در صورت ابتلا به اختلال دوقطبی چه چیزهایی باید در مورد خواب و الگوهای خواب بدانید ؟ اگر متوجه شده اید که الگوهای خواب شما غیرطبیعی است، برای مثال، اگر هر بار 12 تا 14 ساعت بخوابید یا تمام شب را بیدار بمانید، ممکن است متوجه شوید که تغییر روش خواب می تواند به طور قابل توجهی وضعیت شما را بهبود بخشد. مطالعات به ما می گوید که مشکلات خواب می تواند تأثیر عمیقی بر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی یا حتی کسانی که در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی هستند، داشته باشد.
با این حال، قبل از صحبت در مورد چگونگی تأثیر عادات خواب بر اختلال دوقطبی، اجازه دهید از طرف دیگر به این موضوع نگاه کنیم. اختلال دوقطبی چگونه بر خواب تأثیر می گذارد؟
اختلال دوقطبی، افسردگی و مشکلات خواب
اختلالات خواب در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار رایج است. همچنین به نظر می رسد که نقش مهمی در چرخه این اختلال بازی می کند.
- بی خوابی. بی خوابی نه تنها شامل مشکل در به خواب رفتن است، بلکه شامل مشکلات در به خواب ماندن یا کم خوابی نیز می شود. بی خوابی با بسیاری از بیماری های جسمی و روانی رایج است. در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، هیپومانیا و شیدایی اغلب می تواند منجر به بی خوابی شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، درمان بیماری زمینه ای (هیپومانیا یا شیدایی ناشی از اختلال دوقطبی) هدف درمان است.
- سندرم فاز تأخیری خواب. سندرم فاز تأخیری خواب یک اختلال در ریتم شبانه روزی است. این بیماری می تواند با افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان مرتبط باشد، اما در نوجوانان بیشتر دیده می شود.
- خواب نامنظم. برنامه بیداری – هنگامی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برنامه خواب ندارند ، چرخه نامنظم می تواند تا حد زیادی در درمان مناسب این اختلال اختلال ایجاد کند. درمان بر درمان علتی متمرکز است که آنها را در شب بیدار نگه می دارد.
- کابوس. رویاهای واضح، کابوس ها و وحشت های شبانه نیز ممکن است بر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد. مانند بی خوابی، هدف از درمان، بهترین درمان اختلال دوقطبی زمینه ای است.
واضح است که اختلال دوقطبی می تواند منجر به اختلالات خواب شود ، اما در مورد سناریوی مخالف چطور؟ آیا مشکلات خواب می تواند منجر به اختلال دوقطبی یا تسریع در افراد در معرض خطر این بیماری شود؟
به عنوان یک عامل تشدید کننده شیدایی با اختلال دوقطبی بخوابید.
چیزی که ممکن است شما را شگفت زده کند این است که کاهش خواب فقط یک علامت شیدایی نیست. یک شب کوتاه در واقع می تواند دوره های شیدایی و هیپومانیا را تسریع کند .
مطالعات نشان داده است که 25 تا 65 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که یک دوره شیدایی داشتند، قبل از این دوره دچار اختلال در ریتم اجتماعی شده بودند. ” اختلال در ریتم اجتماعی ” نوعی اختلال در روتین است که بر چرخه خواب/بیداری تاثیر می گذارد. این می تواند به سادگی تا دیر وقت بیدار ماندن برای تماشای یک فیلم در تلویزیون یا درگیر شدن در یک جلسه گفتگوی آنلاین جالب، یا به سختی ناتوانی در خواب به دلیل بیماری جدی یا مرگ یکی از اعضای خانواده باشد.
دکتر الن فرانک، که این مسائل را به طور گسترده مورد مطالعه قرار داده است، می گوید : به دلایلی که هنوز باید یاد بگیریم، به نظر می رسد افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مکانیسم های ساعت داخلی ظریف تری دارند.
