آنورگاسمی، همچنین به عنوان سندرم Coughlan’s شناخته می شود زمانی رخ می دهد که فرد علیرغم تحریک جنسی کافی نتواند به ارگاسم برسد. هم مردان و هم زنان را مبتلا می کند اما در زنان بسیار شایع تر است.
علل احتمالی زیادی برای آنورگاسمی وجود دارد که برخی از آنها همپوشانی دارند. در زنان، آنورگاسمی معمولاً پس از یائسگی هنگامی که سطح استروژن کاهش می یابد، رخ می دهد. در مردان، آنورگاسمی به عنوان تشدید دیر انزالی می باشد . دیسترس روانی، داروها و بیماریهای مزمن می‌توانند در این امر نقش داشته باشند.
این مقاله انواع و علل آنورگاسمی در زنان و مردان را شرح می دهد. همچنین توضیح می دهد که چگونه آنورگاسمی تشخیص داده می شود و درمان می شود و راه های مقابله با آن در صورتی که ناتوانی در ارگاسم بر رابطه، رفاه یا توانایی فرزندآوری شما تأثیر می گذارد، توضیح می دهد.
فیزیولوژی ارگاسم زن و مرد
ارگاسم یک فرآیند پیچیده فیزیولوژیکی و روانی است که نه تنها اندام تناسلی و مغز بلکه اعصاب و هورمون هایی را که پاسخ جنسی را هدایت می کنند نیز درگیر می کند. ارگاسم سومین مرحله از چهار مرحله چرخه پاسخ جنسی است که به شرح زیر است:
- میل ( لیبیدو)
- برانگیختگی (هیجان)
- ارگاسم (اوج لذت)
- ثبات (احساسات بلافاصله پس از رابطه جنسی)
در زنان، رایج ترین راه برای رسیدن به ارگاسم، تحریک کلیتوریس است به طور مستقیم (با خودارضایی) یا غیرمستقیم (مانند رابطه جنسی واژینال). در برخی از زنان، ارگاسم ممکن است با ترشح مایعات همراه باشد (که به آن “انزال زنانه” گفته می شود ).
در مردان، رایج ترین راه برای رسیدن به ارگاسم، تحریک آلت تناسلی است . این معمولاً با انزال (انتشار مایع منی ) همراه است، اما می تواند بدون آن نیز رخ دهد (معروف به “انزال خشک”).
علاوه بر تحریک فیزیکی، ارگاسم را می توان از طریق برانگیختگی روانشناختی، مانند احتلام شبانه ، یا “رویاهای مرطوب” به دست آورد که می تواند بر مردان و زنان تأثیر بگذارد.
انواع آنورگاسمی
آنورگاسمی ممکن است یک بیماری مادام العمر باشد که به تدریج در طول زمان ایجاد می شود یا به طور ناگهانی رخ می دهد. چهار دسته کلی وجود دارد:
- آنورگاسمی اولیه : یک فرد هرگز نتوانسته به ارگاسم برسد، اغلب به دلیل یک مشکل مادرزادی که با آن متولد شده اید.
- آنورگاسمی ثانویه : یک فرد در گذشته توانسته است به ارگاسم برسد اما به دلایل پزشکی یا روانی ناگهانی نمی تواند.
- آنورگاسمی موقعیتی: به ارگاسم فقط در شرایط خاصی می توان رسید، مانند رابطه جنسی دهانی یا خودارضایی.
- آنورگاسمی ناشی از دارو : یک دارو مستقیماً در توانایی شما برای رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد می کند.
علل آنورگاسمی
علل آنورگاسمی را می توان به صورت فیزیولوژیکی (مربوط به عملکردهای بیولوژیکی بدن) یا روانی (مربوط به ذهن) توصیف کرد. بسیاری از موارد هر دو را شامل می شود.
بسیاری از علل فیزیولوژیکی آنورگاسمی بین زنان و مردان مشترک است. اما مواردی وجود دارند که برای هر جنس خاص هستند.
