اختلالات رفتاری در کودکان الگوهای رفتاری است که می تواند بر توانایی کودک برای عملکرد در خانه، مدرسه یا در محیط های اجتماعی تأثیر بگذارد. چنین علائمی برای شش ماه یا بیشتر وجود دارد.
اختلالات رفتاری در کودکان می تواند تعدادی از چالش ها و مشکلات را در زندگی کودک ایجاد کند. چنین اختلالاتی می تواند منجر به مشکلات اجتماعی، مشکلات تحصیلی و مسائل انضباطی در محیط های مختلف شود.
اگر در مورد رفتار کودک نگران هستید، می تواند مفید باشد که در مورد برخی از اختلالاتی که می تواند به مسائل رفتاری در دوران کودکی کمک کند بیشتر بدانید. مداخله می تواند به کودک کمک کند تا مهارت هایی را توسعه دهد که به او کمک می کند تا با برخی از این چالش ها مقابله کند تا بتوانید بهتر از آنها حمایت کنید.
یادآوری این نکته مهم است که حتی اگر کودکی با رفتارهای چالش برانگیز دست و پنجه نرم می کند، لزوماً به این معنا نیست که او یک وضعیت سلامت روانی قابل تشخیص دارد. و تشخیص اختلال رفتاری به این معنا نیست که باید برچسب منفی به کودک زد.
گاهی اوقات ممکن است رفتارها به عنوان مشکل در نظر گرفته شوند زیرا با آنچه از کودک انتظار می رود در یک محیط خاص مطابقت ندارند.
در چنین مواردی، شناخت نیازها و ویژگی‌های کودک می‌تواند به والدین، معلمان و مراقبان کمک کند تا تجربیات خود را تطبیق دهند و مداخلات و تسهیلاتی ارائه دهند که به کاهش استرس کمک می‌کند و به کودکان اجازه می‌دهد تا با محیط خود به گونه‌ای درگیر شوند که برای نیازهای فردی آنها کار کند.
ویژگی های اختلالات رفتاری در کودکان
اختلالات رفتاری معمولاً با رفتارهایی مشخص می شوند که مخل تلقی می شوند. از آنجا که این اختلالات شامل هدایت اعمال به سمت بیرون نسبت به افراد دیگر است، گاهی اوقات به عنوان اختلالات بیرونی شناخته می شوند.
این اختلالات گاهی اوقات شامل:
- پرخاشگری
- سرپیچی
- بزهکاری
- بیش فعالی
- بی توجهی
- تکانشگری
- مصرف مواد
همه مشکلات رفتاری وجود یک بیماری را نشان نمی دهند و اکثر بچه ها هر از گاهی نوعی رفتار مخرب را تجربه می کنند. اما اگر رفتار کودک شش ماه یا بیشتر طول بکشد و زندگی خانگی، اجتماعی یا تحصیلی او را تحت تاثیر قرار دهد، باید با پزشک کودک صحبت کنید.
تشخیص اختلالات رفتاری در کودکان
تشخیص اختلالات رفتاری در کودکان معمولاً شامل ارزیابی علائم آنها می شود. پزشک ممکن است با پرسیدن سؤالاتی در مورد رفتار آنها شروع کند. آنها همچنین سوابق و سابقه پزشکی کودک را بررسی خواهند کرد.
تشخیص همچنین ممکن است شامل غربالگری، ارزیابی روانشناختی و مصاحبه با افراد دیگر مانند معلمان و مراقبان کودک باشد. در حالی که ممکن است بتوانید علائم یک اختلال رفتاری را تشخیص دهید، فقط یک روانپزشک واجد شرایط می تواند تشخیص دهد.
اختلالات رفتاری به ندرت در کودکان قبل از پنج سالگی تشخیص داده می شود. کج خلقی گاه به گاه و سایر رفتارهای مخرب در کودکان در اوایل دوران کودکی رایج است.
تحقیقات نشان می دهد که بیش از 80 درصد از تمام کودکان پیش دبستانی هر چند وقت یکبار دچار عصبانیت می شوند. چنین طغیان‌هایی اغلب کوتاه‌مدت هستند و بچه‌ها با کسب مهارت‌های مقابله‌ای جدید، از آنها پیشی می‌گیرند.
