بازآفرینی خیالی (IRT) یک درمان شناختی رفتاری برای کاهش تعداد و شدت کابوس ها است، مانند کابوس‌هایی که افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) تجربه می‌کنند. کابوس‌ها یا رویاهای وحشتناک از جمله شایع‌ترین علائم PTSD هستند؛ بازآفرینی خیالی به طور مستقیم بر کمک به کاهش شدت کابوس برای افراد مبتلا به PTSD متمرکز است.
اگر تا به حال یک کابوس دیده اید، احتمالاً درست در لحظه ای از خواب بیدار شده اید که ترسناک ترین احساس را داشته اید. این به این دلیل است که، همانطور که احتمالاً می دانید، شدت یک کابوس معمولاً تا زمانی افزایش می یابد که فرد خوابیده برای ادامه آن ترسیده باشد – و از خواب بیدار شود.
در درمان IRT، به شما کمک می‌شود تا کابوس‌های خود را با نتایج متفاوت و کمتر ترسناک دوباره تصور کنید. هدف این است که کابوس‌های خود را دوباره برنامه‌ریزی کنید تا در صورت تکرار و زمانی که دوباره تکرار شوند، کمتر وحشتناک باشند.
بازآفرینی خیالی چگونه کار می کند؟
در IRT، درمانگر شما ابتدا اطلاعات پس زمینه ای در مورد خواب و کابوس ها را در اختیار شما قرار می دهد تا “احساسات” را برای یادگیری مدیریت آنها تنظیم کنید. سپس، با کار با درمانگر خود، شما:
- برای کابوس هایی که بارها دیده اید، پایان های دقیق و غیر ترسناک ایجاد کنید
- کابوس ها را با پایان های جدید یادداشت کنید و تمرین کنید
- یاد بگیرید که چگونه کابوس های خود را کنترل کنید تا بدانید که درمان IRT شما چقدر خوب کار می کند
غالباً یک فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه قبلاً به این فکر کرده است که آیا می تواند به تصور مجدد و “خنثی کردن” کابوس ها کمک کند تا کمتر ترسناک باشند. این می تواند به ایجاد احساس راحتی و امیدواری در شروع IRT کمک کند، اما برای موفقیت این تکنیک ضروری نیست.
آیا این درمان می تواند ناراحت کننده باشد؟
درمانگر شما احتمالاً از شما می خواهد که IRT خود را با یک یا چند کابوس کمتر ترسناک خود شروع کنید. چرا؟ برای ایجاد اعتماد به نفس و کمک به شما برای جلوگیری از ترس دوباره کابوس ها در حالی که آنها را به ساعات بیداری خود می آورید.
هدف این نیست که واکنش های عاطفی را تحریک کنید. در عوض، این به شما کمک می‌کند تا کابوس‌های خود را با کمترین احساس ممکن مشاهده کنید. معمولاً، درمانگر فرآیند تمرین را با گفتن چیزی که به شما کمک می‌کند آرام بمانید، آغاز می‌کند، مانند: “اکنون، ما رویا را تکرار می‌کنیم – -نه کابوس.” به آن به عنوان یک رویکرد “قبل از راه رفتن خزیدن” فکر کنید.
چه مدت طول می کشد؟
مهم است که بدانید که بازآفرینی خیالی یک درمان پایان باز نیست. مدت زمان مشخصی طول می کشد زیرا فقط بر روی کابوس ها متمرکز است که فقط یکی از علائم اختلال استرس پس از سانحه هستند. اگر تعدادی از علائم PTSD دارید، به دنبال درمان های گسترده تر، مانند مواجهه درمانی باشید.
آیا این رویکرد برای شما مناسب است؟
شما می توانید با IRT به تنهایی با درمانگر خود یا به عنوان بخشی از درمان گروهی کار کنید.
اگرچه هدف معمول بازآفرینی خیالی دستیابی به پایان های کمتر ترسناک برای کابوس ها است، افراد مختلف مبتلا به PTSD ممکن است نظرات متفاوتی در مورد آنچه از آن می خواهند داشته باشند. برای مثال، ممکن است بخواهید کل یک کابوس یا بخش بزرگی از آن را تغییر دهید، در حالی که شخص دیگری بخواهد فقط چند جزئیات کوچک را دوباره تصور کند. یک درمانگر با شما همکاری خواهد کرد تا رویکرد IRT را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد.