کودکان و نوجوانان در برابر حوادث، بیماری های همه گیر، جنایات خشونت آمیز یا سایر بلایا آسیب پذیرترند. اما با حمایت صحیح والدین، آنها همچنین می توانند سریعتر بهبود یابند. در این مقاله نحوه مقابله با تروما در کودکان آمده است.
اثرات تروما بر کودکان و نوجوانان
درگیر شدن در یک حادثه جدی، جنایت خشونت آمیز، حمله تروریستی، بیماری همه گیر جهانی، یا بلایای طبیعی، مانند زلزله یا طوفان، می تواند برای کودکان بسیار استرس زا باشد. یک فاجعه، بحران یا سایر رویدادهای نگران‌کننده می‌تواند باعث استرس آسیب‌زا شود، احساس امنیت کودک شما را تضعیف کند، و او را احساس درماندگی و آسیب‌پذیری کند – به‌ویژه اگر رویداد ناشی از یک عمل خشونت‌آمیز، مانند تیراندازی جمعی یا حمله تروریستی باشد. حتی کودکان یا نوجوانانی که مستقیماً تحت تأثیر یک فاجعه قرار نگرفته اند، زمانی که مکرراً در معرض تصاویر وحشتناک رویداد در اخبار یا رسانه های اجتماعی قرار می گیرند، دچار آسیب می شوند.
بیشتر بخوانید: آسیب کودک و نوجوانان: مراقبت
چه فرزند شما خود رویداد آزاردهنده را تجربه کرده باشد، چه شاهد آن بوده باشد یا استرس آسیب زا در عواقب آن تجربه کند، احتمالاً تحت تأثیر مجموعه ای از احساسات شدید، گیج کننده و ترسناک قرار می گیرد. در حالی که علائم ناخوشایند ممکن است در طول زمان محو شوند، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید به عنوان والدین یا سرپرست برای حمایت و اطمینان از کودک آسیب دیده انجام دهید. با استفاده از این نکات مقابله‌ای، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا علائم استرس آسیب‌زا را مدیریت کند، احساس امنیت خود را بازسازی کند، و از رویداد آسیب‌زا خارج شود.
علائم و نشانه های استرس تروماتیک در کودکان و نوجوانان
استرس تروماتیک یک واکنش طبیعی به یک بلایای طبیعی یا انسانی یا سایر رویدادهای آزاردهنده است. این می تواند کودکان در هر سنی را تحت فشار قرار دهد و طیف گسترده ای از احساسات شدید و واکنش های فیزیکی یا رفتاری را تحریک کند. اینها به نوبه خود می توانند بر خلق و خو، اشتها، خواب و رفاه کلی کودک شما تأثیر بگذارند.
علائم تروما در کودکان و نوجوانان
نوزادان زیر 2 سال ممکن است:
بیشتر سر و صدا کنید یا تسکین آن سخت تر باشد.تغییراتی را در الگوهای خواب یا خوردن نشان دهید.عقب نشینی به نظر می رسد.
کودکان 2 تا 5 ساله ممکن است:
علائم ترس را نشان دهید.بیشتر به والدین یا مراقب خود بچسبید .گریه کن، جیغ بزن، یا ناله کن.بی هدف حرکت کنید یا بالا بیایید.به رفتارهای اولیه دوران کودکی، مانند مکیدن شست یا شب ادراری، بازگشت کنید.
کودکان 6 تا 11 ساله ممکن است:
از دست دادن علاقه به دوستان، خانواده یا فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند.کابوس یا سایر مشکلات خواب را تجربه کنید .بد خلق، مزاحم یا عصبانی شوید.مبارزه با مدرسه و تکالیف.از مشکلات جسمانی مانند سردرد یا معده درد شکایت کنید.ترس های بی اساس ایجاد کنید.نسبت به اتفاقی که افتاده احساس افسردگی، بی حسی عاطفی یا گناه کنید.
نوجوانان 12 تا 17 ساله ممکن است:
فلاش بک به رویداد داشته باشید، از کابوس یا سایر مشکلات خواب رنج ببرید.از یادآوری رویداد خودداری کنید.سوء استفاده از الکل ، مواد مخدر یا محصولات نیکوتین.اخلالگرانه، بی احترامی یا تهاجمی رفتار کنید.از بیماری های جسمی شکایت کنید.احساس انزوا، گناه یا افسردگی کنید .از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و علایق.افکار خودکشی داشته باشید .
