درد عصبی – یکی از عوارض جانبی داروهای HIV و خود عفونت – را می توان با دولوکستین، یک داروی ضد افسردگی رایج درمان کرد. این یک مزیت بزرگ برای افراد آلوده به HIV ارائه می دهد ، زیرا هم درد عصبی یا نوروپاتی محیطی و هم افسردگی از بیماری های شایع هستند.
علاوه بر این، افراد مبتلا به اچآیوی بار مصرف داروهای زیادی را بر دوش دارند – اکنون درد و خلق پایین آنها به طور بالقوه تنها با یک دارو قابل درمان است که یک امتیاز بزرگ است.
نمای کلی
دولوکستین یک داروی ضد افسردگی است که FDA همچنین برای درمان نوعی نوروپاتی محیطی و سایر انواع درد عصبی تایید کرده است. این برای افراد مبتلا به HIV که مکرراً از افسردگی و درد رنج می برند بسیار مفید است.
دولوکستین چگونه کار می کند
برای درک نحوه عملکرد دولوکستین، ابتدا باید فیزیولوژی افسردگی را درک کنید. دو ماده شیمیایی طبیعی در مغز، خلق و ثبات خلق را تنظیم می کنند. این دو ماده شیمیایی سروتونین و نوراپی نفرین هستند. به عبارت ساده، احساس می شود که این انتقال دهنده های عصبی می توانند در افسردگی دچار عدم تعادل شوند.
دولوکستین با افزایش دسترسی به این دو ماده شیمیایی و به نوبه خود علائم افسردگی را تسکین می دهد.
همان دو ماده شیمیایی که مسئول تنظیم خلق هستند بر درک درد نیز تأثیر میگذارند . همانطور که عدم تعادل باعث افسردگی می شود، عدم تعادل این مواد شیمیایی در فیزیولوژی درد نقش دارد. هنگامی که دولوکستین تعادل شیمیایی را دوباره برقرار می کند، علائم درد نیز ممکن است تسکین یابد.
چگونه دولوکستین تجویز می شود
دولوکستین در کپسول های 20، 30 و 60 میلی گرمی موجود است. دوز به طور کلی 60 میلی گرم یک بار در روز است، اما برخی از افراد ممکن است کمتر از 60 میلی گرم در روز و برخی بیشتر نیاز داشته باشند. همانطور که در مورد هر دارویی وجود دارد، دوز تجویز شده باید کمترین دوزی باشد که در آن اثر درمانی بهینه وجود دارد.
یکی از مزایای دولوکستین این است که می توان آن را به صورت یک کپسول یک بار در روز مصرف کرد که مصرف آن را بسیار آسان تر می کند. این برخلاف سایر داروهایی است که معمولاً برای درمان نوروپاتی محیطی استفاده میشوند و نیاز به دوزهای متعدد در روز دارند.
چه انتظاری از دولوکستین باید داشت؟
مانند بسیاری از داروهای ضد افسردگی، مدتی طول می کشد تا اثرات مفید دولوکستین را بر روی خلق و درد عصبی احساس کنید. برخی از افراد پس از حدود یک هفته مصرف دارو احساس بهتری خواهند داشت و اکثر آنها تا چهار تا پنج هفته پس از شروع دارو احساس بهتری خواهند داشت. تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکنید، نباید دارو را قطع کنید.
عوارض جانبی
مانند بسیاری از داروها، عوارض جانبی مرتبط با دولوکستین وجود دارد. بسیاری از عوارض جانبی – در صورت بروز – پس از تطبیق بدن با دارو، معمولاً در چند هفته، برطرف میشوند. در کارآزماییهای بالینی، شایعترین عوارض جانبی گزارششده شامل موارد زیر است، اما به آنها محدود نمیشود:
- حالت تهوع
- خشکی دهان
- یبوست
- کاهش اشتها
- خواب آلودگی یا احساس خواب آلودگی
- افزایش تعریق
- عوارض جنسی
- علائم احتمالی ترک در صورت قطع ناگهانی مصرف
تداخلات دارویی و اقدامات احتیاطی
در حالی که دولوکستین توسط FDA ایمن تلقی شده است، افرادی هستند که به دلیل تداخلات دارویی خاص نباید دارو را مصرف کنند. برخی از داروها وقتی با هم مصرف شوند می توانند عوارض جانبی غیرقابل پیش بینی و بالقوه خطرناکی ایجاد کنند. به همین دلیل، شما نباید دولوکستین مصرف کنید اگر:
- در گذشته واکنش آلرژیک به دولوکستین داشته اید
- شما داروهایی را که به عنوان مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI) شناخته می شوند، طی دو هفته پس از شروع دولوکستین مصرف کرده اید. اگر از داروی MAOI استفاده می کنید، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
- گلوکوم
- شما در حال مصرف داروی تیوریدازین هستید.
نکته مهم! برای جلوگیری از تداخلات دارویی خطرناک، پزشک خود را از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه ای که مصرف می کنید، قبل از شروع دولوکستین مطلع کنید.
با پزشک خود صحبت کنید
اگر از درد ناشی از HIV و/یا خلق ضعیف رنج می برید، لطفاً برای ارزیابی به پزشک خود مراجعه کنید. دولوکستین ممکن است داروی مناسب برای شما باشد یا نباشد.