اختلال بیزاری جنسی چیست؟

اختلال بیزاری جنسی، تشخیصی بود که شامل عدم تمایل به درگیر شدن در فعالیت جنسی، از جمله اجتناب از رفتارها یا علائمی بود که ممکن است علاقه جنسی را منتقل کند یا به رابطه جنسی منجر شود. با این حال، دیگر به عنوان یک بیماری متمایز در نظر گرفته نمی شود، و این تشخیص از DSM-5 حذف شد.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) قبلاً اختلال بیزاری جنسی را به عنوان “بیزاری مکرر یا مکرر شدید نسبت به و اجتناب از تمام یا تقریباً همه تماس جنسی تناسلی با شریک جنسی” تعریف کرده بود که باعث پریشانی یا مشکلات بین فردی می شود. . تصور می شد که این وضعیت حتی تا جایی پیش می رود که منجر به اجتناب از هرگونه تماس فیزیکی با همسر می شود.

به دلیل فقدان تحقیق، اختلال بیزاری جنسی از DSM-5 حذف شد. امروزه این بیماری به عنوان یک اختلال عملکرد جنسی تشخیص داده می شود.

در یک نگاه

اختلال بیزاری جنسی، تشخیصی بود که قبلاً برای توصیف افرادی استفاده می شد که اجتناب شدید از هرگونه تماس جنسی را تجربه می کردند. در حالی که دیگر یک تشخیص رسمی نیست، درک اینکه چگونه این نوع اختلال عملکرد جنسی ممکن است بر رفتار تأثیر بگذارد می تواند به افراد کمک کند تا نیاز به درمان را بهتر تشخیص دهند. درمان هایی که ممکن است به بیزاری جنسی کمک کند شامل حساسیت زدایی سیستماتیک، درمان جنسی، دارو و سایر درمان های روانشناختی است.

علائم و نشانه های اختلال بیزاری جنسی

اختلال بیزاری جنسی با بیزاری شدید از تماس جنسی تناسلی با همسر همراه است. این اجتناب می تواند منجر به پریشانی شود و ممکن است منجر به مشکلات بین فردی شود.

اجتناب از رابطه جنسی

بیزاری از رابطه جنسی می تواند در واکنش های اضطراب ، ترس، و حتی انزجار از پتانسیل یک فرصت جنسی ظاهر شود. برای برخی افراد، آنها از یک جنبه خاص از رابطه جنسی، مانند مایع منی یا ترشحات واژن، ترس دارند. در این موارد، ممکن است برای آن‌ها از هر اقدامی که می‌تواند آنها را در تماس مستقیم با مایعات بدن جنسی قرار دهد برای کاهش شروع حمله پانیک اجتناب کنند.

به طور کلی، این می تواند منجر به علائمی شود که معمولاً با اضطراب و افسردگی شدید همراه است. همچنین می تواند منجر به رفتارهای اجتنابی شود که به سایر زمینه های زندگی سرایت می کند.

بیزاری و اضطراب جنسی

در سال 1987 هنگامی که این اختلال در DSM ذکر شد، هلن سینگر کاپلان، درمانگر جنسی ، ویژگی های 373 بیمار مبتلا به اجتناب جنسی را یادآور شد. او برخی از مشترکات را بین سایر اختلالات یافت:

• 9 درصد از بیمارانی که از رابطه جنسی اجتناب کردند، معیارهای اختلال هراس را داشتند
• 25 درصد از زنانی که گزارش دادند از رابطه جنسی اجتناب می کردند و فوبیا از رابطه جنسی داشتند نیز دچار اختلال پانیک بودند
• 25 درصد دیگر که هر دو فوبیا و اجتناب از رابطه جنسی داشتند، علائم دیگری را تجربه کردند که با اختلال هراس مرتبط بود، اما معیارهای کامل را نداشتند.

کاپلان معتقد بود که افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی به ویژه مستعد ابتلا به اختلال هراس هستند زیرا هر دو ویژگی های مشترک اضطراب جدایی، حساسیت به طرد شدن و واکنش بیش از حد به انتقادات عزیزان را دارند. کاپلان حتی خاطرنشان کرد که مطمئن نیست این موضوع باید به عنوان فوبیا یا اختلال عملکرد جنسی طبقه بندی شود.

بعدها، روانشناسان خاطرنشان کردند که اختلال بیزاری جنسی با انزجار از ایده رابطه جنسی مشخص می شود، در حالی که فوبیا به عنوان ترس طبقه بندی می شوند.

شیوع اختلال بیزاری جنسی

آمار بسیار کمی در مورد شیوع اختلال بیزاری جنسی وجود دارد و دلیل آن این است که به راحتی می توان آن را با سایر اختلالات اشتباه گرفت. این یکی از تنها دو اختلال جنسی است که در DSM ذکر شده است (دیگری اختلال میل جنسی کم‌فعال است). اختلال بیزاری جنسی تا سال 1987 به DSM اضافه نشد.