در هر سنی که فرزندتان باشد، ارائه اطمینان و حمایت بیشتر پس از یک رویداد آسیب زا مهم است. با محبت و راهنمایی شما، افکار و احساسات ناراحت کننده استرس آسیب زا می تواند شروع به محو شدن کند و زندگی کودک شما در روزها یا هفته های پس از بحران یا رویداد ناراحت کننده به حالت عادی بازگردد.
مقابله با تروما در کودکان: به کودک خود کمک کنید تا با یک فاجعه یا رویداد آسیب زا کنار بیاید
واکنش کودک شما به یک فاجعه یا رویداد آسیب زا می تواند تا حد زیادی تحت تأثیر واکنش شما باشد. کودکان در هر سنی – حتی نوجوانان استقلال طلب – در مواقع بحرانی برای آرامش و اطمینان به والدین خود نگاه می کنند. اگر رویداد آسیب زا را در کنار کودک خود تجربه کرده اید، بسیار مهم است که برای مقابله با استرس آسیب زا خود قدم هایی بردارید . حتی نوزادان خردسال نیز می توانند اضطراب و استرس والدین خود را درک کنند.
با مراقبت از سلامت عاطفی و رفاه خود، تأثیر آرامش بخشی بیشتری خواهید داشت و بهتر می توانید به کودک خود کمک کنید. از آنجایی که انگیزه تقلید در دوران کودکی قوی است، اگر کودک شما ببیند که شما برای مقابله با اثرات آسیب وارد می‌شوید، احتمالاً از شما پیروی خواهد کرد.
شما همچنین می توانید:
به یاد داشته باشید که کودکان به روش های مختلف به تروما واکنش نشان می دهند. و احساسات آنها می توانند به صورت موجی بیایند و بروند. کودک شما ممکن است در زمان‌های خاصی بداخلاق و گوشه‌گیر باشد، و در مواقع دیگر دچار غم و اندوه و ترس شود. هیچ راه “درست” یا “نادرستی” برای احساس پس از یک رویداد آسیب زا وجود ندارد، بنابراین سعی نکنید به فرزندتان دیکته کنید که چه فکری یا احساسی باید داشته باشد.
[بخوانید: کمک به فرد مبتلا به PTSD]
فرزندتان را تشویق کنید تا آشکارا احساسات خود را بیان کند. بگذارید بدانند هر احساسی که دارند طبیعی است. حتی اگر کودک شما احساسات ناخوشایند را در مورد آنها باز کند، از بین خواهد رفت. در حالی که بسیاری از نوجوانان ممکن است تمایلی به صحبت در مورد احساسات خود با والدین نداشته باشند، آنها را تشویق کنید تا به بزرگسال مورد اعتماد دیگری مانند یک دوست خانوادگی، خویشاوند، معلم یا شخصیت مذهبی اعتماد کنند. صحبت کردن مهم است – حتی اگر با شما نباشد.
به آنها اجازه دهید تا برای هر فقدانی غمگین شوند. برای مقابله با تروما در کودکان به کودک خود فرصت دهید تا شفا یابد و برای هر گونه از دست دادنی که ممکن است در نتیجه فاجعه یا رویداد آسیب زا دیده است، سوگواری کند . این می تواند از دست دادن یک دوست، خویشاوند، حیوان خانگی، خانه یا به سادگی از دست دادن زندگی آنها باشد.
فرزندتان را از تکرار وسواس گونه رویداد آسیب زا منصرف کنید. تمرکز مداوم یا پخش مجدد فیلم از رویداد می تواند سیستم عصبی کودک شما را تحت تأثیر قرار دهد. فعالیت‌هایی را تشویق کنید که ذهن کودکتان را درگیر می‌کند تا او فقط روی رویداد آسیب‌زا تمرکز نکند. می توانید برای فرزندتان بخوانید، با هم بازی کنید یا به سادگی یک فیلم نشاط آور تماشا کنید.
کاهش استرس در خانواده حتی کودکان خردسال نیز می توانند از تمرینات تنفسی ساده برای کاهش استرس و احساس آرامش بیشتر در دنیا استفاده کنند، در حالی که بچه های بزرگتر ممکن است بتوانند بر سایر تکنیک های آرام سازی تسلط داشته باشند .
