شکاف دیجیتالی می تواند درمان آنلاین را برای افراد مسن کمتر در دسترس قرار دهد.

افراد مسن نسبت به درمان آنلاین مقاومت دارند. این بدلیل عدم آشنایی یا عدم دسترسی است. این شکاف دیجیتال باعث محرومیت افراد مسن از درمان آنلاین میشود.

نکات کلیدی

• افراد مسن ممکن است دسترسی یا دانش لازم برای استفاده از فناوری برای درمان آنلاین را نداشته باشند.
• حدود 15 درصد افراد بالای 60 سال دارای اختلال روانی هستند.
• افراد بالای 55 سال گزارش می دهند که در طول این بیماری همه گیر کمتر از افراد زیر این سن در قرار ملاقات از راه دور شرکت می کنند.

همه‌گیری COVID-19 همه چیز را از دور هم جمع شدن گرفته تا قرار ملاقات آنلاین با پزشک را مجبور کرده است. اما کسانی که دانش کمتری نسبت به فناوری دارند یا به آن اعتماد دارند از این نعمت محروم هستند. یک مطالعه جدید از شبکه JAMA Open نشان داد که افراد مسن از جمله افرادی بودند که در طول همه‌گیری کووید-19 ویزیت کمتری از راه دور را گزارش کردند.

افراد بالای 55 سال به طور کلی ویزیت از راه دور کمتری را گزارش کردند. همچنین این احتمال کمتر بود که این افراد جمعیتی مسن‌تر در مواردی که ویزیت مجازی داشتند، از طریق تماس ویدیویی یک قرار ملاقات را تکمیل کنند. در مجموع 148402 بیمار که یک ویزیت مجازی برای شروع همه گیری برنامه ریزی کرده بودند این مطالعه را تشکیل دادند.

 به عنوان یک شکل حیاتی از سلامت از راه دور، درمان یک منبع مهم برای همه سنین است. به ویژه در زمان بحرانهایی مانند بحران کرونا. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، 15 درصد از افراد 60 سال به بالا دارای اختلال روانی هستند.

تاثیر شکاف دیجیتالی در افراد مسن

شکاف دیجیتالی جداسازی افرادی است که به اینترنت دسترسی دارند و ندارند و درک نحوه استفاده کامل از آن می باشد. سارا جانسون، یک RN و سفیر سلامتی دارایی های خانواده ، می گوید: «دو دلیل اصلی وجود دارد که سالمندان نمی توانند به درمان ارزشمند سلامت روان آنلاین و سایر مراقبت های بهداشتی دسترسی پیدا کنند.»

یکی از دلایل آن اتفاق ناب است. آنها خود را در سمت اشتباه شکاف دیجیتال می بینند. یعنی می گویند که آشنا به دنیای دیجیتال نیستند. بنابراین اغلب از بسیاری از فناوری های مورد نیاز برای استفاده از این گزینه های جدید مراقبت های بهداشتی ناآگاه یا بی مهارت هستند. 

دیگری دسترسی و مالکیت اولیه فناوری لازم است. بزرگسالان 65 تا 69 ساله دو برابر بیشتر از افراد 80 ساله یا بالاتر به اینترنت متصل می شوند. همچنین و چهار برابر بیشتر احتمال دارد که گوشی هوشمند داشته باشند. از مجموع افراد بالای 65 سال، 34 درصد گزارش دادند که اعتماد کمی به خود برای استفاده از هر وسیله الکترونیکی برای کارهای آنلاین دارند. 48 درصد نیز گفتند که معمولاً به شخص دیگری نیاز دارند تا یک دستگاه جدید را راه اندازی و ارائه دهد.

برایان ویند معتقد است:

بسیاری از سالمندان تمایلی به استفاده از سلامت از راه دور ندارند. مگر اینکه متقاعد شده باشند که درمان آنلاین می تواند به اندازه مشاوره حضوری موثر باشد. یا اینکه در استفاده از دستگاه های دیجیتال اطمینان داشته باشند.

دکتر برایان ویند ، مدیر ارشد بالینی Journey Pure و رئیس سابق کمیته مشورتی انجمن روانشناسی آمریکا برای کمک به کارکنان می‌گوید: «درمان آنلاین مستلزم اتصال Wi-Fi یا پهنای باند قوی، دسترسی به فناوری و تمایل خاصی برای استفاده از سلامت از راه دور است. این می‌تواند ناشی از درک آنها از اثربخشی سلامت از راه دور باشد.

یک مطالعه در Frontiers In Psychology در سال 2017 منتشر شد. محققان از بزرگسالان 65 تا 76 ساله در مورد موانع درک شده و واقعی که در استفاده از تبلتهایی با آن مواجه بودند، سؤال کردند. از این نوعی فناوری هیچ یک از آنها قبلاً از آنها استفاده نکرده بودند. مسائل رایج شامل فقدان آموزش، احساس بی کفایتی، موانع مرتبط با سلامت و هزینه بود.

موانع اجتماعی و اقتصادی

جانسون توضیح می دهد که وضعیت اجتماعی-اقتصادی مانع دیگری برای درمان آنلاین برای افراد مسن است. «در کشورهای در حال توسعه در سراسر جهان، تعداد زیادی از سالمندان در فقر زندگی می کنند. آنها به سادگی منابع لازم برای خرید سخت افزار مورد نیاز برای استفاده از این فرصت های جدید مراقبت های بهداشتی را ندارند.

در ایالات متحده نیز، افراد مسن ممکن است نتوانند فناوری لازم برای انجام جلسات درمانی آنلاین را بپردازند. بر اساس گزارش شورای ملی پیری، 25 میلیون آمریکایی بالای 60 سال از نظر اقتصادی امنیت ندارند. به این معنی که در خط فقر یا زیر خط فقر زندگی می کنند.