افراد معمولاً در اوایل 20 سالگی به این اختلال مبتلا می شوند که نشان دهنده سنی است که بسیاری از افراد از نظر جنسی فعال می شوند.

متأسفانه، اختلال بیزاری جنسی اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد، زیرا بسیاری از مردم احساس می کنند این موضوع خصوصی است و بحث در مورد آن دشوار است.

انواع اختلال بیزاری جنسی

دو نوع اختلال بیزاری جنسی وجود دارد:

مادام العمر

این زمانی است که فرد بدون توجه به اینکه در چه رابطه ای است یا با چه شخصی در تماس است، بیزاری جنسی را تجربه می کند.

اکتسابی

این می تواند به فردی اشاره داشته باشد که در پاسخ به یک رابطه خاص، اختلال بیزاری جنسی را تجربه می کند. با این حال، زمانی که این فرد خارج از این رابطه خاص باشد، می تواند به طور عادی عمل کند.

علل اختلال بیزاری جنسی

در حالی که در افرادی که سایر اختلالات مبتنی بر اضطراب یا اختلالات هراس را نشان می دهند رایج است، اختلال بیزاری جنسی به ویژه در زنانی که سابقه آسیب های جنسی مانند تجاوز جنسی، زنای با محارم و آزار جنسی دارند، شایع است.

همچنین در زنانی که علائم PTSD را نشان می دهند، شایع تر است. متأسفانه، اطلاعات بسیار کمی در مورد شیوع اختلالات تنفر جنسی در مردان در مقابل زنان وجود دارد.

اشاره شده است که در افرادی که دارای اختلالات بیزاری جنسی هستند، هورمون های جنسی مانند استروژن و آندروژن های آدرنال کاهش می یابد. با این حال، این می تواند نتیجه افزایش استرس نیز باشد.

افزایش سطح اضطراب می‌تواند به دلیل سابقه ژنتیکی شایع‌تر باشد ، که اغلب برای افراد مبتلا به اختلالات پانیک وجود دارد.

درمان اختلال اضطراب جنسی

سیندی ام. مستون از آزمایشگاه روانشناسی جنسی در دانشگاه تگزاس در آستین خاطرنشان می کند که اختلال اضطراب جنسی، از برخی جهات، بسیار شبیه به یک اختلال اضطرابی است تا یک اختلال جنسی. به همین دلیل است که بسیاری از درمان ها مشابه درمان هایی هستند که با اضطراب شدید سروکار دارند.

مستون توضیح می دهد که اختلال بیزاری جنسی اغلب با استفاده از تکنیک های کاهش اضطراب درمان می شود. رویکردهای مفید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

حساسیت زدایی سیستماتیک

حساسیت زدایی سیستماتیک شامل کار با یک درمانگر برای ایجاد فهرستی از فعالیت های جنسی است که هر یک باعث افزایش سطح اضطراب می شود. سپس بیمار در حین کار از طریق تمرینات آرام سازی تحت نظارت با درمانگر خود در معرض محرک های ایجاد کننده اضطراب قرار می گیرد.

بیمار و درمانگر طی جلساتی با یکدیگر همکاری می کنند تا زمانی که فرد دیگر با یک محرک خاص، اضطراب شدیدی را احساس نکند. سپس از لیست به لیست بعدی می روند.

هنگامی که بیمار تمام فهرست محرک ها را با درمانگر طی کرد، تکنیک مشابهی برای گذر از هر یک از آنها با همسر او آغاز می شود.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که واقعیت مجازی (VR) می‌تواند راهی موثر برای ارزیابی اختلال بیزاری جنسی باشد. این رویکرد همچنین می تواند به عنوان یک درمان بالقوه عمل کند.

درمان یکپارچه

این می تواند درمان های پزشکان، روانشناسان، درمانگران جنسی و شاید حتی یک فیزیوتراپیست را ترکیب کند. این نوع درمان ممکن است ایده آل ترین باشد، اما ممکن است گران تر و دسترسی به آن دشوار باشد.

درمان پزشکی

این می تواند شامل مصرف داروها باشد. بسیاری از داروهایی که برای افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی تجویز می شود معمولاً برای افرادی که دارای سایر اختلالات اضطرابی هستند نیز تجویز می شود .

درمان روانشناختی

این شامل کار با یک درمانگر جنسی یا سایر متخصصان سلامت روان است.

این چه معنایی برای شما دارد

صحبت کردن در مورد اختلالات جنسی با عزیزان و درمانگران ممکن است سخت باشد. با این اوصاف، به خاطر داشته باشید که به دنبال شادی در زندگی جنسی خود هستید. اگرچه ممکن است آسان نباشد، اما می توان برنامه های درمانی را شناسایی کرد و به سمت یک زندگی جنسی شاد و رضایت بخش با یک همسر رفت.

منبع

What Is Sexual Aversion Disorder?