نکته 1 برای کودکان و تروما: اعتماد و ایمنی را بازسازی کنید
تروما می تواند نگرش کودک یا نوجوان به جهان را تغییر دهد و باعث شود که ناگهان مکان بسیار خطرناک و ترسناکی به نظر برسد. ممکن است کودک شما برای اعتماد به محیط اطراف خود و سایر افراد دشوارتر باشد. برای مقابله با تروما در کودکان شما می توانید با بازسازی احساس امنیت و امنیت فرزندتان کمک کنید.
کاری کنید که فرزندتان دوباره احساس امنیت کند. در آغوش گرفتن و اطمینان دادن می تواند به کودک در هر سنی کمک کند که احساس امنیت کند. در حالی که نوجوانان ممکن است سعی کنند آن را سخت جلوه دهند و از در آغوش گرفتن خودداری کنند، محبت فیزیکی شما همچنان در ایجاد احساس امنیت مجدد در آنها مهم است.
فرزندتان را تشویق کنید تا فعالیت هایی را که دوست دارد دنبال کند. برای مقابله با تروما در کودکان سعی کنید مطمئن شوید که کودک شما فضا و زمانی برای استراحت، بازی و سرگرمی دارد.
روال ها را حفظ کنید. برای مقابله با تروما در کودکان ایجاد یک ساختار و برنامه قابل پیش بینی برای زندگی فرزندتان می تواند کمک کند تا دنیا دوباره با ثبات تر به نظر برسد. سعی کنید زمان های منظمی برای وعده های غذایی، تکالیف و فعالیت های خانوادگی داشته باشید.
همچنین:
از آینده صحبت کنید و برنامه ریزی کنید. این می تواند به خنثی کردن این احساس رایج در بین کودکان آسیب دیده کمک کند که آینده ترسناک، تاریک و غیرقابل پیش بینی است.
به وعده های خود عمل کنید شما می توانید با قابل اعتماد بودن به بازسازی اعتماد فرزندتان کمک کنید. ثابت قدم باشید و آنچه را که می گویید انجام دهید دنبال کنید.
اگر پاسخ سوالی را نمی دانید، از اعتراف آن نترسید. با ساختن چیزی اعتماد فرزندتان را به خود به خطر نیندازید.
به یاد داشته باشید که کودکان اغلب موقعیت ها را شخصی می کنند. آنها ممکن است نگران امنیت خود باشند، حتی اگر حادثه آسیب زا در دوردست اتفاق افتاده باشد. به کودک خود اطمینان دهید و به او کمک کنید تا موقعیت را در زمینه قرار دهد.
نکته 2: قرار گرفتن در معرض رسانه را به حداقل برسانید
کودکانی که یک رویداد آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند، اغلب می‌توانند پوشش بی‌امان رسانه‌ای را بیشتر آسیب‌رسان ببینند. قرار گرفتن بیش از حد در معرض تصاویر یک بحران یا رویداد آزاردهنده – مانند تماشای مکرر کلیپ‌های ویدیویی در رسانه‌های اجتماعی یا سایت‌های خبری – حتی می‌تواند باعث ایجاد استرس آسیب‌زا در کودکان یا نوجوانانی شود که مستقیماً تحت تأثیر این رویداد قرار نگرفته‌اند.
قرار گرفتن فرزندتان در رسانه ها را در معرض رویدادهای آسیب زا محدود کنید. اجازه ندهید کودکتان درست قبل از خواب اخبار تماشا کند یا شبکه های اجتماعی را بررسی کند و از کنترل های والدین روی تلویزیون، کامپیوتر و تلفن استفاده کنید تا از تماشای مکرر فیلم های ناراحت کننده جلوگیری کنید.
تا جایی که می توانید، گزارش های خبری از رویداد آسیب زا را با فرزندتان تماشا کنید. برای مقابله با تروما در کودکان شما می توانید در حین تماشای کودک خود به او اطمینان دهید و به قرار دادن اطلاعات در زمینه کمک کنید.
از قرار دادن کودک در معرض تصاویر و فیلم های گرافیکی خودداری کنید. خواندن روزنامه به جای تماشای پوشش تلویزیونی یا دیدن کلیپ های ویدئویی رویداد، اغلب برای کودک یا نوجوان آسیب زا کمتر است.
