ویاس (لیزدگزامفتامین دایمسیلات) یک محرک سیستم عصبی مرکزی مورد تایید FDA است که برای درمان ADHD و اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder) استفاده می شود. در حالی که برای کاهش وزن تایید نشده است، استفاده از ویاس برای اختلال پرخوری متوسط تا شدید می تواند منجر به کاهش وزن شود.
اختلال پرخوری چیست؟
BED یک اختلال خوردن است که در سال 2013 به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اضافه شد. این اختلال شامل دوره‌های تکرارشونده پرخوری بدون پاکسازی و همراه با احساس پشیمانی است.
پرخوری می تواند منجر به افزایش وزن و در نهایت چاقی شود. این به عنوان مصرف مقدار قابل توجهی بزرگتر از مقدار معمول غذا در مدت زمان کوتاه و احساس اینکه نمی توانید غذای خود را متوقف کنید یا کنترل کنید، تعریف می شود.
دوره های پرخوری را می توان با رفتارهایی مشخص کرد که عبارتند از:
- صرف غذا بسیار سریعتر از حد معمول
- بیمار آنقدر به خوردن ادامه می‌دهد تا زمانی که احساس ناراحتی کند
- مصرف مقادیر زیاد غذا زمانی که از نظر جسمی گرسنه نیست
- مصرف غذا در تنهایی چرا که بیمار از اینکه چقدر می خورد خجالت میکشد.
- پس از آن احساس انزجار، افسردگی یا گناه می کنید
برای تشخیص اختلال پرخوری، سطح مشخصی از ناراحتی در مورد پرخوری باید وجود داشته باشد، پرخوری نباید با پاکسازی یا ورزش بیش از حد برای جبران همراه باشد، و این رفتار باید حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه رخ دهد.
لیزدگزامفتامین برای اختلال پرخوری
درمان فردی یا گروهی، از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، روان درمانی بین فردی، و رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، برای درمان اختلال پرخوری توصیه می شود. علاوه بر این، سازمان غذا و داروی ایالات متحده لیزدگزامفتامین را به عنوان اولین دارویی برای درمان اختلال پرخوری در سال 2010 تایید کرد.
در کارآزمایی‌های بالینی بر روی بیماران مبتلا به اختلال پرخوری متوسط تا شدید، لیزدگزامفتامین به طور قابل‌توجهی تعداد روزهای پرخوری را کاهش داد. همچنین نشان داده‌شد که در کمک به پیشگیری از عود مؤثر است.
دوز
هنگام شروع لیزدگزامفتامین ، پزشک شما احتمالاً دوز کمتری را شروع می کند و به تدریج آن را افزایش می دهد تا حداکثر سود را به دست آورید. دوز اولیه استاندارد 30 میلی گرم است که هر روز صبح مصرف می شود، 20 میلی گرم در هفته برای حداکثر دوز 70 میلی گرم در روز افزایش می یابد.
لیزدگزامفتامین یک ماده کنترل شده‌است ، به این معنی که نسبت به سایر داروهای تجویزی تنظیم شده‌است. در اکثر ایالت ها، برای دریافت نسخه جدید باید هر ماه به پزشک مراجعه کنید. درخواست‌های پر کردن مجدد احتمالاً از طریق تلفن قابل انجام نیستند.
اقدامات احتیاطی و عوارض جانبی
از آنجایی که لیزدگزامفتامین یک محرک سیستم عصبی مرکزی است، با خطراتی همراه است. این دارو در دسته ای از داروهای موسوم به آمفتامین ها قرار دارد که پتانسیل بالایی برای سوء مصرف و وابستگی دارند. آنها همچنین با واکنش های قلبی عروقی جدی، از جمله مرگ ناگهانی، سکته مغزی و حمله قلبی مرتبط هستند. افرادی که دارای حساسیت مفرط شناخته شده به محصولات آمفتامین هستند یا کسانی که از مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) استفاده می کنند، نباید لیزدگزامفتامین را مصرف کنند.
عوارض جانبی رایج استفاده از لیزدگزامفتامین عبارتند از:
- خشکی دهان
- بی خوابی
- کاهش اشتها
- افزایش ضربان قلب
- یبوست
- احساس پریشانی
- اضطراب
سخن پایانی
اگر فکر می کنید ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا باشید، اولین قدم برای درمان باید کمک گرفتن از یک متخصص پزشکی یا سلامت رفتاری باشد. پس از تشخیص، پزشک می‌تواند به شما بگوید که آیا لیزدگزامفتامین می‌تواند با مدیریت دوره‌های پرخوری شما به کاهش وزن کمک کند.
منبع
The Use of Vyvanse in the Treatment of Binge Eating Disorder