علل فیزیولوژیکی در زنان و مردان
- بیماریهایی که بر اعصاب حساس کننده اندام تناسلی تأثیر می گذارد، از جمله مولتیپل اسکلروزیس ، نوروپاتی دیابتی ، و آسیب نخاعی
- بیماری تیروئید (که می تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد و بر عملکرد جنسی در مردان و زنان تأثیر بگذارد)
- هیپرپرولاکتینمی(گروهی از شرایط با سطوح بالای هورمون پرولاکتین که باعث کاهش سطح تستوسترون می شود)
- مصرف الکل و مواد (از جمله مواد مخدر غیرقانونی مانند هروئین و کوکائین)
- برخی داروهای تجویزی (مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها که برای درمان افسردگی استفاده می شوند)
- پرتودرمانی لگن (برای درمان سرطان مثانه، سرطان روده بزرگ و سایر سرطان های لگن استفاده می شود)
- فقدان رفلکس بولبوکاورنوس (یک بیماری مادرزادی که از انقباض اسفنکتر مقعد و توانایی ارگاسم جلوگیری می کند)
عوامل و علل فیزیولوژیکی در زنان
- یائسگی (که با کاهش شدید سطح استروژن مشخص می شود )
- عوارض هیسترکتومی (حذف رحم با جراحی )
- درد مزمن لگن (مانند آندومتریوز)
- افتادگی کف لگن (زمانی که اندام های لگن به داخل واژن برآمده می شوند )
علل فیزیولوژیکی در مردان
- هیپوگنادیسم (تستوسترون پایین)
- عوارض ناشی از پروستاتکتومی(برداشتن غده پروستات با جراحی)
- سندرم دم اسب(یک بیماری نادر مرتبط با اختلال نعوظ که بر اعصاب قسمت تحتانی نخاع تأثیر می گذارد)
علل روانی
- مسائل کلی سلامت روان مانند اضطراب، استرس یا افسردگی
- مشکلات رابطه
- اضطراب عملکرد جنسی
- نگرش های منفی در مورد رابطه جنسی به دلیل تربیت مذهبی یا فرهنگی سرکوبگرانه
- سوء استفاده و آسیب های جنسی در گذشته (از جمله تجاوز جنسی یا زنا با محارم)
- فوبیا، مانند هافوفوبیا(ترس از لمس شدن) و ژنوفوبیا(ترس عمومی از رابطه جنسی)
- اندوه (مانند فوت همسر)
چگونه آنورگاسمی تشخیص داده می شود
تشخیص آنورگاسمی معمولاً با معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی شما شروع می شود. این ممکن است شامل بررسی تمام داروهایی باشد که مصرف می کنید.
بر اساس اینکه علت فیزیولوژیکی یا روانی باشد، ممکن است به یک متخصص زنان (متخصص در دستگاه تناسلی زنان)، یک متخصص اورولوژی (متخصص در دستگاه تناسلی مردان)، یک متخصص غدد (متخصص در اختلالات هورمونی) یا یک روانشناس (که در مشکلات سلامت روان تخصص دارد).
آزمایشاتی که ممکن است برای کمک به تشخیص آنورگاسمی در زنان استفاده شود عبارتند از:
- آزمایش خون که سطح استروژن، پرولاکتین، هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون محرک تیروئید (TSH) را اندازه گیری می کند.
- فتوپلتیسموگرافی کلیتورال(برای اندازه گیری حساسیت کلیتورال استفاده می شود)
- پرینومتر(سنسور تامپون مانندی که در واژن برای اندازه گیری قدرت عضلات کف لگن قرار می گیرد)
- سونوگرافی ترانس واژینال (شکلی از سونوگرافی که برای بررسی علائم اندومتریوز و سایر مشکلات داخل واژن استفاده می شود)
آزمایشاتی که ممکن است برای کمک به تشخیص آنورگاسمی در مردان استفاده شود عبارتند از:
- آزمایش خون که سطح تستوسترون و پرولاکتین را اندازه گیری می کند
- بیوتزیومتری(برای اندازه گیری حساسیت آلت تناسلی استفاده می شود)
- پاسخ پوست سمپاتیک آلت تناسلی (برای اندازه گیری پاسخ اعصاب آلت تناسلی استفاده می شود)
- تست قوس رفلکس ساکرال (برای اندازه گیری پاسخ عضلاتی که انزال را قادر می سازند استفاده می شود)
گزینه های درمان آنورگاسمی
درمان آنورگاسمی ممکن است دشوار باشد و هیچ راه حل “یک اندازه مناسب” وجود ندارد. رویکرد خاص به علل زمینه‌ای بستگی دارد و اغلب به رویکرد چند ارائه‌دهنده نیاز دارد.
