اصطلاحات « درونگرایی » و « اضطراب اجتماعی » این روزها زیاد مطرح می‌شوند، و ممکن است فکر کنید که قابل استفاده به جای یکدیگر هستند. شیاد تصور کنید که هر دو به این معنی هستند که دوست ندارید در کنار مردم باشید، اما این اشتباه است.
اگرچه این دو چیز دارای عناصر مشترک هستند، اما درونگرایی و اضطراب اجتماعی از چند جهت قابل توجه از یکدیگر متمایز هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هر یک و اینکه چه چیزی آنها را از یکدیگر متمایز می کند، بخوانید.
درونگرایی چیست؟
درونگرایی و برونگرایی دو ویژگی اصلی شخصیت هستند که ابتدا توسط کارل یونگ توصیف شد . درونگرایی اساساً ترجیحی برای تنهایی یا تنظیمات صمیمی تر، تأمل و نیاز به زمان تنهایی برای «شارژ شدن» است. “باتری اجتماعی” درونگراها با تنها بودن شارژ می شود، در حالی که برونگراها وقتی با دیگران هستند احساس “تجدید نیرو” می کنند.
اگرچه بیان این ویژگی‌ها می‌تواند متفاوت باشد، اما درونگراها ممکن است ساکت‌تر و گوشه‌گیرتر از همتایان برونگرا خود باشند. آنها ممکن است متفکر به نظر برسند یا در اعمال خود محتاط و عمدی باشند و ترجیح می دهند به جای گروهی مستقل کار کنند.
با این حال، درست مانند بسیاری از چیزهایی که با شخصیت مرتبط هستند، درونگرایی (و برونگرایی) در یک طیف وجود دارد. تعداد کمی هستند که بتوان آنها را درون گرا «واقعی» در نظر گرفت. اکثر مردم دو گرا هستند و هم گرایش های درون گرا و هم برون گرا دارند.
خیلی ساده‌انگارانه است که درون گرایی را به عنوان یک اصطلاح کلی توصیف کنیم که افرادی را که تمرکز بیشتری روی درون دارند توصیف می‌کند.
اضطراب اجتماعی چیست؟
تجربه حملات موقت اضطراب اجتماعی کاملاً طبیعی است، با این حال گاهی اوقات افراد ممکن است تا حدی از آن رنج ببرند که نوعی اختلال اضطراب شناخته می شود که به عنوان اختلال اضطراب اجتماعی یا “فوبی اجتماعی” شناخته می شود. بر اساس برخی تحقیقات، حدود 7 درصد از مردم در ایالات متحده ممکن است از این عارضه رنج ببرند.
ویژگی اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، اضطراب یا ترس خاص و شدید از رویارویی با بررسی احتمالی دیگران است. به گونه‌ای که منجر به ارزیابی منفی، تحقیر یا طرد شدن شود.
برای تشخیص، این باید در یک یا چند موقعیت اجتماعی وجود داشته باشد، مانند ملاقات با افراد جدید، صحبت در جمع ، قرار ملاقات، غذا خوردن در جمع یا مجبور به صحبت با غریبه ها در شرایط روزمره (مانند چک کردن در فروشگاه مواد غذایی) اصل اضطراب اجتماعی ترس خاص و شدید از تحت نظر گرفتن یا قضاوت شدن توسط دیگران است.
این ممکن است در موقعیت‌های مختلفی رخ دهد – از ملاقات با افراد جدید گرفته تا صحبت در جمع تا قرار ملاقات و صحبت با غریبه‌ها در شرایط روزمره (مانند چک کردن در فروشگاه مواد غذایی).
از این موقعیت های اجتماعی اجتناب می شود یا با پریشانی قابل توجهی تحمل می شود. برای تشخیص بالینی، این علائم باید پایدار باشند و باعث ناراحتی یا اختلال قابل توجهی در بخش‌های مختلف عملکرد فرد در زندگی شوند.
فردی که دارای اضطراب اجتماعی است ممکن است هفته ها در مورد رویدادهای اجتماعی آینده وسواس داشته باشد و ترس از قضاوت یا خجالت در جمع آنقدر زیاد است که می تواند منجر به اجتناب مزمن از موقعیت های اجتماعی شود.
مشابهت ها و تفاوت ها
اگرچه آنها اختلالات کاملاً متفاوتی هستند (و کلمه “اختلال” در واقع در مورد درونگرایی صدق نمی کند)، درونگرایی و اضطراب اجتماعی برخی از ویژگی های مشترک را دارند. هر دو ممکن است باعث شوند که فرد زمان بیشتری را به تنهایی بگذراند، و هم افراد درونگرا و هم افراد دارای اضطراب اجتماعی ممکن است فعالانه از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنند.
با این حال، این اجتناب از دلایل مختلفی ناشی می شود. در حالی که یک فرد درونگرا ممکن است نیاز داشته باشد باتری اجتماعی خود را به تنهایی شارژ کند و انرژی کمتری برای اختصاص دادن به فعالیت های اجتماعی نسبت به افراد برونگرا داشته باشد، افرادی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند، اگر در موقعیت های اجتماعی خاصی بیرون باشند، با ترس عمیق از تحقیر و قضاوت برانگیخته می شوند.
