنجی، افراد می توانند با احساسات منفی خود کنار بیایند، یاد بگیرند که با استرس کنار بیایند و واکنش های خود را نسبت به آن تنظیم کنند، و حتی روابط خود را با دیگران بهبود بخشند.
این نوع رواندرمانی همچنین شامل شیوه‌های ذهن‌آگاهی از سنت‌های بودایی برای اطلاع‌رسانی به مربیگری در بحران است، که در آن فرد می‌تواند با درمانگر تماس بگیرد تا در مورد نحوه رسیدگی به موقعیت‌های دشوار راهنمایی دریافت کند. همانطور که فرد به تمرین این مهارت های جدید ادامه می دهد، در نهایت برای مدیریت موقعیت های چالش برانگیز خود مجهزتر می شود.
اتحاد ملی سلامت روان بیان می کند که DBT در درمان بیماری های روانی از جمله افسردگی موثر است.
درمان روان پویایی
درمان روان پویشی، که به عنوان درمان روانکاوی نیز شناخته می شود، فرض می کند که افسردگی می تواند به دلیل تعارضات حل نشده – معمولاً ناخودآگاه – رخ دهد که اغلب از دوران کودکی منشاء می گیرد. هدف این نوع درمان این است که بیمار نسبت به طیف وسیعی از احساسات خود ، از جمله احساسات متناقض و دردسرساز، آگاهی بیشتری پیدا کند و به بیمار کمک کند تا این احساسات را به طور مؤثرتری تحمل کند و آنها را در منظری مفید قرار دهد.
برخلاف برخی دیگر از رویکردهای درمانی افسردگی، درمان روان پویشی کمتر متمرکز و طولانی مدت است. این رویکرد می تواند برای یافتن ارتباطات در تجربیات گذشته و دیدن اینکه چگونه آن رویدادها ممکن است به احساس افسردگی کمک کنند مفید باشد. این رویکرد همچنین می تواند به ایجاد خودآگاهی و افزایش ظرفیت های عاطفی خاص کمک کند.
درمان بین فردی
تعارض بین فردی و حمایت اجتماعی ضعیف نیز می تواند به احساس افسردگی کمک کند. درمان بین فردی نوعی درمان است که با پرداختن به نقش های اجتماعی گذشته و حال و تعاملات بین فردی بر این موضوعات تمرکز دارد. در طول درمان، درمانگر به طور کلی یک یا دو ناحیه مشکل را برای تمرکز بر روی آن انتخاب می کند.
این نوع درمان معمولا مختصر است و شامل بررسی روابط اجتماعی با افراد مهم زندگی شما می شود. این می تواند شامل روابط شما با همسر، دوستان، خانواده و همکارانتان باشد.
هدف شناسایی نقش این روابط در زندگی شما و یافتن راه‌هایی برای حل تعارض است.
درمانگر شما ممکن است از شما بخواهد که سناریوهای مختلف را به منظور تمرین و بهبود ارتباطات خود بازی کنید. با انجام این کار، ایده این است که شما قادر خواهید بود این استراتژی ها را در روابط خود پیاده کنید و یک سیستم حمایت اجتماعی قوی تر بسازید .
رویکردهای روان درمانی
روان درمانی را می توان به چند روش مختلف ارائه کرد. در برخی موارد، درمان شما ممکن است شامل دو یا چند فرمت باشد، مانند ملاقات انفرادی با درمانگر و به دنبال آن یک جلسه گروهی گهگاهی که می توانید مهارت های جدید را با دیگران تمرین کنید. رویکردهای رایج روان درمانی عبارتند از:
- درمان فردی : این روش شامل کار تک به تک بین بیمار و درمانگر است. این به بیمار اجازه می دهد تا توجه کامل درمانگر را داشته باشد اما از این جهت محدود است که به درمانگر فرصتی برای مشاهده بیمار در روابط اجتماعی یا خانوادگی نمی دهد.
