Ligyrophobia (سروصداهراسی) که گاهی اوقات به عنوان phonophobia شناخته می شود، ترس از صداهای بلند است. ترس بیشتر در کودکان خردسال شایع است اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد. برخی افراد فقط از صداهای بلند ناگهانی می ترسند، در حالی که برخی دیگر از صدای مداوم می ترسند. این می‌تواند بر توانایی شما برای احساس راحتی در محیط‌های اجتماعی که شامل بودن در یک جمعیت است، مانند مهمانی‌ها، کنسرت‌ها و رویدادهای دیگر تأثیر بگذارد.
ترس از صداهای بلند در کودکان کوچک
ترس های رایج بخشی طبیعی از رشد هستند و بسیاری از کودکان کوچک ترس های کوتاه مدت متعددی از خود نشان می دهند. صداهای بلند، مانند هر محرک غافلگیرکننده ای، ممکن است حتی در نوزادان بسیار جوان واکنش هایی ایجاد کند. با این حال، برای بیشتر بچه ها، این ترس ها خفیف و گذرا هستند.
با این حال، کودکان به اندازه بزرگسالان قادر به ایجاد فوبیای عمیق هستند که در طول دوران کودکی آنها را دنبال می کند. برخی از فوبیاها ممکن است ناشی از ژنتیک باشد، در حالی که برای برخی دیگر ممکن است نتیجه تجربه زندگی باشد.
اگر ترس کودک بیش از شش ماه طول بکشد، یا اگر ترس به راحتی از بین نرود، مهم است که به روانپزشک مراجعه کنید.
ترس از صداهای بلند در بزرگسالان
در بزرگسالان و کودکان بزرگتر، ترس از صداهای بلند می تواند در بهترین حالت شرم آور و در بدترین حالت زندگی را محدود کند. این ترس ممکن است در مورد دوستان، خانواده یا پزشکان صحبت یا آشکار نشود.
برای بزرگسالان ممکن است کار در محیط های اداری پر سر و صدا، رانندگی در بزرگراه های شلوغ، یا حتی معاشرت در رستوران ها یا بارهای شلوغ دشوار باشد. کودکان ممکن است در توجه در کلاس، شرکت در ورزش های گروهی یا گذراندن وقت با دوستان در محیط های پر سر و صدا دچار مشکل شوند.
برخی از افراد مبتلا به این ترس به خصوص به سختی به خواب می روند ، زیرا صداهای بیرونی را می توان در هنگام دراز کشیدن در یک اتاق تاریک و ساکت بزرگتر کرد.
تشخیص افتراقی ترس از صداهای بلند
کاهش تحمل نویز گاهی اوقات نشان دهنده وضعیت دیگری است. هایپراکوزیس و میسوفونیا اختلالات فیزیولوژیکی هستند که باعث افزایش حساسیت به صدا می شوند.
اگرچه ممکن است به خودی خود بروز کنند، اما گاهی اوقات این اختلالات با شرایطی از اختلال طیف اوتیسم تا بیماری منیر مرتبط است. به همین دلیل، مهم است که با پزشک خانواده خود مشورت کنید.
درمان فوبیای ساده صدا آسان است، اما اگر اختلالات همزمان وجود داشته باشد، همه شرایط باید به طور همزمان درمان شوند. پزشک شما ممکن است همراه با یک متخصص روانپزشک کار کند تا بیماری شما را به درستی درمان کند.
درمان
معالجه ممکن است بسته به شدت ترس شما و سطح تعامل اجتماعی که می توانید به تنهایی در آن شرکت کنید متفاوت باشد.
درمان ممکن است شامل مواجهه درمانی باشد ، که شما را در محیطی قرار می دهد که به روشی کنترل شده ترس شما را برمی انگیزد. گفتار درمانی نیز ممکن است مفید باشد، یعنی مشاوره با یک متخصص سلامت روان در مورد محرک ها، ترس ها و منشاء اضطراب شما برای کمک به شما برای منطقی تر شدن ترس از صداهای بلند.
تکنیک‌های خودیاری متعددی وجود دارد که ممکن است شامل آرامش عضلانی ، گروه‌های حمایتی و هیپنوتیزم درمانی و همچنین مدیتیشن ، خودگویی مثبت و راه‌های دیگر برای بهبود واکنش شما به صداهای بلند باشد.
یکی دیگر از راه های عملی برای کاهش ترس این است که سطح سر و صدا را در فضای نزدیک خود تا جایی که راحت است کنترل کنید. با آگاه کردن دیگران از ترس خود، ممکن است بتوانید یک رسانه شاد پیدا کنید که ممکن است آنقدر که به شما کمک می کند روی دیگران تأثیر نگذارد.