نکته 3: فرزندتان را درگیر کنید
شما نمی توانید بخواهید که فرزندتان از یک تجربه آسیب زا بهبود یابد، اما می توانید با صرف وقت با هم و صحبت رو در رو – به دور از تلویزیون، تلفن، بازی های ویدیویی و سایر عوامل حواس پرتی، نقش مهمی در روند بهبودی داشته باشید. برای مقابله با تروما در کودکان، تمام تلاش خود را بکنید تا محیطی ایجاد کنید که فرزندانتان احساس امنیت کنند تا بتوانند احساسات خود را با دیگران در میان بگذارند و سؤال بپرسند.
به فرزندتان فرصت‌های مداوم بدهید تا در مورد آنچه از سر گذرانده یا در رسانه‌ها می‌بینند صحبت کند. آنها را تشویق کنید که سؤال بپرسند و نگرانی های خود را بیان کنند، اما آنها را مجبور به صحبت نکنید.
با کودک خود به روشی مناسب با سن خود ارتباط برقرار کنید. برای مثال، کودکان کوچکتر به آغوش‌های آرامش‌بخش و عبارات ساده‌ای مانند «الان تمام شد» یا «همه چیز درست می‌شود» پاسخ خواهند داد. با این حال، کودکان بزرگتر از شنیدن حقایق و اطلاعات در مورد آنچه اتفاق افتاده است، آرامش بیشتری خواهند گرفت.
نگرانی های فرزندتان را بپذیرید و تأیید کنید. رویداد آسیب زا ممکن است ترس ها و مسائل نامرتبط را در کودک شما ایجاد کند. آرامش برای فرزند شما ناشی از احساس درک و پذیرش شماست، بنابراین ترس های او را حتی اگر به نظر شما مرتبط نیستند، بپذیرید.
همچنین برای مقابله با تروما در کودکان:
به فرزندتان اطمینان دهید. این رویداد تقصیر آنها نبود، شما آنها را دوست دارید، و اشکالی ندارد که آنها احساس ناراحتی، عصبانیت یا ترس کنند.
فرزندتان را برای صحبت کردن تحت فشار قرار ندهید. برای برخی از بچه ها صحبت کردن در مورد یک تجربه آسیب زا می تواند بسیار دشوار باشد. ممکن است برای یک کودک خردسال، ترسیم تصویری که احساسات خود را نشان می دهد، به جای صحبت کردن در مورد آنها، آسان تر کند. سپس می توانید با فرزندتان در مورد آنچه ترسیم کرده صحبت کنید.
صادق باشید. در حالی که باید اطلاعاتی را که به اشتراک می گذارید با توجه به سن و شخصیت فرزندتان تنظیم کنید، اما صداقت مهم است. اگر چیزی اشتباه است نگویید هیچ مشکلی وجود ندارد .
فعالیت های “عادی” را با کودک خود انجام دهید که هیچ ارتباطی با رویداد آسیب زا ندارد. فرزندتان را تشویق کنید تا دوستانی پیدا کند و بازی‌ها، ورزش‌ها و سرگرمی‌هایی را که قبل از حادثه از آن لذت می‌برد، دنبال کند. به گردش های خانوادگی به پارک بروید، از یک شب بازی لذت ببرید یا با هم فیلم تماشا کنید.
نکته 4: فعالیت بدنی را تشویق کنید
فعالیت بدنی می تواند آدرنالین را بسوزاند، اندورفین های تقویت کننده خلق و خو را آزاد کند و به کودک یا نوجوان شما کمک کند شب بهتر بخوابد.
ورزشی را پیدا کنید که فرزندتان از آن لذت می برد. فعالیت‌هایی مانند بسکتبال، فوتبال، دویدن، ورزش‌های رزمی یا شنا که نیازمند حرکت دادن دست‌ها و پاها هستند، می‌توانند به برانگیختن سیستم عصبی کودک شما از احساس «گیر کردن» که اغلب به دنبال یک تجربه آسیب‌زا است کمک کنند.
پیشنهاد شرکت در ورزش، بازی یا فعالیت های بدنی با فرزندتان را بدهید. اگر به نظر می رسد که آنها برای بلند شدن از کاناپه مقاومت نشان می دهند، موسیقی مورد علاقه خود را پخش کنید و با هم برقصید. هنگامی که کودک حرکت می کند، احساس انرژی بیشتری می کند.
