علل اختلال بیش‌فعالی چیست؟

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک بیماری عصبی رفتاری رایج است که باعث بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری می شود. معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما می تواند بزرگسالان را نیز درگیر کند. اگر اخیراً زمان زیادی را در رسانه های اجتماعی سپری کرده‌اید، احتمالاً متوجه شده‌اید که چگونه ADHD از کودکی تا بزرگسالی بر افراد تأثیر می گذارد. در این مقاله راجع به اختلال بیش‌فعالی و علل و عوامل ایجاد کننده آن صحبت میکنیم.

این دانش افزایش یافته همچنین با درک بیشتر ADHD به عنوان نوعی از تنوع عصبی و نه اختلالی که نیاز به “درمان” دارد، به دست آمده است. اگر ADHD دارید، به این معنی است که مغز شما اطلاعات را متفاوت پردازش می کند. افراد مبتلا به ADHD با چالش هایی روبرو هستند زیرا انتظار می رود با انتظارات یک جامعه عصبی مطابقت داشته باشند.

علل دقیق اختلال بیش‌فعالی شناخته نشده است. با این حال، محققان بر این باورند که ممکن است عوامل متعددی وجود داشته باشد که تعیین کند آیا ممکن است فردی به ADHD مبتلا شود یا خیر. ژنتیک، سموم، مواجهه با مواد در دوران رشد قبل از تولد و برخی بیماریها می توانند نقش داشته باشند.

در یک نگاه

ADHD پیچیده است و هیچ علت واحدی وجود ندارد. با این حال، عوامل خاصی وجود دارد که ممکن است فرد را بیشتر به ویژگی های ADHD مبتلا کند. ژنتیک نقش مهمی دارد، اما متغیرهای دیگری مانند مصرف مواد، مواجهه با سموم و بیماری‌ها می‌توانند احتمال ابتلا به آن را افزایش دهند.

صرف نظر از علل، افراد مبتلا به اختلال بیش‌فعالی می توانند با حمایت و تسهیلات مناسب موفق شوند و پیشرفت کنند. اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک خود در مورد اینکه کدام گزینه ممکن است برای شما مناسب باشد صحبت کنید.

علل شایع اختلال بیش‌فعالی

محققان بر این باورند که علل مختلفی برای اختلال بیش‌فعالی وجود دارد. برخی از عواملی که می توانند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهند عبارتند از:

• ژنتیک
• مواجهه با سموم محیطی
• مواجهه با مواد داخل رحمی
• بیماری و جراحت
• زایمان زودرس

چه چیزی باعث ADHD نمی شود

محققان همچنین کشف کرده اند که کدام عوامل در ایجاد ADHD نقشی ندارند. تماشای تلویزیون، رژیم غذایی (شامل قند زیاد )، اختلالات هورمونی، فرزندپروری ضعیف و انجام بازی های ویدیویی منجر به ADHD نمی شود.

ژنتیک

این که آیا اخیراً  مبتلا به ADHD تشخیص داده شده‌اید  یا سال‌هاست با ADHD زندگی می‌کنید، تقریباً همه بزرگسالان سؤالی از خود می‌پرسند: “آیا فرزندان من نیز ADHD خواهند داشت؟” پاسخ این است: بستگی دارد.

ADHD در درجه اول یک اختلال ارثی است. تخمین می زنند که درصد سهم ژنتیکی در ADHD حدود 74٪ است.

با وجود این پیوند ژنتیکی قوی، داشتن ADHD به طور خودکار به این معنی نیست که شما آن را به فرزندتان منتقل خواهید کرد. این به این دلیل است که ترکیبی از ژن ها و عوامل محیطی است که تعیین می کند که آیا کودک به ADHD مبتلا می شود یا خیر.

کودکان می توانند ژن های ADHD را بدون فعال شدن به ارث ببرند. به عنوان مثال، یک مطالعه تحقیقاتی نشان داد که تنها یک سوم از پدران مبتلا به ADHD دارای فرزندانی بودند که به ADHD نیز مبتلا شدند.

اگر کودکی ADHD را از والدینش به ارث می برد، تظاهر یا نوع فرعی ADHD والدین ( بی توجه ، بیش فعال- تکانشی یا ترکیبی ) بر تظاهر ADHD کودک تأثیری نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید: بیش فعالی در زنان

تا به امروز، چندین نامزد ژن در خانواده هایی که ADHD را نشان می دهند، یافت شده‌است. با این حال، دانشمندان احساس می کنند که این یک ژن خاص نیست، بلکه تعامل چندین ژن و محیط است که باعث بروز علائم ADHD می شود .