علاوه بر این، درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است، نه یک بیماری قابل تشخیص مانند اختلال اضطراب اجتماعی. و شاید مهمتر از همه، درونگرایی در عملکرد روزمره تداخلی ایجاد نمی‌کند یا باعث ناراحتی قابل توجهی نمی‌شود. در حالی که اضطراب اجتماعی کاملاً این کار را می‌کند.
برخلاف درونگرایی که به هیچ نوع درمانی نیاز ندارد، درمان اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است مورد نیاز باشد. این اغلب به شکل روان درمانی، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی خاص یا هر دو صورت می گیرد.
همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که درونگرایی و اختلال اضطراب اجتماعی متقابل نیستند. یک درونگرا همچنین می تواند به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا شود و فردی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی است نیز می تواند درونگرا باشد.
آیا برونگراها می توانند اضطراب اجتماعی داشته باشند؟
کاملا. حتی کسی که به طور کلی از بودن در کنار مردم لذت می برد و انرژی می گیرد، می تواند ترس و اضطراب را در موقعیت های اجتماعی تجربه کند. در واقع، ممکن است اضطراب بیشتری برای افراد برون گرا ایجاد شود، زیرا آنها هم به موقعیت های اجتماعی نیاز دارند و هم از آنها می ترسند و باعث می شود که با مشکل بغرنج روبرو شوند.
وقتی یک صفت در واقع یک اختلال است
تشخیص یک ویژگی مانند درونگرایی از اختلالی مانند اختلال اضطراب اجتماعی می تواند دشوار باشد، اما سرنخ هایی وجود دارد که باید دنبال کرد.
اول از همه، یک اختلال زندگی روزمره شما را مختل می کند. اگر ترس و اجتناب شما از موقعیت‌های اجتماعی به این معنی است که نمی‌توانید در جمع بیرون بروید و شما را از انجام کارهایی باز می‌دارد که دوست دارید یا باید انجام دهید، این نشانه آن است که چیزی که تجربه می‌کنید جدی‌تر از یک شخصیت ساده یا صفت است.
علاوه بر این، فردی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی است، به طور کلی احساس می کند که اضطراب او خارج از کنترل او است. این با درونگرایی متفاوت است، که به طور کلی به این معنی است که شما تنهایی را ترجیح می دهید و ممکن است احساس نیاز به کناره گیری از موقعیت های اجتماعی برای شارژ مجدد داشته باشید، اما می توانید در صورت نیاز یا نیاز به تعامل اجتماعی بپردازید.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شدید اغلب نمی توانند. ترس تضعیف کننده آنها آنها را از معاشرت یا بیرون رفتن در انظار عمومی باز می دارد تا اینکه در صورت انتخاب، زمان تنهایی را در یک رویداد اجتماعی انتخاب کنند.
آیا می توانم اضطراب اجتماعی تشخیص داده نشده داشته باشم؟
اگر هر یک از موارد زیر را تجربه می کنید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که در مورد اضطراب خود با پزشک یا درمانگر صحبت کنید:
- شما فعالانه از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنید
- ترس شما از قضاوت یا تحقیر شما را از بیرون رفتن در جمع باز می دارد
- اضطراب شما غیر قابل کنترل است
- اضطراب شما باعث می‌شود که عملکردی که دوست دارید را دشوار کند
- شما در محل کار به دلیل اضطراب خود با مشکل مواجه هستید
- اضطراب شما بر توانایی شما برای حفظ روابط تأثیر می گذارد
- اضطراب شما انجام وظایف اساسی و ضروری (مثلاً رفتن به خواربار فروشی) را دشوار می کند.
با این حال، همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که داشتن سطحی از اضطراب اجتماعی کاملاً طبیعی است. بسیاری از مردم در مورد موقعیت‌های اجتماعی خاص، مانند صحبت کردن در جمع یا صحبت کردن با غریبه‌ها، احساس اضطراب می‌کنند – زمانی که این احساسات غلبه می‌کنند و شما را از زندگی کردن به زندگی‌ای که دوست دارید باز می‌دارند، به عنوان اختلال اضطراب اجتماعی قابل تشخیص است.
افکار نهایی
اگرچه درونگرایی و اختلال اضطراب اجتماعی برخی از ویژگی‌های سطحی مانند اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی مشترک هستند، اما این دو چیز کاملاً متمایز هستند. در حالی که یک فرد درونگرا ممکن است ترجیح دهد وقت خود را صرف کند و ممکن است با قرار گرفتن بیش از حد در محیط های اجتماعی احساس ضعف کند، فردی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی است فوبیای بسیار واقعی از قضاوت یا تحقیر در موقعیت های اجتماعی خاص دارد.
همچنین ممکن است یک نفر هم درونگرا باشد و هم اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه کند. علاوه بر این، برای کسانی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می برند، مهم است که به خاطر داشته باشند که این وضعیت را می توان به طور موثر با روان درمانی، دارو درمانی یا هر دو درمان کرد.