اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) اغلب در دختران و زنان کمتر تشخیص داده می شود، به همین دلیل است که بسیاری از زنان می آموزند که تا زمانی که به سن بلوغ می رسند به بیش‌فعالی مبتلا هستند. بسیاری از زنان وقتی متوجه می شوند که به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) مبتلا هستند، احساس آرامش زیادی می کنند.
سال‌ها ممکن است خود را به خاطر کاستی‌هایشان سرزنش کرده باشند و عزت نفسشان ضربه خورده باشد. نگرانی مداوم در مورد جزئیات زندگی آنها ممکن است منجر به خستگی عاطفی، ذهنی و فیزیکی شود.
پس از تشخیص ADHD، بالاخره جوابی می‌دهند و می‌دانند که علائمشان تقصیر خودشان نیست. هنگامی که آنها متوجه می شوند که دارای ADHD هستند، احساس بی کفایتی ممکن است شروع به محو شدن کند و آنها را در موقعیت بهتری برای مدیریت علائم خود قرار دهد .
در یک نگاه
اگر شما یکی از زنان مبتلا به بیش‌فعالی هستید، یادگیری بیشتر در مورد این نوع بیماری عصبی می تواند به شما در درک بهتر نحوه مدیریت یا حمایت از ویژگی ها و ویژگی های خود کمک کند. شما می توانید کارهای زیادی انجام دهید تا مدیریت ویژگی های ADHD خود را آسان تر کنید. هر کس متفاوت است، بنابراین تشخیص اینکه کدام استراتژی برای شما بهتر عمل می کند بسیار مهم است!
اگر همسر یا عضوی از خانواده هستید که با زنی مبتلا به ADHD زندگی می‌کنید، آموزش دادن به خود در مورد انتظارات می‌تواند به شما کمک کند راه‌هایی برای حمایت مؤثرتر از آنها پیدا کنید.
بدانید چرا ADHD شما ناشناخته شد
اکثر مردم تصور نادرستی دارند که ADHD عمدتاً پسران مدرسه‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد. از آنجایی که ویژگی های ADHD در زنان به طور متفاوتی ظاهر می شود، اغلب تا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند .
بررسی بیش‌فعالی در زنان و دختران در سال 2014 موانع متعددی را برای شناسایی بیش‌فعالی در زنان یافت، از جمله:
ارائه خصوصیات
زنان بیشتر از مردان دارای صفات درونی هستند. به طور خاص، دختران بیشتر به سمت بی توجهی و بی نظمی گرایش پیدا می کنند.
خانواده ها و همسالان اغلب این ویژگی ها را نادیده می گیرند، به این معنی که چنین ویژگی هایی اغلب به شخصیت نسبت داده می شود تا ADHD.
اختلالات روانپزشکی همراه
از آنجایی که ویژگی‌های ADHD معمولاً در دختران و زنان کمتر مخرب است، اختلالات خلقی (مانند اضطراب یا افسردگی) معمولاً مدت‌ها قبل از ارزیابی ADHD تشخیص داده می‌شوند .
استراتژی های مقابله ای
زنانی که راهبردهای مقابله ای بهتری نسبت به همتایان مرد خود ایجاد می کنند، ممکن است بتوانند برخی از ویژگی های بیش‌فعالی خود را پنهان کنند . به عنوان مثال، بسیاری از آنها با تهیه فهرست بیش از حد جبران می کنند تا به سازماندهی آنها کمک کنند. اگرچه انجام این کار جواب می دهد، اما تشخیص را برای پزشکان بسیار آسان می کند.
به طور کلی، اغلب برای یک معلم بسیار ساده تر است که متوجه یک پسر جوان بیش فعال شود تا یک دختر بی توجه و خیالباف. اگرچه بیش فعالی تمایل به کاهش دارد، ویژگی هایی مانند بی توجهی می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
برای زنان، مسائل مربوط به بیش‌فعالی ممکن است در بزرگسالی بدتر شود. به عنوان مثال، پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان زمانی که ساختار مدرسه دیگر سر جای خود نیست و استانداردهای دانشگاهی یا محل کار بالاتر است، ویژگی های ADHD می تواند شروع به ایجاد مشکلات بیشتری کند.