آیا اختلالات خواب در واقع می تواند منجر به اختلال دوقطبی شود؟
برخی از دانشمندان حدس می زنند که یکی از دلایلی که بروز اختلال دوقطبی در دوران مدرن افزایش یافته است، توسعه نور مصنوعی روشن است. روزی روزگاری، چرخه خواب و بیداری اکثر مردم توسط خورشید تنظیم می شد. نور مصنوعی همه اینها را تغییر داد و این احتمال را افزایش داد که افرادی که استعداد ژنتیکی به اختلال دوقطبی دارند واقعاً به این بیماری مبتلا شوند.
در حالی که یک رابطه علت و معلولی ثابت نشده است، اختلالات خواب در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز با تغییرات در ریزساختار ماده سفید مغز مرتبط است.
چگونه مقابله کنیم
همانطور که اختلالات خواب ناشی از اختلال دوقطبی باید مورد توجه قرار گیرد، آن دسته از اختلالات خواب که می توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند نیز باید مورد توجه قرار گیرند.
اگر از بی خوابی رنج می برید، رعایت بهداشت خواب بسیار مهم است. کارشناسان به شما توصیه می کنند:
- هر روز در ساعت معینی به رختخواب بروید و بیدار شوید
- از چرت زدن بخصوص در اواخر بعد از ظهر خودداری کنید. اگر مجبور به چرت زدن هستید، سعی کنید استراحت خود را به حدود یک ساعت محدود کنید.
- از اتاق خواب خود فقط برای خواب و رابطه جنسی استفاده کنید.
- چند ساعت قبل از خواب از خوردن وعده های غذایی سنگین خودداری کنید.
- اگر بعد از مدت معینی (مثلاً 15 دقیقه) نمی توانید بخوابید از رختخواب بلند شوید و کاری انجام دهید. حتی اگر کمتر از هفت ساعت بخوابید، همچنان مهم است که صبح روز بعد سر وقت معمول خود بیدار شوید.
اگر با پرخوابی (بیش از حد خوابیدن) مقابله می کنید، اغلب توصیه می شود که مدت زمان خواب خود را با استفاده از ساعت زنگ دار به تدریج کاهش دهید.
مطالعات اولیه نشان می‌دهد که تنظیم مجدد تهاجمی چرخه خواب/بیداری ممکن است کمک خاصی برای اختلال دوقطبی تندچرخی سریع مقاوم به درمان باشد.
چنین درمانی ممکن است با اعمال محرومیت کامل از نور و صدا به مدت 14 ساعت در شب آغاز شود، که می تواند به تدریج پس از تثبیت خلق و خوی فرد کاهش یابد.
روان درمانی و داروها همچنین می توانند نقش مهمی در بهبود عادات خواب و در انجام این کار علائم اختلال دوقطبی داشته باشند.
درگیر کردن خانواده در عادات خواب
پزشکان به لزوم مشارکت خانواده فرد در تلاش برای منظم کردن چرخه خواب/بیداری اشاره می کنند. به اعضای خانواده باید در مورد آسیب پذیری افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در برابر تغییرات روزمره آموزش داده شود. این آگاهی به دلیل حسن نیت یک شریک حیاتی است، “می دانم که مهمانی تمام شب طول می کشد، اما آیا نمی توانیم این کار را فقط یک بار انجام دهیم؟” می تواند فرد مبتلا به اختلال دوقطبی را مستقیماً وارد یک دوره شیدایی کند. همچنین می‌تواند به اعضای خانواده کمک کند تا علائم شروع یک دوره، اعم از شیدایی، هیپومانیک یا افسردگی را بیاموزند و آماده مداخله قبل از تغییر خلق شوند.
خلاصه
اگر شما یا یکی از نزدیکانتان از هر نوع اختلال خلقی رنج می برید، به الگوهای خواب/بیداری فرد درگیر توجه کنید. اگر بی‌خوابی، پرخوابی، خواب بی‌کیفیت و/یا کاهش نیاز به خواب را شناسایی کردید، باید فوراً به پزشک عزیزتان مراجعه کنید. درمان اختلال خواب به احتمال زیاد به اختلال خلق و خو نیز کمک قابل توجهی می کند.