علل اختلالات رفتاری در کودکان
اختلالات رفتاری در کودکان یک علت قابل شناسایی واحد ندارد. در عوض، عوامل متعددی در بروز مسائل مختلف رفتاری نقش دارند. برخی از عواملی که می توانند در شروع یک اختلال رفتاری نقش داشته باشند عبارتند از:
- تفاوت‌ها در شیمی و ساختار مغز : برخی تحقیقات نشان می‌دهند که تفاوت‌ها در رشد، شیمی و ساختار مغز ممکن است در برخی اختلالات رفتاری نقش داشته باشد. سطوح انتقال دهنده های عصبی و پاسخ مغز به مواد شیمیایی مختلف نیز می تواند به تفاوت در رفتار کمک کند.
- ژنتیک : برخی از اختلالات رفتاری معمولاً در خانواده ها ایجاد می شوند، که نشان می دهد عوامل ژنتیکی ممکن است در این اختلالات نقش داشته باشند.
- جنسیت : اختلالات رفتاری در کودکان پسر شایع تر است. این ممکن است تحت تأثیر عوامل بیولوژیکی باشد، اما انتظارات اجتماعی در مورد نقش های جنسی سنتی نیز ممکن است بر رفتار کودکان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در حالی که پسران پرخاشگری فیزیکی بیشتری از خود نشان می دهند، دختران بیشتر درگیر پرخاشگری کلامی یا رابطه ای هستند.
- تجارب آسیب زا : کودکانی که در معرض استرس و ضربه قرار می گیرند بیشتر احتمال دارد که مشکلات رفتاری داشته باشند. چنین آسیب هایی ممکن است ناشی از سوء استفاده و بی توجهی باشد. تحقیقات همچنین نشان داده است که کودکانی که توسط والدین مستبد بزرگ می شوند ، بیشتر در معرض رفتارهای پرخاشگرانه قرار می گیرند. کودکانی که استرس های اجتماعی و اقتصادی را تجربه می کنند ممکن است بیشتر دچار مشکلات رفتاری شوند.
انواع اختلالات رفتاری در کودکان
برخی از اختلالات که ممکن است به مشکلات رفتاری در کودکان کمک کند شامل موارد زیر است.
اختلال کمبود توجه-بیش فعالی
اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت عصبی-رفتاری است که معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود. این شامل الگوهای رفتاری مشخصی است که ممکن است شامل بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری باشد. کودکانی که این ویژگی ها را دارند ممکن است در توجه کردن، انجام وظیفه و کنترل رفتارهای خود مشکل بیشتری داشته باشند.
ویژگی های ADHD می تواند شامل موارد زیر باشد:
- به راحتی حواسشان پرت میشود
- به راحتی خسته می شوند
- مشکل در پیروی از دستورالعمل ها
- بی قراری
- رفتارهای مخرب و پر سر و صدا
- قطع صحبت دیگران
- تکانشی عمل میکنند
اختلال سلوک
اختلال سلوک (CD) با پرخاشگری نسبت به دیگران مشخص می شود. کودکان مبتلا به این وضعیت هنجارهای اجتماعی را با همسالان، در خانه و مدرسه زیر پا می گذارند.
کودکانی که اختلال سلوک دارند ممکن است:
- قلدری یا تهدید دیگران
- دعواهای فیزیکی
- رفتار ظالمانه با مردم و حیوانات
- اموال را از بین می برند
- دزدی یا دروغ برای نفع شخصی
- انجام رفتارهای بزهکارانه
اختلال نافرمانی مقابله جویانه (Oppositional-Defiant Disorder)
اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) وضعیتی است که معمولاً در دوران کودکی شروع می شود و با الگوهای پرخاشگری و بدرفتاری مشخص می شود. علائم اولیه این بیماری شامل خشم، رفتار نافرمانی و کینه توزی است.