بیشتر بخوانید: آیا درمان آنلاین می تواند به استرس کمک کند؟

یک سوم خانوارهای سالخورده ماه را بدون پول یا حتی بدهی به پایان می‌رسانند. تا سال 2013، 61.3 درصد از خانوارهای تحت رهبری فردی 60 ساله یا بیشتر بدهکار بودند. اگر شخصی به اندازه کافی برای پرداخت نداشته باشد – یا فقط بتواند قبض های خود را پوشش دهد، خرید فناوری جدید یا استفاده شده امکان پذیر نیست.

در گزارش Pew Research، 87 درصد از سالمندان با درآمد سالانه حداقل 75000 دلار در خانه پهنای باند داشتند. در حالی که تنها 27 درصد از سالمندان کمتر از 30000 دلار در سال درآمد داشتند.

سلامت از راه دور سایر جوامع را نیز به چالش می‌کشد

افراد مسن تنها افرادی نیستند که در مطالعه JAMA شناسایی شده اند که احتمال کمتری برای برنامه ریزی قرار ملاقات از راه دور داشتند. زن بودن، سیاهپوست یا لاتین تبار بودن و درآمد کمتر خانواده همگی با فرکانس کمتر تماس‌های ویدیویی مرتبط بودند. در مورد برنامه ریزی کمتر از هر نوع ویزیت ، آسیایی بودن، قرار داشتن در بیمه‌ی بهداشت مستمندان یا مسلط نبودن به زبان انگلیسی، همه عوامل گزارش شده بودند.

ویند می گوید: «موانع زبانی می تواند دسترسی به درمان آنلاین را برای بیماران کاهش دهد. “همچنین ممکن است درک درستی از شرایطی که می‌توان با سلامت از راه دور و کدام شرایط باید در یک مشاوره حضوری برطرف شود، وجود نداشته باشد.” تا سال 2018، 67.3 میلیون نفر در ایالات متحده به زبانی غیر از انگلیسی در خانه صحبت می کردند.

بیشتر بخوانید: آیا کودکان می توانند از رواندرمانی آنلاین استفاده کنند؟

افزایش دسترسی به درمان آنلاین

با توجه به راحتی درمان آنلاین که احتمالاً بسیار بیشتر از همه‌گیری طول می‌کشد، جامعه باید هرگونه عدم دسترسی یا درک فناوری را برطرف کند. Wind می‌گوید: «برای افزایش دسترسی، ممکن است به سیاست‌های گسترده‌تری نیاز داشته باشیم که گروه‌های محروم را به دسترسی به دستگاه‌های دیجیتال و پهنای باند مجهز کند.»

ویند ادامه می‌دهد: «طرح‌های آموزشی هم برای راحت کردن این گروه‌ها و هم سالمندان با استفاده از دستگاه‌های دیجیتال برای نیازهای مراقبت‌های بهداشتی و شرایط بهداشتی که می‌توانند به طور مؤثر و کامل از طریق بهداشت از راه دور درمان شوند، مورد نیاز است.»

افزایش آگاهی و بحث در مورد درمان آنلاین نیز ضروری است. این شامل آموزش پرستاران، پزشکان و سایر مراقبان می شود تا بتوانند اطلاعات ارزشمندی را منتقل کنند و به سالمندان در جهت یابی فناوری کمک کنند.

– سارا جانسون، RN

تقویت پروفایل درمانگران آنلاین که به زبان های مختلف صحبت می کنند، گام مهم دیگری است. ویند می‌گوید: «ما همچنین به اقدامات گسترده‌تری مانند تنوع بخشیدن به پزشکان و پرستاران، کاهش سوگیری و خدمات ترجمه نیاز داریم که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را برای مشاوره‌های از راه دور و فیزیکی بهبود می‌بخشد. 

بیشتر بخوانید: درمان آنلاین اختلالات خوردن

درمان آنلاین لازم نیست یک تغییر دائمی باشد، اما می تواند به افراد مسن و سایر گروه های در معرض خطر کمک کند تا با خیال راحت مراقبت های بهداشت روانی مورد نیاز خود را در این دوران چالش برانگیز دریافت کنند.

ویند می‌گوید: «بعید است که بتوانیم به طور کامل به سلامت از راه دور برویم، حتی برای شرایط پزشکی که در آن مشاوره فیزیکی اصلاً ضروری نیست». “گروهی از مردم وجود خواهند داشت که حتی اگر به دستگاه های دیجیتال دسترسی داشته باشند، دانش فنی و درک و اتصال Wi-Fi قوی داشته باشند، مشاوره فیزیکی را ترجیح می دهند.” 

این چه معنایی برای شما دارد؟

یادگیری یک کار ناآشنا، چه تکنولوژی چه غیرممکن است، برای هر کسی سخت باشد. اگر در درک نحوه استفاده از یک دستگاه برای دسترسی به درمان آنلاین مشکل دارید، از یکی از عزیزان یا ارائه دهنده پزشکی خود بپرسید.

کسی را می شناسید که ممکن است برای پیمایش ویزیت دیجیتالی به کمک نیاز داشته باشد یا به دستگاهی دسترسی ندارد؟ در صورت امکان کمک خود را ارائه دهید یا حتی یک قطعه از تجهیزات را قرض دهید. کار با هم می تواند تضمین کند که افراد بیشتری به درمان مورد نیاز خود با ادامه همه گیری دسترسی خواهند داشت.

Digital Divide Could Make Online Therapy Less Accessible to Older People