حملات پانیک با احساس هراس، ترس و علائم جسمی ناراحت کننده مشخص می شود. این حملات به خودی خود به عنوان یک اختلال سلامت روان طبقه بندی نمی شوند، بلکه به عنوان مجموعه ای از علائم طبقه بندی می شوند که در زمینه سایر اختلالات روانی رخ می دهند. حملات پانیک به دو نوع مورد انتظار و غیرمنتظره طبقه بندی می شوند. در اینجا در مورد انواع حملات پانیک صحبت میکنیم.
علائم
کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم ( DSM-5 ) کتابچه راهنمای ارائه دهندگان سلامت روان برای تشخیص دقیق است.
با توجه به معیارهای تشخیصی ذکر شده در DSM-5، حملات پانیک به عنوان یک احساس ناگهانی هراس و ترس تجربه می شود. این علائم حداقل با چهار علامت روانی، عاطفی و جسمی دیگر همراه است.
چهار یا چند علامت دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد یا ناراحتی قفسه سینه
- لرز یا گرگرفتگی
- مسخ واقعیت و/یا مسخ شخصیت
- تعریق مفرط
- ترس از مرگ
- ترس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن
- احساس خفگی
- احساس سرگیجه، بی ثباتی، سبکی سر، یا غش
- احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن (پارستزی)
- تپش قلب یا تند شدن ضربان قلب
- حالت تهوع یا درد شکم
- تنگی نفس یا احساس خفگی
- لرزش
علائم حملات پانیک معمولاً به سرعت ظاهر می شوند و در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسند. هنگامی که یک حمله پانیک فروکش کرد، علائم می تواند به طور کامل کاهش یابد یا فرد می تواند در حالت مضطرب باقی بماند و احتمالاً دوباره چرخه پانیک را تکرار کند.
حملات پانیک با علائم محدود زمانی رخ می دهد که فرد کمتر از چهار مورد از علائم ذکر شده را تجربه کند.
انواع حملات پانیک
حملات پانیک نه تنها می توانند از نظر شدت و مدت متفاوت باشند، بلکه می توانند بر اساس آنچه باعث حمله شده است نیز متفاوت باشند. در حقیقت انواع مختلفی از حملات پانیک وجود دارد.
DSM-5 دو نوع مجزا و متمایز از حملات پانیک را فهرست می کند: حملات پانیک مورد انتظار و حملات پانیک غیرمنتظره.
حملات پانیک مورد انتظار
حملات مورد انتظار زمانی پیشبینی میشوند که فرد در معرض نشانههای خاص یا محرکهای وحشت قرار گیرد. به عنوان مثال، فردی که ترس از فضاهای بسته ( کلاستروفوبیا ) دارد، ممکن است انتظار داشته باشد که در آسانسور یا سایر مناطق تنگ دچار حملات پانیک شود.
فردی که ترس از پرواز ( آئروفوبیا ) دارد به طور قابل پیش بینی ممکن است در هنگام سوار شدن به هواپیما، در زمان برخاستن یا در زمانی از پرواز دچار حمله پانیک شود.
حملات پانیک غیرمنتظره
حملات پانیک غیرمنتظره به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل یا نشانه ای آشکار رخ می دهد. هنگامی که یک حمله پانیک غیرمنتظره رخ می دهد، فرد می تواند قبل از بروز علائم کاملاً آرام شود.
این نوع حمله پانیک با هیچ نشانه درونی آگاهانه ای همراه نیست، مانند داشتن افکار ترسناک، احساس ترس و اضطراب شدید، یا احساسات جسمی ناخوشایند. حملات غیرمنتظره نیز با نشانه های خارجی مانند فوبیای خاص یا قرار گرفتن در معرض یک رویداد یا موقعیت ترسناک رخ نمی دهد.
تشخیص
اغلب حملات پانیک با تشخیص اختلال پانیک همراه است اما می تواند با سایر اختلالات سلامت روان همراه باشد. حملات پانیک اغلب با اختلالات خلقی و اضطراب مرتبط هستند، مانند:
- آگورافوبیا
- اختلال دوقطبی
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
- اختلال افسردگی اساسی
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال اضطراب اجتماعی (SAD)
- فوبیای خاص
حملات پانیک همچنین می تواند همراه با انواع اختلالات روانپزشکی، از جمله اختلالات شخصیت ، اختلالات خوردن، و اختلالات مرتبط با مواد رخ دهد.
