هیچ آزمایش خون یا مطالعه تصویربرداری نمی تواند اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) را تشخیص دهد . در حالی که ارزیابی ها و چک لیست های آنلاین برای علائم وسواس وجود دارد، شما نباید از این ابزارها برای تشخیص خود استفاده کنید. فقط یک روانپزشک می تواند تشخیص دهد که آیا شما وسواس دارید یا خیر.
این مقاله نحوه تشخیص وسواس و آنچه از غربالگری وسواس انتظار می رود را پوشش می دهد. همچنین ارزیابی‌ها و آزمایش‌های پزشکی را که ارائه دهندگان می‌توانند برای تعیین اینکه آیا علائم شما با وسواس یا بیماریهای دیگری توضیح داده می‌شود، مورد استفاده قرار می‌دهد.
تست وسواس در خانه
شما نباید سعی کنید وسواس را خود تشخیص دهید. فقط یک روانپزشک می تواند شما را مبتلا به وسواس تشخیص دهد. خودارزیابی آنلاین برای وسواس می تواند بینشی در مورد افکار، احساسات و رفتارهای شما ارائه دهد، اما هدف آنها تشخیص وسواس یا هر بیماری روانی دیگر نیست.
اگر به ارزیابی های وسواس به صورت آنلاین نگاه می کنید، مطمئن شوید که نحوه طراحی آنها و نحوه استفاده از آنها را درک کرده اید. به عنوان مثال، برخی از ارزیابی ها برای بزرگسالان است، در حالی که برخی دیگر فقط برای کودکان است.
در حالی که می‌توانید بسیاری از این ارزیابی‌ها را به صورت آنلاین ببینید، اما قرار نیست از آنها برای تشخیص وسواس استفاده شود.
اگر قرار ملاقاتی برای ارزیابی وسواس دارید، می توانید قبل از مراجعه به ارائه دهنده خود، اسناد را بررسی کنید. ارزیابی ها ممکن است به شما کمک کند افکار خود را سازماندهی کنید و آنچه را که در طول قرار ملاقات خود احساس می کنید، توصیف کنید.
غربالگریهای حرفه ای
یک پزشک با صحبت با شما در مورد سلامت عمومی و رفاه روانی شما شروع می کند. آنها همچنین می خواهند سابقه خانوادگی شما را بدانند، از جمله هر گونه بیماریهای جسمی یا سلامت روانی که در خانواده شما وجود دارد. آنها همچنین در مورد داروها یا مکمل هایی که مصرف می کنید و اینکه آیا از موادی استفاده می کنید سؤال می کنند.
یک پزشک از شما می پرسد که چرا فکر می کنید وسواس دارید. آنها می توانند از یک مصاحبه ساختاریافته (مجموعه ای از سؤالات آماده و بسته که نیاز به پاسخ بله / خیر دارند) یا یک رویکرد آزاد (مکالمه هدایت شده با سؤالات باز) استفاده کنند تا با شما در مورد احساسات و رفتارهای شما صحبت کنند و ببینند آیا آنها با معیارهای تشخیص وسواس یا اختلالات دیگر مطابقت دارد.
مقیاس خودگزارش وسواس اجباری ییل براون و پرسشنامه وسواس اجباری ارزیابی های استاندارد طلایی برای تشخیص وسواس هستند. ارائه دهندگان همچنین می توانند از ابزارهای غربالگری دیگر مانند برنامه مصاحبه اختلالات اضطرابی برای DSM-5 و مصاحبه بالینی ساختاریافته برای DSM-5 برای کمک به تشخیص وسواس استفاده کنند.
