مهم ترین اطلاعاتی که باید در مورد باربیتورات ها بدانم چیست؟
باربیتورات ها اغلب به دلیل موارد زیر تجویز نمی شوند:
- خطر بالای تحمل، وابستگی و علائم شدید ترک؛ و
- خطر بالای مصرف بیش از حد
هرگز باربیتورات ها را با سایر داروهای ضد افسردگی از جمله الکل ترکیب نکنید. باربیتورات ها داروهایی هستند که دارای اثرات آرام بخش- خواب آور هستند. این داروها گاهی اوقات برای کمک به کاهش اضطراب و القای خواب تجویز می شوند، اما می توانند خطرناک باشند و ایجاد اعتیاد نمایند.
در این مقاله باربیتورات ها چیست، چگونه کار می کنند و عوارض جانبی بالقوه آنها را مورد بحث قرار می دهد. همچنین عوارض جانبی بالقوه و خطرات ترک را پوشش می دهد.
باربیتورات ها چیست؟
باربیتورات ها دسته ای از داروهای مشتق شده از اسید باربیتوریک هستند که به عنوان مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند . این داروها به عنوان آرام بخش یا بی حس کننده استفاده می شوند و پتانسیل ایجاد اعتیاد را دارند . آنها مشکل ساز هستند زیرا هیچ درمان خوبی برای معکوس کردن مصرف بیش از حد این داروها وجود ندارد.
حقایق کلیدی در مورد باربیتورات ها
دسته دارویی : آرام بخش- خواب آور
اثرات : باعث خواب آلودگی، آرامش، عدم مهار و اختلال در حافظه می شود.
خطرات : به سرعت منجر به تحمل می شود و به راحتی می تواند منجر به مصرف بیش از حد بالقوه کشنده شود .
تاریخچه باربیتورات ها
محقق آلمانی آدولف فون بایر اولین کسی بود که باربیتوریک اسید را سنتز کرد. باربیتال (ورونال) اولین باربیتورات بود و در سال 1903 برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. باربیتورات ها اغلب برای درمان بی قراری، اضطراب و بی خوابی استفاده می شدند، اما استفاده از آنها برای درمان چنین علائمی به دلیل خطر مصرف بیش از حد و سوء استفاده از بین رفت.
افسانه ها حاکی از آن است که نام این دارو از زمانی است که بایر و همکارانش آن را کشف کردند. آنها برای جشن یافتن خود در یک میخانه در روز جشن سنت باربارا رفتند.
این داروها در طول دهه 1960 و 1970 در درمان تشنج، مشکلات خواب و اضطراب رایج شدند. استفاده از آنها برای اهداف تفریحی نیز در این دوره افزایش یافت.
استفاده از این داروها پس از معرفی بنزودیازپین ها کاهش یافت. با این حال، باربیتورات ها هنوز هم برای برخی اهداف پزشکی استفاده می شوند.
بنزودیازپین ها تا حد زیادی جایگزین این داروها در بیشتر مصارف پزشکی شده اند.
باربیتورات های رایج
انواع مختلفی از داروها وجود دارد که باربیتورات نام دارد. برخی از رایج ترین عبارتند از:
آموباربیتال
این باربیتورات که معمولاً به عنوان “سدیم آمیتال” مشهور است، به عنوان سرم حقیقت شهرت پیدا کرد زیرا هنگامی که در طی بازجویی به برخی از افراد تجویز میشید، موثر بود. در حالی که آموباربیتال مردم را مجبور به گفتن حقیقت نمی کند، می تواند سیستم عصبی مرکزی را کند کند و تمرکز را دشوارتر کند.
تئوری این بود که شخصی در حالی که تحت تأثیر آموباربیتال سؤالی می‌پرسد، احتمال کمتری وجود دارد که بتواند به یک پاسخ نادرست فکر کند، که به تمرکز بیشتر از گفتن حقیقت نیاز دارد.
بوتالبیتال
این باربیتورات کوتاه اثر اغلب برای درمان سردردهای میگرنی استفاده می شود که اغلب با استامینوفن، آسپرین و کافئین ترکیب می شود. با نام های تجاری Fiorinal و Fioricet به بازار عرضه شد. همچنین به عنوان آرام بخش و بی حس کننده استفاده می شود.
فنوباربیتال
این باربیتورات به دلیل اثربخشی به عنوان یک ضد تشنج برای درمان تشنج در کودکان خردسال استفاده می شد. همچنین برای درمان اضطراب، ترک دارو (به ویژه از سایر باربیتورات ها) و کمک به خواب استفاده شده است.