ADHD یک بیماری مرتبط با جنسی نیست. به عبارت دیگر، بیش فعالی فقط در مردان اتفاق نمی افتد و بنابراین فقط از پدر به فرزندان منتقل نمی شود. برخی از مردم فکر می کنند، “فقط پدران هستند که می توانند ADHD داشته باشند، و اگر پدر ADHD نداشته باشد، کودک نیز نمی تواند آن را داشته باشد.” این نادرست است.

اگرچه ADHD در مردان بیشتر از زنان تشخیص داده‌میشود، مهم است که درک کنیم که افراد از هر جنسیت می توانند ADHD داشته باشند.

بیماری ها و آسیب ها

بیماری هایی مانند مننژیت یا آنسفالیت می توانند منجر به مشکلات یادگیری و توجه شوند.

درصد کمی از افراد علائم ADHD را در نتیجه آسیب مغزی، مانند آسیب اولیه مغزی، تروما، یا مانع دیگری برای رشد طبیعی مغز تجربه می‌کنند.

یک مطالعه منتشر شده در JAMA Pediatrics نشان داد که کودکان با سابقه آسیب های مغزی تروماتیک، حتی اگر شدت کمتری داشته باشند، تا 10 سال پس از آسیب بیشتر در معرض خطر ابتلا به ADHD هستند.

سموم

مواجهه با برخی از سموم محیطی در دوران کودکی می تواند خطر ابتلای کودک به ADHD را افزایش دهد.

مواجهه با سرب (حتی سطوح پایین) می تواند منجر به بیش فعالی و بی توجهی شود. سرب را می توان در مکان های مختلفی یافت، مانند رنگ خانه هایی که قبل از سال 1978 ساخته شده‌اند یا قبلاً با بنزین ساخته شده‌اند.

قرار گرفتن در معرض مواد در رحم

سلامت و عادات والدین حامله در دوران بارداری نیز می تواند در ایجاد ADHD نقش داشته باشد. به عنوان مثال، تغذیه نامناسب و عفونت در دوران بارداری می تواند خطر ADHD را افزایش دهد.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استفاده از برخی مواد در دوران بارداری خطر ابتلای کودک به ADHD را افزایش می دهد.

مصرف سیگار

یک مطالعه در سال 2018 که در Pediatrics منتشر شد ، رابطه معنی داری بین مصرف سیگار در دوران بارداری و احتمال ابتلای کودک به ADHD نشان داد. خطر ADHD در کودکانی که مادرانشان به شدت سیگار می‌کشیدند بیشتر بود. این مطالعه نتوانست به این نتیجه برسد که سیگار باعث ADHD می شود، اما نشان داد که یک همبستگی وجود دارد.

الکل

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که والدینی که در دوران بارداری مشروبات الکلی مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به ADHD هستند. یک مطالعه در سال 2018 نشان داد که مصرف چهار یا بیشتر نوشیدنی در یک زمان، یا مصرف منظم الکل کم تا متوسط، با افزایش قابل توجهی در احتمال ابتلای کودک بعداً به ADHD مرتبط است.

با این حال، یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که هیچ ارتباطی بین مصرف الکل مادر و تشخیص بالینی ADHD در کودکان وجود ندارد. این مطالعه نشان داد که اگر والدینشان در دوران بارداری از الکل استفاده کنند، ممکن است کودکان برخی از علائم ADHD را ایجاد کنند، اما آنها لزوما واجد شرایط تشخیص ADHD نیستند.

خلاصه

این احتمال وجود دارد که ADHD از دلایل مختلفی ناشی می شود. برای مثال، فردی که دارای استعداد ژنتیکی است، ممکن است با عوامل محیطی مواجه شود که در ایجاد ADHD نیز نقش دارند. سموم، قرار گرفتن در معرض مواد در دوران رشد قبل از تولد، انواع خاصی از عفونت ها و آسیب های مغزی می تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.

محققان به کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل بالقوه و عوامل خطر اختلال بیش‌فعالی ادامه می دهند. در حالی که ممکن است دلایل دقیق آن مشخص نباشد، مهم است که بدانید درمان‌های موثری وجود دارد که می‌تواند به شما یا فرزندتان در مدیریت علائم این بیماری کمک کند. اگر فکر می کنید ممکن است شما یا فرزندتان ADHD داشته باشید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا درباره اینکه کدام گزینه های درمانی ممکن است برای شما بهترین کار را داشته باشند، بیشتر بدانید. 

منبع

Causes and Risk Factors of Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)