- کابرگولین، دارویی که برای کاهش سطح بالای پرولاکتین استفاده می شود
- بوپروپیون ، یک داروی ضد افسردگی که گاهی برای درمان میل جنسی کم استفاده می شود
- اکسی توسین، یک هورمون مصنوعی که ممکن است عضلات کف لگن و پاسخ انزالی را بهبود بخشد.
- روان درمانی برای غلبه بر اضطراب عملکرد جنسی یا آسیب های جنسی گذشته
- مشاوره زوجین ، که ممکن است به حل مشکلات رابطه کمک کند
- سکس تراپی برای رفع مشکلات جنسی عملکردی
- ویاگرا (سیلدنافیل) ، یک داروی اختلال نعوظ است که ممکن است به مقابله با اثرات اختلال عملکرد جنسی ناشی از SSRI در مردان و زنان کمک کند.
در برخی موارد، قطع یا تنظیم دوز برخی از داروها، مانند SSRI ها، ممکن است تنها چیزی باشد که برای بازگرداندن عملکرد جنسی طبیعی لازم است.
- درمان جایگزینی استروژن
- پمپ خلاء کلیتورال (دستگاهی که به پر کردن کلیتوریس کمک می کندبرای افزایش حساسیت)
- لویترا (واردنافیل) ، یک داروی اختلال نعوظ است که می تواند گرفتگی و حساسیت کلیتوریس را افزایش دهد.
درمان در مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درمان جایگزینی تستوسترون
- ویبراتورهای آلت تناسلی (که به قسمت زیرین آلت تناسلی درست زیر سر متصل می شوند)
- ماساژ پروستات برای کمک به تحریک “نقطه جی مردانه”
مقابله با آنورگاسمی
آنورگاسمی، مانند هر نوع اختلال عملکرد جنسی ، می تواند بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی فرد تأثیر بگذارد. می تواند تأثیرات مشابهی بر شریک زندگی آنها داشته باشد.
مهمترین گام این است که به دنبال تشخیص پزشکی باشید. اجازه ندهید ترس یا خجالت شما را از شناسایی علت مشکل باز دارد. در بسیاری از موارد، درمان هایی وجود دارد که می تواند کمک کند.
تا زمانی که راه حلی پیدا نشود، کارهایی وجود دارد که می توانید برای مقابله بهتر با اختلالات جنسی انجام دهید:
- ارتباط برقرار کنید : نه تنها به همسر خود بگویید که چه اتفاقی دارد می افتد، بلکه چه احساسی به شما می دهد.
- با هم کار کنید : برای کاهش اضطراب عملکرد، همسر خود را در برنامه درمانی مشارکت دهید.
- کاوش : روی لمس صمیمی تمرکز کنید و بیان کنید که این احساسات بدون هدف نعوظ یا مقاربت چه احساسی به شما می دهند.
- آزمایش : ببینید که چگونه شما و همسرتان به نقش آفرینی و فانتزی پاسخ می دهید. از اسباب بازی های جنسی استفاده کنید یا به جای اتاق خواب، مکان های جایگزین برای رابطه جنسی پیدا کنید.
- در سفر تجدید نظر کنید : به جای اوج، روی تجربه تمرکز کنید.
انجام این مراحل ممکن است در ابتدا ناخوشایند به نظر برسد، بنابراین در صورت نیاز از کمک حرفه ای دریغ نکنید. یک روانشناس یا درمانگر جنسی می تواند به شما کمک کند تا سبک زندگی جنسی سالمی را بپذیرید که شاید هرگز به آن فکر نکرده اید.
خلاصه
آنورگاسمی ناتوانی در رسیدن به ارگاسم با وجود تحریک جنسی است. علل فیزیولوژیکی و روانی وجود دارد که اغلب در هم تنیده می شوند. با جستجوی تشخیص، پزشک شما ممکن است بتواند درمان‌هایی از جمله داروهای خاص، مشاوره و کمک‌های جنسی را پیدا کند.