هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان، علائم اولیه ای که ADHD را تعریف می کند شامل تکانشگری ، بیش فعالی و بی توجهی است. همه افراد مبتلا به ADHD این علائم را به یک شکل یا به یک اندازه نشان نمی دهند، و مطمئناً ممکن است با افزایش سن و طی مراحل مختلف زندگی، تغییراتی را در نحوه بروز علائم مشاهده کنید.
شما به بیش فعالی اشاره می کنید، و این یکی از زمینه های ADHD است که به نظر می رسد در بزرگسالی کمی متفاوت ظاهر می شود. به عنوان مثال، بیش فعالی آشکار ممکن است چندان رایج نباشد. در عوض، فرد ممکن است احساس بیقراری ناراحت کننده را تجربه کند. در زیر فهرستی از چند مورد از راه هایی که علائم بیش فعالی یا تکانشی ممکن است در کودکان و بزرگسالان متفاوت ظاهر شوند، آورده شده است.
بیش فعالی در دوران کودکان مبتلا به ADHD
- غر زدن، بی قراری
- نمی توانم در کلاس، غذا بنشینم
- نمی توانم برای یک نوبت صبر کنم
- قبل از اینکه سؤالات به طور کامل پرسیده شوند، پاسخ‌ها را تار می‌کند
- بیش از حد می دود و بالا می رود
- نمی تواند بی سر و صدا بازی کند یا کار کند
- در حال حرکت، توسط یک موتور هدایت می شود
- بیش از حد صحبت می کند
- نفوذ در فضای شخصی؛ حرف دیگران را قطع می کند
بیش فعالی در بزرگسالان مبتلا به ADHD
- نیاز به حرکت دارد؛ در درون احساس بی قراری می کند
- نمی توانید در جلسات، غذاها، فیلم ها بنشینید
- به شدت بی حوصله
- جملات مردم را تمام می کند. سریع نتیجه گیری می کند
- خیلی سریع، بی احتیاط رانندگی می کند
- شغل بسیار فعال را ترجیح می دهد
- در حال حرکت؛ تحمل کم برای سرخوردگی
- بیش از حد صحبت می کند؛ نظرات نامناسب می دهد
- حرف دیگران را قطع می کند؛ گفتگوها را انحصار می کند
علائم شایع ADHD بزرگسالان نیز ممکن است شامل توجه ضعیف باشد. حواس پرتی بیش از حد؛ فاصله انداختن مشکلات حافظه و فراموشی؛ گم کردن مکرر چیزها؛ مشکل در سازماندهی مراحل در یک پروژه؛ تاخیر مزمن؛ به تعویق انداختن؛ مشکل در شروع و اتمام کارها؛ اشتباهات بی دقتی؛ و بی نظمی
برای بسیاری از افراد مبتلا به ADHD، علائم مربوط به بی توجهی اغلب در بزرگسالی برجسته تر می شوند، در حالی که علائم بیش فعالی به علائمی تبدیل می شوند که در درون خود بسیار بیشتر از آنچه در ظاهر مشاهده می شود احساس می شوند.