پرخوری به معنای مصرف بیش از حد غذا در یک زمان است و تقریباً همه این کار را در مقطعی انجام داده اند. با این حال، پرخوری اجباری یک اختلال خوردن است که شباهت هایی با اختلال پرخوری (BED) دارد . با درمان، می توان بر این وضعیت کنترل کرد و انگیزه مصرف مکرر مقادیر زیاد غذا را مدیریت کرد.
پرخوری چیست؟
پرخوری یعنی مصرف غذای بیشتر از آنچه نیاز دارید و بیش از آن چیزی که بدن شما می تواند برای تولید انرژی استفاده کند. هر کسی ممکن است هر چند وقت یکبار بیش از حد غذا بخورد، و این به این معنی نیست که شما دچار اختلال خوردن هستید.
پرخوری اجباری و اختلالات پرخوری (BED) با پرخوری مشخص می شوند، اما علائم و معیارهای دیگری نیز دارد.
دلایل پرخوری
انگیزه پرخوری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی افراد به سادگی از طعم برخی غذاها لذت می برند و به سختی می توانند آن را متوقف کنند. بعضی دیگر به دلیل استرس یا احساسات منفی بیش از حد غذا می خورند.
برخی از دلایل رایج پرخوری عبارتند از:
اثرات پرخوری
اگر به طور مکرر پرخوری کنید، می تواند منجر به مشکلات سلامتی و سایر عواقب شود. وقتی زیاد غذا می خورید ممکن است نفخ، گاز یا انواع دیگر ناراحتی معده را تجربه کنید. علاوه بر این، ممکن است از پرخوری احساس خجالت کنید.
پرخوری ممکن است باعث شود:
- چاقی
- دیابت نوع 2
- بیماری قلبی
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا
پرخوری اجباری
در حقیقت پرخوری اجباری شباهت های زیادی به اختلال پرخوری (BED) دارد. با این حال، معمولاً در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به عنوان سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED) تشخیص داده می‌شود، راهنمایی که متخصصان سلامت روان برای تشخیص بیماری‌های روانپزشکی از آن استفاده می‌کنند.
طبقه بندی OSFED به اختلالات خوردن اشاره دارد که مشکلات قابل توجهی ایجاد می کند، اما معیارهای دقیق برای تشخیص یک اختلال خوردن دیگر را برآورده نمی کند. به عنوان مثال، ممکن است فردی علائم پرخوری اجباری را با دفعات کمتر یا مدت زمان کمتری نسبت به معیار اختلال پرخوری داشته باشد.
پرخوری اجباری به مصرف بیش از حد نیاز به صورت مکرر و مزمن اشاره دارد. فردی که این بیماری را دارد به سرعت غذای زیادی می خورد، حتی اگر گرسنه نباشد. یکی از تعریف های پرخوری اجباری این است که حداقل دو بار در هفته به مدت چند ماه اتفاق می افتد.
علائم
برای افرادی که پرخوری اجباری دارند معمول است که به جای اینکه با دیگران غذا بخورند، به تنهایی غذا بخورند. بسیاری از افراد این وضعیت را پنهان می کنند و در مورد الگوهای غذایی خود احساس راحتی نمی کنند.
علائم پرخوری اجباری عبارتند از:
- مصرف خیلی زیاد غذا در خلوت نسبت به مکان عمومی
- مصرف غذا بیشتر از آنچه نیاز دارید
- اگر دیگر گرسنه نیستید غذا بخورید
- مصرف مقدار زیادی غذا به سرعت
- احساس افسردگی پس از پرخوری
- احساس ناراحتی در مورد عادات غذایی خود
- پرخوری مکرر با غذا
اختلال پرخوری
طبق DSM-5 ، اختلال پرخوری به مصرف غذا به میزان قابل توجهی بیشتر از آنچه طبیعی است در مدت زمان محدود و به طور مکرر اشاره دارد.
اختلال پرخوری، یک بیماری جدی است که باعث می شود افراد احساس کنند نمی توانند پرخوری و پرخوری خود را کنترل کنند. آنها همچنین ممکن است بعد از هر بار پرخوری احساس شرم، گناه یا ناراحتی کنند.
با این حال، فردی که اختلال پرخوری دارد معمولاً پاکسازی نمی‌کند یا از روش‌های دیگر برای حذف یا سوزاندن کالری اضافی استفاده نمی‌کند.
علائم
علائم اختلال پرخوری، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مصرف غذای بیشتر از حد معمول
- مصرف غذا سریعتر از حد معمول
- تا زمانی که احساس سیری ناخوشایندی نداشته باشید، غذا بخورید
- حتی اگر گرسنه نیستید بیشتر از آنچه نیاز دارید بخورید
- مصرف غذا به تنهایی
- احساس ناراحتی از مصرف غذا در حضور دیگران یا اجتناب از صرف غذا با دیگران
- از اینکه چقدر غذا می خورید احساس خجالت می کنید
- دزدی یا احتکار غذا برای مصرف
- رژیم گرفتن مکرر
- کناره گیری از خانواده، دوستان و فعالیت های عادی
- نوسان وزن
نحوه مدیریت مصرف غذا
پرخوری اجباری و اختلال پرخوری می تواند منجر به مصرف هزاران کالری در یک زمان شود. اگر علائم هر یک از این بیماریها را دارید، مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای غلبه بر مشکلات و مدیریت مصرف غذای خود کار کنید.
مراجعه به یک پزشک برای تشخیص و درمان در اوایل دوره اختلال خوردن بهترین گزینه برای رفع آن است. درمان شامل ساختن جعبه ابزار مقابله ای برای کنار آمدن از زمانی است که میل به پرخوری ایجاد می شود. شما با تیمی کار خواهید کرد که شامل یک درمانگر سلامت روان و متخصص تغذیه است. ممکن است به دارو نیز نیاز داشته باشید.
سخن پایانی
اگر با پرخوری، پرخوری اجباری یا پرخوری دست و پنجه نرم می کنید، ضروری است که برای کمک بخواهید. ممکن است سخت باشد، اما مهم است که در مورد عادات غذایی خود با پزشک صحبت کنید و نگرانی های خود را در میان بگذارید. منابع و درمان هایی وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت اختلال خوردن کمک کند. می توان بر این شرایط غلبه کرد و زندگی سالم تری داشت.