فرزندتان را تشویق کنید که برای بازی با دوستان یا حیوان خانگی به بیرون برود..
برای گردش خانوادگی به مسیر پیاده روی، دریاچه یا ساحل برنامه ریزی کنید. گذراندن زمان در طبیعت می تواند استرس را کاهش دهد و خلق و خوی کلی کودک را تقویت کند.
بچه های کوچکتر را به یک زمین بازی ، مرکز فعالیت ببرید یا قرارهای بازی را ترتیب دهید.
نکته 5: به کودک خود یک رژیم غذایی سالم بدهید
غذایی که کودک شما می خورد می تواند تأثیر عمیقی بر خلق و خو و توانایی او برای مقابله با استرس آسیب زا داشته باشد. غذاهای فرآوری شده و راحت، کربوهیدرات های تصفیه شده، نوشیدنی ها و تنقلات شیرین می توانند نوسانات خلقی ایجاد کنند و علائم استرس آسیب زا را بدتر کنند.
برعکس، خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، پروتئین با کیفیت بالا و چربی‌های سالم ، به‌ویژه اسیدهای چرب امگا 3، می‌تواند به کودک یا نوجوان شما کمک کند تا با فراز و نشیب‌هایی که به دنبال یک تجربه آزاردهنده ایجاد می‌شود، بهتر کنار بیاید.
به جای غذاهای خاص، روی رژیم غذایی کلی تمرکز کنید. بچه ها باید غذای کامل و کم فرآوری شده بخورند – غذایی که تا حد امکان به شکل طبیعی خود نزدیک باشد.
غذاهای سرخ شده، دسرهای شیرین، تنقلات و غلات شیرین، و آرد تصفیه شده را محدود کنید. همه اینها می تواند بر خلق و خوی کودک تأثیر منفی بگذارد.
غذاهای بیشتری را در خانه بپزید. غذاهای رستوران و غذای بیرون بری دارای قند افزوده بیشتری و چربی ناسالم هستند، بنابراین پخت و پز در خانه می تواند تأثیر زیادی بر سلامت کودکان شما داشته باشد. اگر دسته‌های بزرگ درست می‌کنید، پختن چند بار می‌تواند برای تغذیه خانواده‌تان برای کل هفته کافی باشد.
وعده های غذایی را بیشتر از غذا درست کنید. جمع کردن خانواده دور یک میز برای صرف غذا، فرصتی ایده آل برای صحبت و گوش دادن به فرزندتان بدون حواس پرتی تلویزیون، تلفن یا رایانه است.
چه زمانی به دنبال درمان ترومای کودک خود باشید
معمولاً احساس اضطراب، بی‌حسی، سردرگمی، گناه، و ناامیدی کودک شما پس از یک بحران، فاجعه یا سایر رویدادهای آسیب‌زا در مدت نسبتاً کوتاهی شروع به محو شدن می‌کند. با این حال، اگر واکنش استرس تروماتیک آنقدر شدید باشد که با توانایی کودک شما برای عملکرد در مدرسه یا خانه تداخل داشته باشد – یا اگر علائم شروع به محو شدن یا حتی بدتر شدن نکنند، ممکن است به کمک یک متخصص بهداشت روان نیاز داشته باشند. .
هنگامی که علائم استرس آسیب زا کاهش نمی یابد و سیستم عصبی کودک شما “گیر” می کند و نمی تواند برای مدت طولانی از رویداد حرکت کند، ممکن است اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را تجربه کند .
علائم هشدار دهنده عبارتند از:
- شش هفته گذشته است و کودک شما هیچ احساس بهتری ندارد.
- فرزند شما در عملکرد مدرسه مشکل دارد.
- کودک شما خاطرات، کابوس های وحشتناک یا فلاش بک ها را تجربه می کند.
- علائم استرس تروماتیک به صورت شکایات فیزیکی مانند سردرد، معده درد یا اختلالات خواب ظاهر می شود.
- فرزند شما به طور فزاینده ای در برقراری ارتباط با دوستان و خانواده دچار مشکل می شود.
- کودک یا نوجوان شما افکار خودکشی را تجربه می کند.
- کودک شما روز به روز از چیزهایی که او را به یاد رویداد آسیب زا می اندازد اجتناب می کند.