اگر حملات پانیک را تجربه میکنید، پزشک میتواند تشخیص دهد که آیا علائم هراس شما نشانهای از ابتلا به اختلال پانیک یا بیماری دیگری است یا خیر.
پزشک شما می تواند یک تشخیص دقیق و یک برنامه درمانی مناسب به شما ارائه دهد. هرچه زودتر علائم هراس خود را درمان کنید، زودتر می توانید انتظار مدیریت حملات پانیک خود را داشته باشید.
حملات پانیک در اختلال پانیک
اختلال پانیک یک بیماری پیچیده روانپزشکی است که شامل احساس اضطراب و دلهره است. همانطور که در DSM-5 ذکر شد، اختلال پانیک به عنوان یک اختلال اضطرابی با مجموعه معیارهای تشخیصی خاص خود طبقه بندی می شود.
تجربه یک حمله پانیک پیشبینی نشده معمولاً نشانهای است که فرد میتواند انتظار داشته باشد که در آینده حملات بیشتری را تجربه کند. حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره یکی از ویژگی های بارز اختلال پانیک است. همچنین نگرانی دائمی در مورد داشتن حملات اضافی یا تغییرات قابل توجه در رفتار مربوط به حملات پانیک وجود دارد.
افرادی که مبتلا به اختلال پانیک تشخیص داده میشوند ممکن است در معرض حملات پانیک شبانه نیز قرار بگیرند ، نوعی از حمله پانیک غیرمنتظره که زمانی رخ میدهد که فرد بهخوبی به خواب میرود و او را با علائم پانیک از خواب بیدار میکند.
اختلال پانیک معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ایجاد می شود، اما گاهی اوقات می تواند در دوران کودکی یا اواخر بزرگسالی شروع شود. همچنین در زنان تقریبا دو برابر مردان شیوع دارد. به همین دلیل، کارشناسان توصیه می کنند که زنان و دختران بالای 13 سال از نظر اختلالات اضطرابی در طول معاینات مراقبت های پیشگیرانه روتین غربالگری شوند.
علل اختلال پانیک در حال حاضر مشخص نیست، اما تحقیقات پیوندهای خانوادگی قوی پیدا کرده است، که نشان می دهد داشتن یک عضو بیولوژیکی نزدیک خانواده مبتلا به اختلال پانیک، فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار می دهد.
نظریه های مختلف تاثیرات محیطی، بیولوژیکی و روانی را بررسی می کنند. اکثر متخصصان موافقند که اختلال هراس نتیجه ترکیبی از این عوامل است.
درمان اختلال پانیک
یک فرد مبتلا به اختلال پانیک ممکن است محدودیت های زیادی را به دلیل حملات پانیک تجربه کند. به عنوان مثال، آنها ممکن است زمان قابل توجهی را صرف نگرانی در مورد حملات پانیک در آینده کنند و حتی ممکن است از مکان ها و موقعیت های خاصی که به عقیده آنها در احتمال ابتلا به حمله پانیک نقش دارند، اجتناب کنند.
علاوه بر این، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال هراس با احساس تنهایی و انزوا دست و پنجه نرم میکنند، از علائم خود احساس شرمندگی میکنند و میترسند دیگران بهخاطر علائم هراسشان قضاوت منفی کنند.
اگرچه درمانی برای اختلال پانیک وجود ندارد، گزینه های درمانی متعددی برای کمک به افراد برای مدیریت علائم خود وجود دارد. رایج ترین گزینه ها شامل داروهای تجویز شده و/یا روان درمانی است. اکثر افراد مبتلا به اختلال پانیک هر دوی این گزینه ها را همراه با تمرین تکنیک های خودیاری امتحان می کنند.
داروهای اختلال پانیک ، مانند داروهای ضد افسردگی و بنزودیازپین ها، می توانند شدت حملات پانیک و سایر علائم مرتبط با اضطراب را کاهش دهند. روان درمانی می تواند به شما در مقابله با احساسات دشوار و توسعه تکنیک های مقابله ای سالم کمک کند.
سخن پایانی
صرف نظر از گزینههایی که کسی انتخاب میکند، دریافت کمک برای هراس و اضطراب مهم است. هر چه زودتر تشخیص داده شود و درمان شروع شود، فرد می تواند سریعتر انتظار داشته باشد با علائم کنار بیاید و زندگی مبتلا به اختلال پانیک را مدیریت کند.