سکوباربیتال
این دارو برای اولین بار در ایالات متحده به عنوان Seconal در سال 1934 به بازار عرضه شد.
پنتوباربیتال
این دارو که قبلاً برای درمان تشنج و تشنج استفاده می‌شد، به عنوان بی‌هوشی در حیوانات استفاده می‌شد، این وجه تمایز مشکوک را دارد که یکی از داروهای ترجیحی مورد استفاده برای اعدام‌های ایالتی در ایالات متحده است.
اثرات باربیتورات ها
اثرات فارماکولوژیک این داروها شامل کاهش فعالیت عصبی در عضلات قلب، صاف و اسکلتی است. این داروها همچنین به روش‌های مختلفی بر CNS تأثیر می‌گذارند و بسته به دوز می‌توانند اثراتی از آرام‌بخشی خفیف تا کما ایجاد کنند.
دوزهای پایین باربیتورات ها می تواند سطح اضطراب را کاهش داده و تنش را کاهش دهد. دوزهای بالاتر می تواند ضربان قلب و فشار خون را کاهش دهد.
این داروها دارای معایب جدی هستند، از جمله:
- تداخلات بالقوه خطرناک با سایر داروها
- عدم ایمنی و گزینش پذیری
- تمایل به ایجاد وابستگی، تحمل، سوء استفاده و ترک
- عدم درمان موثر برای مصرف بیش از حد
عوارض جانبی باربیتورات ها
در دوزهای تجویز شده، این داروها می توانند باعث آرامش و خواب آلودگی شوند. با این حال، آنها همچنین می توانند عوارض جانبی داشته باشند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گیجی
- سردرد
- حافظه ضعیف
- عدم مهار
- هماهنگی ضعیف
- ایست تنفسی
این داروها نیز به راحتی تحمل ایجاد می کنند، به این معنی که برای ایجاد اثرات مشابه، مقدار بیشتری از دارو مصرف می شود. مصرف بیش از حد ممکن است به راحتی اتفاق بیفتد. علائم مصرف بیش از حد باربیتورات شامل پوست لطیف، گشاد شدن مردمک ها، تنفس کم عمق، نبض سریع و ضعیف و کما است.
اگر مشکوک به مصرف بیش از حد این داروها هستید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
علائم ترک
از آنجایی که این داروها اعتیاد زا هستند، قطع مصرف آنها می تواند علائم ترک را ایجاد کند. برخی از علائمی که ممکن است فرد تجربه کند عبارتند از:
- اضطراب
- توهم
- حالت تهوع
- بی قراری
- تشنج
- افکار خودکشی
- ناراحتی معده
- استفراغ
قبل از قطع مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کنید. پزشک ممکن است به تدریج دوز شما را در طی یک دوره زمانی کاهش دهد تا عوارض خطرناک ترک را به حداقل برساند.
سوالات متداول
- باربیتورات ها چه می کنند؟ این داروها با افزایش مقدار گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز عمل می کنند. گابا یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده است، بنابراین افزایش سطح آن باعث کاهش انتقال عصبی می شود. به دلیل این عمل، این داروها می توانند خواب را تحریک کنند، از تشنج جلوگیری کنند، اضطراب را کاهش دهند و اسپاسم عضلانی را تسکین دهند.
- باربیتورات ها چقدر در سیستم شما باقی می مانند؟ انواع مختلف باربیتورات ها برای مدت زمان متفاوتی در بدن باقی می مانند. باربیتورات های کوتاه اثر نیمه عمر کوتاه تری دارند و سریعتر دفع می شوند. آنهایی که طولانی‌تر عمل می‌کنند نیمه‌عمر بیشتری دارند و مدت بیشتری در بدن می‌مانند. درک مدت زمان ماندگاری باربیتورات ها در بدن می تواند به افراد کمک کند تا از تداخلات خطرناک دارویی و مصرف بیش از حد آنها اجتناب کنند.
- باربیتورات ها کدام دسته از داروها هستند؟ این داروها از دسته داروهای آرام بخش- خواب آور هستند. خواب آورهای آرام بخش داروهایی هستند که برای القا و/یا حفظ خواب استفاده می شوند.
- چه داروهایی با باربیتورات ها تداخل دارند؟ سایر داروهایی که می توانند با باربیتورات ها تداخل داشته باشند عبارتند از الکل، داروهای ضد انعقاد، کورتیکواستروئیدها، آرام بخش ها، خواب آورها، مهارکننده های CNS و مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI). همیشه قبل از مصرف باربیتورات ها یا هر داروی دیگری در مورد هر دارو، ماده یا مکملی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.