- خانواده درمانی : این رویکرد زمانی بسیار مفید است که لازم باشد روی پویایی در گروه خانواده کار شود. خانواده درمانی می تواند به ویژه برای کودکان و نوجوانان مفید باشد .
- گروه درمانی : گروه درمانی معمولاً بین سه تا 15 نفر را شامل می شود. این به همه اجازه می دهد تا برای مقابله با مسائل خاص خود حمایت گروهی را ارائه و دریافت کنند و به درمانگران اجازه می دهد تا نحوه تعامل شرکت کنندگان در تنظیمات گروه را مشاهده کنند. همچنین ممکن است جایگزین ارزان‌تری برای درمان فردی باشد.
- زوج درمانی : این نوع درمان برای زوج‌های متاهل و کسانی که در روابط متعهد هستند و می‌خواهند عملکرد خود را به عنوان یک زوج بهبود بخشند، انجام میشود .
انتخاب یک تکنیک و درمانگر
پیدا کردن یک روانشناس یا درمانگر می تواند دلهره آور به نظر برسد زیرا گزینه های زیادی برای انتخاب وجود دارد و ممکن است ندانید از کجا شروع کنید.
- از دوستان و خانواده بپرسید. توصیه های دیگران اغلب می تواند راهی عالی برای پیدا کردن یک درمانگر خوب باشد.
- از پزشک خود بپرسید : محل دیگری برای شروع این است که از پزشک خود یا یک روانپزشک بپرسید.
- در اینترنت تحقیق کنید.
- با یک مرکز بهداشت روان محلی تماس بگیرید. همچنین می توانید با یک مرکز بهداشت روان در جامعه خود ارتباط برقرار کنید.
هنگامی که تشخیص دادید که درمانگر به اندازه کافی آموزش دیده و دارای مجوز است، می توانید بیوگرافی آنها را در وب سایتشان بخوانید. یا با ارسال ایمیل به آنها بفهمید که در کجا تحصیل کرده اند و چند سال تجربه دارند. شما همچنین می خواهید بدانید که آیا آنها زمینه خاصی از تخصص دارند یا خیر.
برای مثال، یک درمانگر ممکن است در مشاوره ازدواج یا خانواده تخصص داشته باشد ، در حالی که دیگری ممکن است در زمینه سوء مصرف مواد متخصص باشد، اما هر دو ممکن است در درمان افسردگی ماهر باشند. همچنین ممکن است در مورد سبک درمانی آنها و اینکه آیا آنها روشهای دیگری را که به تکنیک آنها کمک می کند، مانند کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، مطالعه کرده اند یا خیر، کنجکاو باشید .
وقتی یک درمانگر پیدا کردید
هنگامی که آماده امتحان یک جلسه با یک درمانگر هستید، به یاد داشته باشید که بسیار مهم است که هر دوی شما روی آن کلیک کنید و احساس راحتی کنید که کار خود را با هم ادامه دهید. درمان یک فرآیند دو طرفه مشترک برای یافتن راه حل هایی برای تقویت افکار، رفتارها و احساسات سازنده است که باعث ایجاد تغییرات مثبت در زندگی شما می شود.
سخن پایانی
روان درمانی باید یک فرآیند ایمن و حمایتی باشد، صرف نظر از اینکه در مورد کدام نوع درمانی تصمیم می گیرید. هنگام کار با یک روان درمانگر، همیشه باید احساس راحتی کنید که احساسات و چالش های خود را با افسردگی باز کنید و به اشتراک بگذارید.
اگر به یک درمانگر مراجعه نمودید و احساس ارتباط نمی‌کنید یا نگران این هستید که تکنیک یا رویکرد او برای شما مناسب نباشد، خوب است که یک درمانگر دیگر را امتحان کنید . همچنین خوب است که با درمانگری که جواب نداده است صریح و صادق باشید. حتی ممکن است توصیه یا معرفی بهتری برای شما داشته باشند.
بیشتر بخوانید: آیا رواندرمانی آنلاین برای شما مناسب است؟
منابع