کودکان مبتلا به ODD تمایل دارند:
- کج خلقی مکرر داشته باشند
- تحمل ناکامی کمی داشته باشند
- دروغ بگویند، عمدا دیگران را آزار دهند و درگیری ایجاد کنند
- بدخلقی هستند و به راحتی اذیت می شوند
- از انجام درخواست ها خودداری کنند
سایر شرایط نیز می تواند به رفتار مخرب در کودکان کمک کند. کودکان اوتیستیک همچنین ممکن است در موقعیت‌های مختلف رفتار غیرمنتظره‌ای داشته باشند، زیرا تفاوت‌هایی در نحوه ارتباط آنها با جهان وجود دارد. اضطراب، اختلال دوقطبی ، افسردگی ، اختلالات یادگیری و اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) نیز ممکن است به رفتارهای مخرب کمک کنند.
درمان اختلالات رفتاری در کودکان
درمان اختلالات رفتاری در کودکان به ماهیت، نوع و شدت مشکلاتی که کودک تجربه می کند بستگی دارد. در بسیاری از موارد، مداخلات بر موارد زیر متمرکز خواهد شد:
- خانواده درمانی : اگر والدین، خواهر و برادر و سایر اعضای خانواده با هم در جلسات درمانی شرکت کنند، کودکان مبتلا به اختلالات رفتاری اغلب سود می برند. خانواده درمانی می تواند روابط و ارتباطات را بهبود بخشد و تعارضات را کاهش دهد.
- درمان فردی : انواع مختلف روان درمانی می تواند به کودکان در یادگیری مدیریت رفتار کمک کند. درمان شناختی رفتاری (CBT) رویکردی است که می‌تواند به کودکان کمک کند تا افکاری را که به مسائل رفتاری کمک میکنند، شناسایی و تغییر دهند.
- دارو : در حالی که هیچ دارویی به طور خاص برای درمان اختلالات رفتاری وجود ندارد، برخی از داروها ممکن است به کودکان کمک کنند تا علائم مختلفی را که ممکن است تجربه کنند، مدیریت کنند.
- آموزش والدین : اگر والدین بیاموزند که چگونه به مسائل رفتاری به طور مؤثرتری پاسخ دهند، کودکانی که دارای مشکلات رفتاری هستند نیز می توانند سود ببرند. آموزش والدین اغلب بر راهبردهای مدیریت رفتار متمرکز است.
- درمان در منزل : در برخی موارد، رفتار کودک ممکن است از کنترل خارج شود و برای کمک به ایمن نگه داشتن او و دیگران، نیاز به درمان شدیدتری داشته باشد.
خلاصه
درمان اختلالات رفتاری در کودکان به ماهیت وضعیت کودک و شدت علائم آنها بستگی دارد. خانواده درمانی، درمان فردی، دارو درمانی، آموزش والدین، و درمان اقامتگاهی چند گزینه هستند که ممکن است توصیه شوند.
مقابله با اختلالات رفتاری در کودکان
استفاده از راهبردهای مدیریت رفتار موثر در خانه می تواند به والدین و فرزندان کمک کند تا بهتر با مسائل رفتاری کنار بیایند.
برخی از تاکتیک هایی که می تواند کمک کند عبارتند از:
- ایجاد ساختار منسجم در خانه
- قوانین و دستورالعمل های روشن ارائه دهید
- تعیین و اعمال محدودیت در رفتار
- استفاده از تقویت مثبت برای تشویق رفتارهای مطلوب
- استفاده از تایم اوت برای کاهش احتمال طغیان های رفتاری یا رفتار نامناسب
اغلب بچه‌ها گاهی اوقات بد رفتار میکنند و هر چند وقت یکبار داشتن عصبانیت و سایر طغیان‌های رفتاری معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست. با این حال، اگر کودکی الگوهای طولانی مدتی از مشکلات رفتاری را تجربه می‌کند که باعث ایجاد ناراحتی میشود، در توانایی او برای عملکرد در مناطق مختلف اختلال ایجاد می‌کند، یا خطر آسیب به خود یا دیگران را به همراه دارد، ضروری است که به دنبال کمک باشید. مداخله زودهنگام اغلب می تواند منجر به نتایج بهتر و اختلالات کمتری در زندگی کودک شود.