برخی از سوالاتی که می توانید انتظار داشته باشید در طول ارزیابی وسواس از شما پرسیده شود عبارتند از:
- چقدر این افکار و رفتارها ادامه دارد؟
- چقدر این افکار یا رفتارها را تجربه می کنید؟
- آیا این افکار برای شما ناراحت کننده است؟
- آیا سعی کرده اید افکار را متوقف کنید؟ اگر چنین است، چه چیزی را امتحان کرده اید و آیا هیچ یک از این مراحل جواب داده است؟
- آیا رفتارهای خاصی دارید که باید در پاسخ به افکارتان انجام دهید؟ آیا این اعمال یا رفتارها برای شما منطقی است؟
- آیا نگران این هستید که اگر به میل به انجام رفتارها در پاسخ به افکار خود عمل نکنید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
- آیا سعی کرده اید میل به انجام این رفتارها را سرکوب کنید؟ آیا شما توانسته اید این کار را انجام دهید؟
- آیا نسبت به رفتار خود احساس خودآگاهی می کنید؟ آیا از هر چیزی (مانند موقعیت های اجتماعی) به دلیل خجالت از رفتار خود اجتناب می کنید؟
- به طور متوسط در روز چقدر زمان صرف فکر کردن در مورد علائم خود می کنید؟ چقدر برای رفتارهای مرتبط با آنها وقت می گذارید؟
- آیا چیزی وجود دارد که علائم شما را بدتر کند؟ آیا چیزی آنها را بهتر می کند؟
- چقدر می توانید در زندگی روزمره خود عمل کنید؟ آیا علائم شما بر زندگی شما در مدرسه یا محل کار تأثیر می گذارد؟
- آیا علائم و رفتارهای شما بر روابط شما تأثیر گذاشته است؟
معاینه جسمی و آزمایش
آزمایش خون خاصی برای بررسی وسواس وجود ندارد، اما ممکن است پزشک بخواهد آزمایش‌هایی را برای رد یک بیماری زمینه‌ای که می‌تواند باعث علائم شما شود، انجام دهد.
به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است آزمایش خون انجام دهد تا عملکرد تیروئید شما را بررسی کند یا ببیند آیا کمبود ویتامین دارید یا خیر. برخی از بیماریهای می توانند علائمی را ایجاد کنند که شبیه وسواس هستند، اما نیاز به درمان متفاوت دارند.
هنگامی که علل پزشکی برای علائم شما رد شد، ممکن است ارائه دهنده شما از شما بخواهد که برای ارزیابی وسواس به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید.
معیارهای تشخیصی اختلال وسواس اجباری
برای برآورده ساختن راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5) معیارهای تشخیصی اختلال وسواس اجباری، فرد باید:
- افکار مکرر، ناخواسته و مزاحم ( وسواس ) داشته باشید که ناراحت کننده هستند و نمی توان آنها را سرکوب کرد یا نادیده گرفت.
- احساس تحریک به انجام رفتارها یا تشریفاتی ( اجبارها ) که به منظور تسکین ترس، اضطراب و/یا پریشانی مرتبط با وسواس است.
وسواس ها و اجبارها باید باعث ناراحتی و اختلال قابل توجه فرد در توانایی عملکرد در زندگی روزمره (مانند مدرسه، محل کار یا روابطشان ) شود.
یک تشخیص افتراقی را در نظر بگیرید
ارائه دهندگان همچنین باید قبل از تشخیص وسواس سایر اختلالات روانی یا رشدی را که می توانند باعث علائم شما شوند، رد کنند. شرایطی که می توانند علائم مشترک با وسواس داشته باشند عبارتند از:
- اختلالات اضطرابی
- اختلال تیک یا سندرم تورت
- اختلالات خلقی
- اختلالات روان پریشی
- اختلالات خوردن
- فوبیا
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- اختلال بدشکلی بدن
- اختلال احتکار
- تریکوتیلومانیا یا وسواس کندن مو
- زوال عقل و سایر بیماری های نورودژنراتیو
- سندرم پانداس(در کودکان)
این اختلالات معیارهای تشخیصی خاص خود را در DSM-5 دارند. اگر ارائه دهنده شما فکر می کند یکی از شرایط می تواند توضیح بهتری برای علائم شما نسبت به وسواس باشد، در مورد مراحل بعدی کار برای تشخیص با شما صحبت خواهد کرد.
خلاصه
هیچ آزمایش واحدی برای وسواس وجود ندارد، اما ارائه دهندگان ابزارهایی مانند معیارهای DSM-5 و ارزیابی‌های خاصی دارند که به آنها کمک می‌کند افراد را از نظر این بیماری غربال کنند.
شما نباید سعی کنید خود را مبتلا به وسواس تشخیص دهید. اگر علائمی دارید که شما را آزار می دهد، با یک پزشک تماس بگیرید. آنها ممکن است بخواهند قبل از ارجاع شما به یک روانپزشک برای صحبت در مورد تشخیص وسواس، آزمایش خون یا سایر آزمایش های پزشکی را برای رد دلیل دیگری برای علائم شما انجام دهند.