زنان همچنین می توانند بیش‌فعالی را تجربه کنند
زنان را می توان با بیش‌فعالی از نوع بیش فعالی-تکانشگری تشخیص داد، هرچند کمتر از زنان مبتلا به بیش‌فعالی بی توجه. بیش فعالی چالش های خاص خود را ایجاد می کند.
ممکن است متوجه شوید که انرژی بدنی بیشتری نسبت به همسالان خود دارید و متهم به پرحرفی مداوم هستید. از آنجایی که شما متفاوت به نظر می رسید، ممکن است خاطراتی از احساس طرد شدن، قضاوت و طرد شدن توسط همسالان خود داشته باشید. این تجربه می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
تشخیص ADHD
اگر فکر می کنید ممکن است ADHD داشته باشید اما هنوز به طور رسمی تشخیص نداده اید، این را در اولویت خود قرار دهید. تشخیص می تواند تأثیر مثبتی بر احساس شما نسبت به خودتان داشته باشد.
تحقیقات نشان می دهد که زنان پس از تشخیص بیش‌فعالی می توانند خود را به خاطر اشتباهات گذشته ببخشند و کنترل بیشتری بر زندگی فعلی خود داشته باشند. دانستن اینکه آنها دیوانه نیستند و نامی برای آنچه که در آن می گذرانند وجود دارد، احساس آرامش زیادی را به وجود می آورد.
هنگامی که روانپزشک شما را تشخیص داد، بحث در مورد برنامه ای برای مدیریت ویژگی های ADHD شما مهم است. به عنوان مثال، داروهای محرک اغلب برای ADHD بسیار موثر هستند.
شرایط همزیستی را شناسایی کنید
ADHD به ندرت به تنهایی سفر می کند، به این معنی که ممکن است علاوه بر ADHD، یک یا چند بیماری دیگر نیز داشته باشید. سعی کنید احساس نگرانی نکنید. دانستن اینکه چه شرایط دیگری دارید، در صورت وجود، به شما امکان می‌دهد مستقیماً هر کدام را درمان کنید، که به نوبه خود به این معنی است که می‌توانید سالم‌ترین باشید.
گاهی اوقات علائم یک بیماری را می توان با ویژگی های ADHD پنهان کرد یا برعکس.
اختلالات همزمان مشترک
اکثر بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک اختلال روانپزشکی تشخیص داده شده یا تشخیص داده نشده دارند، از جمله:
- اختلالات اضطرابی
- اختلال دوقطبی
- افسردگی
- اختلالات شخصیت
- اختلالات مصرف مواد
به همین دلیل مهم است که تمام علائم و نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید. صادق بودن در مورد چیزی که تجربه می کنید به این معنی نیست که شکایت می کنید.
پزشک شما باید بداند که شما چه احساسی دارید و با چه چیزی دست و پنجه نرم می کنید تا بتواند مناسب ترین حمایت را برای شما ارائه دهد.
ایمن رانندگی کنید
بی توجهی و حواس پرتی شایع ترین دلایل تصادفات حمل و نقل هستند. آنها همچنین شایع ترین علائمی هستند که زنان مبتلا به ADHD تجربه می کنند.
رانندگانی که تحت تأثیر ADHD قرار دارند می توانند با انجام موارد زیر ایمنی خود را در جاده افزایش دهند:
- با گیربکس دستی رانندگی کنید . رانندگی ماشینی با گیربکس دستی را به جای اتوماتیک در نظر بگیرید، زیرا این کار شما را مجبور می‌کند در لحظه بیشتر درگیر باشید و کمتر احتمال دارد که از منطقه خارج شوید.
- عوامل حواس پرتی را کاهش دهید . قبل از شروع به رانندگی، تلفن خود را خاموش کنید تا با تماس های دریافتی یا پیامک حواس شما پرت نشود. با تلفن صحبت نکنید – حتی با هدست.
- مشروب نخورید و رانندگی نکنید . هرگز مشروبات الکلی ننوشید و رانندگی نکنید یا داروهای تفریحی مصرف نکنید زیرا این مواد می توانند توجه شما را بیشتر کاهش دهند.
کمال گرایی را کنار بگذارید
نیاز به کامل بودن را کنار بگذارید . صرف زمان زیاد برای چیزهای کوچکی که تاثیر زیادی بر زندگی شما ندارد و به ضرر کارهای مهم تر است، استرس و اضطراب بی مورد ایجاد می کند.
به عنوان مثال، ممکن است ساعت‌ها وقت صرف کنید تا فونت مناسب برای یک گزارش را برای کار پیدا کنید، در حالی که از شروع ارائه‌ای که فردا قرار است غفلت کنید. به جای اینکه به خودتان فشار بیاورید تا استانداردهای غیرممکن بالا را رعایت کنید، روی چشم انداز کردن چیزها کار کنید .
از آنجایی که شما استانداردهای بالایی برای خود دارید، فشار درونی برای کامل بودن نیز می تواند شما را از شروع یک کار باز دارد، زیرا احساس طاقت فرسا به شما می دهد.
زمان خود را مدیریت کنید
مشکل در مدیریت زمان برای زنان بالغ مبتلا به بیش‌فعالی رایج است. ممکن است زمان را از دست بدهید، در انجام برنامه ها مشکل داشته باشید، یا زمان مورد نیاز برای یک کار را دست کم بگیرید. همچنین ممکن است زمان زیادی را برای یک کار – معروف به تمرکز بیش از حد – صرف کنید که هیچ چیز دیگری انجام نشود.
این مشکلات می تواند باعث شود شما احساس سرخوردگی، ناامیدی و فرسودگی کنید. در زیر چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند زمان خود را بهتر مدیریت کنید:
سازماندهی کنید
چه مجبور باشید به سر کار بروید، چه کارهایی را انجام دهید یا کارهای خانه را انجام دهید، نوشتن اولویت های اصلی خود می تواند مفید باشد. سعی کنید یک برنامه از شب قبل ایجاد کنید تا بتوانید روز خود را قوی شروع کنید. داشتن یک “طرح بازی” به شما کمک می کند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشید.
نقاط قوت و نیازهای خود را شناسایی کنید
بسیاری از زنان مبتلا به بیش‌فعالی می گویند که انجام کارهایی که افراد دیگر انجام می دهند بیشتر طول می کشد. با شناخت کارهایی که به نظر می‌رسد سریعتر از سایر افراد قادر به انجام آن هستید و کارهایی که زمان بیشتری از شما می‌گیرد شروع کنید.
وقتی بتوانید به نقاط قوت و ضعف ADHD خود نگاهی متعادل بیندازید، به اعتماد به نفس و عزت نفس شما کمک می کند.
به خودتان زمان اضافی بدهید
مطمئن شوید که زمان زیادی برای به پایان رساندن یک پروژه دارید، با دادن بالشتک به خودتان. عادت کنید به ازای هر 30 دقیقه که فکر می‌کنید انجام یک کار طول می‌کشد، 10 دقیقه به خود بدهید.
از تایمر استفاده کنید
برای هر کار زمان محدودی را به خود اختصاص دهید و از یک تایمر استفاده کنید تا به شما هشدار دهد که زمان شما تمام شده است. تایمر یک سیگنال صوتی به شما می دهد تا کاری را که روی آن کار می کنید متوقف کنید تا زمان را از دست ندهید. (نکته: ممکن است متوجه شوید که تایمرهای بصری مفیدترین هستند!)
ورزش کنید
اگر بیش فعالی دارید، سعی کنید فعالیت بدنی را در برنامه روزانه خود بگنجانید. نه تنها به شما کمک می کند تا تمرکز و آرامش داشته باشید، بلکه ورزش برای سلامت جسمی و روانی شما بسیار عالی است.
تحقیقات نشان می دهد که فعالیت بدنی ممکن است به افراد در مدیریت بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری کمک کند.
شما می توانید انرژی خود را به روش های مثبت زیادی هدایت کنید. از این فرصت استفاده کنید تا در جامعه خود فعال شوید، به یکی از عزیزان خود کمک کنید یا پروژه ای را بیابید که شما را برآورده کند. حتی ممکن است یک سرگرمی جدید کشف کنید.
منابع حمایتی ADHD را پیدا کنید
مهم است که بدانیم ADHD نوعی از واگرایی عصبی است . این بدان معنا نیست که مشکلی در شما وجود دارد یا باید “رفع” شوید. این فقط به این معنی است که مغز شما متفاوت از مغز یک فرد عصبی کار می کند.
بررسی اطلاعات تایید کننده تنوع عصبی، یافتن افراد حمایت کننده برای تکیه کردن، و کار با متخصصانی که تجربه ADHD و دیگر انواع واگرایی عصبی را دارند، مهم است.