نارکولپسی همیشه با خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز مشخص می‌شود، اما علائم و نتایج آزمایش دیگری نیز وجود دارد که برای افتراق انواع فرعی این بیماری استفاده می‌شود. دو نوع نارکولپسی وجود دارد، اما تفاوت بین نارکولپسی نوع 1 و نوع 2 چیست؟ در مورد این تفاوت ها، از جمله نقش کاتاپلکسی و آزمایش سطوح هیپوکرتین در مایع مغزی نخاعی (CSF) بیاموزید.
علائم نارکولپسی ممکن است انواع فرعی را متمایز کند.
هر دو نوع نارکولپسی شامل نیاز سرکوب‌ناپذیر به خواب یا خوابیدن در طول روز است. بدون خواب آلودگی، نارکولپسی تشخیص درستی نیست. برخی علائم مرتبط دیگر نیز وجود دارد، و برخی از آنها می توانند به تمایز زیر انواع کمک کنند.
دو نوع نارکولپسی وجود دارد – نوع 1 و نوع 2. نوع 1 ممکن است شامل وجود علامت کاتاپلکسی باشد. کاتاپلکسی به عنوان افت ناگهانی کوتاه و معمولا متقارن تون عضلانی بیش از یک قسمت بدن با حفظ هوشیاری تعریف می شود. این ضعف ممکن است همراه با هیجانات مختلف باشد. این هیجانات معمولا مثبت هستند. برای مثال، کاتاپلکسی ممکن است با خنده همراه باشد. این ضعف ممکن است شامل صورت، بازوها یا پاها شود. برخی از داروهای مخدر دارای عوارضی مانند افتادگی پلک، باز شدن دهان، بیرون زدگی زبان یا تکان دادن سر هستند. برخی از افراد ممکن است در طول حمله کاتاپلکسی روی زمین سقوط کنند.
هر دو نوع نارکولپسی ممکن است شامل فلج خواب و توهمات هیپناگوژیک نیز باشد . خواب منقطع در شب اغلب در هر دو حالت نیز رخ می دهد.
نقش آزمایش هیپوکرتین و MSLT
همچنین می‌توان از آزمایش‌های اختصاصی برای افتراق بین دو نوع فرعی نارکولپسی استفاده کرد. خواب آلودگی بیش از حد در طول روز بر اساس نتایج آزمایش تأخیر خواب چندگانه (MSLT) تعیین می شود. این آزمایش از یک مطالعه استاندارد خواب پیروی می کند و شامل چهار یا پنج فرصت چرت زدن است که در فواصل زمانی 2 ساعته رخ می دهد. به سوژه فرصت خواب میدهند و افراد مبتلا به نارکولپسی به طور متوسط در کمتر از 8 دقیقه به خواب می روند. علاوه بر این، خواب REM طی 15 دقیقه پس از شروع خواب در حداقل دو فرصت چرت رخ می دهد.
علاوه بر این، آزمایش سطح هیپوکرتین در مایع CSF به عنوان بخشی از پونکسیون کمری می تواند آشکار باشد. اگر سطوح کمتر از 110 pg/ml اندازه گیری شود، این با تشخیص نارکولپسی نوع 1 مطابقت دارد. یا اگر سطوح نرمال باشد (یا اندازه گیری نشده باشد) و کاتاپلکسی وجود نداشته باشد، در صورت مثبت بودن MSLT، نارکولپسی نوع 2 تشخیص داده می شود. اگر بعداً سطح هیپوکرتین غیرطبیعی اندازه‌گیری شود، یا اگر متعاقباً کاتاپلکسی ایجاد شود، می‌توان تشخیص را به نوع 1 تغییر داد.
اگرچه نارکولپسی یک بیماری نادر است، اما به اندازه کافی شایع است و نوع 1 از هر 5000 نفر یک نفر را مبتلا می کند. تشخیص باید توسط متخصص خواب انجام شود که بتواند آزمایش مناسب را انجام دهد و متعاقباً درمان مؤثری را ارائه دهد.
اگر نگران این هستید که ممکن است علائم نارکولپسی داشته باشید، به دنبال ارزیابی بیشتر توسط یک متخصص خواب باشید که می تواند بشما کمک کند.